Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ο Sebastian Kienle εντυπωσίασε δικαίως θα πρέπει να χαρακτηριστεί ο Ironman της χρονιάς. Τον Ιούλιο κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Φρανκφούρτη και αυτή την Κυριακή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Χαβάη.

Το σκέλος του αγώνα που τον έκανε να ξεχωρίσει και στις δυο περιπτώσεις ήταν αναμφίβολα η ποδηλασία. Βεβαίως ο ίδιος είναι από τους κορυφαίους ποδηλάτες που έχει αναδείξει το άθλημα αλλά για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και το ποδήλατο του, που και στις δυο περιπτώσεις ήταν το Plasma, το αεροδυναμικό μοντέλο ατομικής χρονομέτρησης (TT) της Scott.

Τα αποκαλυπτήρια του Scott Plasma 5 έγιναν ουσιαστικά στον αγώνα της Φρανκφούρτης τον Ιούλιο και από τότε το μοντέλο έδωσε και σε άλλες περιπτώσεις τα διαπιστευτήρια του, με κορυφαία στιγμή βεβαίως και την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου στη Χαβάη.

Είχα την τιμή κι εγώ να χρησιμοποιήσω στους φετινούς μου αγώνες ένα Scott Plasma, το οποίο ήταν ευγενική χορηγία της εταιρίας Ν. Μανιατόπουλος Α.Ε. Βεβαίως οι δικιές μου ποδηλατικές ικανότητες είναι μακριά από αυτές του Sebastian Kienle, αλλά τουλάχιστον μπορούσα να νιώσω την …αεροδυναμική αύρα ενός παγκόσμιου πρωταθλητή.

Από την πλευρά μου το αξιοποίησα όσο μπορούσα. Κέρδισα με αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και συμμετείχα και στους μεγάλους μου φετινούς διεθνείς αγώνες, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου, στο Ironman Frankfurt και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Ενδιάμεσα αγωνίστηκα και στο τοπικό πρωτάθλημα ποδηλασίας στην ατομική χρονομέτρηση.

Προπονούμενος για ώρες, αλλά και αγωνιζόμενος με αυτό το ποδήλατο ουσιαστικά από απόσταση σπριντ, μέχρι Ironman, σε διαφορετικά μορφολογικά τερέν, μπορώ να βεβαιώσω πως …κάνει για όλα! Είναι το ίδιο αποδοτικό σε κάθε απόσταση αλλά και σε κάθε μορφή τερέν, με ανηφόρες ή χωρίς, αφού δεν έχει περιττό βάρος όπως πολλά μοντέλα της κατηγορίας του, προσπαθώντας να πετύχουν μεγαλύτερη αεροδυναμική.

Επίσης πως η ηλεκτρονική Dura-ace Di2 το ανεβάζει ακόμα ένα επίπεδο στην ποιότητα ποδηλασία και φυσικά στην αγωνιστική μας απόδοση, καθώς το μόνο που σκέφτεσαι είναι η …ποδηλασία. Για όσους απο εσάς ακόμα το σκέφτεστε …κάντε τη μετάβαση στην ηλεκτρονική και δεν θα το μετανιώσετε, είτε στο TT ποδήλατο σας, είτε στου δρόμου.

Να σημειώσω εδώ, πως το Scott Plasma είναι ένα ποδήλατο “UCI approved” δηλαδή εντός κανονισμών UCI για χρήση σε αγώνες ατομικής χρονομέτρησης σε αντίθεση με πολλά ποδήλατα TT που είναι όμως μόνο για χρήση σε (κάποιους, αλλά όχι και όλους) αγώνες τριάθλου αφού είναι εκτός κανονισμών ποδηλασίας. Έτσι με το Scott Plasma μπορείτε να είστε σίγουροι πως θα έχετε δικαίωμα να αγωνιστείτε παντού και δεν θα σας βγάλουν το ποδήλατο “άκυρο”.

Υπόψην πως το δικό μου μοντέλο ήταν το Plasma 3 του οποίου ο σκελετός είναι ακριβώς ίδιος με το Plasma 5. Τι έχει αλλάξει η Scott στο Plasma 5? Βασικά έχει κάποιες πρόσθετες πατεντιές γα ακόμα μεγαλύτερη αεροδυναμική αεροδυναμική. Ένα κωνικό παγούρι μπροστά στο τιμόνι και μια θήκη για ενεργειακά τζελ και μπάρες πάνω στον σκελετό. Και τα δυο εξαρτήματα, μπαίνουν και βγαίνουν κατά βούληση και σε κάθε περίπτωση αγωνιστικής χρήσης.

Η Scott πάντα μπροστά τεχνολογικά έχει φτιάξει άλλο ένα μικρο αεροδυναμικό θαύμα. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι τυχαίο ότι συνεργάστηκε ακόμα και με ένα μηχανικό που είχε προϋπηρεσία στην Φόρμουλα 1.

Ίσως στα παραπάνω παρατηρήσατε ένα κενό… το Plasma 4. Όχι, η Scott δεν πήδησε μια έκδοση, το Plasma 4 υπάρχει και είναι η ίδια έκδοση του Plasma 5 αυστηρά όμως για χρήση σε ποδηλασία, χωρίς τα “πρόσθετα” παγούρι και θήκη που το κάνουν “άκυρο” για την UCI.

Επιτέλους έφτασε το Garmin Forerunner 920XT ! Το νέο “υπερόπλο” της Garmin ανακοινώθηκε επίσημα και χωρίς καθόλου καθυστέρηση έφτασε και στο χέρι μου για να καταγράψει διαδρομές χιλιομέτρων σε κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο. Μετά από 3 προπονήσεις (από μία σε κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο) μπορώ να γράψω κάποιες πρώτες εντυπώσεις, συνοπτικά.

Η προσμονή όλων μας νομίζω δικαιώνεται. Το 920XT έχει και κάνει όλα αυτά που λένε οι προδιαγραφές του, σχεδόν τα πάντα δηλαδή! Φυσικά η Garmin, πρωτοπόρος τον χώρο της, είμαι σίγουρος πως θα έχει και άλλα να μας παρουσιάσει στη συνέχεια. Αν διαπιστώσατε πως υπάρχει κάποια λειτουργία που λείπει, μπορώ να σας διαβεβαιώσω από τώρα πως οι μηχανικοί της εταιρίας την δουλεύουν για να είναι διαθέσιμη το συντομότερο.

Τα κάνει (σχεδόν) όλα λοιπόν, αλλά πιο σημαντικό είναι πως τα κάνει πιο γρήγορα και πιο εύκολα από τον προκάτοχο του, ενώ η μπαταρία του αντέχει πολύ περισσότερο. Βλέπετε, το 910XT ήταν ένα πραγματικά χρήσιμο (τρι)αθλητικό εργαλείο όμως το 920XT είναι ένα (τρι)αθλητικό εργαλείο στη μορφή ενός ρολογιού.

Δεν είναι μόνο η εμφάνιση που κάνει τη διαφορά, αλλά η αίσθηση. Είναι πολύ ελαφρύτερο, πολύ κομψότερο και με λουράκι που αγκαλιάζει πολύ πιο ευγενικά το χέρι μας. Όσοι έχετε δουλέψει με το 910XT (και ξέρω ότι είστε πάρα πολλοί) μόλις το δοκιμάσετε θα καταλάβετε την διαφορά αίσθησης από την πρώτη στιγμή και θα την επιβεβαιώσετε στη χρήση του με την πρώτη προπόνηση σε οποιοδήποτε άθλημα. Ακόμα και τα κουμπιά του είναι πιο “ανατομικά” τοποθετημένα για πιο σίγουρα start/stop/laps …

Από εκεί και πέρα, οι λειτουργίες του γίνονται πιο απλές και το μενού του λίγο πιο φιλικό και έγχρωμο! Ναι, αν δεν το έχετε καταλάβει ήδη, το νέο 920XT έχει πλέον έγχρωμη οθόνη. Τι άλλο πολύ σημαντικό έχει να επιδείξει ειδικά για μας τους τριαθλητές? Ότι πλέον μπορούμε να καταγράψουμε ένα συνεχόμενο τρίαθλο σαν μια ενιαία δραστηριότητα!

Αυτά προς το παρόν από μένα. Αν θέλετε μια πραγματική αναλυτική παρουσίαση του Garmin FR 920XT και σύγκριση με άλλα αντίστοιχα ρολόγια, επισκεφτείτε τον DC Rainmaker στο link: http://www.dcrainmaker.com/2014/10/fr920xt-triathlon-details.html

Επειδή πολλοί απο εσάς ήδη με ρωτάτε για το πως και πότε μπορείτε να το προμηθευτείτε, να σας ενημερώσω πως θα είναι διαθέσιμο στα καταστήματα μετά τις 13 Οκτωβρίου σε περιορισμένη διαθεσιμότητα . Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της εταιρίας http://garmin.gr/ και χρησιμοποιείστε τα στοιχεία επικοινωνίας που θα βρείτε εκεί.

Και αφού μιλάμε για Garmin … ας συνδεθούμε και μεταξύ μας! Το προφίλ μου στο connect είναι εδώ http://connect.garmin.com/modern/profile/SpeedyPowerman και μπορείτε να βλέπετε κάποιες από τις διαδρομές μου.

Εγώ σας αφήνω προς το παρόν και πάω να (κατα)γράψω χιλιόμετρα!

Έχω την ιδιαίτερα μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση να ανακοινώσω σήμερα και επίσημα την έναρξη της συνεργασίας μου με τα X-TREME Stores. Από εδώ και στο εξής η κυρίαρχη στο χώρο της αλυσίδα καταστημάτων θα με χορηγεί με συμπληρώματα διατροφής που θα με ενισχύσουν στο κομμάτι της πρόληψης και αποκατάστασης κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου.

Τα X-TREME Stores είναι μια ελληνική εταιρία που απασχολεί περισσότερους από 100 εργαζόμενους στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ξεκίνησαν την επιτυχημένη πορεία τους τον Μάρτιο του 2000 όταν το πρώτο κατάστημα της αλυσίδας άνοιξε τις πύλες του στον Πειραιά. Από την πρώτη μέρα ίδρυσης τους, πίσω στο 2000, τα X-TREME STORES έθεσαν ως πρωτεύοντα στόχο τους να επιβραβεύσουν τους ανθρώπους που γυμνάζονταν συστηματικά προσφέροντας τα πιο ποιοτικά, ασφαλή και αποτελεσματικά προϊόντα εκγύμνασης και σωστής διατροφής. (αναλυτικά για την εταιρία μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.xtr.gr/el/about.html )

Οι περισσότεροι από εμάς αρχικά, ξέραμε τα X-TREME Stores από την ενασχόληση τους κυρίως με τον χώρο του fitness, του bodybuilding και των πολεμικών τεχνών και γι’ αυτο ίσως και να είχαμε σχηματίσει μια παρεξηγημένη εντύπωση. Τα τελευταία χρόνια όμως τα X-TREME Stores μπήκαν δυναμικά και στον χώρο των αθλημάτων αντοχής ενισχύοντας μάλιστα και κορυφαίους δρομείς (Τίνα Κεφαλά, Πόπη Αστροπεκάκη, Μιχάλης Παρμάκης, Γιώργος Καραβίδας) αλλά και αθλητές του στίβου (Κώστας Φιλιππίδης, Σόφία Υφαντίδου).

Έχουν προϊόντα ειδικά και εξειδικευμένα για τις ανάγκες του κάθε αθλητή και ανθρώπους μέσα στα καταστήματα τους οι οποίοι θα σας βοηθήσουν να επιλέξετε τα κατάλληλα συμπληρώματα για εσάς. Την πλήρη γκάμα τους μπορείτε να την δείτε στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα τους www.xtr.gr )

Προσωπικά, οι άνθρωποι των X-TREME Stores με κέρδισαν με την φιλική τους προσέγγιση, τον άριστο επαγγελματισμό τους αλλά και την διάθεση να διευρύνουν τις γνώσεις τους και τη δραστηριότητα τους σε νέους τομείς του αθλητισμού, όπως τα multisports (δίαθλο/τρίαθλο) στα οποία ειδικεύομαι αθλητικά. Άλλωστε έχουμε χρόνια επαγγελματική συνεργασία και γνωριζόμαστε καλά.

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά τους ανθρώπους των X-TREME Stores που επέλεξαν να με στηρίξουν στους δρόμους μου και πλέον πάμε μαζί για πιο δυνατές και πιο x-treme προσπάθειες!

Είναι από αυτές τις μέρες που δεν πάει τίποτα καλά, που το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται, που θες να ανοίξει η Γη να σε καταπιεί … αλλά αυτό δεν συμβαίνει … γιατί πρέπει να συνεχίσεις, όπως κι αν είσαι και να φτάσεις στον τερματισμό … όσο δύσκολο κι αν έχει γίνει … όσο κι αν πονάς…

Αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου έκανα με διαφορά τη χειρότερη μου εμφάνιση. Απογοήτευση… Μπορεί να τερμάτισα στην 16η θέση της κατάταξης του παγκοσμίου πρωταθλήματος, όπως και πέρσι, αλλά 47 λεπτά μακριά από το ρεκόρ μου, τελευταίος και “καταϊδρωμένος” μετά από 7 ώρες και 36 λεπτά. Πέρσι ήταν μεγάλη επιτυχία. Φέτος ήταν τραγωδία … αλλά όχι μόνο για μένα καθώς πολλά μεγάλα ονόματα έμειναν στις πίσω θέσεις ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.

Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες με ζέστη και υγρασία. Δεν μπορούσα από την αρχή να τρέξω όπως συνήθως. Τα πόδια μου έσφιξαν νωρίς. Στο ποδήλατο δεν το είχα. Άρχισα νωρίς να πονάω. Σκέφτηκα να εγκαταλείψω, αλλά τελικά αποφάσισα πως θα το τερματίσω και φέτος όσο χρόνο κι αν μου πάρει. Η ζέστη δεν μου πάει… το επιβεβαίωσα και αυτό.

Τελικά κατάφερα να τερματίσω, αλλά το τίμημα ήταν πολύ βαρύ. Μια εβδομάδα μετά και τα πόδια μου είναι ακόμα “διαλυμένα”. Και το πιο ειρωνικό.. έχοντας παρατήσει τον αγώνα από νωρίς. Τι στο καλό στράβωσε τόσο πολύ, το ψάχνω ακόμα. Είμαι απογοητευμένος, αλλά τουλάχιστον έχω άλλη μια καλή ιστορία να σας διηγηθώ:

Powerman Zofingen 2014, race report
10χλμ τρέξιμο – 150χλμ ποδηλασία – 30χλμ τρέξιμο

Η μέρα στο Ζοφιγνκεν ξημέρωσε με δυνατό Ήλιο, κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί τις προηγούμενες τρεις χρονιές που είχα συμμετάσχει στο Ζόφινγκεν. Η θερμοκρασία το πρωί δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή, όμως μέσα στη μέρα θα ζέσταινε περισσότερο ενώ η υγρασία ήταν ήδη πολύ έντονη. Λίγο πριν τον αγώνα αισθανόμουν όπως συνήθως, μια χαρά, τίποτα δε με έκανε να υποψιαστώ τι θα επακολουθούσε.

Η εκκίνηση δόθηκε και ξεκινήσαμε για το πρώτο 10αρι (2 γύρους), με αρκετές ανηφοροκατηφορες στο βουνό. Όπως συνήθως δεν κυνήγησα το πρώτο γκρουπ, αλλά ακολούθησα το ρυθμό μου, με συντηρητικό τέμπο στις ανηφόρες και λίγο πιο επιθετική τακτική στις κατηφόρες. Την περσινή χρονιά μου είχε βγει, αυτή τη φορά όμως περνώντας στα μισά διαπίστωσα πως ήμουν περίπου μισό λεπτό πίσω σε σχέση με πέρσι και θα έχανα και άλλο χρόνο μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του πρώτου τρεξίματος. Το χειρότερο όμως ήταν πως στις κατηφόρες άρχισα ήδη να νιώθω τα πόδια μου σφιχτά, κάτι που δεν το συνήθιζα. Ολοκληρώνω το πρώτο τρέξιμο και επίσημα στον πιο αργό χρόνο μου εδώ και 4 χρόνια στο Ζόφινγκεν. Βεβαίως τίποτα δεν έχει ακόμα κριθεί, αφού ο αγώνας έχει πολύ δρόμο ακόμα, αλλά δεν είναι και καλό σημάδι της κατάστασης μου.

Ξεκινάω την ποδηλασία (150χλμ σε 3 γύρους) και γα τα πρώτα χιλιόμετρα προσπαθώ να πιάσω ρυθμό που θα με φέρει λίγο πιο μπροστά. Περιέργως οι παλμοί μου είναι ιδιαίτερα υψηλοί κάτι που δεν μου αρέσει. Έχω και κάποιες μικροκράμπες που με ενοχλούν, αλλά σύντομα θα φύγουν πίνοντας από τα ποτά μου με λίγο παραπάνω αλάτι. Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι πως μου έχουν ξεφύγει κάποιοι συναθλητές με τους οποίος θα έπρεπε να είμαι μαζί και έχω κολλήσει πιο πίσω με κάποιους άλλους τους οποίους τα προηγούμενα χρόνια άφηνα εύκολα πίσω. Ο Ήλιος και η ζέστη πλέον είναι ιδιαίτερα έντονα. Πλέον είμαι σίγουρος πως η μέρα θα είναι πολύ δύσκολη.

Προσπαθώ να είμαι προσεκτικός στις αναβάσεις και να μην ξοδεύω πολύ ενέργεια ενώ στροφάρω καλά και γρήγορα στις κατηφόρες και τις ευθείες. Εξακολουθώ όμως να μην βρίσκομαι σε καλή θέση. Περνάω την πρώτη στροφή 2-3 λεπτά πιο αργά από το στόχο μου και ο προβληματισμός μου μεγαλώνει. Στην δεύτερη στροφή θα προσπαθήσω περισσότερο, αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρίνεται καλά και δεν μπορώ να ανακάμψω. επιπρόσθετα, μετά τα μισά έχω αρχίσει να νιώθω έντονο πόνο από τη σέλα και δεν μπορώ να βολευτώ ώστε να κάτσω σε ξεκούραστη και αεροδυναμική θέση. Παράλληλα πονάει το ισχίο μου και αισθάνομαι μουδιάσματα στην αριστερή πλευρά μου από τη μέση μέχρι το δικέφαλο. Δεν είμαι καλά και όλα μου φταίνε…

Σε λίγο ολοκληρώνεται η δεύτερη στροφή και η σκέψη να εγκαταλείψω μου περνάει και μου ξαναπερνάει από το μυαλό. Σκέφτομαι πως η τρίτη στροφή στην ποδηλασία θα είναι πραγματικά πολύ σκληρή αν συνεχίσω με αυτές τις συνθήκες. Από την άλλη βέβαια … δεν έκανα το ταξίδι στην Ελβετία για ένα DNF και στην τελική, αφού έχω θέσει στόχο ζωής να τερματίσω 10 φορές αυτόν τον αγώνα, γιατί να χάσω μία ευκαιρία τώρα. ΟΚ … ο αγώνας μου ουσιαστικά μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά μπορώ να τον συνεχίσω με μια ταχύτητα πιο κάτω απλά για να τερματίσω….

Κάνοντας τις παραπάνω σκέψεις έχω ήδη μπει στην τρίτη στροφή και φτάνω στις πρώτες ανηφόρες, τώρα δεν υπάρχει επιστροφή. Θα το τερματίσω αυτό, όσο κι αν πονέσω, όσο χρόνο κι αν μου πάρει. Ο αγώνας για τις πρώτες θέσεις μου έχει ξεφύγει, αλλά εδώ ξεκινάει ένας άλλο αγώνας επιβίωσης. Στο Ζόφινγκεν ακόμα και ένας τερματισμός ποτέ δεν είναι εύκολος.

Έτσι κάπως, φτάνει και η τρίτη στροφή της ποδηλασίας στο τέλος της. Εμφανώς καταπονημένος μπαίνω στην περιοχή αλλαγών και αφήνω το ποδήλατο για να ξεκινήσω το δεύτερο τρέξιμο. Είπα θα το τερματίσω και θα το τερματίσω … αν και ακόμα και αυτός ο στόχος δεν είναι ιδιαίτερα εύκολος. Μπροστά μου έχω ακόμα 30χλμ στο βουνό με πολλές ανηφοροκατηφόρες.

Η προσπάθεια μου πλέον έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής. Κανονικά θα πρέπει να εγκαταλείψω για να προστατέψω τον εαυτό μου από τα χειρότερα, κάτι άλλωστε που έχουν κάνει ήδη αρκετοί top αθλητές και σε λίγο θα κάνουν και άλλοι. Όμως το συναίσθημα λέει πως πρέπει να συνεχίσω και να τερματίσω αυτόν τον αγώνα με κάθε τρόπο.

Ξεκινάω το 2ο τρέξιμο (30χλμ σε 2 γύρους) και πίνω κάποια υγρά παραπάνω. Σύντομα όμως αισθάνομαι πως χρειάζομαι τουαλέτα. Τώρα θα πρέπει να ανέβω ψηλά μέχρι το 4ο χλμ που είναι ο σχετικό σταθμός … Είχα τα προβλήματα μου, μου έκατσε και αυτό… Ευτυχώς … προλαβαίνω και ξαλαφρώνω αν και ουσιαστικά κάνω μια στάση 5-6 λεπτών. Δε με νοιάζει όμως γιατί έτσι κι αλλιώς έχω χάσει πολύ χρόνο. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να τρέξω ανάλαφρος και θα βγάλω αρκετά από τα επόμενα με αξιοπρεπή ρυθμό.

Συνεχίζω τον αγώνα με ότι μου έχει απομείνει, ψυχολογικά και σωματικά. Όσο περνάει η ώρα όμως γίνεται ακόμα και πιο δύσκολο. Πονάω παντού, Ανεβαίνω για δεύτερη φορά το βουνό και πρέπει να πάρω το δρόμο της επιστροφής προς τον τερματισμό. Το χρονόμετρο έχει ξεπεράσει τις 7 ώρες και κανονικά εγώ θα έπρεπε να είχα τερματίσει. Αντ’ αυτού είμαι ακόμα 7χλμ μακριά από τον τερματισμό και υποφέρω, αλλά πρέπει να ξεπεράσω άλλη μια φορά τον εαυτό μου, με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά. Δεν παραδίνομαι! Δεν παραδίνομαι! Δεν παραδίνομαι! Το ένα πόδι μπροστά από το άλλο για να φτάσω ως το τέλος. Έχει μείνει ακόμα μια μεγάλη ανηφόρα και μια μεγάλη κατηφόρα η οποία μέλει να αποτελειώσει τα σακατεμένα μου πόδια.

Κάπως έτσι τελικά όμως θα καταφέρω να φτάσω στον τερματισμό και φέτος. 7 ώρες και 36 λεπτά … πολύ πολύ μακριά από το ρεκόρ μου πέρσι (6:49) και αισθάνομαι πολύ περισσότερο καταπονημένος. Τραγωδία η σημερινή μέρα … μια προσωπική τραγωδία! Είχα έρθει με όνειρα κι ελπίδες, κομμάτια όλα και πιο πολύ απ’ όλα τα πόδια μου. Απορώ πως κατάφερα να φτάσω σε αυτόν τον τερματισμό…

Η μέρα ήταν πολύ άσχημη, αλλά τουλάχιστον μπορώ να δω και να εκτιμήσω κάποια θετικά. Καταρχάς στην κατάταξη των elite πήρα και φέτος την 16η θέση. Για την ιστορία τουλάχιστον αυτό είναι κάτι αρκετά σημαντικό. Πολλοί συναθλητές μου προτίμησαν να εγκαταλείψουν. Ο δικός μου τερματισμός, έστω κι έτσι, τουλάχιστον μου έδωσε ένα καλό πλασάρισμα. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως με τη φετινή μου αποτυχία, πλέον εκτιμώ πολύ περισσότερο αυτό που είχα κάνει τις προηγούμενες τρεις χρονιές σερί, με τερματισμούς στις 7 ώρες και κάτω.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω για άλλη μια χρονιά την αδερφή μου που ήταν συμπαραστάτρια και φέτος σε αυτόν τον αγώνα, καθώς και τον συναθλητή Σταμάτη Ρώμα, που έγινε ο δεύτερος Έλληνας που τερματίζει στο Ζόφινγκεν. Ήμασταν καλή παρέα και τουλάχιστον κάναμε μια δυναμική συμμετοχή για τα ελληνικά χρώματα. Ελπίζω τα επόμενα χρόνια να ακολουθήσουν και άλλοι.

Όσο για μένα … οι λογαριασμοί μου με αυτόν τον αγώνα παραμένουν ανοιχτοί. Ο φετινός αγώνας με αφήνει απογοητευμένο, αλλά ακόμα περισσότερο πεισμωμένο να επιστρέψω για κάτι καλύτερο.

Τα επίσημα αποτελέσματα
http://www.triathlon.org/resul..s/266057

και πολλές φωτογραφίες εδώ:
https://www.facebook.com/SpeedyS/media_..1eff

Είναι από αυτές τις μέρες που δεν πάει τίποτα καλά, που το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται, που θες να ανοίξει η Γη να σε καταπιεί … αλλά αυτό δεν συμβαίνει … γιατί πρέπει να συνεχίσεις, όπως κι αν είσαι και να φτάσεις στον τερματισμό … όσο δύσκολο κι αν έχει γίνει … όσο κι αν πονάς…

Αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου έκανα με διαφορά τη χειρότερη μου εμφάνιση. Μπορεί να τερμάτισα στην 16η θέση της κατάταξης των elite, όπως και πέρσι, αλλά 47 λεπτά μακριά από το ρεκόρ μου, τελευταίος και “καταϊδρωμένος” μετά από 7 ώρες και 36 λεπτά. Πέρσι ήταν μεγάλη επιτυχία. Φέτος ήταν τραγωδία … αλλά όχι μόνο για μένα καθώς πολλά μεγάλα ονοματα έμειναν στις πισω θέσεις ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.

Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες με ζέστη και υγρασία. Δεν μπορούσα από την αρχή να τρέξω όπως συνήθως. Τα πόδια μου έσφιξαν νωρίς. Στο ποδήλατο δεν το είχα. Άρχισα νωρίς να πονάω. Σκέφτηκα να εγκαταλείψω, αλλά τελικά αποφάσισα πως θα το τερματίσω και φέτος όσο χρόνο κι αν μου πάρει.

Λεπτομέρειες μέσα στην εβδομάδα. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη. Σήμερα δεν σας δικαίωσα και είμαι πολύ απογοητευμένος με την εμφάνιση μου. Την επόμενη φορά καλύτερα…

Τα επίσημα αποτελέσματα εδω: http://www.triathlon.org/results/.._world_championships/266057

Φωτογραφίες εχω αρχίσει να ανεβάζω εδω: https://www.facebook..=2cc8631eff (και θα προσθέσω περισσότερες)