Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ο Αύγουστος έχει ταυτιστεί ως μήνας διακοπών και παραλίας … οπότε εγώ θέλοντας να επιβεβαιώσω την αυταρέσκεια μου πως είμαι εξαίρεση στον (κάθε) κανόνα φέτος πήρα τα βουνά! Μετά τον αγώνα στο Βέλγιο ξεκουράστηκα 2-3 μέρες και κατόπιν ανέβηκα στα ορεινά του Καρπενησίου ώστε να συνεχίσω την προετοιμασία μου για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Ζόφινγκεν, Ελβετία, 8/9).

Ήδη έχω συμπληρώσει 10 μέρες, εδώ σε ένα γραφικό χωριό, τον Άγιο Νικόλαο και στον Ξενώνα της Λίνας, στον οποίο τα τελευταία χρόνια έχουν καταφύγει πολλοί πρωταθλητές διάφορων αθλημάτων αντοχής στα πλαίσια της προετοιμασίας τους. Έτσι, εκτός από το περιβάλλον είναι και ο ίδιος ο ξενώνας ιδιαίτερα φιλικός για μια αθλητική προετοιμασία, καθώς … η κ. Λίνα εδώ πέρα έχει συνηθίσει από ιδιαίτερες ανάγκες και παραξενιές (πρωτ)αθλητών.

Ο προγραμματισμός λέει πως θα συμπληρώσω 3 εβδομάδες εδώ ώστε να επωφεληθώ των θετικών του υψομέτρου (το χωριό είναι περίπου στα 1000μ) και βεβαίως να γλιτώσω την Αυγουστιάτικη ζέστη αφού η θερμοκρασία εδώ είναι αισθητά χαμηλότερη.

Βέβαια η προετοιμασία, μόνο εύκολη δεν είναι καθώς ο όγκος της προπόνησης αυτές τις πρώτες δυο βδομάδες είναι μεγάλος και η δυσκολία των διαδρομών μεγαλύτερη. Βλέπετε εδώ πέρα στην περιοχή ευθεία δεν υπάρχει ειδικά για ποδηλασία, οπότε … η Ζωή τραβάει την ανηφόρα ως επί το πλείστον. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει πάντως, αλίμονο! Οι διαδρομές στο Zofingen είναι ανάλογης μορφολογίας, οπότε το πεδίο της προετοιμασίας μοιάζει ιδανικό. Στόχος να κάνουμε τις ανηφοριές να μοιάζουν με ευθείες!

Ευτυχώς σε όλη την προσπάθεια αυτών των ημερών δεν είμαι μόνος. Έχουμε οργανώσει καλό γκρουπ εδώ με την αδερφή μου τη Χαρά και τους συναθλητές Βασίλη Κρομμύδα (που είναι και ο προπονητής μου), Ντενίζ Δημάκη, Ζαρίνα Κόπινα και άλλους φίλους που περιστασιακά μας κάνουν παρέα σε κάποιες προπονήσεις. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως τα ποιοτικά προγράμματα αναγκάζομαι να τα κάνω μόνος μου έτσι κι αλλιώς, όμως η παρέα ακόμα και στα αερόβια είναι μεγάλη υπόθεση. Μπορεί, ο καθένας μας να προετοιμάζεται για κάτι διαφορετικό κατά βάση, όμως η συνοχή της ομάδας και η αλληλοβοήθεια μας δίνει όλους το κάτι παραπάνω στην προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου του.

Όσο για τις παραλίες…. μπορούν να περιμένουν για τον Σεπτέμβρη. Όχι πως δεν τις ευχαριστηθηκα Ιούνιο-Ιούλιο, αλλά έχω κρατήσει και λίγη όρεξη ακόμα για την αποθεραπεία μου μετά το Παγκόσμιο…

* Περισσότερες εικόνας από τις μέρες στο Καρπενήσι μπορείτε να δείτε εδώ
https://www.facebook.co..pe=1&l=505aa3ff1c

Powerman Geel, 4/8/2013, Βέλγιο
Δίαθλο, 10-60-10χλμ, 12η θέση, 2:46:54

Άλλος ένας μεγάλος διεθνής αγώνας διάθλου ολοκληρώθηκε με επιτυχία για μένα την Κυριακή 4/8 στο Βέλγιο. H 12η θέση στο Powerman Geel με αφήνει ευχαριστημένο, κυρίως γιατί δείχνω πως βελτιώνομαι και μπορώ να αντεπεξέλθω στις ιδιαιτερότητες κάθε μεγάλου αγώνα.

Μετά από δυο παγωμένα Powerman σε Ολλανδία και Γερμανία φέτος, ήρθε η ώρα για τη ζέστη στο Geel. Η θερμοκρασία τη μέρα του αγώνα ήταν στους 25-30 βαθμούς και με την εκκίνηση στις 14.15 το μεσημέρι ήταν προφανές πως η μέρα θα είχε “λιώσιμο”. Άλλη μια ωραία μέρα δοκιμασίας Powerman σε extreme συνθήκες.

Γενικά ήμουν σε καλή κατάσταση, αν και βρίσκομαι ακόμα στη μέση της προετοιμασίας μου για το παγκόσμιο και μου λείπουν κάποια “στοιχεία” προπόνησης. Είναι προφανές πως δεν ήμουν φορμαρισμένος, αλλά τουλάχιστον είχα ξεκουραστεί αυτή την εβδομάδα για να μπω δυνατά. Ειδικά με αυτές τις συνθήκες, φάνηκε από το πρώτο τρέξιμο πως δεν είχα τη φρεσκάδα για έναν πολύ γρήγορο αγώνα, αλλά κρατούσα σταθερά το ρυθμό μου και βρισκόμουν με τον συναγωνισμό που ήθελα.

Το πρώτο 10αρι (4 στροφές) ολοκληρώθηκε σε ακριβώς 34:00 και διανύοντας τα περίπου 300μ παραπάνω μέτρα μέχρι την περιοχή αλλαγών το χρονόμετρο έδειχνε 35:00. Πλέον ξεκινούσα για το σκέλος του ποδηλάτου (61χλμ, 4 γύροι από 15χλμ), στο οποίο ήθελα να δοκιμάσω να πάω δυνατά. Από το τρέξιμο είχα μαζί μου τον Δανό Esben Kaczmarek ο οποίος είναι και πολύ καλός ποδηλάτης, οπότε θα είχε ενδιαφέρον να δοκιμάσω να τον κυνηγήσω. Ίσως στον πρώτο γύρω πάντως να το παράκανα, προσπαθώντας να βρίσκομαι μπροστά του κιόλας. Έπρεπε να τον αφήσω να δίνει αυτός τον ρυθμό και να κάνω καλύτερη διαχείριση δυνάμεων.

Στην πρώτη στροφή είχα και κάποια θέματα με κράμπες στις γάμπες, οι οποίες ευτυχώς στη συνέχεια δε με ενόχλησαν ιδιαίτερα. Είχα πάντως και την ατυχία να χάσω ένα μπουκάλι μου με ηλεκτρολύτες από τον πρώτο γύρο, όταν από λάθος δεν το έβαλα σωστά στην πίσω παγουροθήκη.

Μετά την ολοκλήρωση και του 2ου γύρου, άρχισα να χάνω επαφή με τον Esben και πλέον ήμουν μόνος μου αν και στη πορεία της διαδρομής είχα είχα αρχίσει να προσπερνάω και κάποιους αθλητές που βρίσκονταν μπροστά μου. Για κάποιον σαν εμένα που στους διεθνείς αγώνες είναι συνηθισμένος να τον προσπερνάν στο ποδήλατο, αυτό ήταν τουλάχιστον ένα καλό δείγμα πως πήγαινα αρκετά δυνατά. Εντωμεταξύ η ζέστη είχε αρχίσει να με καταβάλει και τα υγρά που έπινα φάνταζε πως δεν αρκούν. Έτσι συνέχισα και μέχρι το τέλος του ποδηλατικού σκέλους με προσπέρασε μόνο ένας αθλητής, αυτός που τελικά έκανε και τον πιο γρήγορο χρόνο στην ποδηλασία.

Έτσι ολοκληρώθηκε η ποδηλασία με μέση ταχύτητα 40,5χλμ/ω και πλέον και μπαίνω στην περιοχή αλλαγών για το δεύτερο τρέξιμο (10χλμ, άλλες 4 στροφές). Βάζω παπούτσια, φοράω καπελάκι και ξεκινάω … όχι και τόσο ορεξάτος η αλήθεια είναι. Δυστυχώς φαίνεται πως έχω κουραστεί ήδη αρκετά μετά από αυτές τις 2+ ώρες που είμαι στον αγώνα και αυτό το τρέξιμο δεν θα είναι εύκολο. Πάραυτα περνάω την πρώτη στροφή με αρκετά καλό ρυθμό (9:08 λεπτά τα 2,5χλμ) που μου δίνει ελπίδες ότι θα κρατηθώ σε καλή θέση. Στη δεύτερη στροφή ο ρυθμός μου έχει πέσε αρκετά και είναι βέβαιο πως τα 5 τελευταία χιλιόμετρα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Στην αρχή του 3ου γύρου έρχεται και η άβολη στιγμή της μέρας καθώς το στομάχι μου έχει ανακατευτεί με τόσα υγρά και πρέπει να ξαλαφρώσω κάπου. Στάση 1 λεπτό στα “πιτσ” χαμένο … αλλά τουλάχιστον ξαναβγαίνω στη διαδρομή για να ολοκληρώσω άνετος τον αγώνα μου.

Εντωμεταξύ πρέπει να έχω αφυδατωθεί πλήρως αλλά τουλάχιστον ο τερματισμός φτάνει … Μπροστά μου δεν βλέπω να κυνηγήσω κανέναν, αλλά αισθάνομαι πως πίσω μου με κυνηγάν αρκετοί οπότε στα τελευταία μέτρα κάνω μια αλλαγή για να μην δώσω περιθώρια σε κανέναν να με περάσει. Τελικά τερματίζω σε χρόνο 2:46:54 και στην 12η θέση όπως ακούω να λέει ο εκφωνητής. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα καν που βρισκόμουν στην κατάταξη. Αυτή είναι η καλύτερη θέση που έχω πάρει ποτέ σε αγώνα Powerman (Δεν υπολογίζω τον φετινό αγώνα στη Γερμανία που έγινε μόνο τρέξιμο) και δείχνω ότι ανεβαίνω και σταθεροποιούμαι ανάμεσα στους καλυτερους Ο στόχος της 10άδας για άλλη μια φορά δεν θα επιτευχθεί αν και έφτασα τόσο κοντά. Ελπίζω την επόμενη φορά και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα

Τι μου μένει σαν βασική εντύπωση από αυτήν μου την αγωνιστική “περιπέτεια”? Πως πλέον έχω τις δυνάμεις και την εμπειρία να αντεπεξέρθω καλά ακόμα και στα πολύ δύσκολα και να καταλαμβάνω υψηλές θέσεις. Έχω βελτιωθεί στο ποδήλατο και αυτό θα χρειαστεί πολύ στο Παγκόσμιο. Πρέπει όμως να κάνω και πιο προσεκτική κατανομή δυνάμεων και να έχω κάτι παραπάνω για το 2ο τρέξιμο. Το τεστ πηγε καλά πάντως, δεν μπορώ να εχω παράπονο.

Πλέον θα ξεκουραστώ 2-3 μέρες και μετά θα ανέβω στο Καρπενήσι για 3 εβδομάδες προετοιμασίας στο υψόμετρο και στη δροσιά. Εκεί θα βρω τη συναθλήτρια Ντενίζ Δημάκη και θα περιμένω κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες να έρθει και ο προπονητής μου ο Βασίλης Κρομμύδας, αλλά και η αδερφή μου η Χαρά. Θα κάνουμε καλό παρεάκι πιστεύω…

Διαβάστε και ένα γενικό ρεπορτ για τον αγώνα, εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=810

Φωτογραφίες, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?s..ce0156

* Η φωτογραφία από τη βράβευση των 15 πρώτων και την απονομή των σχετικών επάθλων.

Ήρθε η ώρα για το κρίσιμο τεστ της θερινής περιόδου! Έφτασα σήμερα στο Geel του Βελγίου για τον καθιερωμένο διεθνή αγώνα διάθλου LTF Powerman Geel που θα γίνει την Κυριακή το μεσημέρι (η εκκίνηση μας είναι στις 14.15 τοπική ώρα). Οι αποστάσεις του αγώνα είναι 10 – 60 -10χλμ.

Ο καιρός εδώ είναι ελληνικός με πολύ ζέστη (30-35 βαθμούς) που για τους Βέλγους είναι ανυπόφορη. Για μένα είναι βέβαια μια χαρά … Επιτέλους να κάνω κι έναν διεθνή αγώνα φέτος με ζέστη, μετά τις παγωμένες περιπέτειες Ολλανδίας και Γερμανίας. Βέβαια το σαββατοκύριακο θα δροσίσει λίγο, αλλά και πάλι, 25 βαθμοί μεσημεριάτικα…θα έχουν ενδιαφέρον!

Ο συναγωνισμός αναμένεται ιδιαίτερα έντονος με πολλούς από τους κορυφαίους διαθλητές να έρχονται στο Βέλγιο για ένα δυνατό τεστ, πριν από το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Zofingen 8/9. Παράλληλα γίνεται και το εθνικό πρωτάθλημα των Βέλγων, μια ιδιαίτερη γιορτή για αυτούς στο άθλημα που τους έχει προσφέρει πάρα πολλές επιτυχίες τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο Ιούλιος ήταν δύσκολος προπονητικά και δούλεψα αρκετά κάποιες αδυναμίες μου. Παρά το φόρτωμα του μήνα και την αναπόφευκτη ζέστη της εποχής, πιστεύω ξεκουράστηκα καλά αυτή την εβδομάδα και θα έχω να βγάλω κάτι καλό την Κυριακή.

Περισσότερα (ελπίζω καλά) νέα την Κυριακή το βραδάκι… ως τότε… καλά να περάσετε το σαββατοκύριακο και ρίξτε καμιά βουτιά και για μένα γιατί εδώ ούτε θάλασσα, ούτε πισίνα έχει!

Στο Κάλι της Κολομβίας διεξήχθη Παρασκευή και Σάββατο το ο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου της “μικρής” απόστασης 10-40-5χλμ παράλληλα με τα “World Games”, τη διοργάνωση της ΔΟΕ για κάποια αθλήματα/αγωνίσματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στο ολυμπιακό πρόγραμμα και τα οποία έχουν μια ευκαιρία “δοκιμαστικών”.

Δυστυχώς τα κριτήρια πρόκρισης για αυτή τη διοργάνωση ήταν πολύ αυστηρά και δεν είχα την τύχη να συμμετέχω, όμως παρακολούθησα τους αγώνες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού αγωνίστηκαν και κάποιοι από τους καλύτερους διαθλητές και της μεγάλης απόστασης, τους οποίους και θα έχω αντιπάλους στους επερχόμενους αγώνες, με αρχή απο το Powerman Geel στο Βέλγιο αυτή την Κυριακή.

Στο Κάλι λοιπόν, την πιο εντυπωσιακή εμφάνιση έκανε ο Βέλγος Rob Woestenborghs ο οποίος στην μεγάλη απόσταση ήταν 2ος στο περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Zofignen και 2ος στο Πανευρωπαϊκό στην Ολλανδία. Στους ίδιους αγώνες η δικιά μου κατάταξη ήταν 17ος και 22ος αντίστοιχα. Ναι, προφανώς και μιλάμε για άλλο επίπεδο.

Ο Woestenborghs λοιπόν στην μικρή απόσταση επέστρεψε στην κορυφή του κόσμου και το έκανε με εντυπωσιακό στυλ, διαλύοντας κυριολεκτικά τον συναγωνισμό στο κομμάτι της ποδηλασίας, το οποίο σημειωτέων διεξάγεται με ντράφτινγκ. Αν και είχε μείνε πίσω από το κυρίως γκρουπ στο τρέξιμο, τους έφτασε, ξεκόλλησε με άλλους δυο και στο τέλος ξεκόλλησε και από αυτούς για να προλάβει να πάρει τόσο μεγάλη διαφορά που του ήταν αρκετή για να πάρει και άνετα τη νίκη στο τέλος. Αντίστοιχα δυνατός είναι και ο συμπατριώτης του Joerie Vansteelant που είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στη μεγάλη απόσταση, αλλά δεν έτρεξε στο Κάλι.

Όταν βλέπεις τέτοιους αθλητές να μην παίζονται ούτε σε μικρές αποστάσεις με κολλητήρι … αρχίζεις να απορείς πως πραγματικά είναι δυνατόν να τους συναγωνιστείς… Ε, προφανώς αυτό δεν γίνεται, όμως τουλάχιστον μπορώ να μάθω κάτι από αυτό. Ότι όσο γρήγορος και δυνατός και να γίνω, ποτέ δεν θα είναι αρκετό, και θα πρέπει να προσπαθώ ακόμα περισσότερο, να θέτω υψηλότερα στάνταρ και στόχους αν θέλω να είμαι τουλάχιστον αξιοπρεπής με τον συναγωνισμό στις διεθνής διοργανώσεις. Μπορεί ποτέ να μην καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο των πρώτων μια μεγάλης διοργάνωσης, αλλά τουλάχιστον μπορώ να μικρύνω τη διαφορά μου από αυτούς

Το πρώτο τεστ θα γίνει στο Βέλγιο την Κυριακή λοιπόν. Εκεί θα τρέξει ο Woestenborghs, αλλά και ο Ισπανός Emilio Martin που στο Κάλι ήταν δεύτερος. Σπουδαίοι αντίπαλοι, σπουδαίος συναγωνισμός και κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ να πιέζομαι, να κυνηγάω και να προσπαθώ να μείνω όσο το δυνατόν πιο κοντά…

Πιο αναλυτικό ρεπορτ για τους αγώνες του Κάλι, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=805

Περισσότερα δικά μου νέα θα έχετε τώρα μάλλον από Βέλγιο! Να περνάτε καλά

Η τριαθλητική εξόρμηση της “ομάδας Σκουλαρίκη” στην Λίμνη Δόξα στέφθηκε με επιτυχία! Στο σπριντ τρίαθλο της Transition Sports εγώ ήμουν δεύτερος, όμως η μέρα ήταν αφιερωμένη στην αδερφή μου τη Χαρά που στον πρώτο της αγώνα τριάθλου μετά από 9 χρόνια κατάφερε να κερδίσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Ο αγώνας ξεκίνησε με αρκετή δυσκολία και για τους δυο μας μέσα στο νερό. Κόσμος πολύς, κολυμβητές καλοί κι εμείς να παλεύουμε να κρατηθούμε στο αφρό και στον ρυθμό. Είχα προετοιμαστεί για κάτι καλύτερο στο κολύμπι, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να κολυμπήσω καθόλου όπως θα ήθελα, αλλά τουλάχιστον επιβίωσα. Έτσι βγήκα από το νερό στην 30η θέση σε 12:36 αρκετά ταλαιπωρημένος και σκασμένος. Τι να λέμε για το κολύμπι πάλι…

Κάπου εκεί στην έξοδο μάγκωσε και λίγο το φερμουάρ της στολής για να με δυσκολέψει ακόμα περισσότερο και να μου κόψει κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα, αλλά όπως και να είχε ανέβηκα στο ποδήλατο για να ξεκινήσω το κυνηγητό με τους γρήγορους κολυμβητές που είχαν ήδη πάρει πλεονέκτημα 2-3 λεπτών. Η Χαρά θα έβγαινε λίγο αργότερα σε 15:00 από ένα κολύμπι “πανικού” όπως μου το περιέγραφε για να συνεχίσει και αυτή τον δικό της αγώνα.

Το σιρκουϊ της ποδηλασίας ήδη ειχε γεμίσει αθλητές και ποδήλατα, όποτε το έργο μου γινόταν επιπλέον δύσκολο και επικίνδυνο, καθώς προσπέρναγα όσους είχαν βγει μπροστά μου από το νερό, αλλά και από ένα σημείο και μετά ρίχνοντας γύρους στους πιο αργούς αθλητές. Μέχρι το τέλος της ποδηλασίας είχα καταφέρει να πιάσω μια μέσα ταχύτητα 43χλμ/ω και να αναρριχηθώ ως την 4η θέση, μπαίνοντας αμέσως μετά τον Γιώργο Δανιήλ. Πιο μπροστά μου είχα μόνο τον απίθανο βετεράνο Χρήστο Γαρέφη, και τον Γιώργο Αλυφαντή που ήταν προ-αγώνα και ο βασικός μου αντίπαλος για την 1η θέση.

Κάπου εδώ έγινε και το 2ο τεχνικό λάθος της μέρας που κόστισε σημαντικά. Βγάζοντας το παπούτσι της ποδηλασίας, μάγκωσε λίγο το πόδι μου και έπαθα μια μικρή κράμπα … η οποία έγινε μεγάλη ξεκινώντας το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως στο απότομο κατηφοράκι της εξόδου από την περιοχή αλλαγών για το τρέξιμο (το αντίστοιχο ανηφοράκι που ανεβήκαμε στο κολύμπι), σα να μούδιασαν και τα δυο μου πόδια έτοιμα για κράμπα και σταμάτησα για μια γρήγορα διάταση.

Κάπως λίγο μουδιασμένος από αυτά ξεκίνησα για το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως δεν αισθανόμουν στη μέρα μου και λυμένος για να τρέξω γρήγορα αυτό το 5άρι. Όπως και να αισθανόμουν πάντως έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να τρέξω με ότι είχα. Αφήνοντας πίσω από την αρχή τον Δανιήλ, προσπέρασε σχετικά γρήγορα και τον Γαρέφη και πλέον είχα μπροστά μου μόνο τον Αλυφαντή ο οποίος όμως κρατούσε ένα πολύ καλό τέμπο και το έργο μου ήταν πραγματικά δύσκολο. Όσο πέρναγαν τα χιλιόμετρα αισθανόμουν όλο και καλύτερα και άνοιγμα το ρυθμό μου μειώνοντας τη διαφορά Λίγα μέτρα πριν το τερματισμό είχα καταφέρει να κλείσω την ψαλίδα στα 20 μέτρα περίπου, όμως ήμουν ήδη στα όρια μου και δεν είχα άλλη δύναμη στα πόδια για να κάνω και σπριντ. Ο Γιώργος είχε δυνάμεις και πήρε αυτός τη νίκη, ενώ τερμάτισα αμέσως πίσω του δεύτερος και …καταϊδρωμένος. Ήξερα από την αρχή πως σε μια απόσταση σπριντ τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για μένα ώστε να καλύψω τη διαφορά, έφτασα σε απόσταση αναπνοής αλλά… δεν είχα άλλη αναπνοή!

Ήταν μια μεγάλη μάχη για μένα να προσπαθήσω να καλύψω το χαμένο έδαφος μέχρι το τελευταίο μέτρο και πιστεύω το ίδιο δύσκολο ήταν και για τον Γιώργο να κρατήσει αυτή τη νίκη έχοντας εμένα πίσω του. Άξιζε τη νίκη πάντως, και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ήταν ο καλύτερος τριαθλητής στο Σάββατο με πολύ καλή απόδοση και στα τρία σκέλη του αγώνα. Εγώ αν δεν μπορώ να αντεπεξέλθω καλύτερα στην κολύμβηση, δεν θα θεωρώ ποτέ τον εαυτό μου καλό τριαθλητή, όσο γρήγορα και να κάνω ποδηλασία και τρέξιμο.

Βέβαια, αφού δεν μπορώ να ζοριστώ στα δίαθλα στην Ελλάδα, αυτό πρέπει να γίνεται στα τρίαθλα και ο συγκεκριμένος αγώνας είχε ακριβώς αυτό το ρόλο. Με τόση ένταση και πίεση, αυτός ο αγώνας εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δύσκολους μου φέτος, αφού κατάφερα να βγάλω ολόκληρη την ώρα του (χρόνος 1:00:56) σε φουλ προσπάθεια. Προπονητική αξία ανεκτίμητη… σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς έχω αρχίσει να φορτώνω ενόψει των διεθνών μου αγώνων Αύγουστο και Σεπτέμβρη.

Επιστρέφοντας στην πραγματική πρωταγωνίστρια της μέρας, στο μεταξύ η Χαρά είχε καταφέρει να ολοκληρώσει με σταθερό ρυθμό το ποδηλατικό σκέλος και να να κάνει και ωραίο τρέξιμο για να πάρει τη νίκη στις γυναίκες με περίπου 3 λεπτά διαφορά από τη δεύτερη. Είμαι πολύ χαρούμενος για την αδερφή μου, αφού κατάφερα να την πείσω να με ακολουθήσει και να επιστρέψει ουσιαστικά στο άθλημα που ξεκίνησε και στο οποίο σαν νεάνιδα έχει καταγράψει και μια συμμετοχή σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι γιατί εκτός της προσωπικής της επιτυχίας που θεωρώ ότι θα έχει, κάνουμε και καλή ομάδα.

Η εκδρομή μας στέφθηκε με επιτυχία λοιπόν, περάσαμε καλά, αλλάξαμε παραστάσεις και ξεκουραστήκαμε και λίγες μέρες στη μέση του καλοκαιριού στο βουνίσιο τοπίο του Φενεού. Από σήμερα όμως τα κεφάλια μέσα πάλι γιατί έχουμε υποχρεώσεις μπροστά και δεν υπάρχουν πολλή περιθώρια για χαλάρωση. Πάμε για τα μεγάλα Δίαθλα!!!

Ένα γενικό ρεπορτ από τον αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=788

Φωτογραφίες στο facebook από τον συνήθη ύποπτο της αθλητικής φωτογραφίας Γιώργο Σπύρο, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?s..9e5d

Να σημειώσουμε εδώ πως η διοργάνωση σε συνεργασία με τον Γιώργο θα δωρίσουν τα έσοδα από τις φωτογραφίες στο Χαμόγελο του παιδιού οπότε αξίζει διπλά να συνεισφέρετε και εσείς αγοράζοντας τις προσωπικές σας φωτογραφίες από τον αγώνα αν συμμετείχατε. Λεπτομέρειες εδώ: http://www.georgespyros.com/Sports..X3rwHm