Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Το ότι δεν αποδίδω στο στίβο το έχουμε καταλάβει και το έχουμε ξαναπεί. Απλά κάθε φορά που το προσπαθώ θυμάμαι και ποιος είναι ο λόγος. ΟΚ… τα πόδια μου δεν είναι …ανατομικά φτιαγμένα για να τρέχουν στις στροφές του στίβου, δεν πατάν καλά. Προτιμούν τις ευθείες των δρόμων…

Η χτεσινή μου κούρσα στα 10.000μ του Πανελληνίου Πρωταθλήματος εξελίχθηκε σε άλλη μια στιβική ταλαιπωρία, αν και τερμάτισα 12ος με 33:09, επίδοση που τουλάχιστον είναι ατομικό ρεκόρ στον στίβο. Καταραμένο ρεκόρ όμως … στον καταραμένο για μένα στίβο. Προσπάθησα για μια επίδοση στο 32:30 και είχα τον σωστό ρυθμό, όμως από ένα σημείο και μετά οι στροφές με κούρασαν πάρα πολύ, σωματικά και ψυχολογικά.

Η αγωνιστική μου κατάσταση ήταν πραγματικά καλή, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να φανεί χτες, όχι έτσι δηλαδή και δεν έφταιγε μόνο η ζέστη για αυτό. Τουλάχιστον βοήθησα τους συναθλητές μου να κάνουν τα δικά τους ρεκόρ, δίνοντας τους τον σωστό ρυθμό στο πρώτο μισό της κούρσας. Πέντε δρομείς του Ιλισού μπήκαμε στην πρώτη 12αδα του αγώνα.

Αναλυτικό ρεπορτ για τους αγώνες και τα αποτελέσματα εδώ:
http://www.runningnews.gr/item.php?id=14438

Τέλος πλέον με αυτό. Την άλλη Κυριακή θα αγωνίζομαι στα βουνά της Γερμανίας. Από την ελληνική ζέστη και το “κλουβί” του στίβου στο γερμανικό κρύο και την εξοχή. Νεότερα σύντομα…

Η εαρινή αγωνιστική περίοδος συνεχίζεται και αυξάνει σε ένταση. Αφού ξεκουράστηκα λιγο το Πάσχα και φόρτωσα περισσότερο προπόνηση έφτασε η στιγμή για …αγώνα. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου, 10.000μ. Για αυτό το αγώνισμα επιστρέφω αύριο (Σαββατο 18/5) στον στίβο, την επιφάνεια που ανέκαθεν με …ταλαιπωρεί περισσότερο από κάθε άλλη.

Στη συγκεκριμένη διοργάνωση έχω να τρέξω από το 2010. Τότε είχα πει απογοητευμένος πως δεν ξανατρέχω 10αρι σε στίβο αφού δεν μπορώ να τρέξω πιο γρήγορα απ’οτι στην άσφαλτο. Πόσο έχω επίσημα στον στίβο? 34:27 … πιο αργά δηλαδή απ’οτι τρέχω τα 10αρια ακόμα και στα τρίαθλα.

Τώρα επιστρέφω για να διαψεύσω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου και να πετύχω ένα αξιοπρεπές ατομικό ρεκόρ στο αγώνισμα. Σαφής στόχος κάτι καλύτερο από το 32:39 που έτρεξα τον Φλεβάρη στον ανώμαλο. Για να δούμε…

Καλές οι χορηγείς και τα δωράκια υλικού, αλλά εδώ μιλάμε για μια χορηγία ζωής ή θανάτου ή για να είμαι πιο ακριβής χορηγία ανακούφισης ή πόνου. “Σέρβις” σώματος….

Μετά από δυο χρόνια επιτυχημένης συνεργασίας το το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, είναι φέτος χορηγός μου σε φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες με στόχο να με κρατήσουν φρέσκο, ατραυμάτιστο αλλά ακόμα κι αν η κακή ώρα έρθει ….να με επαναφέρει το συντομότερο δυνατόν!

Το ότι τα τελευταία δυο χρόνια έχω καταφέρει να ξεπεράσω και να διαχειρίζομαι τους (μικρούς η μεγάλους) τραυματισμούς μου το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στον Τάσο Μαργαρίτη, υπεύθυνο λειτουργίας του Active Physiotherapy. Μιλάμε για ιστορίες ετών και πολύ πόνου που τελικά βρήκαν τον μάστορα τους, έτσι ώστε τώρα να μπορώ να αγωνίζομαι με επιτυχία και συνέπεια όλη τη σεζόν.

Λίγα λόγια για το Active Physiotherapy (από την ιστοσελίδα του κέντρου)

Το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, ιδρύθηκε το 2007. Ο υπεύθυνος λειτουργίας, Αναστάσιος Mιχ. Μαργαρίτης, δραστηριοποιείται στο χώρο παροχής υπηρεσιών φυσικοθεραπείας από το 1996 και με οδηγό τη γνώση και γνώμονα τον άνθρωπο επιδιώκει την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

Με ειδίκευση στην αντιμετώπιση και θεραπεία παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, εφαρμόζουμε τις μεθόδους της Χειροπρακτικής (manual therapy) και της Στεγνής Βελόνας (dry needling). Παράλληλα μέσω του σύγχρονου εξοπλισμού που διαθέτουμε, εστιάζουμε στην ολοκληρωμένη αποκατάσταση του ασθενούς, εφαρμόζοντας εξειδικευμένα προγράμματα άσκησης που έχουν ως στόχο την επανεκπαίδευση του κινητικού ελέγχου (motor control), βασιζόμενοι στην τεχνική του Clinical Pilates.

Επιπρόσθετα αξιολογούμε και αναλύουμε ορθοδυναμικά τις πιθανές ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων. Όραμα μας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή αλλά και του κάθε ανθρώπου.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ Μ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ – ΧΕΙΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
Διεύθυνση: ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ & ΛΕΩΝΙΔΑ 3 – ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Τηλέφωνο: 2106049405 Κινητό: 6974942384
www.activephysiotherapy.com.gr

Η σχέση μου με το νερό δεν ήταν ποτέ καλή. Με την “αγωνιστική” κολύμβηση ακόμα χειρότερη. Οι επιδόσεις μου στο άθλημα ανέκαθεν αντικατόπτριζαν μια σχέση …μίσους. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια ποιος μισεί περισσότερο ποιον … εγώ το νερό ή αυτό εμένα…

Γιατί? Κανείς δεν ξέρει …. κι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος …ή αν τουλάχιστον δεν τον θυμάμαι… γιατί πρέπει να συνεχίζεται αυτό? Μάλλον δεν πρέπει …. έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν “πρέπει” … σημασία έχουν μόνο τα “θέλω” … κι εγώ θέλω να κολυμπήσω πιο γρήγορα. Πάνω στις διακοπές του Πάσχα σε κάτι τέτοιους συλλογισμούς έμπλεξα πάλι. Φυσικά, η βασική αφορμή ήταν η τριαθλητική μου περιπέτεια στις Σπέτσες.

Δε λέω, γουστάρω τους μπελάδες και τις δυσκολίες, η ανήσυχη μου φύση έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να μένει στάσιμη για πολύ καιρό όσο κι αν μου αρέσει η ησυχία. Αναζητώ προκλήσεις και όχι μόνο νέες. Δεν αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς και δεν επιτρέπω να στοιχειώνουν τη ζωή μου απωθημένα. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να ξεκαθαριστεί θα γίνει. Γι’ αυτό πιστεύω πως ήρθε και η ώρα να ασχοληθώ λίγο με το κολύμπι μου, για να σταματήσω τουλάχιστον να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου στους αγώνες τριάθλου,

Είμαι σε μια φάση της ζωής που έχω συμφιλιωθεί πλέον με τον εαυτό μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου. Ξέρω ποιος είμαι, από που έρχομαι, τι κάνω και που πάω. Τα έχω τακτοποιημένα …όλα. Ή σχεδόν όλα τα σημαντικά τέλος πάντων … Από τα ασήμαντα που μου έχουν απομείνει είναι και ο …φόβος της κολύμβησης σε έναν αγώνα τριάθλου. Ο τελευταίος φόβος προς την επιδιωκόμενη τριαθλητική λύτρωση.

Όπως καταλαβαίνετε, η προσέγγιση στο ζήτημα δεν είναι τόσο προπονητικής φύσεως. Η βελτίωση μου δεν πρόκειται να επέλθει απλώς από την προπονητική διαδικασία. Αυτό το έχω προσπαθήσει στο παρελθόν και έχω αποτύχει. Μου χρειάζεται κάτι άλλο, πιο πνευματικό, πιο …συναισθηματικό ίσως. Αν γινόταν να αγαπήσω το νερό και να το κάνω να με αγαπήσει και αυτό … θα ήταν το ιδανικό! Ναι καλά καταλάβατε, εδώ μιλάμε για …τρέλα.

Έχω μάθει πλέον πως αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με καβγάδες. Αυτούς τους εχθρούς δεν μπορείς να τους κερδίσεις. Και είναι βασικός κανόνας του πολέμου … ότι δεν μπορείς να κερδίσεις, καλύτερα να το πάρεις με το μέρος σου. Τους τελευταίους μήνες μετά και τις συμβουλές του προπονητή μου, άρχισα να βλέπω και να αισθάνομαι το νερό διαφορετικά. Έχω κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να σταματήσω να …παλεύω μαζί του, να χαλαρώσω περισσότερο και να το αφήσω να με επιπλεύσει. Όχι ότι τα έχω καταφέρει κιόλας βέβαια … αλλά μου φαίνεται πως είμαι σε καλό ρεύμα.

Εδώ και λίγες μέρες βρίσκομαι στο χωριό, επισήμως πλέον πιο κοντά στο νερό για την εαρινή περίοδο. Εδώ έτσι κι αλλιώς θα το βλέπω κάθε μέρα (αυτό μ’ αρέσει) και θα το κολυμπάω όσο συχνότερα μπορώ (αυτό θα΄ θελα να μ’ αρέσει …περισσότερο).

Δεν ξέρω αν και τι θα έχω καταφέρει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Πιθανότατα δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ο αγωνιστικός προσανατολισμός παραμένει το δίαθλο. Δεν ξέρω αν θα τρέξω άλλο τρίαθλο φέτος, αλλά δεν θα ήταν άσχημα να νιώθω αγωνιστικά πιο έτοιμος και αποφασισμένος και για κάτι τέτοιο. Αφού έχω καταφέρει να συμφιλιώσω τόσα πράγματα μέσα μου …γιατί όχι και αυτό?

* Η φωτογραφία του άρθρου τραβήχτηκε Μεγάλο Σάββατο. Στο βάθος δεξιά ίσα που φαίνομαι να κολυμπάω αφήνοντας την “γραμμή” μου κάτω από το Ηλιοβασίλεμα. Σε ένα τέτοιο σκηνικό θέλω να πιστεύω πως τελικά θα καταφέρω να συμφιλιωθώ και με τον τελευταίο μου φόβο…

Spetsathlon 2013, απόσταση “endurance” , τρίαθλο 1,5-50-10χλμ. Ενας αγώνας για γερά νεύρα, γερά σώματα και γερά …ποδήλατα!  Σίγουρα ένας πολύ ιδιαίτερος αγώνας που από την πρώτη του διοργάνωση φρόντισε να εντυπωσιάσει, αλλά που έγινε και πιο ιδιαίτερος για μένα. Αυτο γιατί κατάφερα να τον κερδίσω ανατρέποντας πλήρως την εξέλιξη του, αλλά κυρίως τον ίδιο μου τον εαυτό.

Το ότι δεν κολυμπάω καθόλου καλά το έχουν καταλάβει όλοι. Αυτό που μάλλον δεν ξέρετε οι περισσότεροι είναι πόσο άβολα αισθάνομαι μέσα στο νερό και τι ανάθεμα ρίχνω κάθε φορά που πέφτω σε αγώνα τριάθλου για την επιμονή μου να αγωνίζομαι σε κάτι τέτοιο. Αγύριστο κεφάλι … ή μάλλον κεφάλι που γυρίζει όταν πλέον τα καταφέρνω και με χίλια ζόρια πατάω στεριά.

Στον συγκεκριμένο αγώνα, ξεκίνησα προσεκτικά και συντηρητικά το κολύμπι, ακριβώς για να μην …πιεστώ πολύ και αναθεματίσω περισσότερο. Για κάποιο λόγο όμως η στολή δεν είχε καθίσει καλά πάνω μου, ή για να είμαι ειλικρινής παραειχε καθίσει πάνω μου σε βαθμό να με πιέζει και να αισθάνομαι πολύ πολύ άβολα. Αναγκάστηκα ακόμα και να σταματήσω σε κάποιο σημείο για να την “ξεκολλήσω” από το στήθος μου μπας και στρώσει, αλλά τέτοια ώρα τέτοιες πράξεις … αυτό που πρέπει να κάνεις είναι το “σκάσε και κολύμπα”. Κάπως έτσι το κολύμπησα το 1500άρι και πάτησα στεριά στα 25:15 το οποίο περιέργως είναι ρεκόρ τριάθλου για μένα (η στολή και η χειμερινή συντήρηση στην πισίνα τελικά βοήθησαν), αλλά τα προβλήματα μου δεν σταμάτησαν εκει. Καθότι απαράδεκτος και ανεκπαίδευτος στο τριαθλο, ταλαιπωρήθηκα αρκετά να βγάλω τη στολή χάνοντας πολύτιμο χρόνο ενώ όταν ανέβηκα στο ποδήλατο μου έφυγε λίγο το παπούτσι, πήγα να πέσω από το ποδήλατο και με έπιασε κράμπα στη γάμπα. Τραγωδία…

Ειλικρινά σε εκείνο το σημείο ένιωσα πως ήμουν σε λάθος τόπο και λάθος χρόνο, σκεπτόμενος ειδικά πως μόλις 6 μέρες πριν είχα τρέξει και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου και έτσι κι αλλιώς η αγωνιστική μου παρουσία στις Σπέτσες ήταν σωματική υπερβολή. Τουλάχιστον στο μεταξύ έχω ξαναβρεί την ισορροπία μου στο ποδήλατο, φοράω τα παπούτσια μου ποδηλατώντας και προσπαθώ να ανασυντάξω τις δυνάμεις και την ψυχολογία μου κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο περνάμε μέσα από την πόλη των Σπετσών με ένα δρόμο τόσο κακό που λειτουργεί σαν κομπρεσέρ στα πόδια και στο κακόμοιρο ποδηλατάκι μου. Πλέον δεν έχει καμία σημασία τι νόμιζα πως θα έκανα ευρισκόμενος στην εκκίνηση του αγώνα, αλλά τι κάνω τώρα που είμαι μέσα στην εξέλιξη του…

Εντάξει, το παίρνω απόφαση, ότι πρέπει να αρχίσω να ανακάμπτω και να καλύψω το χαμένο έδαφος από την κορυφή του αγώνα κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Ανάμεσα σε πολλούς καλούς συναθλητές μου που έχουν βγει πιο μπροστά από μένα στην κολύμβηση είναι και ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγου που εκτός του ότι μου έχει ρίξει ήδη 6-7 λεπτά από την κολύμβηση είναι και πάρα πολύ καλός ποδηλάτης με τεχνική εμπειρία, που ήταν απαραίτητη στη “ειδική” διαδρομή των Σπετσών. Ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να τον προλάβω στο ποδήλατο αλλά αν θέλω να εχω μια πιθανότητα για τη νίκη πρέπει πλέον να τα δώσω όλα για να μειώσω τη διαφορά από το ποδήλατο. Κάπως έτσι ξεκινάει το μεγάλο κυνηγητό, χωρίς ωστόσο να γνωρίζω καθόλου ποια είναι η ακριβής διαφορά που μας χωρίζει, κάτι που υποθέτω αντίστοιχα θα σκεφτόταν και ο Γρηγόρης από την αντίστροφη.

Η συγκεκριμένη κατάσταση της καταδίωξης έγινε πλέον προφανής όταν είχα καταφέρει να προσπεράσει όλους τους υπόλοιπους και δεν έβλεπα κανέναν άλλο μπροστά μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πιέσω και να …προσέξω μην φύγω σε καμιά στροφή ή σε κανα “πετρόστρωτο”. Εντωμεταξύ με όλα αυτά εχει αρχίσει να με πονάει και η ταλαίπωρη μέση μου και πλέον έχω να ανησυχώ μήπως πάθω και τίποτα χειρότερο κατεβαίνοντας από το ποδήλατο.

Κάπως έτσι λοιπόν και μετά από σχεδόν 1,5 ώρα ποδηλασίας μέσα στη ζέστη και 2 ώρες αγώνα συνολικά καταφέρνω να φτάσω στην περιοχή αλλαγών. Μπαίνοντας μου φωνάζουν πως είμαι 5 λεπτά πίσω από τον προπορευόμενο Γρηγόρη. Αφήνω το ποδήλατο και ξεκινάω τρέξιμο. Ευτυχώς αισθάνομαι αρκετά καλά και αρκετά δυνατός για να προσπαθήσω να καλύψω το 5λεπτο. Λίγα μέτρα πιο κάτω μου φωνάζουν πως είμαι πίσω 4,5 λεπτά και γίνομαι ακόμα πιο αισιόδοξος … όμως ξέρω πως πρέπει να δουλέψω σκληρά.

Εντωμεταξύ είναι πλέον 1 το μεσημέρι και η θερμοκρασία έχει ανέβει επικίνδυνα. Δεν είναι ο ιδανικός καιρός για τρέξιμο, αλλά σε συνθήκες τριάθλου, ευτυχώς δεν αισθάνομαι να με επηρεάζει πολύ. Στην πρώτη αναστροφή ελέγχω πόσο χρόνο είμαι πίσω και διαπιστώνω πως έχω καλύψει όσο χρειάζεται για προλάβω οριακά. Ξέρω πλέον πως αυτός ο αγώνας θα κριθεί στα τελευταία μέτρα, αλλά τουλάχιστον πλέον βρισκόμαστε στο δικό μου καλό αγώνισμα και έχω το ψυχολογικό πλεονέκτημα.

Τελικά η προσπάθεια μου έχει αίσιο τέλος για μένα. Τον φτάνω και τον προσπερνάω περίπου 1,5χλμ από το τέλος της διαδρομή του τρεξίματος. 20-30 μέτρα μπροστά μου έχω και τον πρώτο δρομέα της σκυταλοδρομίας, αλλά δεν αισθάνομαι πως χρειάζεται να πιεστώ κι άλλο. Μόλις 6 μέρες πριν είχα κάνει αγώνα σχεδόν 3 ωρών στην Ολλανδία και στις Σπέτσες είμαι ήδη στις 2,5 ώρες αγώνα και τρέχω 10αρι πιο γρήγορα από 3:30/χλμ μέσα στο λιοπύρι (34:45 που έδωσαν τελικά για το 10αρι).

Τερματίζω χαμογελαστός με συνολικό χρόνο 2:30:35 και πραγματικά ευτυχής που κατάφερα να κάνω την ανατροπή και να πάρω αυτή τη νίκη. Ο αγώνας ήταν πολύ σκληρός όπως και ο συναθλητής μου. Ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγλου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός αθλητής. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής, νέος σε ηλικία και έχει πολύ μέλλον στο τρίαθλο. Ας μην ξεχνάμε πως πέρσι ήταν και 2ος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πίσω μόνο από τον Βασίλη Κρομμύδα. Χτες τα κατάφερα και του στέρησα τη νίκη, αλλά θα βελτιώσει το τρέξιμο του και είμαι σίγουρος πως τότε δεν θα σκέφτομαι καν ότι μπορεί να τον προλάβω.

Όσο για μένα … ξέρω πως το τρίαθλο δεν μου πάει και προτιμώ να πατάω από την αρχή στεριά, αλλά όσο μπορώ (σωματικά και ψυχολογικά) να κυνηγάω τους νεότερους και να τους ανησυχώ μέχρι τον τερματισμό ξέροντας πως είμαι κάπου εκεί πίσω τους θα το κάνω … τα τρίαθλα θα έχουν το ενδιαφέρον τους έτσι! Χαχαχα

Προς το παρόν πάντως δεν σκέφτομαι για επόμενο τρίαθλο. Πρέπει να ξεκουραστώ λιγάκι και να επανέλθω στις προπονήσεις τις επόμενες μέρες γιατί τέλος Μαΐου πάω Γερμανία για δίαθλο Powerman Germany. Το καλό είναι πως το σώμα μου αντιδρά καλά και μετά και από αυτόν τον αγώνα δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα “χρεωμένος”. Ελπίζω να έχω δίκιο, γιατί μετά από δυο 3ωρους αγώνες μέσα στην ίδια βδομάδα θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Πριν κλείσω, θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα του διοργανωτές του αγώνα των Σπετσών που μας φιλοξένησαν, μας περιποιήθηκαν και μας έδωσαν αυτή την ιδιαίτερη αγωνιστική ευκαιρία. Πάρα πολλοί εθελοντές, ένθερμο κοινό και γενικά άψογη διοργάνωση. Σαν αθλητής αισθάνθηκα πραγματικά ευπρόσδεκτος να αγωνίζομαι στους δρόμους της χώρας μου, κάτι που όπως ξέρετε συμβαίνει σπάνια. Στις Σπέτσες το Τρίαθλο βρήκε τη θέση που του αρμόζει!

Ένα γενικό report για τον αγώνα των Σπετσών μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=734

Τα αναλυτικά αποτελέσματα βρίσκονται εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=733

Ελπίζω να βρω και περισσότερες φωτογραφίες για να είμαι σίγουρος πως θα βαρεθείτε να με βλέπετε όλο το Πάσχα…χεχεχε