Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η ώρα για το μεγάλο δρομικό αγωνιστικό ραντεβού του χειμώνα έφτασε. Αυτή την Κυριακή στο Μαρκόπουλο, μικρά και μεγάλα παιδιά αγωνίζονται στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου, ανάμεσα τους φυσικά κι εγώ…

Το αγώνισμα είναι από τα αγαπημένα μου… μπαίνεις μέσα και τρέχεις, όσο μπορείς, όπως μπορείς, ανεξαρτήτως συνθηκών. ΟΚ τακτικές πάντα υπάρχουν, αλλά δεν είμαστε κολλημένοι στο χρονόμετρο κάθε 200-400μ, κανένα άγχος … απλό, αγνό τρέξιμο στο χόρτο, χώμα, λάσπη του Ιππικού Κέντρου. Αγωνιστικά ελπίζω φέτος να κάνω κάτι καλύτερο από πέρσι. Είμαι λίγο καλύτερα και σίγουρα πιο ξεκούραστος αφού δεν έχω τρέξει δίαθλο μια βδομάδα πριν. Πάντως κονομησα αυτή τη βδομάδα κι ένα ωραίο κρυολόγημα, αλλά το παλεύω και πιστεύω μέχρι την Κυριακή θα είμαι ΟΚ.

Φέτος έχουμε και καινούριες φανέλες στον σύλλογο μου τον Ιλισό και πρέπει να τις τιμήσουμε! Άλλωστε μην ξεχνάμε πως είμαστε πρωταθλητές στο αγώνισμα. Ο Ιλισός κερδίζει τη συνολική βαθμολογία της διοργάνωσης σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια και ελπίζουμε και φέτος να τα καταφέρουμε το ίδιο καλά, όπως επίσης να πάρουμε και μερικά μετάλλια σε ατομικό επίπεδο με κάποια παιδιά (ας μη λέμε τώρα ονόματα και τους αγχώσουμε)

Αρκετά με αυτά πάντως, να μην αγχωνόμαστε και πολύ δεν υπάρχει λόγος. Πάω και στον Τάσο ( www.activephysiotherapy.gr )για ένα τελευταίο ρεκτιφιέ, να χαλαρώσω σώμα και πνεύμα.

Όλες τις τελευταίες λεπτομέρειες για τη διοργάνωση μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ:
http://www.runningnews.gr/?id=10891 Πιστεύω πως θα δω πολλούς από εσάς από κοντά στο Μαρκόπουλο… είτε σαν αθλητές είτε σαν θεατές. Ο καιρός θα ναι καλός οπότε …τα λέμε από κοντά!

Αυτόν το κείμενο ήθελα να το γράψω μέρες τώρα, αλλά κάθε φορά είχα την κρυφή ελπίδα πως θα αντιστραφεί το κλίμα (κυριολεκτικά) και θα φτιάξει ο καιρός. Αλλά που…

Όχι πως σήμερα περιμέναμε κάτι διαφορετικό, τα δελτία καιρού μας είχαν προειδοποιήσει, αλλά είναι πως γενικά την Καθαρά Δευτέρα την έχουμε συνδυάσει με Ήλιο, εξοχή …εφαλτήριο της Άνοιξης ένα πράγμα. Χτες και προχτές κάτι πήγε να γίνει, αλλά αυτή η βδομάδα θα είναι πάλι κρύα και βροχερή, καθαρά χειμωνιάτικη.

Την κακοκαιρία που έχουμε φάει στο κεφάλι φέτος, θα πρέπει να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω για να τη συγκρίνω με κάποια παρόμοιο. Κρύο, βροχή αέρας συνδυάζονται με συχνότητα τέτοια που σκέφτομαι πως η προπόνηση στο δρόμο ενάντια σε τέτοιο καιρό καθημερινά παύει να είναι “μοίρα” και έχει καταντήσει “φάρσα”. Όχι πως έχουμε και δικαίωμα να παραπονιόμαστε για τον καιρό εμείς οι Αθηναίοι σε σχέση με τα ακόμα πιο σκληρά φαινόμενα της επαρχίας, αλλά υποτίθεται πως αυτόν το Χειμώνα μετακινήθηκα στο “κλεινόν άστυ” για λίγους μήνες προκειμένου να γλιτώσω λίγο από την κρύο-υγρασία και τις βροχές του χωριού. Δεν θα ήταν εύκολη έτσι κι αλλιώς αυτή η βαριά χειμερινή προετοιμασία, αλλά έτσι είναι ακόμα πιο σκληρή.

Στην Ελλάδα αυτό που είχαμε πάντα να χαιρόμαστε ήταν ο καλός μας καιρός. Ήλιος και σχετικά καλές θερμοκρασίες, αρκετές μέρες ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο. Φέτος που τα κοινωνικά δρώμενα μας δυσκολεύουν όλο και περισσότερο τη ζωή, ο Ουρανός δε λέει να μας προσφέρει λίγη χαρά, να ξεφύγει η ψυχή μας σε γαλάζιους ορίζοντες. Μοίρα η Φάρσα τα σημεία του καιρού? Ο καθένας μπορεί να αναρωτηθεί για τον εαυτό του και τους γύρω του. Η που θα μας λυγίσει ο Καιρός ή που θα μας κάνει πιο δυνατούς, αλλά όσο είμαστε στο δρόμο αρκεί να προχωράμε…

Όπως είχε πει κι ο ποιητής “Μην καταδέχεσαι να ρωτάς αν θα νικήσουμε ή αν θα νικηθούμε…. Πολέμα!”

1ο Κύπελλο Δίαθλου στην Κυπαρισσία (19/2/2012.). Ξεκινάμε από το ενημερωτικό γεγονός. Νίκη με συνολικό χρόνο 59:26 για αποστάσεις 4,8χλμ τρέξιμο – 23,5χλμ ποδηλασίας – 2,3χλμ τρέξιμο.

Αυτός ο μικρός αγώνας διάθλου στην Κυπαρισσία ήταν μια ευκαιρία για εκδρομή και για την προσθήκη στα “πόδια” άλλης μια αγωνιστικής εμπειρίας του αγωνίσματος, από αυτές που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρέχουμε συχνά. Στόχος ήταν να γίνει ένα δυνατό τεστ και αυτό έγινε όπως έπρεπε φέρνοντας και μια αναμενόμενη νίκη. Η ποδηλασία ήταν σχετικά εύκολη και ο Dean έδειξε τα δόντια τους βγάζοντας μου μια ωραία μέση ταχύτητα 41,1χλμ. Το τρέξιμο ήταν σε εντελώς ανώμαλο έδαφος με πέτρες, λάσπες και λακκούβες. Να δω πότε θα τρέξω τα adidas adios 2 σε γρήγορη άσφαλτο. Πάντως ακόμα και με τέτοιες συνθήκες το πρωτο τρεξιματάκι ήταν καλό. 15:30 για τα 4,8χλμ

Γενικά, όλα πήγαν καλά, και βάση το προγραμματισμού. Θέλω να πιστεύω πως τουλάχιστον πρόσφερα και θέαμα στον τοπικό πληθυσμό με διαστημικό ποδήλατο και “λιιιγο περίεργη” εμφάνιση αλλά τι στο καλό, είμαστε και μέσα στις απόκριες έτσι κι αλλιώς. Το πιο καλό συμπέρασμα πάντως μετά τον αγώνα, είναι πως πλέον αυτοί οι αγώνες της μιας ώρας μου βγαίνουν εύκολα, σίγουρα και κυρίως “αχρεώστητα”. Η προετοιμασία για τις μεγάλες αποστάσεις, μπορεί να μην επιτρέπει να αποδώσεις σε ένταση, αλλά τουλάχιστον σε προστατεύει και σε βγάζει λάδι για την συνέχεια της προετοιμασίας.

Αρκετά όμως με μένα για σήμερα. Το πιο σημαντικό με τον συγκεκριμένο αγώνα ήταν αυτή η προσπάθεια που έκανε το τοπικός σύλλογος, ο Ν.Ο.Κυ να διοργανώσει αυτό το δίαθλο. Ο Γιάννης Πετρίδης που είναι ψυχή του συλλόγου καλλιεργεί πάρα πολλά χρόνια το άθλημα στην Κυπαρισσία. Ήρθε έτσι το πλήρωμα του χρόνου να αναλάβει την πρωτοβουλία να διοργανώσει και αγώνα. Με την υποστήριξη βεβαίως όλου του Ν.Ο.Κυ αλλά και της τοπικής κοινωνίας τα κατάφεραν μια χαρά κι αν διορθωθούν κάποια πραγματάκια υπάρχουν προοπτικές να δούμε και ακόμα μεγαλύτερες διοργανώσεις στην Κυπαρισσία.

Πριν κλείσω αυτή την εμπειρία θέλω πρέπει να κάνω και μια ιδιαίτερη αναφορά στην παρέα. Εκδρομή χωρίς παρέα δεν γίνεται. Εκτός από την μόνιμη πλέον συμπαραστάτρια την, αδερφή μου Χαρά (με την οποία για άλλη μια φορά πλακωθήκαμε, αλλά οκ .. μέσα στα προβλεπόμενα όρια) είχαμε εκλεκτή παρέα και συμπαράσταση. Καταρχάς να ξεκινήσω από τους Olympians Βασίλη (Κρομμύδα) και Ντενίζ (Δημάκη) του αθλητές που μας έχουν εκπροσωπήσει στις τρεις Ολυμπιαδες που έχουν γίνει. ΟΚ, τα παιδιά τα ξέρω πολλά χρόνια και είναι φίλοι, αλλά ακόμα κι έτσι η αύρα που εμπνέουν είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική και για μας τους νεότερους που προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από το “συνηθισμένο”. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερός να βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιες αθλητικές προσωπικότητες. Εκλεκτή επίσης παρέα ήταν κι αυτή του τεχνικού υπεύθυνου της Ε.Ο.Τρι. Ανδρέα (Γαλανός) που συνταξιδέψαμε προς κι από Κυπαρισσία. Στο ποδόσφαιρο αυτή η σχέση “παίκτη” – “διαιτητή” θα χαρακτηριζόταν διαπλεκόμενη …χαχαχα, αλλά ευτυχώς στο τρίαθλο έχουμε άλλο επίπεδο επικοινωνίας και συνεργασίας. Από την παρέα των κριτών πρέπει να ευχαριστήσω επίσης την Ζαρίνα (Κόπινα) που με συνόδεψε στο τρέξιμο, τον Χριστόφορο (Λαγός) που ήταν συνοδεία μου με τη μοτοσυκλέτα και με προστάτευε κατά τη διάρκεια της ποδηλασίας, όπως επίσης και τον Γιάννη (Μούχος) που ήταν αλλού, αλλά ξέρω πως με αγαπάει πολύ ..χαχαχα. Βεβαίως πρέπει να ευχαριστήσω και τον Χρήστο (Βαξεβάνης) που εκτός από την γενικότερη βοήθεια και δουλειά που κάνει στο τρίαθλο, μου χάρισε και μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες από αυτόν των αγώνα. Καλά να’μαστε να βρισκόμαστε σε αγώνες και να περνάμε καλά.

Επόμενος αγώνας διάθλου είναι πλέον το πανελλήνιο πρωτάθλημα στις 11 Μαρτίου, όπου θα πρέπει να υπερασπιστώ τον τίτλο μου. Πριν από αυτό όμως έχουμε και το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου στις 4 Μαρτίου που θα είναι και το κρισιμότερο δρομικό “κρας” τεστ της χρονιάς δίπλα στους καθαρόμαιμους δρομείς.

Καλά να είμαστε και συνεχίζουμε….

Μερικές φωτογραφίες εδω

Αναλυτικά, αποτελεσματα εδω

Το φετινό διαθλητικο τουρ εντός των τειχών συνεχίζεται αυτή την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου στην Κυπαρισσία με τον 2ο αγώνα διάθλου της Greek Cup Series. Ο αγώνας της Κυπαρισσίας διοργανώνεται απο τον Ναυταθλητικό Όμιλο Κυπαρισσίας (Ν.Ο.ΚΥ.) και ανήκει στην σειρά αγώνων τις ΕΟΤρι. (Περισσότερα εδώ)

Όλα καλά ως τώρα στην προπόνηση αν και η κακοκαιρία συνεχίζεται αμειωτη με κρύα, βροχές και χιόνια στις βόρειες διαδρομές. Κάθε βδομάδα που περνάει μου επιβεβαιώνει την άποψη πως περνάμε τον πιο σκληρό προπονητικά χειμώνα. Ας είναι …αντέχουμε…για πόσο δεν ξέρω, αλλά όσο αντέχω συνεχίζω… Άλλωστε γύρω μας οικονομικοκοινωνικοπολιτικα επικρατει χάος. Με τέτοιες συνθήκες ότι και να μου συμβαίνει στην προπόνηση, απο τη στιγμή που παραμένω καλά … δεν με πειράζει.

Έτσι λοιπόν θα πάω να αγωνιστώ και στην Κυπαρισσία. Διαθλάκι 5-20-2,5 , ευκαιρία για άλλο ένα καλό αγωνιστικό τεστ και στο στο καλό … να κάνουμε και μια εκδρομούλα αυτό το χειμώνα!

Όταν αυτή την Τρίτη βάραγα 1000αρια μέσα στην βροχή, σκεφτόμουν πως είναι κι αυτό μία κάποια προετοιμασία για εναν αγώνα υπό βροχή όπως αυτούς που είχα τρέξει στα Powerman Γερμανίας και Ελβετίας (Ζοφινγκεν). Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα αυτή την “προετοιμασία” να την ξεπληρώσω τόσο γρήγορα.

Ήρθε λοιπόν η ώρα σήμερα που λίγο πριν την εκκίνηση του αγώνα των 6,2χλμ στη Φιλοθέη (Γύροι Πόλεων, Κυριακίδεια 2012) άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Λίγο σπάσιμο βέβαια, αλλά πρακτικά κανένα πρόβλημα αφού ήμουν προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο. Ελαφρύ παπούτσι (γι’αυτο έχω να πω αργότερα πολλά) και καλτσούλα, καπελάκι για να μην έρχεται η βροχή στη μούρη και φύγαμε…

Η αλήθεια είναι πως ήμουν καλά, τόσο καλά ώστε ,μετά από 1,5 χιλιόμετρο να οδηγώ ένα γκρουπ αθλητών οι οποίοι με είχαν αφήσει αρκετά στο προηγούμενο αντίστοιχο αγώνα της Νέας Σμύρνης. Όχι ότι συνέχισα και ακριβώς έτσι δυνατά αλλά…. Τέλος πάντων, το τι έγινε ενδιάμεσα μάλλον δεν έχει και πολύ σημασία να αναφέρω. Ήθελα κάτι καλύτερο, αλλά μάλλον πλήρωσα κάτι ατασθαλίες μέσα στην εβδομάδα με κακή διατροφή και ύπνο, οπότε κάτι μου έλειψε στο τέλος. Πάραυτα, έκανα την προσπάθεια μου, κυνήγησα όσο μπορούσα και τελικά τερμάτισα 9ος γενικής και 5ος στους άνδρες, με χρόνο 20:09, λίγο καλύτερα από το περσινό 20:15, αλλά βεβαίως με πολύ πιο δύσκολες συνθήκες, αφού ο δρόμος είχε μαζέψει πολύ νερό. Τουλάχιστον μπορώ να πως πως κουράστηκα περισσότερο από το “ανεπαίσθητο” της Νέας Σμύρνης.

Λίγο μπροστά μου τερμάτισε η φοβερή νεανική τριάδα του συλλόγου μας ΓΑΣ Ιλισός. Τα “ατίθασα και γρήγορα νιάτα” Μάρκος Γκούρλιας, Χαράλαμπος Πιτσώλης και ο Λάμπρος Μαλτέζος που ειδικά αυτός έκανε την έκπληξη σήμερα δείχνοντας ικανός για πολλά καλύτερα στο μέλλον.

Στην κερκίδα του αγώνα δεν μπορώ να μην κάνω αναφορά στον ηρωικό πλην γκαφατζή πατέρα μου, που ήρθε για βόλτα να γεμίσει λίγο το κυριακάτικο πρωινό του, έφαγε την βρόχα στο κεφάλι αλλά οι φωτογραφίες που (δεν) τράβηξε έγραψαν άλλη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της φωτογραφικής γκάφας. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες…. Εγώ πάντως τον αγαπάω έτσι κι αλλιώς που ήταν για άλλη μια φορά δίπλα μου. Τουλάχιστον γλιτώσατε εσείς από άλλη μια ατελείωτη σειρά φωτογραφιών με την αφεντομουτσουναρα μου. Βεβαίως θα πρέπει να ευχαριστήσω και όλους τους υπόλοιπους θεατές και φίλους που μας συμπαραστάθηκαν μέσα στη βροχή ενώ αγωνιζόμασταν.

* Αναλυτικά αποτελέσματα και γενικό ρεπορτ από το RunningNews.gr εδώ:
http://www.runningnews.gr/?id=10764

Οτι φωτογραφίες μαζέψαμε, κυρίως με φίλους, εδω

Κλείνοντας, πρέπει να κάνω και μια ιδιαίτερη αναφορά στην ευχάριστη έκπληξη της ημέρας που δεν ήταν άλλη από το καινούριο μου παπούτσι adidas adizero adios 2 με ελαστικό Continental στη σόλα. Αν για την επίσης βροχερή Νέα Σμύρνη παραπονέθηκα πως το adizero Boston γλίστραγε, μπορώ να σας βεβαιώσω πως με το adios 2 δεν υπήρχε κανένα τέτοιο θέμα. Η Continental σόλα είχε εξαίρετη συμπεριφορά και σταθερο κράτημα στο βρεγμένο οδόστρωμα, και ειδικά στις στροφές, κάτω από το φυσικά πανάλαφρο adios που ακόμα και μούλια βρεγμένο σε κρατούσε σε αγωνιστική διάθεση.