Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Καλησπέρα από το Falkenstein της Γερμανίας, όπου έχουμε έρθει μαζί με την αδερφή μου την Χαρά για να αγωνιστώ την Κυριακή στο Powerman Germany. Αυτός θα είναι ο δεύτερος φετινός διεθνής αγώνα διάθλου, μετά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ολλανδία και αναμένεται να έχει εξίσου δυνατό ανταγωνισμό αφού πολλοί από τους καλύτερους διαθλητές της Ευρώπης θα μετέχουν.

Αυτή είναι η τρίτη φορά που βρίσκομαι στο Falkenstein και η δεύτερη που θα αγωνιστώ στον συγκεκριμένο αγώνα. Το 201ο είχα κάνει εδώ το ντεμπούτο μου σε αγώνες Powerman, ενώ το 2011 είχα έρθει για υποστήριξη στην Χαρά που πήρε μέρος. Φέτος αντιστρέφουμε τους ρόλους και θα μου κάνει η Χαρά την υποστήριξη με στόχο να καταφέρω κάτι ανάλογο με αυτήν το 2011 … να μπω στην πρώτη 10αδα.

Φύγαμε από την Ελλάδα με 30+ βαθμούς θερμοκρασία κι εδώ βρήκαμε 4-5. Τσουχτερο κρύο το οποίο γίνεται χειρότερο με την υγρασία του δάσους πάνω στο βουνό. Ελπίζω την Κυριακή στον αγώνα να μην με δυσκολέψει πολύ. Εντωμεταξύ ρίχνει και ένα ψιλόβροχο που μια σταματάει μια ξεκινάει πάλι. Ίσως ρίξει και κανονική βροχή στον αγώνα την Κυριακή, άλλα από τον καιρό αυτής της περιοχής πρέπει να τα περιμένουμε όλα και να είμαστε έτοιμοι για όλα!

Τουλάχιστον κατάφερα να πάω μια βολτα να δω τη διαδρομή και να τσεκάρω κάτι στροφές που ήθελα (από όπου και η φωτογραφία). Υπόψην πως ο αγώνας είναι ιδιαίτερης δυσκολίας με 1200 θετική υψομετρική σε μόλις 64χλμ ποδηλατικής διαδρομή και αρκετά τεχνικά κατηφορικά σημεία. Δύσκολη όμως είναι και η διαδρομή του τρεξίματος (16χλμ το πρώτο τρέξιμο 8χλμ το δεύτερο) με ανάβαση και κατάβαση σε μια πλαγιά της περιοχής εδώ. Πολύ ενδιαφέρον αγώνας πραγματικά!

Περισσότερα για τον αγώνα και τα …αποτελέσματα της Κυριακής στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης http://www.powerman-germany.org/en/

Απο μένα νεότερα μετά τον αγώνα… ξέρετε.

Το ότι δεν αποδίδω στο στίβο το έχουμε καταλάβει και το έχουμε ξαναπεί. Απλά κάθε φορά που το προσπαθώ θυμάμαι και ποιος είναι ο λόγος. ΟΚ… τα πόδια μου δεν είναι …ανατομικά φτιαγμένα για να τρέχουν στις στροφές του στίβου, δεν πατάν καλά. Προτιμούν τις ευθείες των δρόμων…

Η χτεσινή μου κούρσα στα 10.000μ του Πανελληνίου Πρωταθλήματος εξελίχθηκε σε άλλη μια στιβική ταλαιπωρία, αν και τερμάτισα 12ος με 33:09, επίδοση που τουλάχιστον είναι ατομικό ρεκόρ στον στίβο. Καταραμένο ρεκόρ όμως … στον καταραμένο για μένα στίβο. Προσπάθησα για μια επίδοση στο 32:30 και είχα τον σωστό ρυθμό, όμως από ένα σημείο και μετά οι στροφές με κούρασαν πάρα πολύ, σωματικά και ψυχολογικά.

Η αγωνιστική μου κατάσταση ήταν πραγματικά καλή, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να φανεί χτες, όχι έτσι δηλαδή και δεν έφταιγε μόνο η ζέστη για αυτό. Τουλάχιστον βοήθησα τους συναθλητές μου να κάνουν τα δικά τους ρεκόρ, δίνοντας τους τον σωστό ρυθμό στο πρώτο μισό της κούρσας. Πέντε δρομείς του Ιλισού μπήκαμε στην πρώτη 12αδα του αγώνα.

Αναλυτικό ρεπορτ για τους αγώνες και τα αποτελέσματα εδώ:
http://www.runningnews.gr/item.php?id=14438

Τέλος πλέον με αυτό. Την άλλη Κυριακή θα αγωνίζομαι στα βουνά της Γερμανίας. Από την ελληνική ζέστη και το “κλουβί” του στίβου στο γερμανικό κρύο και την εξοχή. Νεότερα σύντομα…

Η εαρινή αγωνιστική περίοδος συνεχίζεται και αυξάνει σε ένταση. Αφού ξεκουράστηκα λιγο το Πάσχα και φόρτωσα περισσότερο προπόνηση έφτασε η στιγμή για …αγώνα. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου, 10.000μ. Για αυτό το αγώνισμα επιστρέφω αύριο (Σαββατο 18/5) στον στίβο, την επιφάνεια που ανέκαθεν με …ταλαιπωρεί περισσότερο από κάθε άλλη.

Στη συγκεκριμένη διοργάνωση έχω να τρέξω από το 2010. Τότε είχα πει απογοητευμένος πως δεν ξανατρέχω 10αρι σε στίβο αφού δεν μπορώ να τρέξω πιο γρήγορα απ’οτι στην άσφαλτο. Πόσο έχω επίσημα στον στίβο? 34:27 … πιο αργά δηλαδή απ’οτι τρέχω τα 10αρια ακόμα και στα τρίαθλα.

Τώρα επιστρέφω για να διαψεύσω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου και να πετύχω ένα αξιοπρεπές ατομικό ρεκόρ στο αγώνισμα. Σαφής στόχος κάτι καλύτερο από το 32:39 που έτρεξα τον Φλεβάρη στον ανώμαλο. Για να δούμε…

Καλές οι χορηγείς και τα δωράκια υλικού, αλλά εδώ μιλάμε για μια χορηγία ζωής ή θανάτου ή για να είμαι πιο ακριβής χορηγία ανακούφισης ή πόνου. “Σέρβις” σώματος….

Μετά από δυο χρόνια επιτυχημένης συνεργασίας το το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, είναι φέτος χορηγός μου σε φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες με στόχο να με κρατήσουν φρέσκο, ατραυμάτιστο αλλά ακόμα κι αν η κακή ώρα έρθει ….να με επαναφέρει το συντομότερο δυνατόν!

Το ότι τα τελευταία δυο χρόνια έχω καταφέρει να ξεπεράσω και να διαχειρίζομαι τους (μικρούς η μεγάλους) τραυματισμούς μου το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στον Τάσο Μαργαρίτη, υπεύθυνο λειτουργίας του Active Physiotherapy. Μιλάμε για ιστορίες ετών και πολύ πόνου που τελικά βρήκαν τον μάστορα τους, έτσι ώστε τώρα να μπορώ να αγωνίζομαι με επιτυχία και συνέπεια όλη τη σεζόν.

Λίγα λόγια για το Active Physiotherapy (από την ιστοσελίδα του κέντρου)

Το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, ιδρύθηκε το 2007. Ο υπεύθυνος λειτουργίας, Αναστάσιος Mιχ. Μαργαρίτης, δραστηριοποιείται στο χώρο παροχής υπηρεσιών φυσικοθεραπείας από το 1996 και με οδηγό τη γνώση και γνώμονα τον άνθρωπο επιδιώκει την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

Με ειδίκευση στην αντιμετώπιση και θεραπεία παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, εφαρμόζουμε τις μεθόδους της Χειροπρακτικής (manual therapy) και της Στεγνής Βελόνας (dry needling). Παράλληλα μέσω του σύγχρονου εξοπλισμού που διαθέτουμε, εστιάζουμε στην ολοκληρωμένη αποκατάσταση του ασθενούς, εφαρμόζοντας εξειδικευμένα προγράμματα άσκησης που έχουν ως στόχο την επανεκπαίδευση του κινητικού ελέγχου (motor control), βασιζόμενοι στην τεχνική του Clinical Pilates.

Επιπρόσθετα αξιολογούμε και αναλύουμε ορθοδυναμικά τις πιθανές ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων. Όραμα μας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή αλλά και του κάθε ανθρώπου.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ Μ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ – ΧΕΙΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
Διεύθυνση: ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ & ΛΕΩΝΙΔΑ 3 – ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Τηλέφωνο: 2106049405 Κινητό: 6974942384
www.activephysiotherapy.com.gr

Η σχέση μου με το νερό δεν ήταν ποτέ καλή. Με την “αγωνιστική” κολύμβηση ακόμα χειρότερη. Οι επιδόσεις μου στο άθλημα ανέκαθεν αντικατόπτριζαν μια σχέση …μίσους. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια ποιος μισεί περισσότερο ποιον … εγώ το νερό ή αυτό εμένα…

Γιατί? Κανείς δεν ξέρει …. κι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος …ή αν τουλάχιστον δεν τον θυμάμαι… γιατί πρέπει να συνεχίζεται αυτό? Μάλλον δεν πρέπει …. έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν “πρέπει” … σημασία έχουν μόνο τα “θέλω” … κι εγώ θέλω να κολυμπήσω πιο γρήγορα. Πάνω στις διακοπές του Πάσχα σε κάτι τέτοιους συλλογισμούς έμπλεξα πάλι. Φυσικά, η βασική αφορμή ήταν η τριαθλητική μου περιπέτεια στις Σπέτσες.

Δε λέω, γουστάρω τους μπελάδες και τις δυσκολίες, η ανήσυχη μου φύση έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να μένει στάσιμη για πολύ καιρό όσο κι αν μου αρέσει η ησυχία. Αναζητώ προκλήσεις και όχι μόνο νέες. Δεν αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς και δεν επιτρέπω να στοιχειώνουν τη ζωή μου απωθημένα. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να ξεκαθαριστεί θα γίνει. Γι’ αυτό πιστεύω πως ήρθε και η ώρα να ασχοληθώ λίγο με το κολύμπι μου, για να σταματήσω τουλάχιστον να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου στους αγώνες τριάθλου,

Είμαι σε μια φάση της ζωής που έχω συμφιλιωθεί πλέον με τον εαυτό μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου. Ξέρω ποιος είμαι, από που έρχομαι, τι κάνω και που πάω. Τα έχω τακτοποιημένα …όλα. Ή σχεδόν όλα τα σημαντικά τέλος πάντων … Από τα ασήμαντα που μου έχουν απομείνει είναι και ο …φόβος της κολύμβησης σε έναν αγώνα τριάθλου. Ο τελευταίος φόβος προς την επιδιωκόμενη τριαθλητική λύτρωση.

Όπως καταλαβαίνετε, η προσέγγιση στο ζήτημα δεν είναι τόσο προπονητικής φύσεως. Η βελτίωση μου δεν πρόκειται να επέλθει απλώς από την προπονητική διαδικασία. Αυτό το έχω προσπαθήσει στο παρελθόν και έχω αποτύχει. Μου χρειάζεται κάτι άλλο, πιο πνευματικό, πιο …συναισθηματικό ίσως. Αν γινόταν να αγαπήσω το νερό και να το κάνω να με αγαπήσει και αυτό … θα ήταν το ιδανικό! Ναι καλά καταλάβατε, εδώ μιλάμε για …τρέλα.

Έχω μάθει πλέον πως αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με καβγάδες. Αυτούς τους εχθρούς δεν μπορείς να τους κερδίσεις. Και είναι βασικός κανόνας του πολέμου … ότι δεν μπορείς να κερδίσεις, καλύτερα να το πάρεις με το μέρος σου. Τους τελευταίους μήνες μετά και τις συμβουλές του προπονητή μου, άρχισα να βλέπω και να αισθάνομαι το νερό διαφορετικά. Έχω κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να σταματήσω να …παλεύω μαζί του, να χαλαρώσω περισσότερο και να το αφήσω να με επιπλεύσει. Όχι ότι τα έχω καταφέρει κιόλας βέβαια … αλλά μου φαίνεται πως είμαι σε καλό ρεύμα.

Εδώ και λίγες μέρες βρίσκομαι στο χωριό, επισήμως πλέον πιο κοντά στο νερό για την εαρινή περίοδο. Εδώ έτσι κι αλλιώς θα το βλέπω κάθε μέρα (αυτό μ’ αρέσει) και θα το κολυμπάω όσο συχνότερα μπορώ (αυτό θα΄ θελα να μ’ αρέσει …περισσότερο).

Δεν ξέρω αν και τι θα έχω καταφέρει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Πιθανότατα δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ο αγωνιστικός προσανατολισμός παραμένει το δίαθλο. Δεν ξέρω αν θα τρέξω άλλο τρίαθλο φέτος, αλλά δεν θα ήταν άσχημα να νιώθω αγωνιστικά πιο έτοιμος και αποφασισμένος και για κάτι τέτοιο. Αφού έχω καταφέρει να συμφιλιώσω τόσα πράγματα μέσα μου …γιατί όχι και αυτό?

* Η φωτογραφία του άρθρου τραβήχτηκε Μεγάλο Σάββατο. Στο βάθος δεξιά ίσα που φαίνομαι να κολυμπάω αφήνοντας την “γραμμή” μου κάτω από το Ηλιοβασίλεμα. Σε ένα τέτοιο σκηνικό θέλω να πιστεύω πως τελικά θα καταφέρω να συμφιλιωθώ και με τον τελευταίο μου φόβο…