Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Το χειμώνα έλεγα πως έφαγα την κακοκαιρία της ζωής μου στην προπόνηση για να αντέξω τελικά και να φτάσω να κάνω ένα πάρα πολύ καλό αγώνα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου με ανάλογα αντίξοες χειμωνιάτικες συνθήκες (αναλυτικά εδω: http://www.duathlon.gr/?p=846) .

Αυτό το καλοκαίρι μάλλον περνάω την πιο ζεστή μου προετοιμασία, ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου στις 2 Σεπτέμβρη. Έχω προπονηθεί πολλά καλοκαίρια, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, με περισσότερη ή λιγότερη ζέστη, αλλά αυτή τη φορά νομίζω πως προπονούμαι στο μέγιστο με τη μέγιστη ζέστη. Όχι και ο ιδανικός συνδυασμός για να προετοιμαστείς για ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα μεγάλων αποστάσεων διάθλου.

Τουλάχιστον με την εμπειρία μου, σωστή διατροφή και ενυδάτωση το παλεύω, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προπόνηση. Ακόμα κι έτσι, ο προηγούμενος 1,5 μήνας ήταν πολύ σκληρός και για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα και πως ήμουν. Έκανα την προπόνηση μου βάση του προγραμματισμού μου, αλλά με αυτές τις συνθήκες δεν έβγαινε κανένας χρόνος και καμιά προσπάθεια που να μου δίνει ένα σαφές στίγμα αξιολόγησης της κατάστασης μου.

Εντούτοις αυτή την εβδομάδα σα να δρόσισε λίγο και σαν κι εγώ να λύθηκα κι έκανα κάποια πράγματα που να μου τονώσουν το ηθικό Ναι, μάλλον καλά είμαι και έτοιμος να επιστρέψω σε 2 βδομάδες (πως πέρασε έτσι πάλι ο καιρός…) στο Ζόφινγκεν ακόμα καλύτερος από πέρσι….

Με αυτά και με αυτά, έχω αρχίσει πάλι να εύχομαι να έχει ζέστη τη μέρα του αγώνα. Εγώ που τουλάχιστον προπονούμαι στις ζέστες θεωρώ πως θα έχω ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους Βορειοευρωπαίους (κυρίως) αντιπάλους μου. Το Χειμώνα προπόνηση με κρύο, αγώνες με κρύο … το Καλοκαίρι γιατί όχι κάτι ανάλογο? Να θυμίσω πως πέρσι αγωνιστήκαμε με έναν ιδιαίτερα περίεργο καιρό. Δεν είχε πολύ ζέστη (18-20 C), αλλά είχε συννεφιά με πάρα πολύ υψηλή υγρασία που από ένα σημείο και μετά έγινε καταρρακτώδη βροχή μέχρι τον τερματισμό (περισσοτερα εδω: http://www.duathlon.gr/?p=500).

Τι θα γίνει φέτος? Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε…. ως τότε … εγώ έχω να κάνω κάποιες τελευταίες προπονήσεις για να είμαι έτοιμος για όλα, όπως πάντα!

Σήμερα μπαίνω αισίως στον τελευταίο μήνα πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης (Powerman Zofingen, 2/9). Πλέον μετράω αντίστροφα και κάθε προπόνηση μετράει για έναν συγκεκριμένο λόγο. Νιώθω καλά ως εδώ και ελπίζω ο Αύγουστος να είναι ευγενικός και λίγο πιο δροσερός μαζί μου, απ’ οτι ο Ιούλιος.

Πάντως, πριν μπούμε σε αυτόν τον τελευταίο μήνα, σαν Ελλάδα κάναμε την έκπληξη. Είμαι ο πρώτος elite αθλητής που δηλώθηκα επίσημα στον αγώνα και εξοφλήθηκε και οικονομικά η συμμετοχή μου. Η Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου, σε αυτούς τους δύσκολα οικονομικά καιρούς για κάθε τι ελληνικό, αποδείχθηκε ποιο συνεπής από κάθε άλλη ομοσπονδία του κόσμου πληρώνοντας νωρίτερα τη συμμετοχή μου στη διοργάνωση.

Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται από την Ε.Ο.Τρι και στηρίζουν την προσπάθεια μου και ειδικά τον Χρήστο Βαξεβάνη. Ο Χρήστος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ τα τελευταία τρία χρόνια που κάνω κι εγώ την προσπάθεια μου για κάτι καλό στο άθλημα και πραγματικά μου έχει σταθεί σαν κάτι παραπάνω από φίλος σε όλο αυτό.

Αυτή η αναφορά δεν γίνεται τυχαία χρονικά, καθώς ο Χρήστος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας δημοσιεύματος που προσπαθούσε να τον εκθέσει με αφορμή τον αγώνα τριάθλου της Κυπαρισσίας (29/7), παραποιώντας λεγόμενα του. Αστειότητες εναντίον ενός ανθρώπου που ουσιαστικά κρατά σε συνοχή την ελληνική ομοσπονδία τριάθλου έχοντας αναλάβει μεγάλες ευθύνες. Έχει βάλει πολλές σκοτούρες στο κεφάλι του χωρίς ουσιαστικά να έχει κάποιο κέρδος.

Κάποιοι που συστηματικά σφετερίζονται εξουσίες και προνόμια, προσπαθούν να πλήξουν την Ε.Ο.Τρι χτυπώντας τους ανθρώπους της με κάθε αφορμή, για να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα. Είναι οι ίδιοι που ήταν στο παρελθόν στην Ε.Ο.Τρι, πέρασαν από δημόσια αξιώματα χωρίς επιτυχία, άφησαν συντρίμμια και τώρα ξαναγυρνούν να το παίξουν σωτήρες, ενώ έχουν προδώσει το άθλημα και τους αθλητές του πολλές φορές στο παρελθόν.

Ο ελληνικός αθλητισμός γενικά δεν πάει καθόλου καλά και το τρίαθλο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά ευτυχώς που έχουμε ανθρώπους εργάτες σαν τον Χρήστο να στηρίζουν με πράξεις τις προσπάθειες των αθλητών. Καμιά φορά σαν αθλητές το θεωρούμε δεδομένο και ξεχνάμε να ευχαριστούμε, όμως δεν μπορούμε να αγνοούμε σημεία των καιρών και τουλάχιστον με τον λόγο μας να στηρίζουμε κι εμείς αυτούς τους ανθρώπους όταν κάποιοι επιχειρούν να τους θίξουν.

Είπαμε πως είμαι καλός στο ποδήλατο και στο τρέξιμο και μπορώ να καλύπτω τις διαφορές από τους προπορευόμενους καλούς κολυμβητές στο τρίαθλο, όμως για να συμβαίνει κάτι τέτοιο πρέπει να αγωνιζόμαστε και στις προβλεπόμενες αποστάσεις. Στο σπριντ τρίαθλο της Κυπαρισσίας που συμμετείχα την περασμένη Κυριακή 29 Ιουλίου, κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Τα 750 μέτρα της κολύμβησης τελικά έγιναν περίπου 1200, μάλλον από λάθος ενημέρωση για τις σημαδούρες που έπρεπε τελικά να ακολουθήσουμε. Αυτό το κολύμπι δεν τελείωνε ποτέ και όταν βγήκα και είδα το χρονόμετρο μου να δείχνει περασμένα 20 λεπτά από την εκκίνηση, κατάλαβα πως πλέον ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Στα εναπομείναντα 20χλμ ποδηλασίας και 5χλμ τρεξίματος έτρεξα έτρεξα, αλλά δεν πρόλαβα τους δυο προπορευόμενους και πολύ καλούς τριαθλητές, τον Παναγιώτη Χριστοδουλόπουλο και τον Γιάννη Πετρακόπουλο. Τελικά τερμάτισα τρίτος στη γενική κατάταξη με διαφορά 54 και 7 δευτερόλεπτα αντίστοιχα από τους άλλους δύο. Η αρχική διαφορά μετά την κολύμβηση ήταν πάνω από 3 λεπτά.

Δεν παραπονιέμαι για την προφανή αδικία, κάθε άλλο. Αυτές ήταν οι συνθήκες του αγώνα, με αυτές αγωνίστηκα και είμαι πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθεια μου. Έτσι κι αλλιώς αυτό το σπριντ τρίαθλο δεν έχει καμία σχέση με το είδος της προπόνησης που κάνω αυτή τη στιγμή και μόνο για τεστ σε συγκεκριμένα στοιχεία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.

Στην ποδηλασία έβγαλα πραγματικά αρκετά δυνατό τέμπο με μέση ταχύτητα πάνω από 43χλμ/ω. Στο τρέξιμο μου έλειπε η ταχύτητα αφού η προπόνηση μου πλέον περιλαμβάνει μπρικ με πολλά χιλιόμετρα στο τρέξιμο για προσαρμογή στο απαιτητικό 30αρι του Ζοφινγκεν. Όμως ακόμα κι εκεί ένιωθα πως έχω αρκετές δυνάμεις οπότε το τελικό συμπέρασμα είναι πως η προπόνηση πάει καλά και συνεχίζω σε καλό δρόμο τον εναπομείναντα μήνα πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης (2/9).

Περισσότερα για τον αγώνα και τα αποτελέσματα, εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=571

Ο Ιούλιος ήταν πολύ δύσκολος και πολύ καυτός. Η προπόνηση βγήκε κουτσά – ζεστά και δεν έχω δικαίωμα να παραπονούμαι αφού επέλεξα να μείνω στο θερμό κλίμα του Χαλκουτσίου. Όχι πως είχα και άλλη επιλογή με τις παράλληλες οικονομικές συγκυρίες και οικογενειακες-επαγγελματικές υποχρεώσεις. Εντούτοις κάποια πράγματα που έπρεπε να γίνουν προπονητικά, 4 εβδομάδες τώρα έγιναν και … προχωράμε βάση σχεδίου στο δρόμο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Zofingen 2/9).

Σε αυτό τον δρόμο, μια μικρή αγωνιστική στάση είναι επιβεβλημένη για να πάρουμε τις απαραίτητες ψυχολογικές και σωματικές ανάσες. Έτσι θα τρέξω αυτή την Κυριακή (29/7) στο σπριντ Τριαθλο της Κυπαρισσίας. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος στόχος, απλά να ευχαριστηθώ τον αγώνα και την εκδρομή. Προπονητικά, μια τέτοια ένταση, πιστεύω θα με βοηθήσει να ξεμπουκώσω ενόψει των τελευταίων δύσκολων προπονήσεων του Αυγούστου.

Θα τα ξαναπούμε από Δευτέρα και ελπίζω τον μήνα που θα ακολουθήσει να μοιράζομαι μαζί σας πιο συχνά τις μέρες μου στο δρόμο….

* Μην ξεχάσω να αναφερθώ … Σήμερα ξεκινούν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες (μια μικρή εισαγωγή διαβάστε εδω http://www.runningnews.gr/item.php?id=12020). Εμείς, όσο παραμένουμε αγνοί αθλητές, παραμένουμε και αγνοί φίλαθλοι. Ο Κόσμος ποτέ δεν ήταν τέλειος, αλλά έστω κι έτσι μπορούμε να ευχαριστηθούμε τη γιορτή του αθλητισμού και να ονειρευτούμε όλα αυτά τα θεωρητικά ιδανικά πως έστω και για μια στιγμή γίνονται αληθινά για όλη την ανθρωπότητα … Οταν τελειώσει η στιγμή μας, μπορούμε να γκρινιάξουμε για ότι μας ενοχλεί μέσα ι έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εγώ τουλάχιστον την προσπάθεια μου την έκανα. Ήξερα πως δεν ήμουν σε θέση να τρέξω γρήγορα αυτό το 5άρι στον στίβο (για το διασυλλογικό πρωτάθλημα λέω, 15/7 στον Άγιο Κοσμά), αλλά είναι θέμα προς προβληματισμό πως δεν κατάφερα καν να πιάσω το τυπικό όριο βαθμολόγησης του 16:40.

Βέβαια με τον καύσωνα που επικρατούσε τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα όφειλα να είχα εμφανιστεί σε κατάσταση τέτοια να τρέξω κοντά στο 16:30. Το τελικό αποτέλεσμα 16:55 είναι σαφής αποτυχία σε ένα τέτοιο τεστ ταχύτητας.

Ίσως πρακτικά, εν μέσω βαριάς χιλιομετρικής προετοιμασίας για το παγκόσμιο διάθλου, να μην έχει και καμιά σημασία, αλλά για την τιμή των όπλων με πειράζει.

Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα … επιστροφή στην δουλειά.

* Μερικές φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.3943230533731.2160533.1069016619&type=1&l=a0fdf79739