Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ω ναι! Την Κυριακή (29/1) έχω αγώνα διάθλου. Νωρίς νωρίς φέτος ξεκινάμε και τις “σύνθετες” υποχρεώσεις. Ο αγώνας στον Σχινιά είναι μια καλή ευκαιρία για ένα καλό ξεμούδιασμα και τεστ ετοιμότητας. Μόνο 4-20-4χλμ … αλλά τα διαθλητικά παπούτσια θα ξαναφορεθούν…

Η αλήθεια είναι πως αυτή η εβδομάδα δεν κύλησε και πολύ ομαλά, σε σχέση με όλο το προηγούμενο διάστημα. Πολλά στραβά έκατσαν …
Η βδομάδα ξεκίνησε πολύ επιφυλακτικά με έναν πόνο στο πέλμα, συνεχίστηκε την Τρίτη με ένα γερό πιάσιμο πλάτης στο γυμναστήριο, την Τετάρτη στραμπούληξα ένα δάχτυλο χεριού στον ύπνο μου (μη με ρωτάτε πως έγινε, κοιμόμουν και όταν ξύπνησα το βρήκα πρησμένο), την Πέμπτη έφαγα κρυοβροχή στο ποδήλατο και την Παρασκευή ξύπνησα με την πλάτη χειρότερα πιασμένη …. Τι να λέμε τώρα … δε μασάμε πάντως … πάραυτα εγώ δηλώνω καλά και έτοιμος! Αλίμονο, έχουμε περάσει και πολύ χειρότερα….

Τι με προβληματίζει περισσότερο για την Κυριακή? Ο καιρός! Αναμένεται κρύο (0-4 C) και 7 μποφόρ βοριάς στον Σχινιά … τι σημαίνει αυτό? Όσα παίρνει ο άνεμος…
Θυμάμαι πριν 8 χρόνια στο Ελληνικό που είχαμε τρέξει το πρώτο δίαθλο 10-40-5 που έγινε ποτέ στην Ελλάδα και επικρατούσαν παρόμοιες συνθήκες. Πολύ hardcore καταστάσεις! Στην ποδηλασία και στο τρέξιμο στραβώναμε από τον αέρα! Τότε είχα κερδίσει, ελπίζω και τώρα να τα καταφέρω το ίδιο καλα. Βέβαια τότε δεν είχαμε ούτε ρόδες με φαρδιά προφίλ ούτε ποδήλατα χρονομέτρου που μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο ασταθή στον δυνατό αέρα. Χμμμ, μάλλον θα πρέπει ο εξοπλισμός να προσαρμοστεί λίγο στις συνθήκες για να μην έχουμε κάνα απρόοπτο. Η ένδυση μάλλον θα είναι ζεστή για να’μαστε σίγουροι.

Καλή αντάμωση την Κυριακή, λοιπόν. Καλόν αγώνα σε όσους συμμετέχουν και κυρίως καλη δύναμη σε διοργανωτές και εθελοντές που θα δώσουν τον δικό τους αγώνα έξω. Ξέρω πως με τέτοιες καιρικές συνθήκες η δική τους δουλειά θα είναι πολύ πιο δύσκολη

Η ιστορία του Martin Fagan (http://www.runningnews.gr/?id=10594) συγκλόνισε την προηγούμενη εβδομάδα, όχι φυσικά γιατί αποκάλυψε κάτι καινούριο, αλλά γιατί επιτέλους βγήκε κάποιος αθλητής να παραδεχτεί την κατάντια του παίρνοντας απαγορευμένες ουσίες.

Έτσι, έστω κι αν ένας στους τόσους μιλάει, ίσως μπορέσουμε να σώσουμε κάποια νέα παιδιά από τη μάστιγα του “φάρμακου”. Κάποια στιγμή πρέπει να σπάσει αυτή η ομερτά σιωπής γύρω από τη χρήση απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό. Δεν είναι μαγκιά, είναι κατάντια. Αργά ή γρήγορα το παραδέχονται (η απλά τους πνίγει μέσα τους) όλοι οι χρήστες αναβολικών. Βλέπουν πόσο εξαρτημένοι γίνονται από αυτά και την υπερδύναμη που τους δίνουν, ενώ αντίθετα χωρίς αυτά δεν μπορούν πλέον να πλησιάσουν καν τις φυσικές τους επιδόσεις.

Το έχω ξαναπεί και σε κάθε ευκαιρία θα το λέω. Αγωνιστικός αθλητισμός γίνεται και χωρίς αναβολικά. Δεν τα παίρνουν όλοι οι πρωταθλητές (άλλη μεγάλη συζήτηση η αναίρεση κι αυτής της ισοπεδωτικής λογικής). Μπορεί να μην καταφέρνουμε να κάνουμε την υπερυπέρβαση, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε πως αυτό που κάνουμε είναι αληθινό, γήινο και αυτό είναι που δίνει αξία στην προσπάθεια μας. Βάζουμε στόχους, προσπαθούμε, αποτυγχάνουμε ή πετυχαίνουμε δύσκολα, γιατί αυτό είναι ο αθλητισμός, η προσπάθεια για αυτοβελτίωση.

Καλός αθλητής είναι αυτός που προσπαθεί πολύ για να πετύχει το καλύτερο, όχι αυτός που προσπαθεί λίγο και βελτιώνεται χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα. Αυτός είναι ένας κοινός απατεώνας. Τα θαυματουργά ματζούνια της πρόσκαιρης “δύναμης” δημιουργούν υπερανθρώπους και υπανθρώπους ταυτόχρονα μέσα στο ίδιο “σαρκίο”.
Ξέρω, θα μου πούνε πάλι πως δεν ξέρω ποοοσο προσπαθούν και όλοι αυτοί οι “ντοπαρισμένοι” υπεραθλητές…. Ναι αγαπητοί μου “δικηγόροι του διαβόλου” προπονούνται σκληρά αφού το ντόπινγκ τους βοηθάει και σε αυτό, όμως προφανώς δεν προσπαθούν επί ίσοις όροις. Έχουν πλεονέκτημα. Το φαρμακάκι τους βοηθάει στην αποκατάσταση, και συχνά με λιγότερα στοιχεία προπόνησης βελτιώνονται περισσότερο και πιο γρήγορα. Γλιτώνουν επιβαρύνσεις που τον καθαρό αθλητή μπορεί να τον οδηγήσουν σε τραυματισμό και πολλά ακόμα… που δεν θα κάτσω να αναλύσω γιατί δεν είναι σκοπός του παρόντος και δεν έχω καμιά όρεξη.

Έχω συγκρουστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με άτομα που θεωρούν τη χρήση απαγορευμένων ουσιών σαν “εθνική υποχρέωση”, “μαγκιά”, “υψηλό/επιστημονικό αθλητισμό” κτλ …απλά για να δικαιολογήσουν την παρανομία. Για άλλη μια φορά θα πω πως είναι απλά απάτη και κατάντια. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα. Από κει και πέρα ο ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Καλώς η κακώς στο ντόπινγκ υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή για το τι είναι απαγορευμένο και τι όχι και φυσικά δεν ισχύει η ρήση του μέγα γκουρού πως “ντοπαρισμένος είναι μόνο όποιος πιάνεται”. Ακόμα και νέες ουσίες που δεν είναι στις λίστες των απαγορευμένων αργά ή γρήγορα θα μπουν και η χρήση τους θεωρείται σαφώς ντόπινγκ αναδρομικά. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα βρώμικα μέσα. Δεν υπάρχει “ναι μεν αλλά”. Είτε είσαι από δω, είτε από κει. Και αυτό το λέω εγώ που γενικά αποφεύγω τις απόλυτες θέσεις στη ζωή μου και είμαι σχεδόν πάντα διαλλακτικός.

Κάνω αθλητισμό 20 χρόνια, έχω περάσει πολλές φάσεις, καλές και κακές, αλλά πάντα προσπαθούσα με τις δικές μου δυνάμεις μέχρι το σημείο που μπορούσα. Ποτέ δεν ήμουν το φοβερό ταλέντο για να ξεχωρίζω εύκολα και συχνά χάνω από καλύτερους αθλητές κάτι που θεωρώ τιμή μου. Αυτό όμως που δεν ανέχομαι πλέον είναι να ξεφτιλίζομαι από “ντοπάκηδες”, χάνοντας σε αγώνες με μεγάλη διαφορά. Κάτι που επιπλέον με εκνευρίζει είναι να υποβαθμίζεται η διεθνής προσπάθεια των καθαρών Ελλήνων αθλητών γιατί κάποιοι άλλοι χρησιμοποιώντας παράνομες μεθόδους φέρνουν διεθνείς διακρίσεις στην Ελλάδα.

Τέλος πάντων, πολλά είπα σήμερα για το θέμα το οποίο είναι ατέλειωτο … Όσες συζητήσεις κι αν έχουν γίνει όμως, πρέπει από καιρό σε καιρό να το επαναφέρουμε για “εκπαιδευτικούς” λόγους. Η σιωπή μας ευνοεί μόνο τους ντοπάκηδες και τους εμπόρους αναβολικών. Τα νέα παιδιά που είναι υποψήφια θύματα, πριν εντυπωσιαστούν από τους πρώτους και πλησιαστούν από τους δεύτερους θα πρέπει να έχουν πάρει και τα ερεθίσματα της άλλης πλευράς. Των πραγματικών αθλητών που προσπαθούν καθαροί μέχρι εκεί που δεν μπορούν… ‘Ίσως είμαστε ρομαντικοί, ίσως αφελείς …. σίγουρα όμως είμαστε αληθινοί …στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας.

Το αθλητικό Σωματείο «Ολύμπιοι» με την εθελοντική βοήθεια των Φίλων του Τριάθλου (Triathlon Friends) και υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου, διοργανώνει την 1η Διαθλητική Συνάντηση φίλων Τριάθλου εντός του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου στο Σχινιά Αττικής. Περισσότερα εδώ: http://www.triathlonfriends.gr/2012/01/diathlo-29-01-2012/

Ναι, καλά διαβάζεται, η Ε.Ο.Τρι τα βρήκε με του “Ολύμπιους” και τους “φίλους του τριάθλου” και συνδιοργανώνουν τον αγώνα στον Σχινιά στις 29 Ιανουαρίου (όπου θα συμμετείχα έτσι κι αλλιώς). Είναι η απόδειξη πως όταν υπάρχει καλή θέληση και από τις δυο πλευρές γίνονται οι απαραίτητες υποχωρήσεις και βρίσκεται η χρυσή τομή. Ελπίζω να συνεχίσουν αυτές οι συνεργασίες γιατί στο τρίαθλο δεν χρειαζόμαστε άλλη διχόνοια ούτε φυσικά τα άτομα που την ανακυκλώνουν για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα…

Κατεβάστε από την Ε.Ο.Τρι και την επίσημη προκήρυξη
http://www.triathlon-hellas.com/images/stories/pdfs/sxoinias.pdf

Άντε, Καλή αρχή!
Τα λέμε την Κυριακή στον Σχινιά!

(Ρεπορτ αγώνα 6χλμ Νέας Σμύρνης, 15/1/2012)

Η αγωνιστική μου χρονιά ξεκίνησε την Κυριακή που μας πέρασε 15/1 στη Νέα Σμύρνη με τον αγώνα δρόμου Κ. Κοτζιά στα πλαίσια της σειράς “Γύροι Πόλεων” του ΣΕΓΑΣ. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Αντικειμενικά έτρεξα καλά και μάλιστα παρά το πολύ γλιστερό τερέν εξαιτίας της βροχής κατάφερα να κάνω χρόνο 15 δευτερόλεπτα πιο γρήγορα σε σχέση με πέρσι στην ίδια διαδρομή των 5,7χλμ περίπου, 18:16 έγραψε το χρονόμετρο. Αυτό είναι περίπου ρυθμός 3:13/χλμ, όχι και άσχημα για την εποχή, άλλωστε έχω κάνει ελάχιστη προπόνηση έντασης και ακόμα πιο λίγες ταχύτητες για να ανταποκριθώ σε τόσο μικρή απόσταση.

Αυτό είναι και το μεγάλο μου παράπονο από προχτές, πως δεν κατάφερα να βγάλω καθόλου ένταση. Αισθανόμουν καλά, είχα δυνάμεις, ήθελα …αλλά δεν μπορούσα να ανεβάσω ταχύτητα. Ίσως να έφταιγε και το ολισθηρό έδαφος που δεν μου επέτρεπε να πατήσω γερά και να βγάλω τη δύναμη μου. Με αυτά και με αυτά, μου έμεινε η εντύπωση πως ήταν ο πιο εύκολος και “αχρεώστος” αγώνας που έχω τρέξει τα τελευταία χρόνια. Ίσως μετά τα μεγάλα και πολύ μεγάλα δίαθλα, αυτοί οι αγώνες να μου φαίνονται παιχνίδια… Είπαμε, ευκαιρία για ξεφόρτωμα όγκου και ξεκούραση είναι αυτοί οι αγώνες, αλλά όχι κι έτσι! Τέλος πάντων ήταν και αυτό άλλο ένα λιθαράκι στην προετοιμασία. Ελπίζω τουλάχιστον στον επόμενο τέτοιο αγώνα (12/2 στη Φιλοθέη) να είμαι λίγο πιο γρήγορος. Προς το παρόν πάντως, έχουμε γρήγορο δίαθλο 29/1 στον Σχινιά, 4-20-4χλμ.

Για την ιστορία, τερμάτισα 15ος στη γενική κατάταξη των ανδρών τρέχοντας βεβαίως με αθλητές που ειδικεύονται σε τέτοιους γρήγορους αγώνες. Ανάμεσα τους και οι συναθλητές μου από τον ΓΑΣ Ιλισός, οι πιτσιρικάδες που με “τραβάνε” λίγο στις προπονήσεις και βάζω περισσότερη ένταση στα πόδια μου. Ο Μάρκος (Γκουρλιάς) συνέχισε την ανοδική του πορεία με μια ιδιαίτερα τιμητική 4η θέση, ενώ 8ος ήταν ο Χαράλαμπος (Πιτσώλης) και 11ος ο Γιώργος (Διαλεκτός). Λίγο πιο πίσω μου τερμάτισε και ο Λάμπρος (Μαλτεζος) με το οποίο τρέξαμε σε μεγάλο μέρος του αγώνα μαζί, αλλά κάπου προς το τέλος τον έπιασε το πόδι του και έμεινε πίσω. Σταθερές αξίες και οι παλιοί της ομάδας, ο Δημήτρης (Μάντζαρης) και ο Παντελής (Αφρουδάκης) τερμάτισαν πιο πίσω. Η ομάδα είχε πολύ δυναμική παρουσία και πιστεύω στο Πανελλήνιο Ανωμάλου 4 Μαρτίου θα πάμε ακόμα καλύτερα!

Περισσότερα για τον αγώνα, αποτελέσματα και γενικές φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.runningnews.gr/?id=10575

μερικές ειδικές φωτογραφίες, εδώ

4 μήνες αγωνιστικής απραξίας είναι πολλοί, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ήταν αναγκαίοι. Αυτή την Κυριακή (15/1) επιστρέφω στους αγώνες με ένα 6άρακι τρέξιμο στον Γύρο Πόλης Νέας Σμύρνης. Θα είναι ένα καλό τεστ με αντιπάλους μερικούς από τους πιο γρήγορους Έλληνες δρομείς.

Η απόσταση είναι πολύ μικρή για μένα βεβαίως, όμως Ιανουάριος και Φεβρουάριος έτσι θα πάνε. Με μικρούς αγώνες για να ξεφορτώνω τον όγκο χιλιόμετρων ποδηλασίας και τρεξίματος που βάζω στην προπόνηση. Οι μεγάλοι αγώνες μπορούν να περιμένουν για αργότερα. Προς το παρόν μένουμε στα απλά και βασικά, είναι νωρίς ακόμα.

Άλλωστε, αυτοί οι μικροί αγώνες θα μου δώσουν την ευκαιρία να δουλέψω σε πιο υψηλές εντάσεις και να βελτιώσω λίγο και την ταχύτητα μου την οποία δεν έχω την πολυτέλεια στην προπόνηση να εξασκώ συχνά.

Η χρονιά ξεκινά! Λάβετε θέσεις, έτοιμοι….