Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Επικοινωνιακή επιτυχία σημειώνει τον τελευταίο καιρό η καμπάνια της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού «Ζήσε Αθλητικά», μια ομολογουμένως αξιόλογη προσπάθεια να εμπνεύσει τη νέα γενιά με παραδείγματα γνωστών πρωταθλητών από κάθε άθλημα.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της καμπάνιας, η Η Γ.Γ.Α. αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την Olympian και Πρωταθλήτρια του Τριάθλου Ντενίζ Δημάκη για να μιλήσει για το τρίαθλο στα νέα παιδιά (μέσω “τηλεπίσκεψης” σε συγκεκριμένα σχολεία). Προφανώς αυτό ήταν μια ιδιαίτερη τιμή για την Ντενίζ, αλλά και για όλους εμάς τους συναθλητές της στην Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου για τους οποίους αποτελεί την «σημαία» και την καλύτερη εκπρόσωπο του αθλήματος εδώ και χρόνια.

*Δείτε το σχετικό Δ.Τ. Της Γ.Γ.Α. εδώ:

http://www.trinews.gr/item.php?id=2452

Αυτό για το οποίο δεν είμαι πολύ σίγουρος, είναι κατά πόσο αυτή η κίνηση τιμάει τις επιλογές και την πολιτική της ίδιας της Γ.Γ.Α. Και εξηγούμαι, για να μην έχετε απορίες, τι σημαίνει να «Ζεις (τρια)αθλητικά» στην Ελλάδα και να είσαι η Ντενίζ Δημάκη ή οποιοσδήποτε άλλος αθλητής-πρωταθλητής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου (Ε.Ο.ΤΡΙ.), όπως ο υποφαινόμενος Γρηγόρης Σκουλαρίκης, ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου, ο Άγγελος Μαυρογιάννης, ο Δημήτρης Σταματίου, η Κατερίνα Σάπαρη, η Αφροδίτη Γιαρένη και πολλά άλλα νέα παιδιά που κάνουν ή προσπαθούν να κάνουν τρίαθλο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Ορίστε λοιπόν τι «Ζούμε (τρι)Αθλητικά» τα τελευταία 4,5 χρόνια (2016-2020) και πως μας έχει “βοηθήσει” η ίδια η Γ.Γ.Α. να το ζήσουμε:

1) Η Γ.Γ.Α. έκανε άρση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης της Ε.Ο.ΤΡΙ. το 2016. (Δεν θα μπω σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες στο πως και το γιατί, καθώς αυτό από μόνο του είναι μεγάλη ιστορία και δεν είναι του παρόντος που θέλω να καταδείξω μόνο τις συνέπειες)

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Γ.Γ.Α. δεν αναγνωρίζει καμιά προσπάθεια μας, κανέναν αγώνα μας και καμιά επίδοση εντός κι εκτός Ελλάδος. Προφανώς επίσης δεν υπάρχει καμιά χρηματοδότηση και όλες αυτές οι προσπάθειες γίνονται με προσωπικά έξοδα των αθλητών, αλλά αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα καθώς έτσι κι αλλιώς η Γ.Γ.Α. είχε σταματήσει να επιχορηγεί την Ε.Ο.ΤΡΙ. από το 2012. (Διαβάστε και τις υπόλοιπες συνέπειες για να καταλάβετε τα χειρότερα)

2) Η Γ.Γ.Α. θεωρεί ότι το Τρίαθλο πρέπει να είναι παράρτημα της Ομοσπονδίας Μοντέρνου Πεντάθλου (Ε.Ο.Μο.Π) στην οποία το υπήγαγε το 2016 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Συμπτωματικά την ίδια χρονιά έγινε Πρόεδρος της Ε.Ο.Μο.Π. ο πρώην Πρόεδρος της επιτροπής Αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Να σημειώσω εδώ πως έκτοτε η Γ.Γ.Α. συμπτωματικά αύξησε κατά πολύ την τακτική επιχορηγήσεων προς την Ε.Ο.Μο.Π. καθώς έτυχε και ιδιαίτερα προνομιακών έκτακτων χρηματοδοτήσεων, χωρίς προφανής λόγους.

3) Η Ε.Ο.Μο.Π, προσπάθησε επανειλημμένα (2016-2019) να δημιουργήσει προβλήματα και να σταματήσει με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα τις διοργανώσεις της Ε.Ο.ΤΡΙ.

4) Η Γ.Γ.Α. δια του τότε Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού (Συνοδινός) προσπάθησε να ποινικοποιήσει τις αθλητικές διοργανώσεις της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου με διάφορες προφάσεις και εν τέλει στηρίζοντας τις καταγγελίες και μηνύσεις που έκανε η Ε.Ο.Μο.Π για να σταματήσει αυτές τις διοργανώσεις (2018).

5) Ο προηγούμενος Υφυπουργός Αθλητισμού (Βασιλειάδης) άλλαξε τον αθλητικό νόμο (δυο φορές μάλιστα, το 2017 και το 2019) με τέτοιο τρόπο ώστε η Ε.Ο.ΤΡΙ. να μην μπορεί να πάρει άδειες για επίσημους αγώνες στα πλαίσια της γενικής προσπάθειας της Γ.Γ.Α και της Ε.Ο.ΜοΠ. να σταματήσουν την αθλητική-αγωνιστική δραστηριότητα της Ε.Ο.ΤΡΙ. και να μην μπορούν οι αθλητές μας να αγωνίζονται επίσημα εντός Ελλάδος.

6) Η Ε.Ο.Μο.Π (εν γνώση της Γ.Γ.Α.) είχε υποβάλει μήνυση στην οποία ανάμεσα στα άλλα εγκαλεί τους αθλητές για τη συμμετοχή τους σε διοργανώσεις της Ε.Ο.ΤΡΙ. και για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αγώνες. Μάλιστα ζητάει από τον εισαγγελέα να ασκήσει διώξεις στους αθλητές για τους παραπάνω λόγους. Γενικά Ε.Ο.Μο.Π και Γ.Γ.Α. μας έμαθαν πως το να “Ζεις Αθλητικά” στην Ελλάδα σε κάποιες περιπτώσεις το θεωρούν έγκλημα.

7) Η Ε.Ο.Μο.Π. έχει καταθέσει αγωγή εναντίον της Ε.Ο.ΤΡΙ. ζητώντας αποζημιώσεις. Αντίστοιχη αγωγή έχει καταθέσει και η Ε.Ο.ΤΡΙ. εναντίον της Ε.Ο.Μο.Π. (άποψη μου είναι ότι και οι δυο Ομοσπονδίες θα έπρεπε να είχαν καταθέσει αγωγή εναντίον της Γ.Γ.Α. για όλο το μπάχαλο που έχει δημιουργήσει στο άθλημα)

8) Ε.Ο.Μο.Π και Γ.Γ.Α. μας έχουν κάνει διεθνώς ρεζίλι προσπαθώντας να σταματήσουν δυο διεθνείς διοργανώσεις τριάθλου/διάθλου που έγιναν στη χώρας μας (2018 και 2019) και στις οποίες οι Ε.Ο.ΤΡΙ. με τους διεθνώς διαπιστευμένους κριτές της είχε την τεχνική επιμέλεια.

9) Η Γ.Γ.Α. δεν επέτρεψε το 2018 τη συμμετοχή στους Μεσογειακούς Αγώνες της Ντενίζ Δημάκη, του Γρηγόρη Σουβατζόγλου και της Κατερίνας Σάπαρη και ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού δήλωνε εγγράφως ότι θα κάνει το παν για να πάνε στους Αγώνες και να συμμετέχουν στο τρίαθλο οι αθλητές της Ε.Ο.Μο.Π. (οι οποίοι βέβαια δεν είχαν δικαίωμα να αγωνιστούν και δεν έγιναν δεκτοί από την Διεθνή Ομοσπονδία Τριάθλου I.T.U.). Σε αυτή την περίπτωση έχει σαφή ευθύνη και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή που είχε τυπικά την ευθύνη του καταρτισμού της ομάδας, η ποία αν και όφειλε να ορθώσει ανάστημα υπέρ των αθλητών δεν το έκανε, κρυπτόμενη πίσω από το γεγονός ότι παρέμενε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με πολιτικό προϊστάμενο τον Γ.Γ.Α. στου οποίου τελικά τις επιταγές ενέδωσε.

10) Το 2019 στους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες της Πάτρας, η ελληνική ομάδα (Μαυρογιάννη, Σουβατζόγλου, Δημάκη, Γιαρένη) πέρασε από αντίστοιχα χίλια μύρια κύματα μέχρι να φτάσει στη γραμμή της εκκίνησης.(πάλι υπό την δήλωση της Ε.Ο.Ε.) Αν δεν γινόντουσαν εκλογές τον Ιούλιο και δεν άλλαζε η κυβέρνηση (και αντίστοιχα ο Γ.Γ.Α. και ο Υφυπουργός Αθλητισμού) η κατάληξη θα ήταν η ίδια όπως στους Μεσογειακούς του 2018. Δεν θα είχαμε ελληνική εκπροσώπηση στο αγώνισμα του Aquathlon. Ακόμα κι έτσι, η συμμετοχή του Γρηγόρη Σουβατζόγλου οριστικοποιήθηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή, καθώς η Ε.Ο.Μο.Π. προσπαθούσε να επιβάλει αθλητή από το “παράθυρο” ο οποίος όμως δεν έγινε πάλι δεκτός από την I.T.U. Προς τιμήν της η Ε.Ο.Ε. αυτή τη φορά διόρθωσε το λάθος της, έστω και τελευταία στιγμή.

11) Οι “τριαθλητές” της Ε.Ο.Μο.Π, δεν έχουν δικαίωμα σε καμιά επίσημη διεθνή διοργάνωση υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Τριάθλου, παρότι προπονητές και παράγοντες του μοντέρνου πεντάθλου τους έταξαν προκειμένου να βγάλουν δελτίο στην Ε.Ο.Μο.Π. Ειλικρινά θεωρώ ότι υπάρχουν αθλητές έχουν παραπλανηθεί και μου κάνει εντύπωση που δεν διαμαρτύρονται. Μήπως κάποιοι βολεύονται έτσι ή μήπως τελικά δεν υπάρχουν καθόλου αθλητές από την πλευρά της Ε.Ο.Μο.Π.;

12) Με αυτά και με αυτά, το άθλημα του τριάθλου έχει διχαστεί σε πρωτοφανή βαθμό ανάμεσα σε αθλητές, προπονητές κτλ, με το πρωτότυπο κατασκεύασμα της Γ.Γ.Α. να έχει αθλητές που δεν μπορούν να αγωνιστούν εντός Ελλάδος, και άλλους αθλητές που δεν μπορούν να αγωνιστούν εκτός Ελλάδος. Παράλληλα πολλοί απλοί αθλούμενοι τριαθλητές, δεν επιθυμούν όχι απλά να βγάλουν δελτίο αθλητή σε κάποια ομοσπονδία, αλλά ούτε καν να υπάρχει ομοσπονδία για το τρίαθλο στην Ελλάδα.

13) Κανένας αθλητής ¨Τριάθλου” από οποιαδήποτε ομοσπονδία δεν έχει δικαίωμα στα προνόμια της πολιτείας (μόρια κτλ). Καθώς οποιαδήποτε τέτοια προνομιακή μεταχείριση, πιθανότατα έχει νομικές κυρώσεις ελλείψει των συνολικών προϋποθέσεων.

14) Υπάρχει σύγχυση ανάμεσα σε νέους αθλητές και σωματεία, αν και πως μπορούν να βγάλουν δελτίο αθλητή και να αγωνιστούν εντός ή κι εκτός Ελλάδος. Βασικά όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πλέον, το Τρίαθλο δεν συνίσταται για νέους αθλητές με υψηλούς στόχους.

15) Υπάρχει σύγχυση στα αθλητικά σωματεία κατά πόσο αξίζει να αναπτύξουν ακαδημίες τριάθλου και με τι κίνητρα για τα νέα παιδιά.

16) Υπό αυτές τις συνθήκες δεν έγινε καμιά ουσιαστική ανάπτυξη του αθλήματος από την Ε.Ο.Μο.Π. σε επίπεδο (πραγματικής) σωματειακής βάσης, ακαδημιών τριάθλου, υψηλού αγωνιστικού αθλητισμού, τεχνικής κατάρτισης κτλ. Η Ε.Ο.Μο.Π. άλλωστε δεν έχει αναγνώριση από τη Διεθνή Ομοσπονδία Τριάθλου και καμιά τεχνική πιστοποίηση για την εφαρμογή κανονισμών, τεχνογνωσίας, κατάρτισης στελεχών κτλ. Η Ε.Ο.Μο.Π δεν έχει διεθνώς διαπιστευμένους κριτές τριάθλου, ούτε προπονητές. Πρακτικά το Ολυμπιακό Άθλημα του Τριάθλου με τους κανονισμούς και τις προδιαγραφές που επιβάλει η Διεθνής Ομοσπονδία Τριάθλου δεν υφίσταται στην Ε.Ο.Μο.Π. , παρά μια “παραλλαγή” ελληνικής εφεύρεσης. Παραδόξως, όλο αυτό το δέχονται χωρίς προβληματισμό η Γ.Γ.Α. και Ε.Ο.Ε. παρότι αντί για ανάπτυξη, τελικά έχουμε παραποίηση ενός Ολυμπιακούς Αθλήματος ώστε τελικά να αναρωτιέμαι μήπως κάτι τέτοιο αντίκειται και στον αθλητικό νόμο τον οποίο οφείλει να ακολουθεί η Γ.Γ.Α.

17) Φυσικά υπήρξαν εμπορικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες που ευημέρησαν (πχ μαζικών τουριστικών διοργανώσεων ή ιδιωτών προπονητών που απευθύνονταν κυρίως σε ενήλικες αθλούμενους) , κάτι που είναι απόλυτα θεμιτό, αλλά δεν έχει και καμία σχέση με τις επιδιώξεις της Γ.Γ.Α και την επιτελική της ευθύνη σαν Πολιτεία στην ανάπτυξη του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και ειδικά του Τριάθλου για το οποίο αναφέρομαι εδώ.

18) Η Διεθνής Ομοσπονδία Τριάθλου (ITU) γνωρίζει πολύ καλά το θέμα και έχει ζητήσει επανειλημμένως να λυθεί από τον εκάστοτε αρμόδιο Υπουργό. Όσο δεν λύνεται ξεφτιλιζόμαστε σαν χώρα διεθνώς στο χώρο του Τριάθλου.

19) Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.) επίσης γνωρίζει το θέμα και έχει ζητήσει επανειλημμένως να λυθεί από τον εκάστοτε αρμόδιο Υπουργό. Παράλληλα, η Ε.Ο.Ε. είναι ευνουχισμένη σαν “παράρτημα” της Γ.Γ.Α. και αντίστοιχα ότι προσπάθειες έκανε (αν έκανε) έχουν πέσει στο κενό. Πάντως, όλο αυτό (και μόνο αυτό) δεν μας τιμά καθόλου σαν χώρα που έχουμε γεννήσει το ολυμπιακό ιδεώδες.

20) Η Γ.Γ.Α. από το 2016 με τον πρώην Υφυπουργό Αθλητισμού (Κοντονής) έστειλε στον εισαγγελέα “ογκώδη φάκελο” εναντίον των πεπραγμένων της διοίκησης της Ε.Ο.ΤΡΙ. η οποία ελέγχθηκε εξονυχιστικά για τα πάντα. Τελικά δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα μεμπτό και όλες οι καταγγελίες εξέπεσαν. Βέβαια η “ρετσινιά” της υπόθεσης για το ίδιο το άθλημα έχει μείνει…. όπως αντίστοιχα μένουν και υπομένουμε όλα τα κατά καιρούς αρνητικά/υβριστικά/συκοφαντικά σχόλια που έχουμε ακούσει και ξεκινάνε με αφορμή την άρση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης.

21) Για να κλείσω και με κάτι επίκαιρο: Δεν είχαμε και δεν έχουμε καμιά απολύτως βοήθεια και υποστήριξη όλη αυτή την περίοδο του covid-19 ούτε από τη Γ.Γ.Α. ούτε από την Ε.Ο.Ε.

Αυτά λοιπόν έχουμε ζήσει και “ζούμε (τρι)αθλητικά” , χωρίς υπερβολές και πολύ συνοπτικά. Κι όμως, επιμένουμε να “ζούμε” σε πείσμα των καιρών και των δυσκολιών. Δεν ξέρω αν ήμασταν τόσο δυνατοί ή αν γίναμε περνώντας δια πυρός και σιδήρου τα τελευταία χρόνια. Ξέρω όμως πως αρνηθήκαμε και αρνιόμαστε να “πεθάνουμε αθλητικά” επειδή το θέλησαν και εξακολουθούν να το θέλουν κάποιοι ανεύθυνο-ϋπεύθυνοι.

….

Για όλες τις παραπάνω εμπειρίες μας προφανώς υπεύθυνοι είναι οι προηγούμενοι Υφυπουργοί Αθλητισμού (Κοντονής, Βασιλειάδης) και ο προηγούμενος Γενικός Γραμματείας Αθλητισμού (Συναδινός) που τα δημιούργησαν για πολιτικούς λόγους και τα εξέθρεψαν στο βαθμό που τα βιώσαμε. Πλέον όμως είναι εξίσου υπεύθυνοι στο βαθμό που συνεχίζουμε να τα βιώνουμε και η τωρινή αθλητική ηγεσία (Αυγενάκης – Μαυρωτάς) γιατί παρότι είναι πλήρως ενημερωμένοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Αδιαφορούν πλήρως μήνες τώρα, δεν κατανοούν το μέγεθος του προβλήματος και προτιμούν να το κρύβουν κάτω από το χαλάκι με δικαιολογίες περιμένοντας να περάσει η θητεία τους να το φορτωθεί ο επόμενος κοκ. Είναι πλέον πλήρως απογοητευτική η έλλειψη ενδιαφέροντος και η απουσία πολιτικής βούλησης να λυθεί το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την πολιτική βούληση της προηγούμενης κυβέρνησης.

Είναι αλήθεια πως ο υπάρχον αθλητικός νόμος και η απίστευτη γραφειοκρατία της Γ.Γ.Α. γύρω από το θέμα της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης δεν βοηθάνε στην παρούσα φάση και στο συγκεκριμένο πρόβλημα,, γι’ αυτό όμως η βούληση της πολιτικής ηγεσίας αποτελεί μονόδρομο για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των αθλητών και του αθλήματος. Αν οι υπεύθυνοι έχουν στοιχειώδη συναίσθηση ευθύνης του ρόλου τους, τους καλώ ξανά, έστω και τώρα να προχωρήσουν σε άμεσες πράξεις. Δεν έχει κανένα νόημα να λέμε πως “θα το συζητήσουμε” και ουσιαστικά να δίνουμε παράταση με αναβολή στις καλένδες περιμένοντας να αργοσβήσει με τα χρόνια το θέμα έως ότου “Πεθάνουμε αθλητικά” στο δρόμο, προσπαθώντας να ανακτήσουμε την ειδική αθλητική αναγνώριση και την αξιοπρέπεια μας .

Θέλουμε άμεσα οριστική και ξεκάθαρη λύση βάζοντας τέλος σε αυτή τη φαρσοκωμωδία και τον εμπαιγμό των αθλητών. Δώστε μας πίσω το δικαίωμα και την αξιοπρέπεια να «Ζήσουμε Αθλητικά» με βάση τους κανόνες που ορίζει ο ίδιος ο Αθλητισμός και το Τρίαθλο.

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Ξανά στο Στάδιο λοιπόν… έστω και για εθιμοτυπικούς λόγους, για να στηρίξουμε τη μεγάλη προσπάθεια επανεκκίνησης του αθλητισμού, μετά το lockdown εξαιτίας του κορονοϊού.

Ο Δήμος Ζωγράφου που είναι μια μεγάλη κοιτίδα αθλητισμού με τεράστιο παραγωγικό έργο τόσο σε αναπτυξιακό επίπεδο όσο και στον υψηλό αθλητισμό, πρωτοπορεί για άλλη μια φορά, εφαρμόζοντας αυτές τις μέρες ένα δικό του σύστημα ηλεκτρονικής εγγραφής και εισόδου στο Δημοτικό Στάδιο “Γρηγόρης Λαμπράκης” στα πλαίσια των μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του Covid19.

Σαν δημότης Ζωγράφου και αθλητής που προπονούμαι τακτικά στο Δημοτικό μας Στάδιο οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον νέο Δήμαρχο κ. Βασίλη Θώδα και στους επικεφαλής του Νομικού Προσώπου Πολιτισμού & Αθλητισμού Δήμου Ζωγράφου , τον Πρόεδρο κ. Γιώργο Γιαννακόπουλο και τον Αντιπρόεδρο κ. Δήμο Μπουλούκο , για όλες τις ενέργειες τους στον αθλητισμό από τη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων τους και να στηρίξω οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται για να ανακάμψει ο αθλητισμός και ο πολιτισμός στον Δήμο μας μετά την πανδημία.

Μάλιστα, στις εγκαταστάσεις του Δημοτικού Στάδιου Ζωγράφου βρέθηκε χτες (Δευτέρα 25/5) και ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης με σκοπό να δει την εφαρμογή του ηλεκτρονικού συστήματος εγγραφής. Στα πλαίσια της επίσκεψης του Υφυπουργού στο Στάδιο μας βρήκαμε επίσης την ευκαιρία με την Ντενίζ Δημάκη να του υπενθυμίσουμε για ακόμα μια φορά το πρόβλημα που υπάρχει στον χώρο του τριάθλου και έχει φέρει το άθλημα σε τέλμα τα τελευταία χρόνια.

Στη σύντομη συζήτηση που είχαμε μαζί του παρότι αναγνώρισε ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν με έπεισε ότι έχει αντιληφθεί πλήρως το μέγεθος του και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι αθλητές. Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, κάθε “περαστικός” Υφυπουργός Αθλητισμού, αδυνατούσε να δει την ουσία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σαν αθλητές και αυτό δεν ισχύει μόνο στο δικό μας άθλημα και στη δική μας ομοσπονδία. Δεν γίνεται να συνεχίσει ο αθλητισμός να οργανώνεται και να λειτουργεί με προτεραιότητα τη γραφειοκρατία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και όχι τον ίδιο τον αθλητή. Αυτό δεν λύνει προβλήματα, αλλά γεννάει συνεχώς καινούρια. Η Γ.Γ.Α. πρέπει να δουλεύει για τους αθλητές, τα σωματεία και τις ομοσπονδίες και όχι το αντίστροφο.

Συγκεκριμένα για το Τρίαθλο, καθώς ο χρόνος περνάει και το πρόβλημα παραμένει, ο Υφυπουργός θα πρέπει να αφήσει τα λόγια, τις υποσχέσεις και τις δικαιολογίες και να περάσει στις πράξεις. Αν υπάρχει όντως πολιτική βούληση να λυθεί το πρόβλημα, θα πρέπει ο ίδιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του και να αναλάβει πρωτοβουλίες και όχι να πρέπει εμείς οι αθλητές να τον κυνηγάμε σε κάθε ευκαιρία.

Χριστός Ανέστη 2020: «Φέρτε τη Ζωή μας πίσω…»

Η φετινή Ανάσταση ήταν για όλους πολύ διαφορετική και σίγουρα οι ευχές όλων εστιάζονται στην υγεία μας και στη σύντομη αποκλιμάκωση των μέτρων περιορισμού και επιστροφή στις ζωές μας. Τολμώ να πω, ότι είναι η πρώτη χρονιά που το μήνυμα της Ανάστασης φέτος είναι περισσότερο κυριολεκτικό απ’ ότι μεταφορικό… «Φέρτε τη Ζωή μας πίσω…».

Φέτος λοιπόν γιορτάσαμε κάπως διαφορετικά απ’ ότι είχε συνηθίσει ο καθένας. Λιγότεροι μαζί, περισσότερο μέσα σπίτι, αλλά σίγουρα με περισσότερη όρεξη για Ζωή, με μεγαλύτερη εκτίμηση για αυτά που έχουμε, για αυτά που μας λείπουν και γι’ αυτά που κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτή τη χρονιά. Ανταμώσαμε όμως διαφορετικά, στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, στις βίντεο-κλήσεις και όπως αλλιώς μπόρεσε ο καθένας να μεταφέρει το μήνυμα της Ανάστασης στα αγαπημένα του πρόσωπα ή έστω στους άγνωστους γείτονες με τους οποίους έμελλε να κάνει Πάσχα.

Προσωπικά, αν τα πράγματα είχαν κυλήσει φέτος “κανονικά” θα ήμουν στη Γερμανία για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου, οπότε έτσι κι αλλιώς θα έχανα το Πάσχα στο χωριό και έτσι δεν δικαιούμαι να πω ότι αυτό μου έλειψε περισσότερο. Άλλωστε ο αγχωτικός τρόπος με τον οποίο αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα μας κάνει και πιο ευτυχείς για αυτά που μπορούμε να απολαμβάνουμε αυτές τις μέρες, όπως περισσότερες οικογενειακές στιγμές και ίσως λίγο ύπνο παραπάνω. Παράλληλα, όμως μεγαλώνει και την προσμονή της επόμενης μέρας, όταν θα βρεθούμε πια έξω όλοι μαζί έχοντας επιστρέψει σε αυτό που θα ορίζαμε σαν “κανονικότητα”.

Η “επόμενη μέρα” θα είναι μια πρόκληση διάρκειας μερικών μηνών. Εδώ που έχουμε φτάσει, θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι θα πάρουμε πίσω τη ζωή μας και την καθημερινότητα στην οποία είχαμε συνηθίσει, έτσι απλά. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί είναι αρκετά περίπλοκη και θα αντίστοιχα θα “ξεμπλέξουμε” σιγά-σιγά. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως τη Ζωή μας θα την χτίσουμε πάλι βήμα βήμα. Ίσως να είναι και καλό αυτό καθώς η καθημερινότητα μας θα είναι πλέον πιο δημιουργική και συναρπαστική και όχι μονότονη και βαρετή.

Γι’ αυτό και η φετινή Ανάσταση σηματοδοτεί μια νέα αρχή, μια νέα Ζωή που όλοι μας πρέπει να ξεκινήσουμε με τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί ως τώρα, με αυτά που έχουμε ήδη μάθει και με αυτά που θα μάθουμε στη συνέχεια. Είναι μια επανεκκίνηση, αν όχι σε όλους τους τομείς, σε πάρα πολλούς, αλλά με μια κοινή ευχή: Να ξαναβρεθούμε σύντομα όλοι μαζί, σε δρόμους, πλατείες, αγώνες και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, να τρέξουμε, να παίξουμε, να διασκεδάσουμε, να πανηγυρίσουμε και να αγκαλιαστούμε χωρίς τον φόβο του αόρατου εχθρού. Θα είμαστε σίγουρα όλοι, κάπως διαφορετικοί, αλλά τουλάχιστον να μην λείπει κανένας.

Υπομονή λοιπόν και καλή δύναμη για … Χρόνια Πολλά. Χριστός Ανέστη!

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

www.duathlon.gr

Αυτό το Πάσχα είναι για όλους κάπως διαφορετικό. Μένουμε περισσότερο σπίτι, προπονούμαστε λιγότερο, δεν έχουμε αγώνες και βεβαίως προσπαθούμε να τρέχουμε μακριά από συνωστισμό, μακριά από τον κορονοϊο.

Η Μεγάλη Εβδομάδα, «εβδομάδα παθών», για τη χώρα μας έχει ουσιαστικά ξεκινήσει εδώ και περισσότερο από 1 μήνα με τα μέτρα περιορισμού ενάντια στην εξάπλωση του κορονοϊού.

Σαν μια μεγάλη ανηφόρα δίχως ορατό τέρμα. Ήδη όλοι έχουμε κάνει τεράστια προσπάθεια για να φτάσουμε ως εδώ και ως χώρα να τα έχουμε καταφέρει τόσο καλά περιορίζοντας κρούσματα και απώλειες. Απλά χρειάζεται λίγο ακόμα υπομονή, λίγο ακόμη δύναμη, λίγο ακόμα σιγά σιγά να φτάσουμε στο τέλος της ανηφοριάς.

Φτάνοντας λοιπόν σε αυτό το Πάσχα οι ευχές μας για Καλή Ανάσταση είναι ουσιαστικά και ευχές να τελειώσει αυτή η ανηφόρα και να μας βρει και πάλι όλους μαζί στην κορυφή, έτοιμοι να τρέξουμε ακόμα πιο γρήγορα, με φόρα, στην κατηφόρα που θα ακολουθήσει!

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα! —

Το κίνητρο ενός τριαθλητή …Coronavirus Reloaded!

Το άρθρο που ακολουθεί το έγραψα με νεανική ορμή και ρομαντισμό τον Φεβρουάριο του 2005. Από κάποιο παιχνίδι της μοίρας λίγες μέρες μετά, είχα ένα τροχαίο που σακάτεψε τη μέση μου, κάτι που ουσιαστικά δοκίμασε την αλήθεια μου σε όλα αυτά που έγραφα… Στα δύσκολα αθλητικά χρόνια που ακολούθησαν μακριά από το τρίαθλο, άλλαξα αρκετά, μεγάλωσα, όμως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέλω να πιστεύω πως διατήρησα το καθημερινό πάθος εκείνου του νεαρού για τον αθλητισμό…

Θυμήθηκα το άρθρο αυτές τις μέρες «καραντίνας» εξαιτίας του Κορονοϊου που «μένουμε σπίτι» και σκέφτομαι τι είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο.
Τι έγραφα λοιπόν εκείνον τον Φλεβάρη του 2005? Διαβάστε:

Το κίνητρο ενός τριαθλητή

Η ώρα είναι 5:30 και το ξυπνητήρι χτυπά. Μπορεί να μην έχει ξημερώσει καλά-καλά αλλά η μέρα σου ξεκινά και πρέπει να σηκωθείς. Όχι δεν πρόκειται να πας να δουλέψεις στην οικοδομή , αλλά απλά να πας για προπόνηση…

Κλείνεις το ξυπνητήρι και μένεις για λίγο να σκέφτεσαι αν πρέπει να σηκωθείς και να πας για την πρώτη προπόνηση της μέρας. Ο καιρός δεν είναι και πολύ καλός και υπάρχει πιθανότητα να βρέξει , αισθάνεσαι και λίγο κουρασμένος από τη χτεσινή μέρα και το πρωινό πρόγραμμα είναι από αυτά που πάντα βαριέσαι. Κάθεσαι για λίγο και το ξανασκέφτεσαι, «να βγω ή όχι»? Τελικά μετά από λίγο είσαι πάλι έξω για τρέξιμο ή ποδήλατο ή στο δρόμο για το κολυμβητήριο. Ο γείτονας που ξυπνά και αυτός νωρίς για να πάει στο γραφείο σκέφτεται «που πάει πάλι αυτός ο τρελός;» . Στο δρόμο σκέφτεσαι τι βλακεία θα είχες κάνει αν είχες ξεχαστεί κάτω από το πάπλωμα. Βέβαια εξακολουθείς να εύχεσαι να μην βρέξει αλλά πια δεν έχει και τόσο σημασία .

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η αφοσίωση μας στην προπόνηση περνάει από τεστ. Αυτό που για τους κοινούς ανθρώπους φαίνεται αδιανόητο για έναν αθλητή είναι καθημερινότητα. Ειδικότερα για έναν τριαθλητή με σοβαρούς αγωνιστικούς στόχους το ημερήσιο πρόγραμμα είναι αρκετά αυστηρό και δεν αφήνει περιθώρια ούτε για μία ώρα παραπάνω ύπνου το πρωί. Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να ακολουθούμε αυτό τον τρόπο ζωής ο οποίος κουράζει ακόμα και στη σκέψη του τους περισσότερους ανθρώπους; Ποια είναι τα κίνητρα της ιδιαίτερα απαιτητικής προπόνησης για έναν αθλητή σε ένα άθλημα σαν το τρίαθλο;

Για ξεκινήσει κάποιος απλώς να αθλείται υπάρχουν κάποιοι βασικοί λόγοι. Η υγεία και η εξωτερική εμφάνιση είναι ίσως οι δυο βασικότεροι που μπορεί να στείλουν το καρδιοπαθή για πεζοπορία και την νεαρή φοιτήτρια να λιώνει στο διάδρομο κάποιου γυμναστηρίου. Και είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος αθλείται πια πιο συστηματικά. Τι κάνει όμως κάποιους να αφιερώνουν πολύ χρόνο και δυνάμεις στην γυμναστική; Για ποιο λόγο κάποιοι να προπονούνται συστηματικά και αφοσιωμένα; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν μετατρέψει τον αθλητισμό σε τρόπο ζωής; Χωρίς αμφιβολία ένας αγωνιστικός στόχος είναι πάντα ένα καλό κίνητρο. Οι λόγοι όμως για τους οποίου θέλει κάποιος ολοκληρώσει έναν αγώνα , είτε πρόκειται για ένα sprint είτε για έναν αγώνα Ironman είναι τόσοι όσοι και οι αθλητές που συμμετέχουν κάθε φορά. Ποια είναι όμως η κοινή συνισταμένη στα κίνητρα όλων των αθλητών που το πρωινό του αγώνα θα στηθούν στη γραμμή της εκκίνησης και όλο το προηγούμενοι διάστημα έχουν διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα στην προπόνηση;

Το τελευταίο διάστημα για διάφορους λόγους δεν είχα τη δυνατότητα να γυμναστώ όσο θα ήθελα. Μου έλειψε τόσο η προπόνηση. Σίγουρα ξεκουράστηκα αλλά το μεγαλύτερο κέρδος ήταν πως είχα την ευκαιρία να κάτσω και να σκεφτώ με πιο καθαρό μυαλό κάποια πράγματα. Μερικές από τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται παραπάνω.

Ειδικότερα σήμερα που η ελληνική αθλητική πραγματικότητα απογοητεύει με τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης της πολλά από τα παραπάνω ζητήματα γίνονται ακόμα πιο επίκαιρα. Οι δυσκολίες που συνάντησαν αθλητές στις προσπάθειες τους για υψηλές επιδόσεις τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν πρόωρα την ενεργό δράση. Δεν τους αδικώ για την επιλογή τους αλλά δεν θέλω να τους συμμερίζομαι. Πολλοί από εμάς έχουμε φτάσει στην κρίσιμη ψυχολογική καμπή όπου τίθεται το ερώτημα, «να συνεχίσω ή να τα παρατήσω;»

Όταν μου συνέβη εμένα σκέφτηκα πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τον αθλητισμό …και συμπέρανα πως αυτό δεν θα ήταν ζωή για μένα. Δεν πρέπει να μας απογοητεύει και να μας αποπροσανατολίζει μια αγωνιστική αποτυχία , ένας τραυματισμός ή μια άλλη κατάσταση που κάνει πιο δύσκολη ή προσωρινά αδύνατη την προπόνηση. Όσοι ασχολούνται με το τρίαθλο τα τελευταία χρόνια ξέρουν επίσης πως υπάρχουν και επιπλέον προβλήματα. Η κακοδιοίκηση και ο ανύπαρκτος αγωνιστικός προγραμματισμός θίγουν πρώτα απ’ όλα τους αθλητές όταν οι αγώνες αναβάλλονται , δεν προγραμματίζονται έγκαιρα η ακόμα δεν διοργανώνονται και καθόλου. Και ας μην επεκταθούμε και στις παρασκηνιακές ενέργειες που αντιμετώπισαν αρκετοί από τους πλέον ελπιδοφόρους αθλητές… Δυσκολίες υπάρχουν πάντα και θα υπάρχουν σε ότι και αν κάνουμε αλλά έτσι είναι όλη η ζωή και αν πέσουμε 7 φορές πρέπει να σηκωθούμε 8.

Πίσω από κάποιο δυνατό κίνητρο κρύβεται πάντα μια έντονη επιθυμία. Μόνο όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ θα κάνεις αυτό που πρέπει , καμιά φορά και κάτι παραπάνω , για να το πετύχεις. Αυτό που πάντα ξεχωρίζει τους καλούς από τους σπουδαίους αθλητές είναι το πάθος τους. Χωρίς το πάθος για το άθλημα η αφοσίωση στην προπόνηση τίθεται σε αμφισβήτηση. Μπορεί να προπονείσαι καλά για κάποιο διάστημα αλλά αν δεν έχεις την απαραίτητη θέληση πολύ δύσκολα δεν θα παρεκκλίνεις από την προετοιμασία σου. Το πάθος είναι αυτό που σε ξυπνάει κάθε πρωί και σε βγάζει στο δρόμο να παλεύεις με τα στοιχεία της φύσης και τον εαυτό σου. Το κάνεις γιατί το αγαπάς , γιατί σε «φτιάχνει» , γιατί αισθάνεσαι ζωντανός και νικητής κάθε μέρα.

Ακόμα και τώρα που το τοπίο στο ελληνικό τρίαθλο είναι αρκετά θολό και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για την μελλοντική αγωνιστική δραστηριότητα επιλέγω να οργανώσω τη ζωή μου γύρω από την προπόνηση. Δεν κάνω τον αθλητισμό , την προπόνηση, τους αγώνες και τις επιδόσεις απαραίτητα αυτοσκοπό, αλλά μέσο για να πετύχω πολύ περισσότερα. Οι αγωνιστικοί στόχοι και η θέληση για την καλύτερη δυνατή αγωνιστική παρουσία πάντα υπάρχουν αλλά το βασικό κίνητρο είναι πέρα από αυτά. Το άθλημα μας είναι καλώς ή κακός ένας τρόπος ζωής, μια ξεχωριστή καθημερινότητα. Αγαπάμε την αίσθηση της σωματικής βελτίωσης , την διαφοροποίηση από τους γύρω μας , την ικανότητα μας να κάνουμε πράγματα που οι άλλοι τρομάζουν μόνο που τα σκέφτονται, την οργάνωση στην καθημερινότητα μας. Το πρωινό ξύπνημα , η αυστηρή διατροφή , η αποχή από διάφορους συνηθισμένους , μαζικούς και τυποποιημένους τρόπους διασκέδασης δεν είναι θυσία , είναι επιλογή. Θέλουμε αυτόν τον τρόπο ζωής και αισθανόμαστε υπερήφανοι και ξεχωριστοί για αυτό. Μαθαίνουμε να θέτουμε στόχους και να προσπαθούμε να τους πετύχουμε μεθοδικά. Μαθαίνουμε στην πειθαρχεία και στην συνέπεια προς στον εαυτό μας και τους γύρω μας. Και αυτό περνάει και σε όλους τους τομείς της ζωής μας και γινόμαστε καλύτεροι. Πάνω απ όλα όμως το διασκεδάζουμε. Μας αρέσει πάρα πολύ αυτή η κατάσταση. Και αν ακόμα αμφιβάλλετε για αυτό απαντήστε στην εξής ερώτηση: «έχετε οικονομικές απολαβές από το άθλημα σας;» Φυσικά στο 99.9% των περιπτώσεων η απάντηση είναι όχι. Θα πηγαίνατε να δουλέψετε υπερωρία κάθε μέρα χωρίς επιπλέον απολαβές; Φυσικά και όχι αλλά εντούτοις πολλοί είναι διατεθειμένοι να δουλεύουν λιγότερο (και εννοείται με μικρότερους μισθούς) προκειμένου να έχουν λίγο περισσότερο χρόνο για προπόνηση. Ας μην θίξουμε ακόμα και αυτούς που παραμελούν επαγγελματικές , ακαδημαϊκές , οικογενειακές και λοιπές υποχρεώσεις για λίγο περισσότερο χρόνο προπόνησης.

Σίγουρα η κινητήρια δύναμη ξεπερνά τους αγωνιστικούς μας στόχους. Γι’ αυτό πια είμαι πεπεισμένος πως και εγώ και όλοι οι υπόλοιποι αθλητές που ξέρω το κάνουμε από αγάπη , έρωτα , πάθος. Μπορεί αυτή η υπερβολή στη σχέση αθλητή και αθλήματος να φέρνει την ίδια τη σχέση σε κρίσιμες και έντονες καταστάσεις αλλά αυτό είναι το τίμημα των σχέσεων πάθους αλλά παράλληλα και η γοητεία τους. Η χαρά , η λύπη , η συγκίνηση , η αγωνία , ο φόβος που προσφέρει κάθε μάχη. Τα έντονα συναισθήματα της πάλης και η επιβεβαίωση ότι είσαι ζωντανός ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γι αυτό αξίζει να παλεύεις κάθε στιγμή γι αυτό που ποθείς.

Ακόμα και αν δεν βρήκατε κάτι από τον εαυτό σας σε αυτό το άρθρο αλλά εξακολουθείτε να ανυπομονείτε για την επόμενη προπόνηση και τον αγώνα που φτάνει μην ανησυχείτε. Δεν σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο ,ούτε κάνουμε την ίδια προπόνηση και δεν έχουμε τους ίδιους στόχους όμως όλοι θα ξαναβρεθούμε σε κάποια παραλία περιμένοντας την κόρνα της εκκίνησης με το ίδιο άγχος και θα σκεφτόμαστε όλη την προπόνηση της προετοιμασίας για αυτό τον αγώνα. Μέχρι τότε το μοναδικό που μπορώ να συμβουλεύσω είναι να το διασκεδάζεται και να το κάνετε γιατί το αγαπάτε και γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν.

Γρηγόρης Σκουλαρίκης, Φεβρουάριος 2005

Ακολουθείστε με
web: www.duathlon.gr
facebook: grigoris.skoularikis
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman