Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Μένουμε σπίτι ή βγαίνουμε έξω και τρέχουμε;

Οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας είναι ραγδαίες στο θέμα του κοροναϊου Covid-19 με τις αρμόδιες  αρχές να έχουν κλείσει όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις και γενικά όλους τα μέρη συνάθροισης κοινού, καλώντας τον κόσμο να μείνει σπίτι του σε μια προσπάθεια να μειωθεί ο ρυθμός εξάπλωσης του ιού.

Προς το παρόν βέβαια δεν φαίνεται να υπάρχει καθολική αποδοχή αυτής της οδηγίες, καθώς παρότι έχουν κλείσει σχεδόν όλοι οι χώροι συνάθροισης, πολλοί συμπολίτες μας βρίσκονται μαζικά έξω, σε πλατείες, πεζόδρομους, παραλίες … κάτι που από την άλλη ξεσηκώνει αντιδράσεις για την ανευθυνότητα αυτών που παραμένουν έξω θέτοντας σε κίνδυνο και τους υπόλοιπους.

Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με την πανδημία πλέον που πλήττει τον Κόσμο και τα δεδομένα να αλλάζουν άρδην προς το χειρότερο, πολλά ερωτήματα και προβληματισμοί μας απασχολούν. Χτες πήραμε αρκετές απαντήσεις με το άρθρο Δρομείς και CoVID-19. Τι πρέπει να γνωρίζουμε; αλλά πιστεύω πως πλέον είναι καιρός να τεθεί στο τραπέζι και ένα ερώτημα που μάλλον αποφεύγουμε να κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς: Μένουμε σπίτι ή βγαίνουμε έξω και τρέχουμε;

…. (ενός λεπτού σιγή) …

Προφανώς δυσκολεύομαι να δώσω μια σαφή απάντηση, γιατί δυσκολεύομαι να πάρω μια προσωπική απόφαση. Ντρέπομαι λίγο, αλλά δεν είμαι τέλειος και δε θα σας το παίξω υπεράνω. Εμείς που καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας … αντιλαμβανόμαστε πως το θέμα μας είναι λίγο ….περίπλοκο.

Καταρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσω πως ότι μέτρα έχει ανακοινώσει η Πολιτεία ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ χωρίς εξαιρέσεις και ναι, βεβαίως η παράκληση να μείνουμε σπίτι ισχύει και για μας. Να μείνουμε σπίτι όσο παραπάνω μπορούμε. Ξέρω πως δεν είναι καθόλου εύκολο για όλους εμάς που έχουμε μάθει να αποζητούμε μια δρομική έξοδο, έστω και για λίγη ώρα.

Αν αισθάνεστε τόσο δυνατοί και υγιείς και ανακουφιστήκατε λίγο όταν μάθατε πως δεν κινδυνεύεται ιδιαίτερα από τον ιό και ακόμα και αν κολλήσετε θα την περάσετε εύκολα, θα πρέπει να το σκεφτείτε λίγο διαφορετικά, κάπως έτσι δηλαδή, όπως διάβασα χτες τα λεγόμενα ενός γιατρού:

«Δεν πρέπει να σκέφτομαι ότι δεν έχω τον ιό και προφυλάσσομαι, αλλά ότι τον έχω και δεν θέλω να τον μεταδώσω στους άλλους»

Μην σας φαίνεται περίεργο, αλλά πολλοί συμπολίτες μας έτσι θα μας βλέπουν. Το έγραφα και τις προάλλες. Αυτή είναι η πραγματική μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων . Δεν μπορούν να μας καταλάβουν όσοι δεν τρέχουν και θα μας κοιτάν καχύποπτα. Μην ντρέπεστε για κάτι που το θεωρείται απόλυτη ανάγκη για σας, αλλά να είστε σεμνοί και ταπεινοί. Αυτές τις μέρες ειδικά δεν τρέχουμε για να αποδείξουμε τίποτε και φυσικά ούτε να επιδείξουμε τις δρομικές μας ικανότητες. Δεν τρέχαμε και δεν τρέχουμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο. Τρέχαμε, τρέχουμε και θα τρέχουμε για να σμίξουμε με τον κόσμο και αν πλέον δεν μπορούμε να τρέχουμε πολλοί μαζί, τουλάχιστον ας φροντίσουμε το κοινωνικό μας αποτύπωμα να μην είναι διχαστικό.

Είμαστε στην αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας, ενός ιδιότυπου Μαραθώνιου και ξέρετε πολύ καλά πόσο υπομονή και σύνεση χρειάζεται. Θα δοκιμαστούμε σαν δρομική κοινότητα και συνολικά σαν κοινωνία. Σε αυτή την περίοδο που τα νεύρα όλων θα είναι τεντωμένα και θα δοκιμάζονται παράλληλα οι ατομικές μας αντοχές σε όλους τους τομείς (σωματικά, ψυχολογικά, επαγγελματικά κτλ….) είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να αποφύγουμε τις αντιπαραθέσεις, με επίκεντρο το αν πρέπει να τρέχουμε ή όχι.

Καταρχάς ας σεβαστούμε όλοι ο ένας τον άλλο. Ειδικά σε θέματα δημόσιας υγείας δεν μπορούμε να είμαστε εγωιστές ούτε να επιμένουμε βασιζόμενοι σε δόγματα και ιδεοληψίες. Ο καθένας με την ατομική του αίσθηση ευθύνης θα πρέπει να φροντίσει να πράξει το καλύτερο για το κοινωνικό σύνολο και κατ’ επέκταση για τον εαυτό του. Στην προκειμένη κρίση να θυμάστε ότι δεν μπορεί ο καθένας να σώσει μόνο τον εαυτό του. Θα σωθεί μόνο μέσα από τη σωτηρία του συνόλου. Άρα θα πρέπει από τη μια να σκεφτόμαστε τις πράξεις μας σε συλλογικό επίπεδο και αντίστοιχα θα πρέπει να αποφεύγουμε τις συλλογικές αντιπαραθέσεις που διασπούν αυτή την κατεύθυνση. Σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Υπάρχουν μόνο κύκλοι που κρατιούνται ενωμένοι από εμάς.

Σε τι συμπεράσματα και απαντήσεις καταλήγουμε λοιπόν σε σχέση με το αρχικό ερώτημα;

Βασικά μείνε όσο περισσότερο μπορείς στο σπίτι σου, αλλά αν πρέπει να βγεις έξω να τρέξεις, έστω και λίγο, για να μην αποτρελαθείς, βγες. ‘Όμως αν βγεις κάνε το διακριτικά, σεμνά, ταπεινά και προπάντων μόνος σου. Διάλεξε μια διαδρομή χωρίς κόσμο, στο βουνό ή σε απόμακρο υπαίθριο χώρο. Προτίμησε πολύ πρωινές ή βραδινές ώρες που δεν κινείται σχεδόν κάνεις. Ξέρω πως προτιμάς να τρέχεις με παρέα, αλλά αυτές τις μέρες προτίμησε τη μοναξιά σου και προφύλαξε τους φίλους και την οικογένεια σου. Δες το σαν μια ευκαιρία να κάνεις διαλογισμό τρέχοντας. Είμαι σίγουρος πως όλοι έχουμε πολλά να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε.  Εναλλακτικά, θα είναι μια πολύ καλή λύση ο διάδρομος στο σπίτι για όσους έχουν ή μπορούν να προμηθευτούν το επόμενο διάστημα.

Μήπως όμως είναι και μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστούμε;

Ναι είναι! Είπαμε να είστε έτοιμοι για την περίοδο που θα ξεκινήσουν πάλι οι αγώνες, αλλά να είστε σίγουροι πως ο αγωνιστικός προγραμματισμός θα αργήσει να επανεκκινήσει και θα σας εξηγήσω σε επόμενο άρθρο γιατί. Προς το παρόν, αν θέλετε την προσωπική μου συμβουλή, ρίξτε προπονητικούς ρυθμούς, ξεκουραστείτε, κρατείστε το σώμα σας φρέσκο και το μυαλό σας καθαρό για να αντιμετωπίσετε την υγειονομική και κοινωνική πρόκληση που βρίσκεται μπροστά μας. Δεν είναι κακό να κάνετε κάποιες μέρες ρεπό και να γυμνάζεστε συντηρητικά τις υπόλοιπες. Ίσα ίσα που αυτό μπορεί να αποδειχθεί η καλύτερη τακτική για κάποιον που θέλει να παραμείνει υγιής και να αγωνιστεί ξανά καλά όποτε λήξει η καραντίνα…

Έρχονται πιο δύσκολες μέρες…. Αν συνεχίσει το φαινόμενο με τις ανεξέλεγκτες εξόδους και βόλτες πολιτών τις επόμενες μέρες, το χειρότερο σενάριο των επόμενων ημερών είναι ότι θα μας απαγορεύσουν και την έξοδο από τα σπίτια μας. Πριν λίγο καιρό μας φαινόταν αστείο ο Κινέζος που έτρεξε μαραθώνιο γύρω γύρω στο σαλόνι του σπιτιού του. Δεν θέλουμε να καταλήξουμε κι εμείς έτσι, σωστά; Γι’αυτό, σεβόμαστε, προσέχουμε, για να έχουμε….

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Ακολουθείστε με
web: www.duathlon.gr
facebook: grigoris.skoularikis
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman

Θα πούμε το νερό νεράκι όταν ξεκινήσουμε τους αγώνες Μάιο – Ιούνιο με το καλό. Ήδη το Ναύπλιο έχει ανακοινώσει νέα ημερομηνία 17 Μαΐου και ο Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης (από όπου και η φωτογραφία) για 7 Ιουνίου. Κάπου ανάμεσα λένε οι πληροφορίες ότι προγραμματίζεται και ο Ημιμαραθώνιος της Αθήνας, εάν και εφόσον όλα πάνε καλά. Και εμείς θέλουμε όλα να πάνε καλά και θέλουμε να σκεφτόμαστε αισιόδοξα έχοντας στο μυαλό μας ημερομηνίες-στόχους αγώνων.

Όμως είμαστε ακόμα στην αρχή ενός πολύ δύσκολου Μαραθώνιου κι εμείς οι αθλητές των δρόμων ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα πόσο υπομονή χρειάζονται οι μεγάλες αποστάσεις και ο Μαραθώνιος για να τερματίσεις επιτυχώς, δυνατός και υγιής.

Έτσι λοιπόν, η επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς ζωής και διοργανώσεις μαζικών αγώνων από τον Μάιο και μετά είναι η αισιόδοξη πρόβλεψη εάν και εφόσον τηρήσουμε όλοι τα μέτρα και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων υγείας. Η ζωή μας έχει αλλάξει ραγδαία αυτή την εβδομάδα και αλλάζει μέρα με τη μέρα προς το χειρότερο. Αν θέλουμε λοιπόν να γυρίσουμε τούμπα αυτό το παιχνίδι, να δούμε καλύτερες μέρες και να έχουμε αγώνες να τρέξουμε από τον Μάιο και μετά οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Ως τότε λοιπόν, ψυχραιμία, αισιοδοξία και να θυμάστε να χαμογελάτε γιατί αυτό είναι πιο μεταδοτικό από τον κοροναϊο και είναι κάτι που το χρειαζόμαστε όλοι.

Και έτσι λοιπόν, όταν ξαναβρεθούμε στους αγώνες, θα πίνουμε τα νεράκια στην υγεία μας! …κυριολεκτικά…

Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων… COVID-19 edition

The loneliness of the long distance runner – COVID-19 edition – …so it’s happening…

Συμβαίνει λοιπόν… σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε εξέλιξη, ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές παγκοσμίως λόγω του Κοροναϊου COVID-19. Στην Ελλάδα ήδη έχουν τεθεί σε εφαρμογή πολύ αυστηρά μέτρα και οδηγίες επιτήρησης, ενώ στη γειτονική Ιταλία η κατάσταση είναι δραματική κι εμείς ουσιαστικά βλέπουμε εκεί και τα “προσεχώς” που μας έρχονται.

Αθλητικά, ουσιαστικά πλέον έχουν αναβληθεί όλοι οι αγώνες δρόμου στην Ελλάδα για αυτό το μήνα και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και για όλους τους αγώνες του Απριλίου, όσο περιμένουμε ότι τα κρούσματα του κοροναϊού θα αυξηθούν. Διεθνώς ήδη έχουν αναβληθεί αντίστοιχα όλοι οι μεγάλοι Μαραθώνιοι.

Ο κόσμος του “running” ήταν από τους πρώτους που χτυπήθηκαν αθλητικά και κοινωνικά από την μάστιγα του κορονοϊου, καθώς “στοχοποιήθηκε” για τις μαζικές διοργανώσεις που δικαίως θεωρήθηκαν πιθανές εστίες έξάπλωσης του ιού. Η ευλογία του δρομικού κινήματος, η μαζικότητα του, έγινε η κατάρα του. Δρομική απομόνωση… Είμαστε σε μια ιδιότυπη καραντίνα.

Και τώρα τι κάνουμε χωρίς αγώνες;

Βασικά, θα πρέπει καταρχάς να θέσουμε το ερώτημα στη σωστή του βάση. Και τώρα τι κάνουμε (γενικώς);
Η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη και θα γίνει δυσκολότερη, όχι μόνο για τον αθλητισμό, αλλά για όλη την κοινωνία μας. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα τη δίνουν κάθε μέρα οι ειδικοί της πολιτείας και καλό είναι όλοι να ενημερωνόμαστε υπεύθυνα και να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων ώστε να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.

Πέρα από αυτά, εγώ δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι στο γενικό πλαίσιο που αφορά τη δημόσια υγεία, μπορώ όμως να προσθέσω μερικά πράγματα για το τι κάνουμε σαν αθλούμενοι  και ειδικά σαν δρομείς. Η ζωή κάπως πρέπει να συνεχιστεί, κι εμείς που έχουμε συνδέσει τον αθλητισμό και το τρέξιμο με τη ζωή και την υγεία μας, πρέπει να συνεχίσουμε να αθλούμαστε με κάποιο τρόπο. Έστω κι αν τρέχουμε μόνοι μας, σε κάποιο σκοτεινό δρόμο ή σε κάποιο μονοπάτι το βουνό, έστω κι αν παίρνουμε το ποδήλατο και κάνουμε μεγάλες βόλτες στην εξοχή.

Ελπίζω τουλάχιστον να μην φτάσουμε στο σημείο να μας το στερήσουν κι αυτό. Στην Ιταλία που η κατάσταση έχει ξεφύγει, ουσιαστικά έχουν απαγορέψει ακόμα και τις προπονήσεις σε εξωτερικούς χώρους, εφόσον αυτές υπόκεινται στους νόμους περί “άσκοπων μετακινήσεων” που έχουν επιβληθεί. Προς το παρόν στην Ελλάδα, η σχετική οδηγία κάνει λόγο για συναθροίσεις μικρότερες των 60 ατόμων σε αθλητικές εκδηλώσεις και αγωνιστικούς χώρους. Πρακτικά βέβαια, τα περισσότερα στάδια και άλλοι αθλητικοί χώροι κλείνουν προληπτικά.

Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων

Κάποτε τρέχαμε λίγοι και μόνοι, μετά είδαμε την έκρηξη του δρομικού κινήματος. Δημιουργήθηκαν παρέες, γιγαντώθηκαν μαζικοί αγώνες και είναι τέτοια η δυναμική του αθλήματος που μπορούμε να οργανώνουμε και συστηματικά μαζικές προπονήσεις με εκατοντάδες αθλούμενους όλων των ηλικιών.

Πλέον όμως αυτά θα πρέπει να τα ξεχάσουμε, τουλάχιστον προσωρινά και να θυμηθούμε πως είναι η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, πως είναι να τρέχεις εσύ και οι σκέψεις σου, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, χωρίς συγκεκριμένο αγώνα στόχο, με αντίπαλο μόνο τον εαυτό σου και το κυριότερο… να μην σε καταλαβαίνει κανείς, γιατί εξακολουθείς να θες να το κάνεις τόσο απεγνωσμένα.

Αυτή ήταν ανέκαθεν και η πραγματική μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, η αδυναμία από τον περίγυρο, να αντιληφθεί τους λόγους που τρέχουμε. Μετά βρήκαμε και άλλους που ένιωθαν την ίδια μοναξιά, γίναμε πολλοί και πλέον δεν χρειάζονταν να δώσουμε εξηγήσεις σε κανέναν, γιατί πολύ απλά υπήρχε μια αλληλοκατανόηση μεταξύ δρομέων και μια κοινωνική σιωπηλή κατανόηση εξαιτίας του μαζικού φαινομένου.

Τώρα οι συνθήκες μας φέρνουν σε μια κρίσιμη καμπή του δρομικού κινήματος που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την υπόλοιπη κοινωνία και κυρίως με τους εαυτούς μας. Λες και πρέπει να κάνουμε μια επανεκκίνηση και σε αυτή τη διαδικασία οι περισσότεροι πιθανόν να αισθανθούν πάλι αυτή τη μοναξιά, αφού μοιραία επαναπροσδιορίζουμε όλοι τις προτεραιότητες αυτής της ζωής και το τρέξιμο πιθανόν να έχει πέσει πολλές θέσεις στη σχετική λίστα. Πόσο μάλλον σε έναν κοινωνικό περίγυρο που μάλλον δεν υπάρχει καν αυτή η έννοια πλέον.

Γι΄ αυτό το λόγο, το κυριότερο είναι να μην χάσουμε την απαιτούμενη κινητήρια δύναμη που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε μετά την επανεκκίνηση. Ίσως μόνοι, ίσως από την αρχή ξανά, σίγουρα όμως πιο δυνατοί από την πρώτη φορά.

Το αίσθημα της αυτοβελτίωσης για τον άνθρωπο που έχει ήδη κυριεύσει τους φόβους και τις αμφιβολίες του και έχει αφήσει τον καναπέ και τη νοοτροπία του ωχαδερφισμού, είναι πολύ πιο ισχυρό από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έναντι μιας πιθανής απειλής. Βασικά, αυτό είναι το “φάρμακο” που σε θωρακίζει ψυχολογικά και σε τονώνει με ελπίδα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, ακριβώς γιατί έχεις βιώσει πως πάντα μετά το τρέξιμο αισθανόσουν πολύ καλύτερα απ’ ότι πριν το τρέξιμο. Αυτό είναι που κερδίζεις από τη μοναξιά στην κόντρα με τον εαυτό σου και αυτό είναι εν τέλη που μας έφερε όλους μαζί και θα μας ξαναφέρει στο μέλλον να τρέχουμε προς την ίδια κατεύθυνση

Αισιοδοξία

Πιθανότατα, δεν θα είναι αυτό το τέλος της αγωνιστικής σεζόν, αλλά σίγουρα θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τους στόχους μας. Το αισιόδοξο σενάριο λέει πως ουσιαστικά η εαρινή σεζόν των δρομικών διοργανώσεων θα μετατοπισθεί  περίπου 2 μήνες, ξεκινώντας ξανά από τον Μάιο, οπότε αναμένουμε ότι λόγω ζέστης θα περιοριστεί και η εξάπλωση του ιού και θα διοργανωθούν οι περισσότεροι από τους σημαντικός αγώνες εντός Ελλάδος που αναβλήθηκαν.

Ως τότε όμως για να μπορέσουμε να κάνουμε τη νέα αρχή, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με την ενδεδειγμένη σύνεση και σοβαρότητα που αρμόζει. Καταλαβαίνω την αγωνία των περισσότερων συναθλητών, που βλέπουν πως η προετοιμασία τους για τους αγώνες της σεζόν, να πηγαίνει στράφι, αλλά υπό της παρούσες συνθήκες, θα πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή και να σκεφτούμε την υγεία τη δική μας και του γενικότερου κοινωνικού συνόλου.  Ειδικά οι νεότεροι, θα έχουν πολλές χρονιές και πολλούς αγώνες μπροστά να αποδείξουν την αξία τους.

Προς το παρόν, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω την πρόσκαιρη απογοήτευση μας και να δείξουμε όλοι χαρακτήρα. Συνεχίσουμε τις προπονήσεις μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε για την βελτίωση μας. Άλλωστε πάνω απ’ όλα τρέχουμε για τον εαυτό μας και για την ψυχούλα μας. Οι στόχοι και τα όνειρα μας δεν μπορούν και δεν πρέπει να τελειώνουν έτσι άδοξα.

Προφυλαχθείτε εσείς και προφυλάξτε τους γύρω σας, προπονηθείτε συντηρητικά σε εξωτερικό χώρο χωρίς πολλές επαφές με άλλους, μείνετε υγιείς και …έσω έτοιμοι για τον επόμενο αγώνα …όποτε κι αν γίνει. Και να ξέρετε … δεν είμαστε ποτέ πια μόνοι…

ΥΓ: Κοιτώντας πέρα από τον αθλητικό μας μικρόκοσμο, το μυαλό μας τις επόμενες μέρες θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, στα νοσοκομεία όπου γιατρού και νοσηλευτές θα δώσουν τη μάχη για να περιορίσουν τη νόσο και να σώσουν όσους περισσότερους συμπολίτες μας μπορούν. Καλή δύναμη σε όλους μας.

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Ακολουθείστε με
web: www.duathlon.gr
facebook: grigoris.skoularikis
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman

Faster than Finish … it’s just a new start!

Σκούρα τα πράγματα … Όπως έγραφα και πριν λίγες μέρες, ο Μάρτιος θα είναι πολύ δύσκολος μήνας. Ουσιαστικά πλέον έχουν αναβληθεί όλοι οι μεγάλοι αγώνες δρόμου για αυτό το μήνα και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και για τους αγώνες του Απριλίου, όσο περιμένουμε ότι τα κρούσματα του κοροναϊού θα αυξηθούν.

Όμως αυτό δεν θα είναι το τέλος της σεζόν, δεν φτάσαμε ακόμα στον τερματισμό. Αυτή θα είναι ουσιαστικά η έναρξη της εαρινής σεζόν που αναμένεται να “μετατοπισθεί” λίγο…δλδ περίπου 2 μήνες! Με το καλό θα ξεκινήσουμε να τρέχουμε αγώνες πάλι από τον Μάιο οπότε αναμένουμε ότι λόγω ζέστης θα περιοριστεί και η εξάπλωση του ιού.

Ως τότε όμως για να μπορέσουμε να κάνουμε τη νέα αρχή, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με την ενδεδειγμένη σύνεση και σοβαρότητα που αρμόζει. Τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων ώστε να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.
Καταλαβαίνω την αγωνία των περισσότερων συναθλητών, που βλέπουν πως η προετοιμασία τους για τους αγώνες της σεζόν, να πηγαίνει στράφι, αλλά υπό της παρούσες συνθήκες, θα πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή και να σκεφτούμε την υγεία τη δική μας και του γενικότερου κοινωνικού συνόλου. Ειδικά οι νεότεροι, θα έχουν πολλές χρονιές και πολλούς αγώνες μπροστά να αποδείξουν την αξία τους. Προς το παρόν, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω την πρόσκαιρη απογοήτευση μας και να δείξουμε όλοι χαρακτήρα. Συνεχίσουμε τις προπονήσεις μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε για την βελτίωση μας. Άλλωστε πάνω απ’ όλα τρέχουμε για τον εαυτό μας και για την ψυχούλα μας.

Και τα λέω αυτό εγώ, που στα 39 μου είχα φέτος προσπαθήσει αρκετά για κάτι καλύτερο, προετοιμαζόμουν εντατικά για δυο μεγάλους διεθνείς αγώνες μέσα στον Απρίλη. Το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου μέσης απόστασης στη Γερμανία (19/4) και τον Μαραθώνιο της Ζυρίχης (26/4) όπου στόχευα σε έναν νέο ατομικό ρεκόρ. Πλέον ξέρω πολύ καλά πως πιθανόν να μη γίνουν καν, όπως επίσης δεν ξέρω πραγματικά αν θα έχω την ίδια δυνατότητα να προπονηθώ τα επόμενα χρόνια και να βρεθώ στην ίδια κατάσταση που είμαι φέτος.

Σε κάθε περίπτωση … έσω έτοιμοι για τον επόμενο αγώνα που θα γίνει. Οι στόχοι και τα όνειρα μας δεν μπορούν και δεν πρέπει να τελειώνουν έτσι άδοξα. Καλή αντάμωση λοιπόν σε κάποιον αγώνα, αργά ή γρήγορα.

FASTER THAN CORONAVIRUS
⚡️⚡️⚡️⚡️

💪Στο κλίμα των ημερών και της επικαιρότητας, εγώ επιμένω στο FASTER THAN CORONAVIRUS όχι γιατί νιώθω άτρωτος από τον κοροναϊό, αλλά το αντίθετο! Θεωρώ πως υπάρχει μια επίφοβη κατάσταση και όλοι πρέπει να δείξουμε χαρακτήρα για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους υπόλοιπους. Οι δρομείς είμαστε μια κοινότητα με τις δικές μας ευαισθησίες και ιδιαιτερότητες, αλλά παραμένουμε πάντα μέρος της ελληνικής κοινωνίας και της παγκόσμιας κοινότητας και όχι ξεκομμένη από αυτήν, ούτε βεβαίως ζούμε σε κάποιο αποστειρωμένο περιβάλλον. Γι’ αυτό, προσέχουμε για να έχουμε, τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και να συνεχίζουμε να τρέχουμε κανονικά, χωρίς πανικό, αλλά και χωρίς απερισκεψίες.

👉Τις επόμενες μέρες θα κριθούμε σαν άνθρωποι και ειδικά σαν δρομείς με τις συνεχείς αναβολές και ματαιώσεις αγώνων που μας αναστατώνουν το πρόγραμμα. Αν και πρώτιστο μέλημα είναι η Υγεία και όλοι θα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στα προληπτικά μέτρα που αφορούν και τις δικές αγωνιστικές εκδηλώσεις, μην ξεχνάτε ποτέ ότι πάνω απ’ όλα τρέχουμε για το κέφι μας και την προσωπική μας αυτοβελτίωση. Ας είναι και αυτή η περιπέτεια μια αφορμή να μας μείνει κάτι θετικό, να γίνουμε ακόμα καλύτεροι, να προσέχουμε περισσότερο την ατομική και συλλογική υγιεινή και να δείξουμε χαρακτήρα, ψυχραιμία, υπομονή και επιμονή στην συστηματική προπόνηση έστω κι αν υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη διεξαγωγή των αγώνων που θέλουμε να τρέξουμε. Σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα είναι σίγουρο θα ξεπεράσουμε και αυτό τον σκόπελο και σαν δρομείς θα έχουμε πολλούς αγώνες στο μέλλον να δείξουμε πόσο πιο γρήγοροι έχουμε γίνει.
🏃🏻🏃🏾🏃🏼🏃

🙏Στο μεταξύ, όλοι μας οφείλουμε να ακολουθούμε κάποιους βασικούς κανόνες υγιεινής που μας υπενθύμισε η η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Δεν χρειάζεται πανικός, αυτές οι οδηγίες είναι πράγματα που θα έπρεπε να προσέχουμε έτσι κι αλλιώς:
1. Πλένουμε συχνά και σχολαστικά τα χέρια μας με σαπούνι και νερό ή αλκοολούχο διάλυμα. Γενικά αποφεύγουμε να αγγίζουμε με τα χέρια μας, τη μύτη, το στόμα και τα μάτια μας.
2. Όταν βήχουμε ή φταρνιζόμαστε, καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη μας με τον αγκώνα ή ένα χαρτομάντιλο και πλένουμε αμέσως μετά τα χέρια μας.
3. Απορρίπτουμε το χαρτομάντιλο, αμέσως μετά τη χρήση, σε κλειστό κάδο.
4. Αποφεύγουμε τις κοντινές επαφές όταν παρουσιάζουμε συμπτώματα κρυολογήματος (όπως βήχα, πυρετό, καταρροή, πονόλαιμο) ή με άτομα που παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα και ιδιαίτερα με ηλικιωμένους ή άτομα με χρόνια νόσο.
5. Αν παρουσιάζουμε συμπτώματα πυρετού, βήχα ή δυσκολίας στην αναπνοή και έχουμε ταξιδιωτικό ιστορικό σε πληττόμενη περιοχή, επικοινωνούμε με το γιατρό μας ή με τον ΕΟΔΥ (τηλ. 2105212054) και παραμένουμε σπίτι μας.
6. Αν παρουσιάζουμε συμπτώματα κατά τη διάρκεια ταξιδιού, ενημερώνουμε αμέσως το πλήρωμα και αναζητούμε ιατρική βοήθεια.
7. Πλένουμε τα χέρια μας: όταν μαγειρεύουμε, όταν φροντίζουμε ασθενείς, όταν ερχόμαστε σε επαφή με ζώα.
8. Εμπιστευόμαστε τους ειδικούς και τους επιστήμονες για την πληροφόρησή μας.