Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Τι ωραία μέρα σήμερα…. Πήγαμε με την αδερφή μου τη Χαρά στο Ναύπλιο για μια εκδρομή και μια προπονητική συμμετοχή στον Ημιμαραθώνιο και μου βγήκαν όλα τα καλά. Νίκη στον αγώνα με ατομικό ρεκόρ και σωστή προπόνηση!

Προφανώς δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία και φορμάρισμα για αυτόν τον αγώνα και καλύτερα να μην ξέρετε τι περιελάμβανε το πρόγραμμα της εβδομάδας πριν από αυτόν τον αγώνα και μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Πάντως ξεκούραση τη βδομάδα δεν ήταν. Είχα πει στον coach Βασίλη (Κρομμύδα) πως απλά ήθελα να δώσω το παρόν σε αυτήν την 1η διοργάνωση του Μαραθωνίου του Ναυπλίου που περιελάμβανε εκτός από τον Μαραθώνιο και αγώνες Ημιμαραθωνίου, 5 και 2,5χλμ. Ε, μου κανε τη χάτη και κάπως έτσι βρέθηκα στην εκκίνηση…

Σύντομα κατάλαβα, λίγο πριν ξεκινήσουμε πως δεν θα είχα ιδιαίτερο συναγωνισμό και πήγαινα για να κερδίσω. Έπιασα από την αρχή ένα τέμπο που μου φαινόταν σχετικά άνετο, αλλά εξακολουθούσε να ένα γρήγορο με περάσματα κάτω από 3:30/χλμ. Αποσπάστηκα από τους υπόλοιπους, αποφασισμένος να το τρέξω μόνος μου στο ρυθμό μου. Συνέχισα έτσι, σαν σε ατομική χρονομέτρηση ποδηλασίας, σταθερά και με έλεγχο μέχρι το τερματισμό για να πάρω την 1η θέση. Ο χρόνος μου 1:13:23, ήταν 7 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος από το προηγούμενο ατομικό μου ρεκόρ 1:13:30 (στην Αθήνα πέρσι τέτοια εποχή).

Πρέπει να σημειώσω εδώ πως με αυτόν τον αγώνα έσπασα μια παράδοση πολλών ετών που με ήθελε να μην μπορώ να κερδίσω αγώνα δρόμου. Τα τελευταία χρόνια είχα πάρα πολλές δεύτερες και τρίτες θέσεις σε απλούς αγώνες δρόμου, αλλά καμία νίκη! Αφού κατάφερα να το κάνω και αυτό λοιπόν, ε, μπορώ να αισιοδοξώ ότι θα κάνω και ακόμα περισσότερα!

Εντωμεταξύ στον αγώνα των γυναικών, η Χαρά ήρθε τρίτη, όμως τη μεγάλη χαρά μας την έδωσε η φίλη μας η Ντενίζ (Δημακη) που κέρδισε στο τελευταίο σπριντ τον αγώνα επί της πρωταθλήτριας ρου ανωμάλου δρόμου Σοφίας Ρήγα. Έσκισε γενικά η παρέα και γεμίσαμε το αυτοκίνητο έπαθλα!

Μέσα σε μια βδομάδα πέτυχα δυο σημαντικές νίκες και τουλάχιστον συνεχίζω με άλλη ψυχολογία για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (13/4 , Ολλανδία). Ευτυχώς, φαίνεται πως δεν χρεώθηκα ιδιαίτερα ούτε αυτόν τον αγώνα και τα πόδια μου δείχνουν να ανταποκρίνονται καλά στα ερεθίσματα χωρίς σημάδια ιδιαίτερη κόπωσης.

Φωτογραφίες από τον αγώνα μας εδώ:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a…4b83a66a

και εδώ η διαδρομή μου στο Garmin connect http://connect.garmin.com/activity/466181073

Όλα είναι έτοιμα για τον 1ο Μαραθώνιο Ναυπλίου που θα διεξαχθεί στην όμορφη και ιστορική πόλη της Πελοποννήσου την ερχόμενη Κυριακή 23 Μαρτίου. Αναμένεται να πάρουν μέρος 3.000 δρομείς στους διάφορους αγώνες και συγκεκριμένα 1.100 σε Μαραθώνιο και Ημιμαραθώνιο, 1.000 στα 5.000μ και 800 στα 2.500μ.

Σε αυτή τη μεγάλη πρώτη διοργάνωση του Ναυπλίου ήθελα να είμαι παρόν και θα το κάνω αγωνιστικά συμμετέχοντας στον Ημιμαραθώνιο μαζί με την αδερφή μου τη Χαρά! Θα τρέξουμε χωρίς ιδιαίτερο άγχος, αφού βασικό μας μέλημα είναι να κάνουμε μια όμορφη εκδρομή και να χαρούμε τη διοργάνωση. Σκοπός είναι να γίνει μια καλή προπόνηση και να συνεχίσω προς το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου που είναι σε 3 εβδομάδες.

Με την ευκαιρία, πήγα σήμερα και για άλλη μια συνεδρία φυσικοθεραπείας/ενεργητικής αποκατάστασης στον κάλο φίλο και συνεργάτη Τάσο Μαργαρίτη ( www.activephysiotherapy.com.gr ) . Το έχω καθιερωμένο πριν από κάθε αγώνα, αλλά αυτή τη φορά, έτσι μας ήρθε να απαθανατίσουμε και τη στιγμή … στη σημερινή συνοδευτική φωτο.

Τα λέμε στο Ναύπλιο!

Πρωτάθλητής Ελλάδος στο Δίαθλο και φέτος … για 5η φορά! Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή που μας πέρασε (16 Μαρτίου) στον Σχινιά και σε αποστάσεις σπριντ … 6-20-3χλμ. Όχι ιδανικές για μένα που πλέον κάνω “long” και πιο “long” αλλά είναι το άθλημα μου και κάθε χρόνο, λέω πως στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου πρέπει να κάνω το χρέος μου και να διατηρήσω τα “πρωτεία”.

Κάποιες χρονιές είναι σχετικά εύκολο (αν και ποτέ κάνεις αγώνες δεν είναι “εύκολος), όμως αυτή τη φορά δεν ήταν και τόσο εύκολο. Αυτός ο χειμώνας ήταν βαρύς και δύσκολος και αυτό φάνηκε στον αγώνα. Δεν είχα την πολυτέλεια να προετοιμαστώ ειδικά για αυτόν τον αγώνα. Η προετοιμασία μου για το Ironman έχει ήδη ξεκινήσει και τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Επιπρόσθετα, ο χειμώνας είχε τις αναποδιές του, 2 φορές κρυολόγησα, 2 φορές έπαθα ψύξη στην πλάτη, και είχα κι ένα άσχημα χτύπημα στο στήθος από πτώση στο ποδήλατο. Μιλάμε για αρκετές βδομάδες “πόνου και αγωνίας”. Τέλος πάντων, τουλάχιστον βρέθηκα υγιής στην εκκίνηση του αγώνα…

Από το πρώτο χιλιόμετρο κατάλαβα πως δεν ήταν η μέρα μου. Δεν είχα την περσινή ταχύτητα ούτε τη φρεσκάδα για ένα τόσο μικρό αγώνα. Ο “τεράστιος” (συναθλητής και προπονητής) Βασίλης Κρομμύδας ήταν κολλημένος πίσω μου και δεν μπορούσα να τον αφήσω, ενώ από κοντά ακολουθούσαν και οι νεότεροι διεκδικητές Παναγιώτης Χριστοδουλόπουλος και Γρηγόρης Σουβατζόγλου. Ακόμα κι έτσι όμως, ήμουν ο καλύτερος στο τρέξιμο και έπρεπε να ξεχωρίσω για να μην αφήσω περιθώρια. Αυτό το κατάφερα στα τελευταία χιλιόμετρα του πρώτου τρεξίματος, και μπήκα με μικρη διαφορά στην περιοχή αλλαγών πήρα το ποδήλατο και ξεκίνησα για το 20αρι γύρω από το κωπηλατοδρόμιο. Το καινούριο μου Scott Plasma κυλούσε υπέροχα, αλλά τα πόδια μου δεν ήταν σε αγωνιστική διάθεση. Δεν είχα το καλό μου στροφοπάτημα και δεν θα άνοιγα τη διαφορά. Το ένστικτο μου, μου είπε καλύτερα να ελέγξω τη διαφορά και τον αγώνα, παρά να προσπαθήσω να δείξω πόσο καλύτερος είμαι. Κι αυτό έκανα. Σε κάθε στροφή κράταγα την ίδια διαφορά από τον Βασίλη που ακολουθούσε και τα άλλα παιδιά πιο πίσω. Έτσι μπήκα στην περιοχή αλλαγών για το 2ο τρέξιμο, έχοντας μια διαφορά ασφαλείας. Τέτοια που δεν μου κόστισε και η “σύγχυση” όταν δεν έβρισκα τα παπούτσια μου κοιτώντας σε λάθος κουτί … απαράδεκτο λάθος για την εμπειρία μου. Άλλο ένα 3άρι λοιπόν, με αρκετές δυνάμεις, το έκανα γρήγορα κρατώντας πίσω μου τον συναγωνισμό και έφτασα στη νίκη μετά από 1 ώρα 1 λεπτό και 15 δευτερόλεπτα αγώνα.

Βγήκε μια καλή ένταση, αλλά πραγματικά ήταν το πιο αχρέωστο δίαθλο που έχω κάνει. Ήταν δύσκολο γιατί δεν είχα ταχύτητα, αλλά τουλάχιστον το πόδια μου ανταποκρίθηκαν καλά και δεν έδειξαν σημάδια κόπωσης ούτε μέσα στον αγώνα και κυρίως όχι μετά. Η προπόνηση μεγάλων αποστάσεων έχει και τα καλά της. Κάνεις μια ώρα αγώνα και αισθάνεσαι ότι μπορείς να συνεχίσεις έτσι για άλλες δύο.

Έτσι λοιπόν έφτασα στον 5ο μου τίτλο πρωταθλητή στο δίαθλο στα … 33 μου χρόνια. Με τον συναγωνισμό να βελτιώνεται και να μικραίνει τη διαφορά ξέρω από τώρα πως οι επόμενες χρονιές θα είναι ακόμα πιο δύσκολες, αλλά προσωπικά αισθάνομαι πως είμαι ακόμα στα μισά της πορείας μου. Στόχος είναι ο διψήφιος αριθμός τίτλων …. να τους κάνω 10 δηλαδή. Δε με ενδιαφέρει αν θα παραμείνω αήττητος τα επόμενα χρόνια, αλλά με ενδιαφέρει να παραμείνω στο δρόμο και να συναγωνίζομαι τους νεότερους μέχρι τα 40 ή τα 45 μου. Αν είμαι υγιής και μπορώ να συμμετέχω, πιστεύω πως θα καταφέρω. Ο Βασίλης άλλωστε δείχνει το δρόμο.

Πλέον αφήνω πίσω μου επιτυχώς και αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και κοιτάζω προς τους μεγάλους μου στίχους. Σε ένα μήνα (13/4) έχω το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (Powerman Holland) και μετά πάμε για να δυσκολότερα. Ironman Φρανκφούρτης στις 6 Ιουλίου και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Powerman Zofingen) στις 7 Σεπτέμβρη.

Πριν κλείσω, θέλω να μεταφέρω και απο εδώ τις ευχαριστίες μου στη διοργάνωση της Transition Sports για την φιλοξενία του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος και στην Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου για τη συνεργασία. Τους σημερινούς δύσκολους καιρούς η ανάγκη για συνέργειες ιδιωτών με δημόσιους φορείς είναι επιβεβλημένη τουλάχιστον έχουμε τη δυνατότητα σαν αθλητές να αγωνιζόμαστε σε ποιοτικές διοργανώσεις. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι και από τις δυο πλευρές που βλέπουν τα θετικά τέτοιων συνεργασιών.

Αναλυτικό ρεπόρτ για τον αγώνα και τα αποτελέσματα εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=926

Πολλές και καλές φωτογραφίες, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1..e=1&l=28b5f40dc8

Ο Γιώργος Σπύρος έκανε πάλι καταπληκτική δουλειά.

Ο σημαντικότερος αγώνας της χρονιάς “εντός των τειχών” έφτασε. Αυτή την Κυριακή 16/3 θα αγωνιστώ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου 2014. Ο αγώνας θα γίνει στις αποστάσεις 6–20-3χλμ μέσα στην κλειστή διαδρομή του Κωπηλατοδρόμιο στο Σχινιά. Διοργανωτής είναι η Transition Sports και ο αγώνας γίνεται φυσικά υπό την αιγίδα Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου.

Στόχος είναι φυσικά η νίκη και η διατήρηση του τίτλου που κατέχω από το 2011. Περιθώρια για λάθη δεν υπάρχουν και είναι η μόνη μου έννοια … ότι καλώς ή κακώς “πρέπει” να κερδίσω και φέτος. Το “κλου” της μέρας θα είναι βεβαίως το καινούριο μου ποδήλατο, Scott Plasma, το οποίο θα κάνει το ντεμπούτο του. Ελπίζω να κάνουμε καλή αρχή μαζί.

Μετά και την ατυχία στο περσινό πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου, θέλω να επανέλθω δυναμικά στο προσκήνιο. Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, συνεχίζουμε … δεν κρινόμαστε από τις φορές που θα πέσουμε, αλλά από τις φορές που θα σηκωθούμε. Ξεκινάμε στη στεριά και έχοντας τον έλεγχο από την αρχή στο στοιχείο μου, θα πράγματα θα είναι διαφορετικά σε σχέση με το τρίαθλο. Εκεί κάθε φορά κυνηγάω …στο δίαθλο συνηθίζω να βρίσκομαι από την αρχή μπροστά.

Ο καιρός δείχνει να στρώνει και θα είναι ιδανικός την Κυριακή με καλη θερμοκρασία και μικρής έντασης ανέμους. Πιστεύω ότι θα γίνει ένας ωραίος αγώνας και θα τον ευχαριστηθούν αθλητές και θεατές. Καλή Δύναμη σε όλους τους φίλους και συναθλητές που θα συμμετέχουν.

Τα λέμε στον Σχινιά!

* Οσοι αγωνιστείτε, διαβάστε επίσης και μερικες οδηγίες απο τη διοργάνωση, εδω http://www.trinews.gr/item.php?id=923

SCOTT PLASMA PREMIUM DURA-ACE DI2

Το Σάββατο που μας πέρασε παρέλαβα το καινούριο μου αγωνιστικό ποδήλατο, ένα Scott Plasma με σειρά Shimano Dura-Ace Di2… (για όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες θα σας πω αργότερα, μετά και την απαραίτητη πρακτικη εφαρμογή). Το καινούριο μου Plasma είναι μια πολύ (μα πάρα πολύ) ευγενική χορηγία της εταιρίας Ν. ΜΑΝΙΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε., μια εταιρία “πυλώνας” της ελληνικής ποδηλατικής αγοράς που εκπροσωπεί πολλά μεγάλα brands του εξωτερικού (Scott, Pearl Izumi, Giro, Shimano κ.α. …), αλλά έχει και την δική της παραγωγή με τα ποδήλατα IDEAL. Το ποδήλατο παραλήφθηκε από το κατάστημα Tsirikos Bikes στο Ψυχικό, το οποίο ανέλαβε και επίσημα και την τεχνική μου υποστήριξη.

Αυτή ήταν με διαφορά η μεγαλύτερης αξίας χορηγία που μου έχουν κάνει, όχι μόνο για την οικονομική αξία του υλικού, αλλά και για το επίπεδο της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι άνθρωποι της εταιρίας. Η συνεργασία μας ξεκίνησε πριν 2 χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο με την προώθηση της τριαθλητικης ένδυσης Pearl Izumi αλλά εξελίχθηκε σύντομα σε πολύ υψηλό χορηγικό επίπεδο με τριαθλητικο/ποδηλατικό υλικό για να φτάσω τώρα να πάρω ακόμα και ένα κορυφαίο ποδήλατο όπως αυτό. Και επειδή οι εταιρίες δεν είναι απρόσωπες και οι ενέργειες τους γίονται απο ανθρώπους με αξίες και όραμα οφείλω να αναφερθώ και προσωπικά στους ανθρώπους που μου εμπιστεύονται τέτοιο εξοπλισμό, του Κώστα Κατροδαύλη, Σπήλιο Ζερβό και τον εμπορικό διευθυντή της εταιρίας Δημήτρη Αλεξίου. Τους ευχαριστώ όλους για τη βοήθεια!

Το συζητούσαμε καιρό αυτό το ποδήλατο, αλλά δεν το είχα πολυπιστέψει μέχρι που το πήρα στα χέρια μου (σύντομα και στα …πόδια μου). Η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα λίγο με το που το παρέλαβα υπό το βάρος της ευθύνης. Ελπίζω να φανώ αντάξιος και να το τιμήσω σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το ντεμπούτο του θα γίνει φυσικά αυτή την Κυριακή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου, που ελπίζω με το καλό να υπερασπιστώ τον τίτλο μου και να κερδίσω τη διοργάνωση για 5η χρονιά.

Η αλήθεια είναι πως αυτόν το χειμώνα ταλαιπωρήθηκα αρκετά με δυο κρυολογήματα, 1 καλό χτύπημα και 2 ψύξεις στην πλάτη, αλλά παραμένω αισιόδοξος. Παρά τα προβλήματα, πρέπει να διευκρινίσω πως είμαι σε καλή κατάσταση και δεν θα αναζητήσω καμιά δικαιολογία. Όταν έρθει η ώρα του αγώνα, οφείλω να κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα.