Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Στο Κάλι της Κολομβίας διεξήχθη Παρασκευή και Σάββατο το ο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου της “μικρής” απόστασης 10-40-5χλμ παράλληλα με τα “World Games”, τη διοργάνωση της ΔΟΕ για κάποια αθλήματα/αγωνίσματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στο ολυμπιακό πρόγραμμα και τα οποία έχουν μια ευκαιρία “δοκιμαστικών”.

Δυστυχώς τα κριτήρια πρόκρισης για αυτή τη διοργάνωση ήταν πολύ αυστηρά και δεν είχα την τύχη να συμμετέχω, όμως παρακολούθησα τους αγώνες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού αγωνίστηκαν και κάποιοι από τους καλύτερους διαθλητές και της μεγάλης απόστασης, τους οποίους και θα έχω αντιπάλους στους επερχόμενους αγώνες, με αρχή απο το Powerman Geel στο Βέλγιο αυτή την Κυριακή.

Στο Κάλι λοιπόν, την πιο εντυπωσιακή εμφάνιση έκανε ο Βέλγος Rob Woestenborghs ο οποίος στην μεγάλη απόσταση ήταν 2ος στο περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Zofignen και 2ος στο Πανευρωπαϊκό στην Ολλανδία. Στους ίδιους αγώνες η δικιά μου κατάταξη ήταν 17ος και 22ος αντίστοιχα. Ναι, προφανώς και μιλάμε για άλλο επίπεδο.

Ο Woestenborghs λοιπόν στην μικρή απόσταση επέστρεψε στην κορυφή του κόσμου και το έκανε με εντυπωσιακό στυλ, διαλύοντας κυριολεκτικά τον συναγωνισμό στο κομμάτι της ποδηλασίας, το οποίο σημειωτέων διεξάγεται με ντράφτινγκ. Αν και είχε μείνε πίσω από το κυρίως γκρουπ στο τρέξιμο, τους έφτασε, ξεκόλλησε με άλλους δυο και στο τέλος ξεκόλλησε και από αυτούς για να προλάβει να πάρει τόσο μεγάλη διαφορά που του ήταν αρκετή για να πάρει και άνετα τη νίκη στο τέλος. Αντίστοιχα δυνατός είναι και ο συμπατριώτης του Joerie Vansteelant που είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στη μεγάλη απόσταση, αλλά δεν έτρεξε στο Κάλι.

Όταν βλέπεις τέτοιους αθλητές να μην παίζονται ούτε σε μικρές αποστάσεις με κολλητήρι … αρχίζεις να απορείς πως πραγματικά είναι δυνατόν να τους συναγωνιστείς… Ε, προφανώς αυτό δεν γίνεται, όμως τουλάχιστον μπορώ να μάθω κάτι από αυτό. Ότι όσο γρήγορος και δυνατός και να γίνω, ποτέ δεν θα είναι αρκετό, και θα πρέπει να προσπαθώ ακόμα περισσότερο, να θέτω υψηλότερα στάνταρ και στόχους αν θέλω να είμαι τουλάχιστον αξιοπρεπής με τον συναγωνισμό στις διεθνής διοργανώσεις. Μπορεί ποτέ να μην καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο των πρώτων μια μεγάλης διοργάνωσης, αλλά τουλάχιστον μπορώ να μικρύνω τη διαφορά μου από αυτούς

Το πρώτο τεστ θα γίνει στο Βέλγιο την Κυριακή λοιπόν. Εκεί θα τρέξει ο Woestenborghs, αλλά και ο Ισπανός Emilio Martin που στο Κάλι ήταν δεύτερος. Σπουδαίοι αντίπαλοι, σπουδαίος συναγωνισμός και κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ να πιέζομαι, να κυνηγάω και να προσπαθώ να μείνω όσο το δυνατόν πιο κοντά…

Πιο αναλυτικό ρεπορτ για τους αγώνες του Κάλι, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=805

Περισσότερα δικά μου νέα θα έχετε τώρα μάλλον από Βέλγιο! Να περνάτε καλά

Η τριαθλητική εξόρμηση της “ομάδας Σκουλαρίκη” στην Λίμνη Δόξα στέφθηκε με επιτυχία! Στο σπριντ τρίαθλο της Transition Sports εγώ ήμουν δεύτερος, όμως η μέρα ήταν αφιερωμένη στην αδερφή μου τη Χαρά που στον πρώτο της αγώνα τριάθλου μετά από 9 χρόνια κατάφερε να κερδίσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Ο αγώνας ξεκίνησε με αρκετή δυσκολία και για τους δυο μας μέσα στο νερό. Κόσμος πολύς, κολυμβητές καλοί κι εμείς να παλεύουμε να κρατηθούμε στο αφρό και στον ρυθμό. Είχα προετοιμαστεί για κάτι καλύτερο στο κολύμπι, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να κολυμπήσω καθόλου όπως θα ήθελα, αλλά τουλάχιστον επιβίωσα. Έτσι βγήκα από το νερό στην 30η θέση σε 12:36 αρκετά ταλαιπωρημένος και σκασμένος. Τι να λέμε για το κολύμπι πάλι…

Κάπου εκεί στην έξοδο μάγκωσε και λίγο το φερμουάρ της στολής για να με δυσκολέψει ακόμα περισσότερο και να μου κόψει κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα, αλλά όπως και να είχε ανέβηκα στο ποδήλατο για να ξεκινήσω το κυνηγητό με τους γρήγορους κολυμβητές που είχαν ήδη πάρει πλεονέκτημα 2-3 λεπτών. Η Χαρά θα έβγαινε λίγο αργότερα σε 15:00 από ένα κολύμπι “πανικού” όπως μου το περιέγραφε για να συνεχίσει και αυτή τον δικό της αγώνα.

Το σιρκουϊ της ποδηλασίας ήδη ειχε γεμίσει αθλητές και ποδήλατα, όποτε το έργο μου γινόταν επιπλέον δύσκολο και επικίνδυνο, καθώς προσπέρναγα όσους είχαν βγει μπροστά μου από το νερό, αλλά και από ένα σημείο και μετά ρίχνοντας γύρους στους πιο αργούς αθλητές. Μέχρι το τέλος της ποδηλασίας είχα καταφέρει να πιάσω μια μέσα ταχύτητα 43χλμ/ω και να αναρριχηθώ ως την 4η θέση, μπαίνοντας αμέσως μετά τον Γιώργο Δανιήλ. Πιο μπροστά μου είχα μόνο τον απίθανο βετεράνο Χρήστο Γαρέφη, και τον Γιώργο Αλυφαντή που ήταν προ-αγώνα και ο βασικός μου αντίπαλος για την 1η θέση.

Κάπου εδώ έγινε και το 2ο τεχνικό λάθος της μέρας που κόστισε σημαντικά. Βγάζοντας το παπούτσι της ποδηλασίας, μάγκωσε λίγο το πόδι μου και έπαθα μια μικρή κράμπα … η οποία έγινε μεγάλη ξεκινώντας το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως στο απότομο κατηφοράκι της εξόδου από την περιοχή αλλαγών για το τρέξιμο (το αντίστοιχο ανηφοράκι που ανεβήκαμε στο κολύμπι), σα να μούδιασαν και τα δυο μου πόδια έτοιμα για κράμπα και σταμάτησα για μια γρήγορα διάταση.

Κάπως λίγο μουδιασμένος από αυτά ξεκίνησα για το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως δεν αισθανόμουν στη μέρα μου και λυμένος για να τρέξω γρήγορα αυτό το 5άρι. Όπως και να αισθανόμουν πάντως έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να τρέξω με ότι είχα. Αφήνοντας πίσω από την αρχή τον Δανιήλ, προσπέρασε σχετικά γρήγορα και τον Γαρέφη και πλέον είχα μπροστά μου μόνο τον Αλυφαντή ο οποίος όμως κρατούσε ένα πολύ καλό τέμπο και το έργο μου ήταν πραγματικά δύσκολο. Όσο πέρναγαν τα χιλιόμετρα αισθανόμουν όλο και καλύτερα και άνοιγμα το ρυθμό μου μειώνοντας τη διαφορά Λίγα μέτρα πριν το τερματισμό είχα καταφέρει να κλείσω την ψαλίδα στα 20 μέτρα περίπου, όμως ήμουν ήδη στα όρια μου και δεν είχα άλλη δύναμη στα πόδια για να κάνω και σπριντ. Ο Γιώργος είχε δυνάμεις και πήρε αυτός τη νίκη, ενώ τερμάτισα αμέσως πίσω του δεύτερος και …καταϊδρωμένος. Ήξερα από την αρχή πως σε μια απόσταση σπριντ τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για μένα ώστε να καλύψω τη διαφορά, έφτασα σε απόσταση αναπνοής αλλά… δεν είχα άλλη αναπνοή!

Ήταν μια μεγάλη μάχη για μένα να προσπαθήσω να καλύψω το χαμένο έδαφος μέχρι το τελευταίο μέτρο και πιστεύω το ίδιο δύσκολο ήταν και για τον Γιώργο να κρατήσει αυτή τη νίκη έχοντας εμένα πίσω του. Άξιζε τη νίκη πάντως, και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ήταν ο καλύτερος τριαθλητής στο Σάββατο με πολύ καλή απόδοση και στα τρία σκέλη του αγώνα. Εγώ αν δεν μπορώ να αντεπεξέλθω καλύτερα στην κολύμβηση, δεν θα θεωρώ ποτέ τον εαυτό μου καλό τριαθλητή, όσο γρήγορα και να κάνω ποδηλασία και τρέξιμο.

Βέβαια, αφού δεν μπορώ να ζοριστώ στα δίαθλα στην Ελλάδα, αυτό πρέπει να γίνεται στα τρίαθλα και ο συγκεκριμένος αγώνας είχε ακριβώς αυτό το ρόλο. Με τόση ένταση και πίεση, αυτός ο αγώνας εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δύσκολους μου φέτος, αφού κατάφερα να βγάλω ολόκληρη την ώρα του (χρόνος 1:00:56) σε φουλ προσπάθεια. Προπονητική αξία ανεκτίμητη… σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς έχω αρχίσει να φορτώνω ενόψει των διεθνών μου αγώνων Αύγουστο και Σεπτέμβρη.

Επιστρέφοντας στην πραγματική πρωταγωνίστρια της μέρας, στο μεταξύ η Χαρά είχε καταφέρει να ολοκληρώσει με σταθερό ρυθμό το ποδηλατικό σκέλος και να να κάνει και ωραίο τρέξιμο για να πάρει τη νίκη στις γυναίκες με περίπου 3 λεπτά διαφορά από τη δεύτερη. Είμαι πολύ χαρούμενος για την αδερφή μου, αφού κατάφερα να την πείσω να με ακολουθήσει και να επιστρέψει ουσιαστικά στο άθλημα που ξεκίνησε και στο οποίο σαν νεάνιδα έχει καταγράψει και μια συμμετοχή σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι γιατί εκτός της προσωπικής της επιτυχίας που θεωρώ ότι θα έχει, κάνουμε και καλή ομάδα.

Η εκδρομή μας στέφθηκε με επιτυχία λοιπόν, περάσαμε καλά, αλλάξαμε παραστάσεις και ξεκουραστήκαμε και λίγες μέρες στη μέση του καλοκαιριού στο βουνίσιο τοπίο του Φενεού. Από σήμερα όμως τα κεφάλια μέσα πάλι γιατί έχουμε υποχρεώσεις μπροστά και δεν υπάρχουν πολλή περιθώρια για χαλάρωση. Πάμε για τα μεγάλα Δίαθλα!!!

Ένα γενικό ρεπορτ από τον αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=788

Φωτογραφίες στο facebook από τον συνήθη ύποπτο της αθλητικής φωτογραφίας Γιώργο Σπύρο, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?s..9e5d

Να σημειώσουμε εδώ πως η διοργάνωση σε συνεργασία με τον Γιώργο θα δωρίσουν τα έσοδα από τις φωτογραφίες στο Χαμόγελο του παιδιού οπότε αξίζει διπλά να συνεισφέρετε και εσείς αγοράζοντας τις προσωπικές σας φωτογραφίες από τον αγώνα αν συμμετείχατε. Λεπτομέρειες εδώ: http://www.georgespyros.com/Sports..X3rwHm

Καλησπέρα από τον Φενεό της Ορεινής Κορινθίας. Βρέθηκα εδώ με αφορμή το Σπριντ Τρίαθλο της Λίμνης Δόξας που διεξάγεται αύριο (Σάββατο) το απόγευμα.

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο αγωνιστικό ραντεβού περισσότερο αποτέλεσε μια καλή αφορμή για να “σπάσω” λίγο τη μονοτονία και την ζέστη της προπόνησης του Ιουλίου. Έτσι αποφάσισα να έρθω και 5 μερούλες εδώ στα ορεινά για να πάρω λίγες ανάσες δροσιάς, αφού η θερμοκρασία πρέπει να είναι 5-10 βαθμούς χαμηλότερη απ’οτι στα πεδινά/παραθαλλάσια.

Είμαι ήδη σε φουλ προετοιμασία ενόψει των διεθνών αγωνιστικών υποχρεώσεων Αυγούστου (4/8 Powerman Geel, Βέλγιο) και Σεπτεμβρίου (8/9 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα διάθλου, Powerman Zofingen, Ελβετία), οπότε ελπίζω αυτή η εξόρμηση να με αναζωογονήσει για να συνεχίσω δυναμικά τον Ιούλιο, που τον θεωρώ κάθε χρονιά τον πιο κρίσιμο και δύσκολο μήνα προπόνησης μου.

Παρέα μου έχω και την αδερφή μου τη Χαρά η οποία το πήρε απόφαση να δοκιμάσει ξανά τις δυνάμεις της σε έναν αγώνα τριάθλου μετά από …9 χρόνια. Καλά περνάμε εδώ, ησυχία, δροσιά … ελπίζω να τρέξουμε και το ίδιο καλά!

Περισσότερες εντυπώσεις από αύριο το βράδυ, αν και πολύ πιθανόν με πολλούς από εσάς να τα πούμε και κοντά στη Λίμνη Δόξα.

Το τριήμερο που μας πέρασε, 21-23 Ιουνίου, συμμετείχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου που διεξήχθη στην Καλαμπάκα. Μετά την περσινή μου απουσία από τη διοργάνωση λόγω τραυματισμού επέστρεψα φέτος για να βάλω στην αγωνιστική μου χρονιά άλλο ένα πολύ δυνατό εγχώριο τεστ. Ήταν άλλωστε το 5ο φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα που τρέχω σε τρίτο διαφορετικό άθλημα.

Σε αυτούς τους αγώνες δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να συμμετέχω απόλυτα έτοιμος, όμως ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα έχει πάντα πολύ δυνατό συναγωνισμό και δεν υπάρχει περιθώριο να το πάρεις και ιδιαίτερα “ελαφρά τη καρδία”. Μπορεί κατά βάση να κάνω άλλο άθλημα, όμως, όπως έχω ξαναπεί, οι μεγάλοι αγώνες γίνονται για να είμαστε παρόντες και κάθε τέτοια συμμετοχή έχει πολλά να προσφέρει.

Την Παρασκευή διεξήχθη το αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης, που μου ταιριάζει καλύτερα και θα πήγαινα για ένα καλό πλασάρισμα στην κατάταξη. Με δεδομένο τον πολύ δυνατό συναγωνισμό φέτος και τον αριθμό ρεκόρ συμμετοχών (75 μόνο στους άνδρες!) στόχος μου ήταν η πρώτη 12αδα. Τελικά βρέθηκα στην 15η θέση της τελική κατάταξης καλύπτοντας τα 39,5χλμ της διαδρομής σε 55:03, με μέση ταχύτητα δηλαδή 43χλμ/ω. Θεωρώ πως έκανα καλή προσπάθεια και η απόδοση μου ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει προπονητικά σαν τεστ στο αγώνισμα, οπότε είμαι ευχαριστημένος.

Το μόνο μου παράπονο είναι πως με έβαλαν να αγωνιστώ στο πρώτο γκρουπ με τους θεωρητικά πιο αδύναμους αθλητές και μέσα στην πολύ ζέστη. Οι περισσότεροι που με περάσαν στην κατάταξη αγωνίστηκαν τουλάχιστον μια ώρα αργότερα από μένα με ευνοϊκότερες συνθήκες. Η ζέστη ήταν αφόρητη την ωρα που αγωνιζόμουν και η αφυδάτωση προδιαγεγραμμένη. Αυτά παθαίνεις όταν απουσιάζεις την προηγούμενη χρονιά… Ελπίζω του χρόνου να είμαι πιο τυχερός σε αυτό το θέμα.

Την Κυριακή το πρωί διεξήχθη ο μεγάλος αγώνας αντοχής των 150χλμ. Περίπου 160 ποδηλάτες πήραμε εκκίνηση από την Καλαμπάκα για να κάνουμε 5 γύρους των 30χλμ σε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή έξω πριν τερματίσουμε ξανά εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Για τον συγκεκριμένο αγώνα δεν είχα ιδιαίτερες βλέψεις από την αρχή. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα τα απαραίτητα ποδηλατικά χιλιόμετρα στα πόδια μου, οπότε ήξερα πως δεν μπορούσα να περιμένω πολλά. Μου αρκούσε να μπω μέσα και να κάνω μια δυνατή προπόνηση με όσο το δυνατόν σταθερό ρυθμό για μένα και ίσως να βοηθήσω και κάποιους από τους συναθλητές μου στον Θησέα μέσα στη διαδρομή.

Ο αγώνας τελικά εξελίχθηκε κάπως περίεργα. Από την πρώτη κιόλας στροφή αποσπάστηκε ένα μικρο γκρουπ 15-20 αθλητών και πίσω μείναμε το κυρίως γκρουπ με γύρω στους 50 αθλητές χωρίς ουσιαστικό στόχο και …σκοπό. Ο αγώνες πλέον έδειχνε να μοιάζει με αγγαρεία για τους περισσότερους και δεν υπήρχε καμιά διάθεση να κυνηγήσει κανείς.

Η “λούφα” για τους ποδηλάτες είναι συχνή τακτική και καλά κάνουν από μια άποψη, όταν παίζεται κάτι σημαντικό. Εγώ πάντως δεν είχα μπει σε αυτόν τον αγώνα για να λουφάρω και έπρεπε να βγάλω την προπόνηση μου για να δώσω αξία στη μέρα. Έτσι βρέθηκα για αρκετά χιλιόμετρα στην κορυφή του γκρουπ για να κάνω… αυτό που έπρεπε για μένα.

Κάπου ανεβαίνοντας και την τελευταία ανηφόρα ουσιαστικά ο αγώνας είχε τελειώσει για μένα, αφού μετά θα ακολουθούσε και η ξέφρενη κατηφόρα, όπου δεν είχα καμιά διάθεση να ρισκάρω κυνηγώντας. Άλλωστε μέχρι εκείνο το σημείο είχα ήδη δει αρκετές πτώσεις και τραυματισμούς και δεν είχα καμιά διάθεση να προσθέσω το όνομα μου σε αυτό το δελτίο αναφοράς, καθώς έχεω συνέχεια προπονητικών και αγωνιστικών υποχρεώσεων το επόμενο διάστημα.

Έτσι συνέχισα μαζί με ένα γκρουπάκι σε πιο ήρεμο τέμπο προς τον τερματισμό στην 63η θέση … που δεν μπορώ να πω ότι με τιμάει και ιδιαίτερα αλλά δεδομένων της εξέλιξης του αγώνα, της ζέστης και της γενικότερης κατάστασης μου με αφήνει ικανοποιημένο. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως έκανα τον αγώνα μου όπως έπρεπε και βγήκα ατραυμάτιστος και χωρίς ιδιαίτερη κόπωση.

Από τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν μου την εμπειρία είναι πως πως το επίπεδο της ελληνικής ποδηλασίας έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια κι εγώ αν θέλω να είμαι περισσότερο συναγωνίσημος σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα θα πρέπει να συμμετέχω αρκετά πιο έτοιμος προπονητικά. Ουσιαστικά βρίσκομαι στην αρχή της προετοιμασίας μου για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου και μου έλειπαν σημαντικά στοιχεία ποδηλατικής προπόνησης. Έτσι η συμμετοχή μου περισσότερο με αφήνει ικανοποιημένο για το γεγονός πως ακόμα κι έτσι κατάφερα να σταθώ αξιοπρεπώς στους αγώνες, αν και είδα τις αδυναμίες μου και ξέρω που θα πρέπει να επικεντρωθώ το επόμενο διάστημα.

Κλείνοντας, να προσθέσω στα θετικά του τριημέρου και την καλή παρέα. Πολλοί φίλοι και γνωστοί με τους οποίους είχα την ευκαιρία να βρεθώ και να μιλήσω από κοντά μετά από αρκετό καιρό. Καλή συνέχεια σε όλους και καλή αντάμωση στους επόμενους αγώνες μας.

Αύριο (Παρασκευή) μπαίνω στη μάχη ενός ακόμα πανελληνίου πρωταθλήματος φέτος, Ποδηλασία Δρόμου αυτή τη φορά. Ετσι θα συμπληρώσω και επίσημα φετινή συμμετοχή σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα (κατηγορία Ανδρών) τριών διαφορετικών αθλημάτων/ομοσπονδιών (τριάθλου/στίβου/ποδηλασίας). Οι αγώνες θα γίνουν με επίκεντρο την Καλαμπάκα και διαδρομές εκεί γύρω στην περιοχή.

Την Παρασκευή ξεκινάω με το αγώνισμα το οποίο είναι και το θεωρητικά καλό μου, η Ατομική Χρονομέτρηση. 40χλμ εγώ και το ποδήλατο μου ενάντια στο χρονόμετρο… Στόχος να κάνω ένα δυνατό τεστ με αντιπάλους τους καλύτερους ποδηλάτες της Ελλάδας και ελπίζω να τα καταφέρω αντίστοιχα καλά όπως και κόντρα στους δρομείς με τους οποίους κοντραρίστηκα σε τρία πανελλήνια πρωταθλήματα φέτος (13ος στον Ανώμαλο Δρόμο – 4ος στον Ημιμαραθώνιο – 12ος στα 10.000μ). Επίσης πρέπει να ρεφάρω και για το τοπικό πρωτάθλημα ποδηλασίας που δεν πήγα καθόλου καλά στο χρονόμετρο λόγω διαφόρων προβλημάτων.

Την Κυριακή θα μπούμε με τους συναθλητές μου στον Θησέα στη μεγάλη μάχη του Αγώνα Αντοχής 150χλμ. Ξέρω πως δεν μπορώ να περιμένω κάτι ιδιαίτερο από αυτόν των αγώνα, καθώς είναι ένα αγώνισμα που δεν το έχω δουλέψει προπονητικά, αλλά δεν έχω και την απαραίτητη εμπειρία. Είπαμε όμως πως στους μεγάλους αγώνες πρέπει να είμαστε παρόντες γιατί …έτσι! Ίσως να μπορέσω να βοηθήσω λίγο την ομάδα μου, ίσως να κερδίσω κάτι σε εμπειρία … σίγουρα χαμένο δεν πάει τίποτα και ειδικά ένας αγώνας που γίνεται. Άλλωστε θα είναι και μια πρώτης τάξης ευκαιρία που δεν θα έχουν αλλού για μια μεγάλη και δυνατή προπόνηση ποδηλασίας ενόψει παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου.

Μεγάλες ποδηλατικές μάχες αναμένονται λοιπόν αύριο και την Κυριακή. Θα έχουμε και τη ζέστη του Θεσσαλικού Κάμπου εναντίον μας, αλλά δεν μασάμε… Πάμε δυνατά…