Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

XTERRA Greece… Από αυτόν τον αγώνα δεν θα μπορούσα να λείψω με τίποτα. Όμως γνωρίζοντας την αδυναμία μου στο κολύμπι και την …ανυπαρξία μου στο ΜΤΒ, δεν θα ήμουν σε θέση να είμαι ανταγωνιστικός με τα μεγάλα ονόματα, όποτε η ατομική συμμετοχή είχε αποκλειστεί σαν ενδεχόμενο. Έτσι κι αλλιώς θα ρίσκαρα πολλά σε μια κρίσιμη καμπή της χρονιάς όποτε θα έπρεπε να μου βρω κάποιον άλλο ρόλο σε αυτόν τον αγώνα.

Η αλήθεια είναι πως μου προτάθηκαν αρκετοί “ρόλοι”, αλλά αυτό που ήθελα εγώ να κάνω από την αρχή ήταν το αυτονόητο για αθλητή… η αγωνιστική συμμετοχή. Μετά από αρκετή σκέψη, ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιηθεί αυτό ήταν μέσω του αγωνίσματος της σκυταλοδρομίας που θα διεξαγόταν παράλληλα.

Ωραία… εγώ θα έκανα το τρέξιμο λοιπόν, αυτό το είχα σίγουρο… ή για να είμαι ειλικρινής όχι και τόσο σίγουρο, γιατί σε XTERRA τερέν ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος! Τέλος πάντων εγώ ήθελα να πιστεύω πως θα έκανα καλά το τρέξιμο, οπότε έπρεπε να βρω αντίστοιχα δυνατούς συναθλητές σε κολύμβηση και ποδηλασία. Δεν ήταν κάτι εύκολο, όχι μόνο γιατί δεν βρίσκεις εύκολα καλούς αθλητές διατεθειμένους να “θυσιάσουν” την ατομική τους εμφάνιση σε μια ομαδική προσπάθεια, αλλά κυρίως γιατί στην προκειμένη περίπτωση ήθελα οπωσδήποτε να είναι και φίλοι ώστε να περάσουμε καλά οργανώνοντας μια ωραία εκδρομή.

Ποιοι ήταν τελικά οι εκλεκτοί που με εμπιστεύθηκαν για να σχηματίσουμε την ομάδα του www.trinews.gr? (από τον τίτλο της ιστοσελίδας μας που ασχολείται με τα θέματα του τριάθλου).

Κολύμβηση η Ελένη Στασινοπούλου. Το 17χρονο “πουλέν” του ελληνικού τριάθλου που για φέτος το έχει ρίξει πιο πολύ στην κολύμβηση. Πολλοί δεν την ξέραν πριν τον αγώνα και ότι και να τους έλεγα δε με πίστευαν … λάθος τους!

MTB ο Πέτρος Γκαζώνης. Ένας 23χρονος all around ποδηλάτης με πολλές επιτυχίες σε διάφορα αγωνίσματα των πεντάλ. Ερωτευμένος με το ποδήλατο, φοιτητής τεχνολογίας τροφίμων, αρθρογράφος στο περιοδικό cycle ride … το καλύτερο παιδί να μην σας τα πολυλογώ και τον φέρνω κι αυτόν σε δύσκολή θέση. Το ιδιαίτερο με τη συμμετοχή του στην ομάδα μας ήταν ότι δέχθηκε να συμμετάσχει κόντρα στην ομάδα του περιοδικού του!

Έτσι λοιπόν, έδεσε μια φαινομενικά ασύμβατη παρέα με εμένα οδηγό να πηγαίνουμε προς τη Λίμνη Πλαστήρα…

Η αλήθεια είναι πως με τέτοια τριάδα είχαμε ρόλο φαβορί για την επικράτηση στη σκυταλοδρομία αλλά σίγουρα έπρεπε να το αποδείξουμε και στον αγώνα, αποφεύγοντας τα απρόοπτα που σε έναν τετοιο αγώνα θα μπορούσαν να είναι πολλά. Η Ελενίτσα μας εντωμεταξύ μάλλον είχε αγχωθεί αρκετά, φοβούμενη μην μας απογοητεύσει .. κάτι που ήταν το λιγότερο πιθανό να συμβεί. Παρότι στα πρώτα μέτρα θα πάλευε ανάμεσα σε θηρία, της είχα εμπιστοσύνη πως θα ξεγλιστρούσε εύκολα στο νερό και θα παρέδιδε το τσιπάκι και το πλεονέκτημα στον Πέτρο να συνεχίσει στο ΜΤΒ. Από εκεί και πέρα θα άρχιζαν τα πιο επίφοβα με τον Πέτρο και μετά εμένα που θα παλεύαμε στο ορεινό τερέν του αγώνα, σε πέτρες και λάσπες.

Για ότι και να ανησυχούσαμε πριν τον αγώνα πάντως, τα πράγματα εξελίχθηκαν περισσότερο ομαλά απ’οτι περίμενα. Όλα καλά … η Ελένη βγήκε 4η από το νερό συνολικά έχοντας μπροστά της μόνο έναν pro (αυτόν που τελικά κέρδισε κιόλας), ο Πέτρος (9ος καλύτερος χρόνος συνολικά) μεγάλωσε πάρα πολύ τη διαφορά από τη δεύτερη ομάδα σκυταλοδρομίας, ώστε όταν ανέλαβα πλέον εγώ η υπόθεση νίκη στη σκυτάλη να έχει κριθεί και να με νοιάζει μόνο να τεστάρω τις δυνάμεις μου στο “ενδιαφέρον” τερέν του XTERRA κόντρα στους επαγγελματίες του αγωνίσματος.

Μετά από πολλά μικρά ανηφοροκτατηφορακια, στροφιλίκια μέσα στο δάσος, και πατήματα στα χωράφια … έκανα κι εγώ το χρέος μου και τερματίσαμε νικητές στη σκυτάλη με συνολικό χρόνο 2:23:46 που μας έφερε και 6ους στη γενική πίσω από 5 pro του αγωνίσματος. Προσωπικά δεν τα πήγα και άσχημα στο κομμάτι μου σε σχέση με τους pro (συνολικά είχα τον 6ο καλύτερο χρόνο) αν και η εμπειρία μετράει πάρα πολύ σε αυτούς τους αγώνες. Περιττό να πω ότι έχασα τη διαδρομή σε κάποιο σημείο για μερικά μέτρα, ενώ άλλες 2-3 φορές σταμάτησα για να σιγουρευτώ για το δρόμο.

Μας είχαν ενημερώσει πριν τον αγώνα πως ποτέ καμιά ομάδα σκυταλοδρομίας σε αγώνα XTERRA δεν έχει κερδίσει γενική κατάταξη κάτι που δεν έγινε ακόμα κι όταν φτιάχτηκε ομάδα με τρεις αθλητές ολυμπιακού επιπέδου. Οπότε μάλλον τα πήγαμε πάρα πολύ καλά και πρέπει να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Ελένη και τον Πέτρο για τη συνέπεια και την προσπάθεια που έκαναν, καθαρίζοντας ουσιαστικά τον αγώνα δημιουργώντας διαφορά ασφαλείας, πριν μου παραδώσουν το τσιπάκι για να το “κάνω βόλτα” ως τον τερματισμό.

Αυτά λοιπόν… αλλά όχι μόνο! Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν σημείωνα πόσο καλά περάσαμε, όχι μόνο με την Ελένη και τον Πέτρο αλλά και με όλους τους υπόλοιπους φίλους και γνωστούς με τους οποίους ανταμώσαμε στη Λίμνη Πλαστηρα. Ήταν ένα μεγάλο τριαθλητικο πάρτι στην εξοχη και όλοι όσοι είχαμε την τύχη να το ζήσουμε το ευχαριστηθήκαμε και περιμένουμε με αγωνία το επόμενο.

Ένα γενικό ρεπορτ του αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=768

και αρκετές φωτογραφίες εδω: https://www.facebook.com…&l=ccdc1e1069
 

Το Long Tour 2013 συνεχίζεται και σε λίγο φεύγουμε για Λίμνη Πλαστήρα, όπου αύριο (Σάββατο 15/6) συμμετέχουμε στο 1ο XTERRA Greece. Ποιοι συμμετέχουμε? Εγώ ή Ελένη Στασινοπούλου και ο Πέτρος Γκαζώνης, μια κάπως ασύμβατη ομάδα, η οποία όμως έδεσε τελικά και θα είναι εκπροσώπηση του www.trinews.gr στην σκυταλοδρομία της διοργάνωσης. Η Ελένη θα κάνει το κολύμπι, ο Πέτρος το ποδήλατο κι εγώ το τρέξιμο.

Βασικός στόχος αυτής η εξόρμησης είναι η παρουσία στο κορυφαίο φετινό τριαθητικο event της χώρας, μιας μεγάλης διοργάνωσης που έκανε την έκπληξη και ήρθε στην Ελλάδα. Αφού το XTERRA δεν είναι του αγωνιστικού μου στυλ, έπρεπε κάπως να είμαι εκεί και να το ζήσω, οπότε η καλύτερη λύση ήταν να οργανώσω τη δικιά μου ομάδα σκυταλοδρομίας και να το ευχαριστηθούμε έτσι. Άλλωστε θα είναι άλλη μια ωραία εκδρομή φέτος με καλή παρέα και τριαθλητική ατμόσφαιρα.

Η στιγμή που πολλοί περιμένατε έφτασε.  Αυτή την Κυριακή 2/6 παίρνω και επίσημα τα βουνά! Όχι, δεν τα παρατάω όλα και σας αφήνω να ησυχάσετε …απλά σκοπεύω να συμμετάσχω στον πρώτο μου ουσιαστικά αγώνα ορεινού τρεξίματος, κάτι που απέφευγα συστηματικά για λόγους …ασφαλείας! (εντάξει …είμαι λίγο “κότα” το παραδέχομαι!)

GARMIN Ziria Cross Country, στη Ζήρεια λοιπόν! Εκεί θα πάω για τη χαρά και την εμπειρία της συμμετοχής σε έναν αγώνα βουνού. Προτίμησα να τρέξω τον “μικρο αγώνα” SCALE-RACE (μήκος 7 χλμ. με θετική/αρνητική υψομετρική 450μ) και να μην ρισκάρω στον μεγάλο σε αυτή τη φάση αφού κλείνω μια πολύ φορτωμένη αγωνιστικά σεζόν με αγώνες δρόμου, ποδηλασίας και βεβαίως διάθλου/τριαθλου. Έτσι κι αλλιώς είμαι ακόμα σφιγμένος από τον αγώνα της Κυριακής στη Γερμανία.

Η εμπειρία μου στο βουνό είναι ελάχιστη όμως σιγά σιγά θέλω να ανοιχτώ αγωνιστικά περισσότερο και σε αυτό το πεδίο. Άλλωστε αρκετοί από τους διεθνείς αγώνες διάθλου που τρέχω περιλαμβάνουν και ορεινές διαδρομές θα πρέπει να προπονηθώ περισσότερο στο βουνό και αυτοί οι αγώνες μου προσφέρουν μια εξαιρετική εκπαιδευτική εμπειρία. Θεωρώ επίσης πως είναι ο ιδανικός τρόπος θα κλείσω την εαρινή αγωνιστική σεζόν και να ξεκινήσω την θερινή μου προετοιμασία για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου τον Σεπτέμβρη.

Άλλωστε θα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για εκδρομή και παρέα με καλούς φίλους και συναθλητές. Ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία την φίλη και υπεύθυνη της διοργάνωσης Ασημίνα Συλλαίου καθώς και την Garmin, που εκτός από χορηγός μου είναι και ο μεγάλος χορηγός της διοργάνωσης.

* Για τον αγώνα της Ζήρειας δημοσιεύσαμε στο RunningNews.gr ένα ωραίο θεματάκι με δηλώσεις πολλών καταξιωμένων συναθλητών. Διαβάστε το εδώ: http://www.runningnews.gr/item.php?id=14563

Οι φετινές καιρικές συνθήκες στο Falkenstein ήταν οι χειρότερες εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την εποχή. Χιονόπτωση τέλη Μαΐου ήταν πέρα από κάθε φαντασία για τους Γερμανούς που συνήθως περιμένουν θερμοκρασίες γύρω στους 20 C. Η θερμοκρασία στο χωριό δεν ξεπέρναγε τους 5C ενώ έβρεχε συνεχώς. Αυτό στα πιο ορεινά της διαδρομής μεταφραζόταν σε χιονόπτωση με στιγμές χιονοθύελλας.

Αυτός ο καιρός αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους διοργανωτές ώστε να πάρουν την σκληρή αλλά σωστή απόφαση να ακυρώσουν το ποδηλατικό σκέλος του αγώνα και να γίνει μόνο το τρέξιμο. Έτσι το Δίαθλο Powerman Germany μετατράπηκε σε έναν αγώνα βουνού 24χλμ το οποίο έπρεπε να τον τρέξουμε, παρά το προφανές ξενέρωμα. Έκανα την προσπάθεια μου και τελικά τερμάτισα 11ος μετά από 1 ώρα, 21 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα αγώνα.

Ανεξάρτητα από την αλλαγή του αγώνα, ο συναγωνισμός παρέμεινε το ίδιο δυνατός αφού μετείχαν μερικοί από τους καλύτερους διαθλητές της Ευρώπης όπως επίσης και οι καλύτεροι Γερμανοί, αφού ο αγώνας είχε και χαρακτήρα γερμανικού πρωταθλήματος. Ξεχώρισαν ο Ελβετός Andy Sutz που κέρδισε με 1:17:26 και ο Βέλγος παγκόσμιος πρωταθλητής Joerie Vansteelant που ήταν δεύτερος με 1:17:34. Πρώτη γυναίκα η Γερμανίδα Julia Viellehner με 1:25:33, πολύ μπροστά από τη δεύτερη.

Το δελτίο καιρού εδώ και μέρες έδειχνε κακοκαιρία και οι διοργανωτές ήταν έτοιμοι για αλλαγές στην απόσταση του αγώνα, αλλά κανείς δεν φαντάζονταν πως τα πράγματα θα ήταν τόσο χάλια. Εγώ εντωμεταξύ ανησυχούσα για την ενδυμασία μου και την τακτική μου εν μέσω βροχόπτωσης. Όταν τελικά αισθάνθηκα πως είχα λύσει το παζλ και ήμουν έτοιμος … έπεσα για ύπνος ήσυχος. Για ένα περίεργο λόγο ήταν ο πιο ήρεμος και καλός ύπνος που έχω κάνει ποτέ πριν από μεγάλο αγώνα… λες και δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας.

Το ένστικτο μου τελικά κάτι είχε πιάσει. Το πρωί του αγώνα η κατάσταση ήταν τόσο χάλια που σε πρώτη φάση οι διοργανωτές έδωσαν σήμα για καθυστέρηση της εκκίνησης μέχρι να ελέγξουν την κατάσταση. Οι αθλητές δεν ξέραμε ακριβώς τι συνέβαινε, και ήμασταν συγκεντρωμένοι στο κλειστό στάδιο δίπλα στην περιοχή αλλαγών περιμένοντας ενημέρωση. Τελικά η ποδηλατική διαδρομή είχε στρωθεί με χιόνι οπότε η απόφαση της τεχνικής επιτροπής ήταν προφανής και δεν υπήρχε περίπτωση να διεξαχθεί ποδηλατικό σκέλος αγώνα. Πάραυτα, τυπικά κάτι έπρεπε να γίνει το οποίο ήταν να κάνουμε τον αγώνα μόνο στο τρέξιμο, στα συνολικά χιλιόμετρα του αγώνα συμπτηγμένα. 16+8 = 24χλμ συνολικά δηλαδή. Ενδιαφέρον … ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως διεξάγονται σε ουσιαστικά ορεινό πεδίο με ανάβαση κατάβαση και πολύ λασπουριά πλέον με τόση βροχή.

Το να κάνω έναν αγώνα βουνού 24χλμ δεν ήταν βεβαίως αυτό για το οποίο ήρθα στη Γερμανία, αλλά πιστέψτε με εκείνη την ώρα ένιωσα πολύ ανακουφισμένος. Ακόμα και χωρίς το χιόνι, οι συνθήκες θα ήταν άκρως επικίνδυνες για αγώνα.

Με αυτά και με αυτά, ετοιμαστήκαμε για την εκκίνηση του αγώνα. Αυτή δόθηκε και ξεκινήσαμε για την πρώτη ανάβαση στο βουνό. Ουσιαστικά 8χλμ ανηφόρα και όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε τόσο περισσότερο κρύο είχε, ενώ δεν σταμάτησε καθόλου να βρεχει, ουσιαστικα ….να ριχνει χιονονερο. Μετά από λίγα χιλιόμετρα είχα ήδη ένα καλό πλασάρισμα κοντά στην πρώτη 10αδα και προσπαθούσα να κρατάω σταθερό το τέμπο μου παρά τη γενικά αστάθεια του ανάγλυφου της διαδρομής. Εντωμεταξυ τρέχουμε μέσα σε δάσος με ψηλά δέντρα και δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς τι επικρατεί παραεξω. Λιγο πριν την κορυφή είδα στρωμένο χιονάκι στην άκρη του δρόμου και άρχισα να ψιλιάζομαι …αυτό ακριβώς που περάσαμε για λίγα μέτρα στην κορυφή του υψώματος της διαδρομής όπου ήταν και η αναστροφή. Κανονική χιονοθύελα αφού φυσούσε και δυνατά!

Πήρα τον δρόμο της κατάβασης και λίγο αργότερα στην κατηφόρα έπιασα έναν συναθλητή, ενώ λίγο αργότερα ήρθε από πίσω να προστεθεί στην παρέα άλλος ένας. Αυτή η τριάδα θα πηγαίναμε όλο τον υπόλοιπο αγώνα μαζί. Κατεβήκαμε ξανά στο στάδιο όπου ήταν η εκκίνηση και ο τερματισμός, κάναμε μια στροφή και ξαναβγήκαμε στο δρόμο για το ….2ο τρέξιμο. Αυτή τη φορά θα ανεβαιναμε μέχρι τα μισά της διαδρομής και θα γυρνούσαμε πάλι πίσω να τερματίσουμε. Η άτυχη στιγμή της μέρας για μένα ήταν σε αυτή την αναστροφή, πάνω στο 20ο χιλιόμετρο όπου γλίστρησα, έπεσα και …έκανα μερικές σβούρες στη λάσπη. Έχασα λίγο χρόνο εκεί, χτύπησα λίγο πόδι και χέρι, αλλά τουλάχιστον στάθηκα ξανά στα πόδια μου γρήγορα και συνέχισα, ξαναπιάνοντας τους δυο φίλους.

Κάπως έτσι φτάσαμε προς το τέλος, όπου η παρέα μου αποδείχθηκε πιο δυνατή και πήραν τις δυο θέσεις μπροστά από εμένα, στερώντας μου βασικά την είσοδο στη 10αδα. Μπορεί αυτό το Powerman να μην ήταν δίαθλο, αλλά και πάλι η είσοδος στη 10αδα θα είχε την ίδια τιμητική αξία. Το τι θα γινόταν αν τρέχαμε κανονικά δίαθλο, πλέον δεν έχει καμία σημασία.

Δεν πειράζει, με υπομονή κι επιμονή ελπίζω στο μέλλον θα έρθουν και τα πλασαρίσματα στη 10αδα. Τουλάχιστον αυτή ήταν η καλύτερη θέση που έχω πάρει ως τώρα σε αγώνα Powerman και αυτό πρέπει να κρατήσω. Επόμενος σταθμός Powerman στο Βέλγιο (Geel) στις 3 Αυγούστου και τελικός και μεγάλος φετινός σταθμός το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ελβετια (Zofingen). Το “Long Tour 2013” συνεχίζεται…

Κλείνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αδερφή μου που ήταν άξιος βοηθός και συμπαραστατρια στον αγώνα μου. Αρκετές φωτογραφίες από αυτήν μας την περιπέτεια εδω: https://www.facebook.com/me..dbe88

Τα σημαντικότερα αποτελέσματα

ΑΝΔΡΕΣ
Θεση αριθμος Αθλητης Χωρα Χρονος
1. 1 SUTZ, Andy SUI 1:17:26
2. 4 VANSTEELANT, Joerie BEL 1:17:34
3. 167 ROCKOFF, Daniel GER 1:18:32
4. 9 RIJNDERS, Pieter BEL 1:18:41
5. 199 STRAUCH, Christian GER 1:18:42
6. 149 MOSER, André SUI 1:18:42
7. 8 BYSTRUP, Søren DEN 1:19:31
8. 134 LARRUZEA, Julen ESP 1:21:03
9. 62 FLEGEL, Christian GER 1:21:07
10. 189 SPERBER, Andreas GER 1:21:15
11. 188 SKOULARIKIS, Grigoris GRE 1:21:21
12. 50 DUNST, Florian GER 1:22:40
13. 91 HEISCH, Philipp GER 1:22:49
14. 79 GROENHAGEN, Achim GER 1:22:54
15. 100 HOENE, Nico 1:23:00
16. 3 KACZMAREK, Esben DEN 1:24:45
17. 170 ROSSEELS, Bart BEL 1:24:49
18. 57 FAHRENHOLZ, Philipp GER 1:25:17
19. 2 MOORHOUSE, Matt 1:25:29
20. 205 VAN DER BOOM, Raimond NED 1:25:32

ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Θεση αριθμός Αθλητρια Χωρα Χρονος
1. 207 VIELLEHNER, Julia GER 1:25:33
2. 11 SVENDSEN, Susanne DEN 1:29:59
3. 13 ESEFELD, Katrin GER 1:31:52
4. 39 BOGEN, Kathrin GER 1:33:09
5. 108 JACOBI, Birgit GER 1:34:28
6. 84 HAFNER, Susanne GER 1:36:33
7. 14 UEBELHART, Jacqueline SUI 1:39:50
8. 61 FISCHER-PAUL, Sandra GER 1:40:11
9. 219 WOLF, Ruth GER 1:41:18
10. 81 HAAS, Bettina GER 1:42:53

Καλησπέρα από το Falkenstein της Γερμανίας, όπου έχουμε έρθει μαζί με την αδερφή μου την Χαρά για να αγωνιστώ την Κυριακή στο Powerman Germany. Αυτός θα είναι ο δεύτερος φετινός διεθνής αγώνα διάθλου, μετά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ολλανδία και αναμένεται να έχει εξίσου δυνατό ανταγωνισμό αφού πολλοί από τους καλύτερους διαθλητές της Ευρώπης θα μετέχουν.

Αυτή είναι η τρίτη φορά που βρίσκομαι στο Falkenstein και η δεύτερη που θα αγωνιστώ στον συγκεκριμένο αγώνα. Το 201ο είχα κάνει εδώ το ντεμπούτο μου σε αγώνες Powerman, ενώ το 2011 είχα έρθει για υποστήριξη στην Χαρά που πήρε μέρος. Φέτος αντιστρέφουμε τους ρόλους και θα μου κάνει η Χαρά την υποστήριξη με στόχο να καταφέρω κάτι ανάλογο με αυτήν το 2011 … να μπω στην πρώτη 10αδα.

Φύγαμε από την Ελλάδα με 30+ βαθμούς θερμοκρασία κι εδώ βρήκαμε 4-5. Τσουχτερο κρύο το οποίο γίνεται χειρότερο με την υγρασία του δάσους πάνω στο βουνό. Ελπίζω την Κυριακή στον αγώνα να μην με δυσκολέψει πολύ. Εντωμεταξύ ρίχνει και ένα ψιλόβροχο που μια σταματάει μια ξεκινάει πάλι. Ίσως ρίξει και κανονική βροχή στον αγώνα την Κυριακή, άλλα από τον καιρό αυτής της περιοχής πρέπει να τα περιμένουμε όλα και να είμαστε έτοιμοι για όλα!

Τουλάχιστον κατάφερα να πάω μια βολτα να δω τη διαδρομή και να τσεκάρω κάτι στροφές που ήθελα (από όπου και η φωτογραφία). Υπόψην πως ο αγώνας είναι ιδιαίτερης δυσκολίας με 1200 θετική υψομετρική σε μόλις 64χλμ ποδηλατικής διαδρομή και αρκετά τεχνικά κατηφορικά σημεία. Δύσκολη όμως είναι και η διαδρομή του τρεξίματος (16χλμ το πρώτο τρέξιμο 8χλμ το δεύτερο) με ανάβαση και κατάβαση σε μια πλαγιά της περιοχής εδώ. Πολύ ενδιαφέρον αγώνας πραγματικά!

Περισσότερα για τον αγώνα και τα …αποτελέσματα της Κυριακής στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης http://www.powerman-germany.org/en/

Απο μένα νεότερα μετά τον αγώνα… ξέρετε.