Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η εαρινή αγωνιστική περίοδος συνεχίζεται και αυξάνει σε ένταση. Αφού ξεκουράστηκα λιγο το Πάσχα και φόρτωσα περισσότερο προπόνηση έφτασε η στιγμή για …αγώνα. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου, 10.000μ. Για αυτό το αγώνισμα επιστρέφω αύριο (Σαββατο 18/5) στον στίβο, την επιφάνεια που ανέκαθεν με …ταλαιπωρεί περισσότερο από κάθε άλλη.

Στη συγκεκριμένη διοργάνωση έχω να τρέξω από το 2010. Τότε είχα πει απογοητευμένος πως δεν ξανατρέχω 10αρι σε στίβο αφού δεν μπορώ να τρέξω πιο γρήγορα απ’οτι στην άσφαλτο. Πόσο έχω επίσημα στον στίβο? 34:27 … πιο αργά δηλαδή απ’οτι τρέχω τα 10αρια ακόμα και στα τρίαθλα.

Τώρα επιστρέφω για να διαψεύσω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου και να πετύχω ένα αξιοπρεπές ατομικό ρεκόρ στο αγώνισμα. Σαφής στόχος κάτι καλύτερο από το 32:39 που έτρεξα τον Φλεβάρη στον ανώμαλο. Για να δούμε…

Καλές οι χορηγείς και τα δωράκια υλικού, αλλά εδώ μιλάμε για μια χορηγία ζωής ή θανάτου ή για να είμαι πιο ακριβής χορηγία ανακούφισης ή πόνου. “Σέρβις” σώματος….

Μετά από δυο χρόνια επιτυχημένης συνεργασίας το το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, είναι φέτος χορηγός μου σε φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες με στόχο να με κρατήσουν φρέσκο, ατραυμάτιστο αλλά ακόμα κι αν η κακή ώρα έρθει ….να με επαναφέρει το συντομότερο δυνατόν!

Το ότι τα τελευταία δυο χρόνια έχω καταφέρει να ξεπεράσω και να διαχειρίζομαι τους (μικρούς η μεγάλους) τραυματισμούς μου το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στον Τάσο Μαργαρίτη, υπεύθυνο λειτουργίας του Active Physiotherapy. Μιλάμε για ιστορίες ετών και πολύ πόνου που τελικά βρήκαν τον μάστορα τους, έτσι ώστε τώρα να μπορώ να αγωνίζομαι με επιτυχία και συνέπεια όλη τη σεζόν.

Λίγα λόγια για το Active Physiotherapy (από την ιστοσελίδα του κέντρου)

Το Κέντρο Φυσικοθεραπείας και Αποκατάστασης, Active Physiotherapy, ιδρύθηκε το 2007. Ο υπεύθυνος λειτουργίας, Αναστάσιος Mιχ. Μαργαρίτης, δραστηριοποιείται στο χώρο παροχής υπηρεσιών φυσικοθεραπείας από το 1996 και με οδηγό τη γνώση και γνώμονα τον άνθρωπο επιδιώκει την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

Με ειδίκευση στην αντιμετώπιση και θεραπεία παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, εφαρμόζουμε τις μεθόδους της Χειροπρακτικής (manual therapy) και της Στεγνής Βελόνας (dry needling). Παράλληλα μέσω του σύγχρονου εξοπλισμού που διαθέτουμε, εστιάζουμε στην ολοκληρωμένη αποκατάσταση του ασθενούς, εφαρμόζοντας εξειδικευμένα προγράμματα άσκησης που έχουν ως στόχο την επανεκπαίδευση του κινητικού ελέγχου (motor control), βασιζόμενοι στην τεχνική του Clinical Pilates.

Επιπρόσθετα αξιολογούμε και αναλύουμε ορθοδυναμικά τις πιθανές ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων. Όραμα μας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή αλλά και του κάθε ανθρώπου.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ Μ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ – ΧΕΙΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
Διεύθυνση: ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ & ΛΕΩΝΙΔΑ 3 – ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟΥ ΓΕΡΑΚΑ
Τηλέφωνο: 2106049405 Κινητό: 6974942384
www.activephysiotherapy.com.gr

Η σχέση μου με το νερό δεν ήταν ποτέ καλή. Με την “αγωνιστική” κολύμβηση ακόμα χειρότερη. Οι επιδόσεις μου στο άθλημα ανέκαθεν αντικατόπτριζαν μια σχέση …μίσους. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια ποιος μισεί περισσότερο ποιον … εγώ το νερό ή αυτό εμένα…

Γιατί? Κανείς δεν ξέρει …. κι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος …ή αν τουλάχιστον δεν τον θυμάμαι… γιατί πρέπει να συνεχίζεται αυτό? Μάλλον δεν πρέπει …. έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν “πρέπει” … σημασία έχουν μόνο τα “θέλω” … κι εγώ θέλω να κολυμπήσω πιο γρήγορα. Πάνω στις διακοπές του Πάσχα σε κάτι τέτοιους συλλογισμούς έμπλεξα πάλι. Φυσικά, η βασική αφορμή ήταν η τριαθλητική μου περιπέτεια στις Σπέτσες.

Δε λέω, γουστάρω τους μπελάδες και τις δυσκολίες, η ανήσυχη μου φύση έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να μένει στάσιμη για πολύ καιρό όσο κι αν μου αρέσει η ησυχία. Αναζητώ προκλήσεις και όχι μόνο νέες. Δεν αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς και δεν επιτρέπω να στοιχειώνουν τη ζωή μου απωθημένα. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να ξεκαθαριστεί θα γίνει. Γι’ αυτό πιστεύω πως ήρθε και η ώρα να ασχοληθώ λίγο με το κολύμπι μου, για να σταματήσω τουλάχιστον να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου στους αγώνες τριάθλου,

Είμαι σε μια φάση της ζωής που έχω συμφιλιωθεί πλέον με τον εαυτό μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου. Ξέρω ποιος είμαι, από που έρχομαι, τι κάνω και που πάω. Τα έχω τακτοποιημένα …όλα. Ή σχεδόν όλα τα σημαντικά τέλος πάντων … Από τα ασήμαντα που μου έχουν απομείνει είναι και ο …φόβος της κολύμβησης σε έναν αγώνα τριάθλου. Ο τελευταίος φόβος προς την επιδιωκόμενη τριαθλητική λύτρωση.

Όπως καταλαβαίνετε, η προσέγγιση στο ζήτημα δεν είναι τόσο προπονητικής φύσεως. Η βελτίωση μου δεν πρόκειται να επέλθει απλώς από την προπονητική διαδικασία. Αυτό το έχω προσπαθήσει στο παρελθόν και έχω αποτύχει. Μου χρειάζεται κάτι άλλο, πιο πνευματικό, πιο …συναισθηματικό ίσως. Αν γινόταν να αγαπήσω το νερό και να το κάνω να με αγαπήσει και αυτό … θα ήταν το ιδανικό! Ναι καλά καταλάβατε, εδώ μιλάμε για …τρέλα.

Έχω μάθει πλέον πως αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με καβγάδες. Αυτούς τους εχθρούς δεν μπορείς να τους κερδίσεις. Και είναι βασικός κανόνας του πολέμου … ότι δεν μπορείς να κερδίσεις, καλύτερα να το πάρεις με το μέρος σου. Τους τελευταίους μήνες μετά και τις συμβουλές του προπονητή μου, άρχισα να βλέπω και να αισθάνομαι το νερό διαφορετικά. Έχω κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να σταματήσω να …παλεύω μαζί του, να χαλαρώσω περισσότερο και να το αφήσω να με επιπλεύσει. Όχι ότι τα έχω καταφέρει κιόλας βέβαια … αλλά μου φαίνεται πως είμαι σε καλό ρεύμα.

Εδώ και λίγες μέρες βρίσκομαι στο χωριό, επισήμως πλέον πιο κοντά στο νερό για την εαρινή περίοδο. Εδώ έτσι κι αλλιώς θα το βλέπω κάθε μέρα (αυτό μ’ αρέσει) και θα το κολυμπάω όσο συχνότερα μπορώ (αυτό θα΄ θελα να μ’ αρέσει …περισσότερο).

Δεν ξέρω αν και τι θα έχω καταφέρει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Πιθανότατα δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ο αγωνιστικός προσανατολισμός παραμένει το δίαθλο. Δεν ξέρω αν θα τρέξω άλλο τρίαθλο φέτος, αλλά δεν θα ήταν άσχημα να νιώθω αγωνιστικά πιο έτοιμος και αποφασισμένος και για κάτι τέτοιο. Αφού έχω καταφέρει να συμφιλιώσω τόσα πράγματα μέσα μου …γιατί όχι και αυτό?

* Η φωτογραφία του άρθρου τραβήχτηκε Μεγάλο Σάββατο. Στο βάθος δεξιά ίσα που φαίνομαι να κολυμπάω αφήνοντας την “γραμμή” μου κάτω από το Ηλιοβασίλεμα. Σε ένα τέτοιο σκηνικό θέλω να πιστεύω πως τελικά θα καταφέρω να συμφιλιωθώ και με τον τελευταίο μου φόβο…

Καλησπέρα από Σπέτσες. Αυτό ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά όχι και πολύ σίγουρο … αλλά ναι τελικά, θα το κάνω!

Πέντε μέρες μετά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου, αύριο θα βουτήξω στις Σπέτσες για τον πρώτο αγώνα τριάθλου της χρονιάς (μπορεί και τον τελευταίο, ποιος ξέρει…). Εννοείται πως θα μπω στην μεγάλη απόσταση (1,5-50-10χλμ) … ή κάνουμε αγώνα ή δεν κάνουμε. Τα σπριντ δεν μου πάνε άλλωστε. Αφού αποφάσισα να έρθω στις Σπέτσες να “χαλαρώσω” τουλάχιστον να το ευχαριστηθώ.

Ο βασικός στόχος είναι να βγω από το νερό … μετά θα το δείξει η μέρα και η αντίδραση ποδιών, καθότι δεν νομίζω πως έχω επανέλθει και πλήρως μετά το πανευρωπαϊκό. Τι θα γίνει τελικά … θα δούμε αύριο. Προς το παρόν … ξεκούραση … Μ’ έχει φάει και η δουλειά όλη την εβδομάδα και δεν έχω καταφέρει να κάνω έναν ύπνο της προκοπής.

Άλλος ένας μεγάλος διεθνής αγώνας διάθλου ολοκληρώθηκε για μένα με την 22η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη την Κυριακή που μας πέρασε 21/4 στο Horst της Ολλανδίας. Ο συναγωνισμός φέτος ήταν ο πιο δύσκολος όλων των εποχών για την μεγάλη απόσταση (15-60-7,8χλμ για αυτόν τον αγώνα), όπως άλλωστε είχε προαναγγελθεί και πριν τον αγώνα από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Φέτος δεν θα γίνει ευρωπαϊκό στην κλασική απόσταση, οπότε όλοι οι διαθλητές είχαν στρέψει την προσοχή τους σε αυτόν και μόνο τον αγώνα.

Με αυτό το δεδομένο, η 22η θέση με αφήνει ικανοποιημένο, αφού ήμουν μέσα στον συναγωνισμό και κατάφερα να αφήσω πίσω μου πολλούς καλούς αθλητές, όμως ξέρω πως είχα κάτι παραπάνω στα πόδια μου που δεν μου επέτρεψαν οι συνθήκες να δείξω. Ήμουν σε πάρα πολύ κατάσταση και όλα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλά … αν δεν είχε τόσο πολύ κρύο, κάτι που με επηρέασε αρνητικά ειδικά στην ποδηλασία.

Το πρωί που έφευγα από το ξενοδοχείο, η θερμοκρασία ήταν στους 3 C. Ακόμα και με την προθέρμανση δεν κατάφερα να αισθανθώ τους μύες μου έτοιμους προς δράση. Η εκκίνηση πρέπει να δόθηκε με 5-6 C και δεν νομίζω να ζέστανε περισσότερο κατά τη διάρκεια του αγώνα, αφού είχε και μια ελαφριά συννεφιά που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.

Πάραυτα, στο πρώτο τρέξιμο (15χλμ) ένιωθα αρκετά καλά και παρότι ξεκίνησα τελευταίος, προσεκτικά έπιασα τον ρυθμό μου και με σταθερό και άνετο τέμπο σιγά σιγά άρχισα να κερδίζω θέσεις στην κατάταξη. Τελειώνοντας αυτό το 15άρι μπήκα στην περιοχή αλλαγών ακριβώς στα 49 λεπτά, μέσα στον στόχο μου, χωρίς κάποιο πρόβλημα και χωρίς να αισθάνομαι πως έχω “καταναλωθεί” ιδιαίτερα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να ήμουν κάπου στην θέση 15 της κατάταξης και όλα έδειχναν καλά και αισιόδοξα για τη συνέχεια.

Πίστευα πως στο κομμάτι της ποδηλασίας (60χλμ, 3 γύροι) θα ήμουν ακόμα πιο δυνατός και θα ήμουν σε θέση να κυνηγήσω περισσότερες θέσεις μπροστά, όμως εδώ είχα κάνει πολύ λάθος. Οι συνθήκες δε με ευνοούσαν καθόλου. Στον παγωμένο αέρα ένιωθα τους μύες μου σφιχτούς και όχι σε θέση να αποδώσουν την ισχύ που θα έπρεπε. Άλλο πρόβλημα επίσης, οι κράμπες που με έπιανα στις γάμπες και μου έκοβαν το ρυθμό.

Ακόμα κι έτσι, το ότι έβγαλα μέση ταχύτητα 39,5χλμ/ω για 60χλμ μετά από 15άρι, το θεωρώ πάρα πολύ καλό, ειδικά έχοντας υπόψιν πως η διαδρομή ήταν και αρκετά τεχνική με πάρα πολλές κλειστές στροφές και πολύ κακό οδόστρωμα στα περισσότερα χλμ. Πέρασα κάποιους αθλητές, αλλά με πέρασαν περισσότεροι.

Εδώ πρέπει να σημειώσω και κάτι ακόμα για το θέμα του ντράφτινγκ το οποίο οι Ολλανδοί, διοργανωτές φρόντισαν να το …ξεφτιλίσουν. Είχαν μέσα στον αγώνα περίπου 10 δικούς τους αθλητές που πηγαίναν ανά 2-3 γκρουπάκια, παρασέρνονται μαζί και άλλους. Χαρακτηριστικά, πρέπει να αναφέρω πως είχα συνέχεια κολλημένο πίσω μου τον Τσέχο αθλητή τον οποίο “έσερνα” για όλα τα 60χλμ της ποδηλασίας. Κανένας έλεγχος στη διαδρομή, οι κριτές εντελώς αδιάφοροι. Δεν δόθηκε ούτε μια ποινή για ντράφτινγκ. Με το θέμα έχω ξενερώσει πολύ γιατί ξέρω πως με περάσαν έτσι αθλητές που δεν θα έπρεπε … Εγώ φταίω (προφανώς) που έπαιζα σωστά, όμως το μεγαλύτερο μου λάθος όμως πάνω στον αγώνα ήταν πως έχασα την αυτοσυγκέντρωση μου.

Εντωμεταξύ, από τον 2ο γύρο και μετά είχαν μπει στη διαδρομή και οι age-groupers κάτι που δημιουργούσε επιπλέον πρόβλημα, ειδικά στα τεχνικά σημεία μέσα στην πόλη όπου μας έκοβαν πάρα πολύ και δυστυχώς μπαίνοντας στην 3ο γύρο για αυτό το λόγο έχασα την επαφή με κάποιους αθλητές που κυνηγούσα. Εκτός από αυτούς πάντως, σε ένα σημείο, μου μπήκε κι ένα αυτοκίνητο μπροστά και με έκλεισε λίγο σε μια στροφή. Γενικά στο θέμα της φύλαξης, οι Ολλανδοί είχαν κάνει καλή δουλειά, αλλά αυτή η περίπτωση τους ξέφυγε. Να μη νομίζουμε δηλαδή πως μόνο στην Ελλάδα έχουμε τέτοια προβλήματα.

Με κρύα πόδια, αλλά ακόμα ζεστή καρδιά να κυνηγήσω τον αγώνα με ότι μου είχε απομείνει κατέβηκα από το ποδήλατο να ξεκινήσω και το 2ο τρέξιμο (7,8χλμ). Τα πόδια μου δεν τα ένιωθα ή για να είμαι ειλικρινής ένιωθα μόνο τον πόνο στις παγωμένες μου πατούσες. Το καλό τουλάχιστον ήταν πως με αυτή την κατάσταση δεν αισθανόμουν και κόπωση, οπότε μπορούσα να τρέξω αρκετά γρήγορα, κάτι που έκανα. Πέρασα από τα πρώτα μέτρα δυο αθλητές μπροστά μου, αλλά στη συνέχεια το επόμενο τρέξιμο ήταν αρκετά μοναχικό. Δυστυχώς οι αθλητές μπροστά μου ήταν εκτός οπτικής μου εμβέλειας ώστε να μην έχω κάποιον να κυνηγήσω. Πάραυτα κράτησα τον ρυθμό μου και μπόρεσα να τερματίσω δυνατά.

Τελικός χρόνος 2:51:35 και 22ος στην κατάταξη του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με συμμετοχή 40 αθλητών, είναι ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, αν και μου μένει πάλι το αίσθημα του ανικανοποίητου. Είχα κάτι καλύτερο στα πόδια μου, αλλά δυστυχώς το κρύο δεν μου επέτρεψε να το βγάλω, ασυνήθιστος σε τέτοιες συνθήκες αγώνα.

Έτσι είναι όμως οι μεγάλοι αγώνες. Γίνονται σε μια συγκεκριμένη μέρα σε έναν συγκεκριμένο τόπο, εκεί μαζεύονται οι καλύτεροι αθλητές και συναγωνίζονται με τις ίδιες συνθήκες για να αναδειχθούν οι καλύτεροι. Γι’ αυτό ονομάζονται Παγκόσμια/Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Ποιοι και πως θα ευνοηθούν είναι απλά θέμα μέρας. Εμένα δυστυχώς δεν με βοήθησε η μέρα, αλλά αισθάνομαι ευτυχής που ήμουν εκεί. Ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι λίγο πιο τυχερός.

Είπαμε, σημασία έχει να είμαι παρών στους μεγάλους αγώνες, με την παρουσία και τον αγώνα έρχονται και οι επιτυχίες. Ξέρω πως είμαι σε καλή κατάσταση, συνεχίζω κανονικά τη σεζόν μου και περιμένω τα καλύτερα αποτελέσματα στους επόμενους αγώνες.

Αναλυτικά τα επίσημα αποτελέσματα του αγώνα εδω:
http://www.triathlon.org/results/…duathlon_european_champion/259010

και ένα γενικό ρεπορτ, εδω:

http://www.trinews.gr/item.php?id=730

Δειτε και ενα ωραιο βιντεάκι απο την ETU