Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Έκανα λόγο αυτές τις μέρες πως έχω κάτι προβληματάκια με τα δόντια μου και “τρέχω” και γι’ αυτό, όμως όπως αποκαλύφθηκε σήμερα το πρόβλημα ήταν πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι (δεν) φαινόταν. Ένα δόντι είχε μολυνθεί άσχημα και μάλλον το πρόλαβα στο τσακ πριν πάθω κάποια χοντρή ζημιά. Το περίεργο είναι πως δεν είχα κάποιο “σήμα” (πόνου) για το πρόβλημα. Δεν με ενοχλούσε ανάλογα.

Το πως έτρεξα στο Πανελλήνιο Διάθλου και ειδικά στον Ημιμαραθώνιο αυτής της Κυριακής μάλλον ήταν θέμα σύμπτωσης …ωρών. Ειδικά αυτές τις μέρες του Ημιμαραθωνίου, είχα κάποιες ενοχλήσεις Σάββατο-Κυριακή, αλλά χτες Δευτέρα η κατάσταση επιδεινώθηκε πολύ, δεν κοιμήθηκα από τον πόνο ώσπου … το δόντι έχασε την άνιση μάχη και παρέδωσε πνεύμα Τρίτη πρωί, όπως μου επιβεβαίωσε και η οδοντίατρος. Έτσι κι αλλιώς το πηγαίναμε για απονεύρωση και πάλι καλά που ήταν προγραμματισμένο γιατί τουλάχιστον τώρα μου καθάρισε το απόστημα και δεν κινδυνεύω με τα χειρότερα.

Η αλήθεια είναι πως τέτοιες μέρες δεν ήθελα να έχω και τέτοια τρεχάματα, αλλά πιστεύω οριακά θα προλάβω να τα έχω τελειώσει αυτά τα θέματα πριν το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και θα ταξιδέψω απόλυτα υγιής στην Ολλανδία.

Όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε από την περιπέτεια που είχε ο θείος μου πριν λίγο καιρό που κατέληξε στο Νοσοκομείο από αντίστοιχο δόντι. Επειδή είχα τα προβληματάκια μου από τότε, θορυβήθηκα και είπα να τα κοιτάξω … όποτε άνοιξαν και οι σχετικές δουλειές. Πάλι καλά όμως, γιατί είχα στην άνω γνάθο μου μια ωρολογιακή βόμβα που θα μπορούσε να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Τουλάχιστον τώρα κάποια πράγματα δρομολογήθηκαν για καλό.

Συμπερασματικά … όλα αυτά τα γράφω απλώς γιατί θέλω να επισημάνω πόσο σημαντικό είναι να μην αμελούμε κάποια θέματα υγείας που μας γυροφέρνουν, αλλά δεν τους δίνουμε και πολύ σημασία όσο έχουμε το νου μας στην προπόνηση. Βέβαια, σε περιόδους προετοιμασίας είναι φυσιολογικό ο οργανισμός μας να μην μας δίνει και τα κατάλληλα σήματα εστιάζοντας περισσότερο στις προπονητικές επιβαρύνσεις. Αυτό όμως απλά κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι και αυτό δεν σημαίνει πως εμείς πρέπει να επαναπαυόμαστε…

Άντε λοιπόν… και εις άλλα με υγεία (η οποία δεν ειναι πάντα όσο δεδομένη μας φαίνεται)

Ο Ημιμαραθώνιος της Αθήνας που συμμετείχαμε σήμερα με την αδερφή μου τη Χαρά θα έπρεπε να είναι ένας συντηρητικός αγώνας προετοιμασίας, ενόψει ευρωπαϊκού διάθλου για μένα, ενόψει Μαραθωνίου Ρότερνταμ για τη Χαρά. Εγώ καθότι πιο έμπειρος έκανα αυτο που έπρεπε να κάνω, η Χαρά όμως μάλλον παρασύρθηκε από την ..χαρά της μέρας και καταπονήθηκε πάρα πολύ με αποτέλεσμα να καταρρεύσει μετά τον τερματισμό και να καταλήξει στα επείγοντα του Ευαγγελισμού, Ευτυχώς τέλος καλό όλα καλά, πλέον έχει επιστρέψει υγιής σπίτι και πάει… γι’αλλα (αυτό που λέει ο ποιητής “εμπρός για νέες νίκες για νέες συντριβές”)

Η Χαρά άμα θελήσει κάποια στιγμή θα σας διηγηθεί η ίδια τις περιπέτειες της, οπότε επιστρέφοντας στα δικά μου. Η μέρα ήταν όμορφη, αν και ο καιρός θα μας έβγαζε υγρασία και ζέστη, επικίνδυνα πράγματα για ημιμαραθώνιο. Δεν είχα καμιά διάθεση να ρισκάρω τίποτα σε αυτόν τον αγώνα και το σχέδιο ήταν σαφές. Συντηρητική εκκίνηση, σταθερό τέμπο, σίγουρος αγώνας, καλό πλασάρισμα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Όπερ και εγένετο. Μετά τα πρώτα χιλιόμετρα σταθεροποιήθηκα στην 4η θέση και αυτήν κράτησα μέχρι τον τερματισμό μου σε 1:13:29. Μπροστά μου μόνο οι Κώστας Πούλιος, Γιώργος Καραβίδας, Αντώνης Παπαδημητρίου, όλοι δρομείς με ρεκόρ 2:25 και κάτω στον Μαραθώνιο. Είμαι ευχαριστημένος από τη θέση, αλλά θα ήθελα έναν καλύτερο χρόνο. Σε αυτή τη διαδρομή πάντως και με αυτές τις καιρικές συνθήκες δεν θα ήταν εύκολο, οπότε …προσεκτικά και …αυτό που έγινε.

Να σημειώσω εδώ πως στα μέγιστα της άνεσης του αγώνα συνέβαλε και το καινούριο παπούτσι που φόρεσα και δοκίμασα πρώτη φορά σε αγώνα, το adidas boost. Το νέο καινοτόμο παπούτσι της adidas με έβγαλε ασπροπρόσωπο αφού κάνει πραγματικότητα ότι υπόσχεται. “Τα πάντα όλα” χωρίς υπερβολή. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.

Στο τέλος της σημερινής μέρας αισθάνομαι λίγο κουρασμένος (αλίμονο… ημιμαραθώνιο έτρεξα) αλλά όχι ιδιαίτερα χρεωμένος, οπότε συνεχίζουμε κανονικά. Την επόμενη Κυριακή (7/4) έχουμε τοπικο πρωτάθλημα ατομικής χρονομέτρησης ποδηλασίας και σε 3 βδομάδες το ευρωπαϊκό διάθλου. Το απρόβλεπτο φόρτωμα των ημερών, αφορά κάτι οδοντικές εργασίες που μου άνοιξαν, αλλά ελπίζω να τις τελειώσω χωρίς προβλήματα σύντομα. Αυτά είναι από τα προβλήματα που πρέπει να να υπάρχουν για να μην αισθανόμαστε αγχωμένοι που …”όλα είναι καλά” ..χαχαχα.

Αναλυτικά ρεπορτ από τον αγώνα εδώ: http://www.runningnews.gr/item.php?id=13940

Τα αποτελέσματα εδώ: http://www.runningnews.gr/item.php?id=13939

Ολη η μετάδοση της ΝΕΤ απο τον σημερινό ημιμαραθώνιο εδω (τερματίζω στο 1:30:30 του βίντεο, ακουστε σχόλια…!!!)

Και εδώ πολλές περισσότερες Φωτογραφίες (όχι που θα έχανα…χαχαχα). Για άλλη μια φορα ευχαριστώ τους Γιώργο Σπύρο, Χρήστο Βαξεβάνη και τους υπόλοιπους φίλους που με εικονογράφησαν.

Ανάμεσα στ’αλλα, το φετινό ανοιξιάτικο πρόγραμμα περιλαμβάνει και Ημιμαραθώνιο και … ο καιρός έφτασε. Αύριο (31/3/2013) μπαίνω να τρέξω στον 2ο Ημιμαραθώνιο Αθήνας ο οποίος παράλληλα είναι και Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου οπότε αναμένεται δυνατός ο συναγωνισμός.

Είναι μια καλή ευκαιρία για μένα να κάνω ένα δυνατό προπονητικό τεστ στο τρέξιμο ενόψει του πανευρωπαϊκού διάθλου. Για για βγάλω στην Ολλανδία άνετα και γρήγορα το πρώτο 15αρι τρέξιμο και να συνεχίσω δυνατά στο ποδήλατο θα πρέπει να έχω στα πόδια μου κάτι παραπάνω … κάτι σε ημιμαραθώνιο δηλαδή. Δεν ξέρω ακριβώς πως είμαι, μια βδομάδα μετά το πανελλήνιο διάθλου, αλλά αισθάνομαι ξεκούραστος αν και όχι ειδικά προετοιμασμένος για αυτόν τον αγώνα.

Ακόμα κι έτσι, είναι και ευκαιρία για μια ωραία και άνετη βόλτα στους δρόμους της Αθήνας χωρίς αυτοκίνητα. Η διαδρομή θα ξεκινήσει από το Ζάππειο και θα κινηθεί σε κεντρικούς δρόμους (Αμαλίας, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Φιλελλήνων, Βασ. Όλγας, Βασ. Κωνσταντίνου, Λ. Αλεξάνδρας, Πατησίων) για να τερματίζουμε με το καλό στο Ζάππειο.
* Δείτε αναλυτικά τον χάρτη της διαδρομής εδώ:
http://www.athinahalfmarathon.gr/…/half-marathon/37
και όποιοι μένετε σε περιοχές κοντά στη διαδρομή, βγείτε στο δρόμο να μας δείτε!

Υπόψιν ότι τον αγώνα θα τον δείξει τηλεοπτικά σε ζωντανή μετάδοση και η ΝΕΤ από τις 8.30 εως τις 11 το πρωί.

Αν με αναζητήσετε ανάμεσα στους 3000 δρομείς του Ημιμαραθωνίου, πιστεύω θα με εντοπίσετε εύκολα. Όχι τόσο γιατί ευελπιστώ να βρίσκομαι στους προπορευόμενους, αλλά περισσότερο λόγω… ενδυμασίας. Φέτος είναι στη μόδα το κίτρινο της σημαδούρας! Χαχα … τα λέμε, καλή αντάμωση στους δρόμος του κέντρου.

Αποστολή εξετελέσθη σήμερα στον Σχινιά. Αναδείχθηκα πρωταθλητής Ελλάδος στο δίαθλο για 3η συνεχόμενη χρονιά και 4η συνολικά.

Φέτος αποφασίστηκε για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου το εθνικό πρωτάθλημα να γίνει στη σπριντ απόσταση (6-20-3χλμ για την ακρίβεια) κάτι που θεωρητικά θα το έκανε σαν κούρσα πιο εύκολη και πιο “ασφαλή” με την έννοια πως …δεν προλαβαίνεις να πάθεις και πολλά πράγματα μέσα σε μόλις 1 ώρα αγώνα. Το προγνωστικά με είχαν έτσι κι αλλιώς άνετο φαβορί, όμως ο αγώνας πρέπει να έχει όλη τη σημασία της λέξεως οπότε δεν κατέβηκα σήμερα με στόχο απλώς να κερδίσω εύκολα. Έπρεπε να κάνω ένα δυνατό αγωνιστικό τεστ διάθλου πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οπότε αποφάσισα να κάνω αυτό το θεωρητικά εύκολο αγώνα …με το δύσκολο τρόπο. Σπριντ ήταν η απόσταση … εεε, θα την έκανα σπριντ, όλα μέσα από την αρχή!

Νομίζω πως με το που δόθηκε η εκκίνηση … το παράκανα δύσκολο, αφού πέρασα το πρώτο χιλιόμετρο σε 2:56 (βάση της ένδειξης του Garmin), μάλλον παρασυρόμενος και από τον ευνοϊκό αέρα. Όχι ότι έπαθα και τίποτα, αλλά σίγουρα δεν ήταν ρυθμός που θα μπορούσα να κρατήσω για πολύ, ειδικά μετά την αναστροφή που είχαμε και τον αέρα κόντρα. Επιστρέφοντας προς την περιοχη αλλαγών για να κλείσω το πρώτο 3άρι, συνέβη και το αστείο της ημέρας. Κατευθυνόμενος προς την αναστροφή σάστισα όταν άρχισα να ακούω μια σφυρίχτρα …καθόλου καλός ήχος! Συνηθισμένος από τους διεθνής αγώνες που η σφυρίχτρα ανήκει σε κριτή και σημαίνει κάτι “κακό” σταμάτησα για λίγο σαστισμένος μήπως έχω πάρει λάθος δρόμο. Τελικά αποδείχθηκε πως η σφυρίχτρα άνηκε σε κάποια κυρία που είχε επιλέξει αυτόν τον τρόπο για να …χαρεί … οι κανονικοί κριτές ευτυχώς άρχισαν να μου φωνάζουν να συνεχίσω κανονικά …κι έτσι έγινε.

Η δεύτερη στροφή ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα και συνολικά το πρώτο 6αρι σε 19:16. Έτσι ανέβηκα και στο ποδήλατο για να …πατήσω. Με δεδομένο τον δυνατό κόντρα στη μια ευθεία τελικά νομίζω τα κατάφερα καλά, αφού έβγαλα στα 20χλμ της κυκλικής διαδρομής (+μερικά μέτρα παραπάνω για το μπες-βγες απο το σιρκουι) μέση ταχύτητα πάνω από 41χλμ/ωρα με καλή αίσθηση, παρά το πολύ δυνατό τρέξιμο που είχε προηγηθεί. Συνολικός χρόνος πάνω στο ποδήλατο ακριβώς 30 λεπτά.

Κατεβαίνοντας από το ποδήλατο και φορώντας γρήγορα τα καινούρια μου Pearl Izumi Iso Transition (νομίζω πως σε αυτόν τον αγώνα έκανα τις ποιο γρήγορες αλλαγές μου ever!), πήγα να φύγω σφαίρα για το δεύτερο τρέξιμο, όμως εκεί είχα μια κράμπα. Σταμάτησα προς στιγμήν για μια μικρή διάταση και …ευτυχώς συνέχισα χωρίς πρόβλημα. Στα επόμενα 3χλμ παρά την μεγάλη διαφορά που είχα από τους υπολοίπους συναθλητές μου, πιέστηκα όσο μπορούσα για να …το κάνω ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό το 3άρι ολοκληρώθηκε σε 10:01 ενώ ο συνολικός αγώνας σε 1 ώρα και 26 δευτερόλεπτα. Ευτυχής τερματισμός για την παρουσία σε άλλο ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και τη διατήρηση του τίτλου του πρωταθλητή.

Στην δεύτερη θέση πίσω μου τερμάτισε ο Ηλίας Ξάνθος (1:03:48) που ήταν η ευχάριστη έκπληξη της μέρας. Ο Ηλίας υπήρξε κορυφαίος αθλητής και αυτή του εμφάνιση είναι ελπιδοφόρα για πλήρη ανάκαμψη στο μέλλον και ειδικά στο τρίαθλο όπου έχει υπάρξει και πρωταθλητής Ελλάδος. Τρίτος ήταν ο Γιώργος Αλυφαντής (1:05:06) και πρώτος βετεράνος ήταν ο Δημήτρης Παππάς (1:06:11). Στις γυναίκες πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ντενίζ Δημάκη (1:10:43) μετά από δυο χρονιές απουσίας από τη διοργάνωση.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω την διοργάνωση της Tranistion Sports για την συνεργασία με την ΕΟΤΡΙ και τη φιλοξενία της διοργάνωσης, ώστε να μας προσφέρουν έναν πολύ όμορφο αγώνα. Ευχαριστώ τους χορηγούς μου (Pearl Izumi, Xendurance, Garmin, High5) για όλα τα υλικά τους με τα οποία προπονούμε τόσους μήνες και αγωνιστικά σήμερα, όπως επίσης τον προπονητή μου Βασίλη Κρομμύδα ο οποίος έχει καταφέρει να με ανεβάσει ένα επίπεδο φέτος και να με κρατάει καλά για να αγωνίζομαι καλύτερα (μεγάλη υπόθεση αυτό…ειδικά για κάποιον με τα δικά μου κουσούρια).

Για τις φωτογραφίες ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Γιώργο Σπύρο. Περισσότερες φωτογραφίες εδω . Tα αποτελέσματα εδω: http://www.trinews.gr/item.php?id=712

Η Σαρακοστή ξεκίνησε, αλλά η διατροφική νηστεία για αυτή την περίοδο θα ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Η εαρινή αγωνιστική περίοδος για μένα ουσιαστικά μόλις ξεκινάει. Την Κυριακή που μας έρχεται 24/3 ξαναμπαίνω σε δίαθλο μετά από από σχεδόν 7 μήνες! Μου’χει λείψει…

Την Κυριακή λοιπόν διεξάγεται στον Σχινιά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, σε μικρότερη απόσταση από τη συνηθισμένη, αλλά αυτό δε με απασχολεί καθόλου. Ο στόχος … προφανής. Διατήρηση του τίτλου του Πρωταθλητή Ελλάδος στο αγώνισμα μετά τις δυο συνεχόμενες κατακτήσεις των προηγουμένων ετών (2011, 2012)

Προπονητικά και ψυχολογικά είμαι πανέτοιμος και με τις ζέστες της προηγούμενης εβδομάδας σχεδόν μου πέρασε και η τενοντίτιδα που με ταλαιπωρούσε 1,5μηνα. Αυτό το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας κατάφερα να την κάνω για το χωριό και να μαζέψω ύπνο και ηρεμία. Αυτή τη βδομάδα πάμε πλέον χαλαρά και την Κυριακή στον αγώνα …όλα μέσα!

Καλή αντάμωση στον Σχινιά!

* Έτοιμος: