Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Σήμερα μπαίνω αισίως στον τελευταίο μήνα πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης (Powerman Zofingen, 2/9). Πλέον μετράω αντίστροφα και κάθε προπόνηση μετράει για έναν συγκεκριμένο λόγο. Νιώθω καλά ως εδώ και ελπίζω ο Αύγουστος να είναι ευγενικός και λίγο πιο δροσερός μαζί μου, απ’ οτι ο Ιούλιος.

Πάντως, πριν μπούμε σε αυτόν τον τελευταίο μήνα, σαν Ελλάδα κάναμε την έκπληξη. Είμαι ο πρώτος elite αθλητής που δηλώθηκα επίσημα στον αγώνα και εξοφλήθηκε και οικονομικά η συμμετοχή μου. Η Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου, σε αυτούς τους δύσκολα οικονομικά καιρούς για κάθε τι ελληνικό, αποδείχθηκε ποιο συνεπής από κάθε άλλη ομοσπονδία του κόσμου πληρώνοντας νωρίτερα τη συμμετοχή μου στη διοργάνωση.

Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται από την Ε.Ο.Τρι και στηρίζουν την προσπάθεια μου και ειδικά τον Χρήστο Βαξεβάνη. Ο Χρήστος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ τα τελευταία τρία χρόνια που κάνω κι εγώ την προσπάθεια μου για κάτι καλό στο άθλημα και πραγματικά μου έχει σταθεί σαν κάτι παραπάνω από φίλος σε όλο αυτό.

Αυτή η αναφορά δεν γίνεται τυχαία χρονικά, καθώς ο Χρήστος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας δημοσιεύματος που προσπαθούσε να τον εκθέσει με αφορμή τον αγώνα τριάθλου της Κυπαρισσίας (29/7), παραποιώντας λεγόμενα του. Αστειότητες εναντίον ενός ανθρώπου που ουσιαστικά κρατά σε συνοχή την ελληνική ομοσπονδία τριάθλου έχοντας αναλάβει μεγάλες ευθύνες. Έχει βάλει πολλές σκοτούρες στο κεφάλι του χωρίς ουσιαστικά να έχει κάποιο κέρδος.

Κάποιοι που συστηματικά σφετερίζονται εξουσίες και προνόμια, προσπαθούν να πλήξουν την Ε.Ο.Τρι χτυπώντας τους ανθρώπους της με κάθε αφορμή, για να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα. Είναι οι ίδιοι που ήταν στο παρελθόν στην Ε.Ο.Τρι, πέρασαν από δημόσια αξιώματα χωρίς επιτυχία, άφησαν συντρίμμια και τώρα ξαναγυρνούν να το παίξουν σωτήρες, ενώ έχουν προδώσει το άθλημα και τους αθλητές του πολλές φορές στο παρελθόν.

Ο ελληνικός αθλητισμός γενικά δεν πάει καθόλου καλά και το τρίαθλο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά ευτυχώς που έχουμε ανθρώπους εργάτες σαν τον Χρήστο να στηρίζουν με πράξεις τις προσπάθειες των αθλητών. Καμιά φορά σαν αθλητές το θεωρούμε δεδομένο και ξεχνάμε να ευχαριστούμε, όμως δεν μπορούμε να αγνοούμε σημεία των καιρών και τουλάχιστον με τον λόγο μας να στηρίζουμε κι εμείς αυτούς τους ανθρώπους όταν κάποιοι επιχειρούν να τους θίξουν.

Ο Ιούλιος ήταν πολύ δύσκολος και πολύ καυτός. Η προπόνηση βγήκε κουτσά – ζεστά και δεν έχω δικαίωμα να παραπονούμαι αφού επέλεξα να μείνω στο θερμό κλίμα του Χαλκουτσίου. Όχι πως είχα και άλλη επιλογή με τις παράλληλες οικονομικές συγκυρίες και οικογενειακες-επαγγελματικές υποχρεώσεις. Εντούτοις κάποια πράγματα που έπρεπε να γίνουν προπονητικά, 4 εβδομάδες τώρα έγιναν και … προχωράμε βάση σχεδίου στο δρόμο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Zofingen 2/9).

Σε αυτό τον δρόμο, μια μικρή αγωνιστική στάση είναι επιβεβλημένη για να πάρουμε τις απαραίτητες ψυχολογικές και σωματικές ανάσες. Έτσι θα τρέξω αυτή την Κυριακή (29/7) στο σπριντ Τριαθλο της Κυπαρισσίας. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος στόχος, απλά να ευχαριστηθώ τον αγώνα και την εκδρομή. Προπονητικά, μια τέτοια ένταση, πιστεύω θα με βοηθήσει να ξεμπουκώσω ενόψει των τελευταίων δύσκολων προπονήσεων του Αυγούστου.

Θα τα ξαναπούμε από Δευτέρα και ελπίζω τον μήνα που θα ακολουθήσει να μοιράζομαι μαζί σας πιο συχνά τις μέρες μου στο δρόμο….

* Μην ξεχάσω να αναφερθώ … Σήμερα ξεκινούν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες (μια μικρή εισαγωγή διαβάστε εδω http://www.runningnews.gr/item.php?id=12020). Εμείς, όσο παραμένουμε αγνοί αθλητές, παραμένουμε και αγνοί φίλαθλοι. Ο Κόσμος ποτέ δεν ήταν τέλειος, αλλά έστω κι έτσι μπορούμε να ευχαριστηθούμε τη γιορτή του αθλητισμού και να ονειρευτούμε όλα αυτά τα θεωρητικά ιδανικά πως έστω και για μια στιγμή γίνονται αληθινά για όλη την ανθρωπότητα … Οταν τελειώσει η στιγμή μας, μπορούμε να γκρινιάξουμε για ότι μας ενοχλεί μέσα ι έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το πρώτο μου τρίαθλο το έτρεξα το 2002. Είχα κάποιες θέσεις στην τριάδα εκείνα τα πρώτα χρονιά, αλλά παρά τις αρκετές νίκες σε δίαθλο, ποτέ δεν είχα κερδίσει αγώνα τριάθλου. Αυτό έμελλε να γίνει χτες, Κυριακή 1/7/2012 στον Τυρό Αρκαδίας και το “1ο Τρίαθλο Τσακωνιάς”. Σπριντ τρίαθλο με 750μ κολύμβησης, 22χλμ ποδηλασίας και 5,5χλμ τρεξίματος (σύμφωνα με τις αποστάσεις που έδωσαν οι διοργανωτές) με διοργανωτή την οργάνωση run4green υπό την αιγίδα της Ε.Ο.Τρι.

Ο αγώνας δεν ήταν καθόλου εύκολος. Έχοντας μείνει αρκετά πίσω στο κολύμπι κλασικά θα έπρεπε να κυνηγήσω στην δύσκολη διαδρομή ποδηλασίας, η οποία είχε αρκετές ανηφοροκατηφόρες. Εκεί κατάφερα να τους προσπεράσω όλους, εκτός από έναν, τον Γιάννη Πετρακόπουλο, κάποτε από τα ταλέντα του τριάθλου που τα τελευταία χρόνια είχε εστιάσει την προσοχή του στην ποδηλασία. Ο Γιάννης έκανε πολύ καλό αγώνα σε κολύμβηση και ποδηλασία, αλλά στο τρέξιμο δεν είχε την προετοιμασία για να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό. Έτσι κατάφερα να τον προσπεράσω γύρω στο 2ο χλμ και από εκεί και πέρα να συνεχίσω πιο χαλαρά για φτάσω πρώτος στον τερματισμό. Ο Γιάννης ακολούθησε δεύτερος και είμαι σίγουρος πως αν ξεκινήσει πάλι σοβαρά προπόνηση τριαθλου θα έχει πολλές διακρίσεις στο μέλλον.

Όλα καλά, μπορώ να πω πως πήγαν, είχαν καλή αίσθηση, παρά την “νεκρή” προηγούμενη εβδομάδα με τον τραυματισμό μου στο γόνατο, και την φορτωμένη αυτή βδομάδα για να καλύψω λίγο τα χαμένα χιλιόμετρα. Έτσι, δεν ήμουν και πολύ σίγουρος τι έπρεπε να περιμένω από τον εαυτό μου σε αυτόν τον γρήγορο αγώνα, αλλά μάλλον καλά ανταποκρίθηκα και χωρίς ιδιαίτερο στρες που είναι σημαντικό, απλώς για να συνεχιστεί κανονικά και η προπόνηση τις επόμενες μέρες.

Τέλος πάντως όλα καλά και έγιναν και ακόμα καλύτερα αφού η ομάδα πήρε και πρωτιά στις γυναίκες. Έτσι γυρίσαμε με δυο κυπελλάκια από τον Τυρό, όλο χαμόγελα, όχι μόνο για τις πρωτιές, αλλά κυρίως για την ωραίο αγώνα και την εκδρομή που απολαύσαμε. Η διοργάνωση ήταν εξαιρετική και οι άνθρωποι πολύ φιλόξενοι. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς για τις δυο ωραίες μέρες που περάσαμε. Πάνω απ’ όλα να διασκεδάζουμε και να περνάμε καλά με αυτά που κάνουμε, είτε στον Τυρό της Τσακωνιάς, είτε στο Ζόφιγνκεν της Ελβετίας.

Αναλυτικό ρεπόρτ του αγώνα:
http://www.trinews.gr/item.php?id=550

και τα αποτελέσματα, εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=549

και μερικές φωτογραφίες:

προς το παρον ενα δείγμα:

Μετά από έναν Ιούνιο που η ξεκούραση υπερίσχυσε της προπόνησης και ένας μικροτραυματισμός ήρθε καπάκι να με ξεκουράσει ακόμα περισσότερο, αυτή την Κυριακή …πάω για αγώνα! Sprint τρίαθλο στον Τυρό της Τσακωνιάς http://www.trinews.gr/item.php?id=495 .

Η αλήθεια είναι πως είμαι κάπως ανέτοιμος για αγώνα, αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα χρειάζομαι ένα ισχυρό σοκ έντασης για να ξαναμπώ σε φουλ ρυθμούς προπόνησης για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου (Ζόφινγκεν, 2/9). Τα περιθώρια έχουν στενέψει και έτσι κι αλλιώς, ας μην ξεχνιόμαστε τις δυο επόμενες βδομάδες θα έχω και τις συλλογικές υποχρεώσεις μου. Τοπικό Πρωτάθλημα ποδηλασίας 7-8 Ιουλίου (ατομική χρονομέτρηση 26,6χλμ, αντοχή 80χλμ) και διασυλλογικό πρωτάθλημα στίβου 14-15 Ιουλίου (5000μ).

Έτσι πιστεύω πως αυτός ο αγώνας θα είναι ότι πρέπει. Κολύμβηση 750 μέτρα για ζέσταμα και μετά φουλ ένταση με 22χλμ ποδηλασία σε ανηφοροκατηφορα και 5,5χλμ τρέξιμο. Έτσι για να ξεμπουκώσουμε και μετά … να χαλαρώσουμε και μια μέρα στην Τσακωνιά. Όχι πως μου έχει λείψει η Θάλασσα (κολυμπάω από αρχές Απρίλη, μην ξεχνάμε), αλλά μια αλλαγή στο περιβάλλον είναι πάντα χρήσιμη και γεμίζει μπαταρίες.

Τα λέμε στον Τυρο λοιπόν, ελπίζω να δω αρκετούς από εσάς εκεί….

Αυτή είναι μια από εκείνες τις δυσάρεστες, αλλά κρίσιμες αποφάσεις. Κανονικά αύριο, Παρασκευή 22 Ιουνίου, θα αγωνιζόμουν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας με κύριο στόχο μια διάκριση στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης. Οι αγώνας γίνονται στη Λάρισα αλλά εγώ δεν κατάφερα να πάω εξαιτίας τραυματισμού.

Πρέπει να είναι από τους πιο χαζούς και άτυχους τραυματισμούς που έχω πάθει. Κατεβαίνοντας μια κατηφόρα με βαρύ πάτημα, μου βγήκε ένα αυτοκίνητο από μια διασταύρωση. Ευτυχώς πρόλαβα να σταματήσω, όμως όταν σηκώθηκα ορθοπέταλο για να ανακτήσω την ταχύτητα μου, η αλυσίδα έπεσε από τον μεγάλο δίσκο στον μικρό (μάλλον πάνω στα φρένα κατέβασα δίσκο χωρίς να το καταλάβω), το πόδι βρέθηκε στο κενό ….και χτύπησα με δύναμη το γόνατο μου πάνω στο τιμόνι! Όσο επιπόλαιο κι αν ακούγεται, ήταν αρκετό για να μείνει πρησμένο το πόδι μερικές μέρες και ακόμα και τώρα να έχω ενοχλήσεις, χωρίς ωστόσο να έχω κάνει καθόλου προπόνηση.

Τι να πω… συμβαίνουν και αυτά (?) … ας ελπίσουμε να είναι οι τελευταίε μέρες ξεκούρασης στον δρόμο της επιστροφή για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου στο Ζόφινγκεν. Ίσως και να μπορούσα να αγωνιστώ σφίγγοντας τα δόντια, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να ρισκάρω σε καμία περίπτωση κάποια υποτροπή που θα με άφηνε επιπλέον μέρες εκτός προπονήσεων σε αυτη την κρίσιμη φάση, 2,5 μηνες πριν το παγκόσμιο.

Αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος, όχι μόνο γιατί έχασα την ευκαιρία για ένα καλό τεστ ενάντια στους κορυφαίους Έλληνες ποδηλάτες, αλλά γιατί τελευταία στιγμή κρέμασα και την ομάδα μου “Etcetera WorldofBike.gr Θησέας” η οποία περίμενε από μένα μια πολύ καλή θέση στην ατομική χρονομέτρηση.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως πέρσι τέτοια εποχή ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση, έχοντας μείνει εκτός προπονήσεων τρεξίματος πολύ καιρό και έχοντας ελάχιστη ένταση ποδηλασίας στα πόδια μου, Τουλάχιστον φέτος, όλος ο χειμώνας πήγε πολύ καλά και από εδώ και πέρα είναι στο χέρι μου να πατήσω με αυτοπεποίθηση σε αυτή την προετοιμασία και στις μέρες ξεκουρασης που περνάω τώρα ώστε να εμφανιστώ ακόμα πιο δυνατός στο Ζόφινγκεν.