Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Αποστολή εξετελέσθη και φέτος στο Falkenstein της Γερμανίας. Η Χαρά πήρε το βάπτισμα του πυρός σε αγώνες Powerman, ακριβώς όπως κι εγώ πέρσι. Η μόνη διαφορά ήταν στον καιρό, πέρσι έβρεχε συνέχεια, φέτος ο Ήλιος έκαιγε.

Πάραυτα η αδερφή μου τα κατάφερε πολύ καλά. Στάθηκε αξιοπρεπώς σε έναν πάρα πολύ απαιτητικό αγώνα όχι μόνο λόγω της απόστασης (16χλμ τρέξιμο, 64χλμ ποδηλασίας και ξανά 8χλμ τρέξιμο) αλλά κυρίως για τη δυσκολία των διαδρόμων, αφού τόσο το τρέξιμο όσο και η ποδηλασία είχαν πάρα πολύ ανηφόρα-κατηφόρα και συνολικά πολλά μέτρα υψομετρικής.

Τερμάτισε σε χρόνο 4 ώρες 26 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα 10η ανάμεσα σε 31 γυναίκες από 6 χώρες που συμμετείχαν. Επίσης ήταν πρώτη στην κατηγορία της 20-24 ετών αν και …μοναδική συμμετέχουσα. Μόλις 22 ετών …δύσκολα κοπέλες της ηλικίας της δοκιμάζουν κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς. Η 10η θέση στη γενική κατάταξη των γυναικών από μόνη της είμαι μεγάλη επιτυχία, αφού εκτός των άλλων παίρνει βαθμούς και στη συνολική βαθμολογία των αγώνων Powerman.

Όσο για μένα …4,5 ώρες έτρεχα κι εγώ πάνω κάτω να της φωνάζω και να την φωτογραφίζω σε διαφορά σημεία της διαδρομής και κυρίως στην φοβερή πρώτη ανηφόρα της ποδηλασίας που είχε 16% κλίση.

Η Χαρά είναι PowerWoman λοιπόν και περιττό να σας πω πόσο περήφανος είμαι!
Πάμε γι’ άλλα … και οι δυο μας πλέον!

Για την ιστορία, νικητές του αγώνα ήταν τα αναμενόμενα φαβορί, ο Ελβετός Andy Sutz με 3:11:48
και η Γερμανίδα Ulrike Schwalbe με 3:41:12. Οι ίδιοι αθλητές είχαν κερδίσει και πέρσι. Οι πρωτοι 10 του αγώνα είχαν ως εξής:

PowerMan
1. Andy Sutz (SUI) 3:11:48
2. Matt Moorhouse (GBR) 3:13:35
3. Win Neuwkerk (NED) 3:15:28
4. Peter Bech (DEN) 3:18:09
5. Michael Wetzel (GER) 3:19:13
6. Zoltan Senczyszyn (GER) 3:19:27
7. Markus Thomschke (DEN) 3:19:46
8. Dirk Strothmann (GER) 3:20:43
9. Sebastian Retzlaff (GER) 3:22:03
10. David Vaughan (IRL) 3:22:28

PowerWomen
1. Ulrike Schwalbe (GER) 3:41:12
2. Jaqueline Uebelhart (SUI) 3:43:44
3. Kristina Lapinova (SVK) 3:48:12
4. Katrin Esefeld (GER) 3:49:40
5. Marion Hofmann (GER) 4:02:58
6. Alexandra Volz (GER) 4:05:06
7. Antje Strothmann (GER) 4:11:18
8. Sandra Fuchs (AUT) 4:16:56
9. Elfi Rose (GER) 4:18:18
10. Chara Skoulariki (GRE) 4:26:40

Αναλυτικά τα αποτελέσματα εδώ

Πολλές φωτογραφίες από τον αγώνα και την εκδρομή μας στο πανέμορφο Falkenstein εδώ
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1975982433758.2113592.1069016619&l=ce55a3e585

Περισσότερα στην ιστοσελιδα της διοργάνωσης, εδω:

Με ενθουσιασμό η παγκόσμια ομοσπονδία τριάθλου ανακοίνωσε χτες πως το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης επανέρχεται στο καλεντάρι για το 2011 μετά απο 2 χρόνια απουσίας (τελευταία φορά έγινε το 2008)

Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι πως η διοργάνωση θα φιλοξενηθεί στην “Μέκκα” του Διάθλου, το Zofingen της Ελβετίας, παράλληλα με το Powerman Zofingen τον σημαντικότερο αγώνα διάθλου στον Κόσμο που μετρά περισσότερα από 20 χρόνια ιστορίας. Το Zofingen είχε φιλοξενήσει άλλες 3 φορές στο παρελθόν τη διοργάνωση με τελευταία πριν 12 χρόνια.

Οι διαπραγματεύσεις των δυο πλευρών (ITU και Powerman) διήρκεσαν αρκετούς μήνες μέχρι να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία η οποία αφήνει ικανοποιημένες όχι μόνο τους δυο φορείς του αθλήματος αλλά κυρίως τους αθλητές.

Ο αγώνας θα πραγματοποιηθεί στις 4 Σεπτεμβρίου 2011, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο και βεβαίως στην κλασική απόσταση – πρόκληση του Zofingen 10-150-30χλμ.

Για περισσότερα επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του αγώνα:
http://www.powerman.ch/en/

Δυστυχώς το πρόβλημα στον προσαγωγό δε με άφησε να κάνω τον αγώνα μου σήμερα όπως θα ήθελα. Η μέρα ήταν καταπληκτική για δίαθλο στο Horst an de Mass της Ολλανδίας, όμως η συμμετοχή μου το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Powerman (15-60-7,5) εξελίχθηκε σε τυπική διαδικασία μόνο για τον τερματισμό.

Από την αρχή στο τρέξιμο είχα ενόχληση που μετά το 5ο χλμ έγινε πόνος. Σταμάτησα δυο φορές για διατάσεις, μόνο και μόνο για να ολοκληρώσω το 15άρι και να ανέβω στο ποδήλατο μήπως τουλάχιστον εκεί “βγάλω το άχτι μου”. Δυστυχώς έχοντας χάσει 4-5 λεπτά στο 1ο τρέξιμο (15χλμ σε …57 λεπτά) ήμουν ουσιαστικά εκτός αγώνα και όσο και να πέρναγα κόσμο στο ποδήλατο δεν μπορούσα να βρω συναγωνισμό να με τραβήξει. Ακόμα κι έτσι τα 60χλμ βγήκαν σε 1 ώρα και 34 λεπτά, σχετικά αξιοπρεπώς. Το 2ο τρέξιμο εξελίχθηκε σε …μαρτύριο! Πρέπει να πλήρωσα πολλές αμαρτίες σήμερα. Με μπλοκαρισμένο προσαγωγό και άλλες δυο στάσεις για διάταση 32 λεπτά τα 7,5χλμ. Συνολικός χρόνος 3 ώρες 8 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα, πολύ μακριά από τον αρχικό μου στόχο.

Τα αναλυτικά αποτελέσματα θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα του αγώνα www.powerman.nl , αλλά τι να σας πω … ντρέπομαι για τους χρόνους μου και λυπάμαι πολύ που δεν κατάφερα να εκπροσωπήσω επάξια τη χώρα μου και τους φίλους που πιστεύουν σε μένα. Δυστυχώς όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, δεν μπορείς να κάνεις αγώνα, όσο κι αν σφίξεις τα δόντια. Τουλάχιστον τερμάτισα… Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να εγκαταλείψω έναν τέτοιο αγώνα. Δεν έκανα αυτό το ταξίδι για ένα DNF και παρότι γνώριζα ότι είχα πρόβλημα πίστευα ότι τουλάχιστον θα μπορούσα να αγωνιστώ λίγο καλύτερα.

Τώρα? Περισυλλογή και προτεραιότητα στην αποκατάσταση του προβλήματος. Αρκετά ταλαιπωρήθηκα το τελευταίο διάστημα. Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι.

κι ένα βιντεάκι:

21/2/2011, Ελληνικό
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου 2011
Αποστάσεις 10 – 40 – 5 χλμ
1η θέση και Πρωταθλητής Ελλάδος!

Αυτή η διοργάνωση τα τελευταία χρόνια που συμμετέχω με αγχώνει λίγο. Είναι ο αγώνας μου, πως να το κάνουμε. Ειδικά φέτος, ήμουν πιο αγχωμένος από ποτέ, όχι τόσο γιατί δεν ήμουν εγώ σίγουρος για τον εαυτό μου, αλλά κυρίως γιατί ήταν όλοι οι υπόλοιπο ήταν πολύ σίγουροι για μένα. Τελικά είναι κάπως δύσκολο να συμμετέχεις σε έναν αγώνα σαν φαβορί και να περιμένουν όλοι από εσένα να κερδίσεις άνετα! Μάλλον πολλές φορές ξεχνάμε πως ένας τέτοιος αγώνας διάθλου είναι εξ’ ορισμού πολύ δύσκολος, επίπονος και συχνά απρόβλεπτος.

Ευτυχώς κατάφερα να επιβεβαιώσω τα προγνωστικά και να κερδίσω κάνοντας και φέτος έναν καλό, σταθερό και ελεγχόμενο αγώνα. Η συνολική μου επίδοση ήταν 1 ώρα 51 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα. Η αλήθεια είναι πως ήλπιζα να κατέβω την 1:50 όμως δεν ήμουν στο αγώνα τόσο καλά. Ίσως δεν ήμουν φρέσκος αρκετά μετά από την βαριά χειμερινή προετοιμασία που προηγήθηκε, ίσως να με επηρέασε και το γεγονός πως δεν έκανα καλό ζέσταμα. Τέλος πάντων, αυτά είναι λεπτομέρειες και δικαιολογίες, σημασία έχει η νίκη και η επιστροφή στην κορυφή μετά το 2008 (το 2009 δεν έτρεξα, το 2010 ήμουν 2ος πίσω από τον Βασίλη Κρομμύδα).

Ο αγώνας έτσι κι αλλιώς δεν είχε μεγάλη συμμετοχή και ο μόνος αξιόλογος συναγωνισμός θα ήταν από τον Δημήτρη Παππά, έναν από τους παλιούς του αθλήματος, ο οποίος όμως πλέον το έχει ρίξει στη ποδηλασία με αποτέλεσμα να είναι από τους κορυφαίους ποδηλάτες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Εντούτοις συνεχίζει να κάνει και τρέξιμο και ήξερα πως θα ήταν πολύ δυνατός σε αυτό τον αγώνα. Η αλήθεια είναι πως ο Δημήτρης ήταν ο καλύτερος συναγωνισμός που θα μπορούσα να έχω σε αγώνα διάθλου στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και ο τελικός χρόνος του, από τις καλύτερες επιδόσεις που έχουν γίνει ποτέ σε αυτόν τον αγώνα το επιβεβαιώνει. Αφού ο Βασίλης Κρομμύδας φαίνεται πως αποχώρησε οριστικά μετά την τιμή που μας έκανε πέρσι να αγωνιστεί ξανά, δεν πιστεύω πως υπάρχει άλλος αθλητής στην Ελλάδα που θα μπορούσε να συνδυάσει τρέξιμο και ποδηλασία τόσο καλά, όσο ο Δημήτρης. Βεβαίως δεν είναι κορυφαίος δρομέας, όμως είναι κορυφαίος ποδηλάτης και το συνολικό του αποτέλεσμα θα ήταν πολύ κοντά στο δικό μου, που συνδυάζει και τα δυο αθλήματα με πιο μετριασμένο τρόπο. Μακάρι να είχαμε κι άλλους δυνατούς αθλητές στον αγώνα, να έχουμε περισσότερο συναγωνισμό, όμως δεν δυστυχώς δεν είχαμε.

Ξεκίνησα τον αγώνα με δυνατό τρέξιμο, όπως μου αρέσει σε τέτοιους αγώνες, αλλά απελπιστικά μόνος σε όλη τη διαδρομή. Το χρονόμετρο στο τέλος των 10χλμ έδειχνε 34:08, πήρα το ποδήλατο και ξεκίνησα για την ποδηλασία. Είχα ήδη 2,5 λεπτά διαφορά από τον Δημήτρη και στόχος θα ήταν να παραμείνω μπροστά και να μην με προσπεράσει. Συνέχιζα να ποδηλατώ σταθερά και δυνατά, χωρίς ωστόσο να πιέζομαι πάρα πολύ, έχοντας πάντα στο μυαλό μου πως είναι κάπου εκεί πίσω και μειώνει τη διαφορά. Δυστυχώς δεν ήξερα πόσο ίσως ήταν και σε καμιά στροφή δεν μου είπε και κανείς από τους δικούς μου έξω τι γινόταν πιο πίσω. Η διαφορά μειωνόταν συνέχεια, όμως εγώ δεν το ήξερα και είχα ήδη μπει στην τελευταία στροφή άνετος. Κάπου εκεί ήταν που κατάλαβα πως με είχε πλησιάσει αρκετά ώστε να τον βλέπω στις μεγάλες ευθείες πίσω. Πάραυτα δεν με πρόλαβε και μπήκα στην περιοχή αλλαγών παραμένοντας επικεφαλής. Η ποδηλασία ολοκληρώθηκε γύρω στα 57,5 λεπτά (για την ακρίβεια είναι 37χλμ κι όχι 40), κάτι που ήταν περισσότερο από 2 λεπτά πιο γρήγορα από το αντίστοιχο κομμάτι πέρσι. Στο 2ο τρέξιμο ήμουν αρκετά σφιγμένος αλλά πάραυτα μπορούσα πιάσω έναν ρυθμό στο 3:40/χλμ ώστε να μεγαλώσω εκ νέου τη διαφορά από τον Δημήτρη και να ολοκληρώσω το δεύτερο 5άρι σε 18:20 και τον αγώνα σε 1:51:18. Αποστολή εξετελέσθη! Πρωταθλητής Ελλάδας Διάθλου 2011!

Αρκετά όμως με αυτόν τον αγώνα, περισσότερες αναλύσεις δεν έχουν κανένα νόημα. Ήταν απλώς ένα καλό τεστ και μια τυπική υποχρέωση προς τον εαυτό μου. Σημασία πλέον έχουν οι εξορμήσεις μου στους μεγάλους αγώνες διάθλου Powerman του εξωτερικού. Ολλανδία 17/4, Γερμανία 22/5. Βέλγιο 7/8 και Ελβετία 4/9. Εκεί θα δούμε πραγματικά “τι ψάρια πιάνουμε” με αντιπάλους μερικούς από τους καλύτερους διαθλητές του Κόσμου.

Προς το παρόν πάντως ακολουθούν μερικά εγχώρια τεστάκια στο τρέξιμο. Αύριο (27/2) έχουμε πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου και στις 13 Μαρτίου τον αγώνα 20χλμ του ΣΔΥΑ. Ένας πρώτος κύκλος προετοιμασίας έκλεισε κι αφού ξεκουράστηκα όλη αυτή τη βδομάδα, ένας καινούριος ξεκινάει από Δευτέρα.

Πριν κλείσω, θα ήθελα να κάνω και μια ιδιαίτερη αναφορά στην αδερφή μου τη Χαρά που συμμετείχε σε σύνθετο αγώνα μετά από 6 χρόνια και αγωνίστηκε πολύ καλά για να πάρει τη δεύτερη θέση στις γυναίκες πίσω από τη φίλη μας τη Λουκία Λουκοπούλου. Ήταν μια πολύ ελπιδοφόρα επιστροφή και ελπίζω να έχει ανάλογη συνέχεια. Προς το παρόν έχουμε κλείσει να έρθει μαζί στον αγώνα της Γερμανίας να δοκιμάσει τις δυνάμεις της και να αποκτήσει εμπειρίες. Σίγουρα, αν θέλει να ασχοληθεί σοβαρά μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα.

Δείτε επίσης:

Περισσόερα για τον αγώνα εδώ:
http://www.triathlon.gr/?id=302

Φωτογραφίες γενικά, εδω:
http://www.runningnews.gr/?id=8624

Προσωπικά άλμπουμ φωτογραφιών στο facebook: 1ο Αλμπουμ εδω , 2ο Αλμπουμ εδω

Αναδημοσίευση απο www.triathlon.gr

Διεξήχθη χτες (Κυριακή 20/2) στο Ελληνικό το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου, όλων των κατηγοριών Μεγάλοι πρωταγωνιστές της διοργάνωσης ήταν ο Γρηγόρης Σκουλαρίκης και η Λουκία Λουκοπούλου που αναδείχθηκαν πανελληνιονικες σε άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα. Οι δυο αθλητές του Θησέα Ζωγράφου ξεχώρισαν από την αρχή στην μεγάλη απόσταση 10-40-5, αν και η αλήθεια είναι πως δεν είχαν αντάξιο συναγωνισμό.

Στους άνδρες τουλάχιστον μπήκε εκτός συναγωνισμού στον αγώνα μια “παλιοσειρά” ο Δημήτρης Παππάς που καταδίωκε συνέχεια στον Σκουλαρίκη έτσι ώστε να έχει λίγο ενδιαφέρον ο αγώνας. Το πρώτο 10αρι ο Σκουλαρίκης το ολοκλήρωσε σε 34:08 με τον Παππά να ακολουθεί 2,5 λεπτά αργότερα με 36:40. Το σκηνικό στο ποδηλασία αντιστράφηκε με τον Παππά που πλέον είναι από τους καλύτερους χρονομετρίστες στην Ελλάδα να μειώνει τη διαφορά, χωρίς ωστόσο να προλαβαίνει τον Σκουλαρίκη που ελέγχοντας την κούρσα μπήκε πρώτος στην περιοχή αλλαγών ακριβώς μετά από 1 ώρα και 32 λεπτά αγώνα. Οι δυο αθλητές ξεκίνησαν με πολύ μικρή διαφορά το δεύτερο τρέξιμο, όπου ο Σκουλαρίκης δεν είχε τελικά πρόβλημα να επιταχύνει και να φτάσει στη νίκη με χρόνο 1:51:10.

Ο Παππάς τερμάτισε περίπου 1,5 λεπτό αργότερα σημειώνοντας και αυτός μια πάρα πολύ καλή επίδοση. Πρέπει να σημειώσουμε πως το δίδυμο Σκουλαρίκη-Παππά είχε πρωταγωνιστήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πριν ακριβώς 7 χρόνια (21/2/2004), στο πρώτο επίσημο αγώνα διάθλου σε αυτή την απόσταση που είχε διεξαχθεί στην Ελλάδα, χωρίς ωστόσο να είναι πανελλήνιο πρωτάθλημα. Επίσης με αυτή του τη νίκη, ο Γρηγόρης Σκουλαρίκης έγινε ο πρώτος αθλητής με 2 πανελλήνια πρωταθλήματα διάθλου (2011 και 2008), από το 2007 που ξεκίνησε ο θεσμός. Απο μία νίκη έχουν ο Κώστας Δοβανάς (2007), ο Παναγιώτης Χριστοδουλόπουλος (2009) και ο Βασίλης Κρομμύδας (2010).

Πολύ πιο πίσω από τους δυο πρώτους τερμάτισε στη τρίτη θέση της γενικής, αλλά στη δεύτερη θέση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ο Μάριος Κοκκολάκης και αυτός του Θησέα, με χρόνο λίγο πάνω από τις 2 ώρες. Ακόμα πιο πίσω, στην τρίτη θέση τερμάτισε ο Γιάννης Κοκκίνης του ΓΑΣ Ιλισού. Στους Βετεράνους πρώτος ήταν ο Γιώργος Σακλάς και δεύτερος ο Γιώργος Γιαννίμπας, αμφότεροι του ΓΑΣ Ιλισού. Τρίτος ήταν ο Κώστας Μυλωνάς από τους Ολύμπιους.

Πολυνίκης στο δίαθλο πλέον είναι όμως και η Λουκία Λουκοπούλου η οποία με άλλη μια πολύ καλή και σταθερή εμφάνιση συμπλήρωσε τρεις (2008, 2009, 2011) περνώντας σε νίκες τη Ντενίζ Δημάκη που έχει κερδίσει στις άλλες χρονιές (2007, 2010). Η Λουκοπούλου έκανε άλλη μια πολύ καλή και σταθερή κούρσα. Ολοκλήρωσε τα πρώτα 10χλμ σε 40 λεπτά και μετά συνέχισε ακάθεκτη σε ποδηλασία και δεύτερο τρέξιμο ώστε να φτάσει στη νίκη μετά από συνολικά 2 ώρες και 8 λεπτά. Μοναδική, αλλά άξια, αντίπαλος της ήταν κατά πολύ νεότερη της Χαρά Σκουλαρίκη (αδερφή του Γρηγόρη) η οποία όμως είναι αρκετά παλιά στο τρίαθλο και σε αυτόν τον αγώνα έκανε την επανεμφάνιση της μετά από 6 χρόνια σε απόσταση που βεβαίως δεν είχε ξανατρέξει. Έτσι ήταν αρκετά επιφυλακτική, αλλά τελικά τερμάτισε πολύ καλά μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά.

Στην απόσταση σπριντ (5-20,2,5) που διεξήχθη παράλληλα με τη συμμετοχή πολλών ανεξάρτητων αθλητών νικητής ήταν ο Χρήστος Κροκίδας. Στην ίδια απόσταση για το πανελλήνιο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν οι έφηβοι με νικητή τον Φώτη Κωνταντίνου (Οδυσσέας) και οι νεάνιδες με νικήτρια την Δήμητρα Αλιφιεράκη (ΓΑΣ Ιλισός).

Αναλυτικά αποτελέσματα απο την ΕΟΤΡΙ σύντομα