Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Οι συνθήκες του σαββατοκύριακου ήταν ιδανικές για να ευχαριστηθώ ένα αγωνιστικό ποδηλατικό διήμερο, όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και τόσο καλά στον Γύρο Θυσίας.

Την πρώτη μέρα στο σιρκούι είχα πτώση και χτύπησα στο γοφό μου (κλασικά). Εγκατέλειψα άδοξα έχοντα συμπληρώσει μόλις μία στροφή από τις επτά αγώνα και πήγα να περιποιηθώ το τραύμα μου. Ατυχία … αλλά αυτά συμβαίνουν στην ποδηλασία. Δεν έπαθα τίποτα όλο τον χειμώνα, που έκατσε τώρα. Ότι έγινε έγινε εκείνη την ώρα. Απλώς θα έπρεπε να μαζέψω το κουράγιο μου και να μπω τη δεύτερη μέρα στον ανηφορικό αγώνα της αντοχής 100χλμ Πάτρα – Καλάβρυτα και να αγωνιστώ αξιοπρεπώς. Αυτός ήταν και ο αγώνας που με ενδιέφερε περισσότερο, άλλωστε και σε κάθε περίπτωση αγωνιζόμαστε με αυτά που έχουμε.

Το πόδι ήταν αρκετά πρησμένο το πρωί, αλλά μπορούσα να ποδηλατώ χωρίς ιδιαίτερους πόνους, Πίστευα πως ακόμα κι έτσι θα μπορούσα να κάνω αυτό για το οποίο είχα πάει στην Πάτρα. Ο αγώνας θα ήταν πολύ σκληρός, όχι μόνο λόγω της δύσκολης “κλασικής” διαδρομής, αλλά και του πολύ έντονου και πολυπληθούς συναγωνισμού. Από άποψη τακτικής βρέθηκα εκεί που ήθελα στο γκρουπ, σχετικά μπροστά για να έχω καλύτερο έλεγχο της διαδρομής. Μέχρι και τα μισά περίπου της ανάβασης κατάφερα να κρατηθώ με το πελοτόν, ενώ μπροστά υπήρχαν δυο αποσπασμένοι αθλητές, εκ των οποίων ένας της ομάδας μας, της Etcetera-Worldofbike ”Θησέας”. Από τα μισά και μετά άρχισα να νιώθω πόνο στο πόδι μου και κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν θα μπορούσα να αποδώσω στο 100%. Δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση να κυνηγήσω στο βαθμό πίεσης που απαιτείται σε έναν τέτοιο αγώνα ποδηλασίας και έχασα το κυρίως γκρουπ.

Έμεινα στο δεύτερο γκρουπ με περίπου 10 αθλητές να κυνηγάμε. Ακόμα κι εκεί πάντως δεν μπορούσα να πιέσω όσο χρειαζόταν αφού πονούσα. Έτσι λίγα χιλιόμετρα από το τέλος έχασα και το δεύτερο γκρουπ και έφτασα στην τελική ανάβαση της Αγίας Λαύρας μόνος μου. Ευτυχώς εκεί κατάφερα να περάσω μερικούς και έφτασα στον τερματισμό, αξιοπρεπώς μεν, αλλά όχι καλά. Ο χρόνος μου ήταν λίγο πιο αργός από πέρσι. Εκτός από το χτύπημα, είχα κι άλλες ατυχίες στη διαδρομή με αποκορύφωμα το γεγονός πως τερμάτισα με ξεφουσκωμένο λάστιχο! Η σατανική σύμπτωση είναι πως και πέρσι στον ίδιο αγώνα είχε γίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Κάτι πάτησα και το λάστιχο έχασε αέρα. Είχα χάσει και λίγο πριν την αρχή της ανάβασης και το παγουράκι με τους ηλεκτρολύτες μου, έφυγε πέφτοντας σε μια λακκούβα.

Στη σύνοψη, νόμιζα αρχικά πως είχα κάνει καλύτερο αγώνα, αλλά τελικά πιστεύω πως έχασα αρκετό χρόνο στα τελευταία χιλιόμετρα όπου δεν ήμουν σε θέση να κυνηγήσω όπως πέρσι. 42η θέση στους άνδρες που την θεωρώ αποτυχία με δεδομένο πως ήμουν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, με εμπειρία και πιο έτοιμος από πέρσι. Δεν μπόρεσα να αντέξω όσο χρειαζόταν με το πελοτόν και αυτό έφερε ένα αποτέλεσμα που δεν με αφήνει ικανοποιημένο. Αυτό είναι το αγωνιστικό γεγονός χωρίς δικαιολογίες.

Το βασικό μου πρόβλημα πλέον είναι πως αυτή την Κυριακή θέλω να τρέξω και τον Μαραθώνιο στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα είναι το χτύπημα μου μέχρι τώρα. Το γδάρσιμο επιφανειακά ακόμα αιμορραγεί και αλλάζω γάζες συνέχεια, όμως αυτό είναι το λιγότερο. Από το γδούπο υπάρχει και η αναμενόμενη θλάση στο γοφό και αυτή η εβδομάδα θα είναι δύσκολη σωματικά άλλα κυρίως ψυχολογικά. Ξεκινάει μάχη με το χρόνο προκειμένου μέχρι την Κυριακή το πρωί να πονάω όσο το δυνατόν λιγότερο στο τρέξιμο, όπου με τους κραδασμούς νιώθεις τα πάντα. Δεν το παρατάω πάντως, όπως έγραψα και παραπάνω, με ότι έχω θα αγωνιστώ. Αφού πρέπει ο μαραθώνιος να γίνει με τον δύσκολο τρόπο, έτσι θα γίνει.

Ίσως ο ποδηλατικό γύρος “θυσίας” να αποδειχτεί για μένα πραγματική θυσία ενός πολύ καλού ρεκόρ στον Μαραθώνιο. Από την άλλη ίσως να αποδειχτεί και άλλη μια σκληρή εμπειρία που θα με κάνει δυνατότερο στο μέλλον. Η βδομάδα θα είναι πολύ δύσκολη όπως είπαμε και στο τέλος της θα δούμε…

Τα αποτελέσματα του αγώνα της αντοχής θα τα βρείτε εδώ:
http://popatras.gr/?section=news&id=85

και του σιρκουί, εδώ;
http://popatras.gr/?section=news&id=86

Ήταν μια μέρα για να μας θυμάται το Ελληνικό το οποίο όπως όλα δείχνουν αποχαιρετούμε από τόπο αγώνων. Σήμερα (Κυριακή 11/3/2012) κέρδισα για 3η φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου με μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση, επιβεβαίωση όλης της χειμερινής μου προετοιμασίας.

Συνολικός χρόνος 1:45:45 που είναι αρκετά λεπτά ρεκόρ διαδρομής σε μια δύσκολη μέρα με κρύο, πολύ δυνατούς ανέμους και βροχή κατά διαστήματα. Επιμέρους χρόνοι 32:30 στο πρώτο 10άρι τρέξιμο, 54:55 στην ποδηλασία (37χλμ, 39,5χλμ/ωρα μέση ταχύτητα) και 16:25 στο δεύτερο 5αρι τρέξιμο. 50 δευτερόλεπτα πρώτη αλλαγή και 1:05 δεύτερη αλλαγή (όλοι οι χρόνοι είναι κατά προσέγγιση +/- 5 δευτερόλεπτα). Σημαντική διευκρίνηση, πως φέτος κάθε γύρος στο τρέξιμο ήταν 30-50 μετρά πιο μικρός, αφού αφαιρέθηκε ένα τμήμα της διαδρομής για λογούς ασφαλείας. Δεύτερος με 2:00:30 ήταν ο Σπύρος Γκοτζιάς και τρίτος με 2:01:01 ο “Γερμανός” Βασίλης Νόνας. Στις γυναίκες, το τίτλο της διατήρησε και η συναθλήτρια μου τον Θησέα Ζωγράφου, η Λουκία Λουκοπούλου με 2.08.04.

Από άποψη συναγωνισμού, ο αγώνας ήταν εύκολος, όχι όμως και από άποψη συνθηκών. Είχε κρύο (8 C), πολύ δυνατούς βοριάδες (6-7 μποφόρ) και ψιλή βροχή κατά διαστήματα. Δεν ήταν συνθήκες για να κυνηγήσω το χρόνο, όμως ήμουν τόσο αποφασισμένος που έπρεπε να κάνω το καλύτερο δυνατό για να βγάλω και τα συμπεράσματα μου σχετικά με όλη την προπόνηση του Χειμώνα. Ειδικά στην ποδηλασία τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα, αλλά ήμουν τόσο καλά που με επηρέασε λίγο. Ίσως με καλές συνθήκες να μπορούσα να κάνω 1-2 λεπτά ακόμα πιο γρήγορα (κοντά στα 53 λεπτά που υπολόγιζα) αλλά αυτό πλέον δεν έχει καμία σημασία. Ίσα ίσα που έτσι κατέβηκα από το ποδήλατο με αρκετές δυνάμεις και έτρεξα πολύ γρήγορα και το δεύτερο 5άρι. Ευτυχώς γλίτωσα την χοντρή βροχή η οποία άρχισε να πέφτει μετά τις 2:15 κι ενώ όμως αρκετοί συναθλητές μου ήταν ακόμα έξω.

Το ασφαλές συμπέρασμα της ημέρας είναι πως είμαι καλά …πολύ καλά …όπως πρέπει. Τουλάχιστον ο προπονητικός σχεδιασμός φαίνεται πως απέδωσε και θα είναι οδηγός και στην καλοκαιρινή προετοιμασία ενόψει Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Αυτό είναι που πραγματικά με χαροποιεί και με αφήνει πολύ ευχαριστημένο. Η σκληρή αλλά μεθοδική φετινή δουλειά πάνω στις βάσεις και στις εμπειρίες των προηγούμενων δύο αμφιλεγόμενων ετών φαίνεται πως απέδωσε καρπούς και μάλιστα σε έναν πολύ σκληρό καιρικά χειμώνα και σε μια εξίσου σκληρή αγωνιστική μέρα.

Η αλήθεια είναι την επίδοση που έκανα φέτος στο πανελλήνιο ήθελα να την κάνω και πέρσι, όμως για πολλούς λόγους δε μου βγήκε. Τότε είχα απογοητευτεί πολύ, αν και δεν το είπα σε κανέναν. Δεν ήμουν σίγουρος αν έβαζα εφικτούς στόχους ή αν αιθεροβατούσα. Ξεπερνώντας τις αμφιβολίες μου έπρεπε να πιστέψω περισσότερο στον εαυτό μου και να προσπαθήσω εκ νέου. Φέτος δεν άλλαξα τους στόχους, άλλαξα όμως τους τρόπους. Αποφάσισα να μην κάνω διεθνή αγώνα δίαθλου την Άνοιξη και να προετοιμαστώ από το χειμώνα σιγά σιγά για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μεγάλης απόστασης με προπόνηση για τη “μεγάλη απόσταση” του Ζόφινγκεν. Αυτό μου ταιριάζει καλύτερα και έτσι προπονούμαι με μεγαλύτερη ασφάλεια, γλιτώνοντας καταπονήσεις και αποφεύγοντας τραυματισμούς. Αν και κάπως αντισυμβατικό, το πλάνο πήγε κατ’ ευχήν και απέδωσα στον αγώνα αυτό που έπρεπε, αυτό που ήθελα.

Δυστυχώς, κάθε χαρούμενη ιστορία έχει και ένα μελανό σημείο. Ευτυχώς αυτό συνέβη στην αρχή της μέρας και αποκαταστάθηκε στη συνέχεια. Οι γονείς μου ήταν να έρθουν από το χωριό κατευθείαν στους αγώνες, όμως νωρίς το πρωί ο πατέρας μου τηλεφώνησε από το νοσοκομείο “Γεννηματάς”. Η μητέρα μου ταλαιπωρήθηκε όλο το προηγούμενο βράδυ από κάποιο πρόβλημα υγείας και βρέθηκαν εκεί νωρίς το πρωί για εξετάσεις και …. άρχισε η αγωνία. Ήξερα πως αν ήταν κάτι σοβαρό δεν θα μου το λέγαν έτσι κι αλλιώς οπότε θα είχα να ανησυχούσα στον αγώνα. Τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν καλά, ο πατέρας μου κατέβηκε να μου συμπαρασταθεί όπως μου είχε υποσχεθεί και έφερε μαζί και την ηρωική μάνα μου, ακριβώς γιατί ξέραν πως δεν θα μπορούσα να αγωνιστώ με το μυαλό μου αλλού. Για άλλη μια φορά, ακόμα κι έτσι, στάθηκαν και οι δυο τους στο πλευρό μου. Ότι και να πω για αυτούς τους ανθρώπους θα είναι λίγο. Η φωνή της μάνας σε κάθε μου πέρασμα από την περιοχή αλλαγών ήταν πιο δυνατή παρά ποτέ.

Αυτά λοιπόν και για το φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου. Αποστολή εξετελέσθη και πάμε γι’ αλλα. ΟΚ είπαμε, είμαι καλά, αλλά σκοπός είναι να είμαι έτσι και στους διεθνείς αγώνες. Τα κεφάλια χαμηλά και μέσα. Συνεχίζω αυτό που ξεκίνησα. Άλλωστε έχουμε και νέους σημαντικούς αγώνες σήμερα, Ποδηλατικός αγώνας αντοχής 100χλμ (Πάτρα-Καλάβρυτα) στις 25 Μαρτίου και μια βδομάδα μετά (1/4) Μαραθώνιος στη Θεσσαλονίκη, έτσι για να κάνουμε και δυο πραγματικά “μεγάλων αποστάσεων” τεστ!

* Περισσότερα για το πανελλήνιο διαθλου εδώ: http://www.3athlon.gr/item.php?id=454

** Εδω τα αναλυτικά αποτελέσματα http://www.3athlon.gr/item.php?id=456

*** και βεβαίως πάρα πολλές φωτογραφίες για να βαρεθείτε να με βλέπετε πάλι…χαχαχα, εδω

Ήταν μια μέρα για να μας θυμάται το Ελληνικό το οποίο όπως όλα δείχνουν αποχαιρετούμε από τόπο αγώνων. Σήμερα κέρδισα για 3η φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου με μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση, επιβεβαίωση όλης της χειμερινής μου προετοιμασίας.

Συνολικός χρόνος 1:45:45 που είναι αρκετά λεπτά ρεκόρ διαδρομής σε μια δύσκολη μέρα με κρύο, πολύ δυνατούς ανέμους και βροχή κατά διαστήματα. Επιμέρους χρόνοι 32:30 στο πρώτο 10άρι τρέξιμο, 54:55 στην ποδηλασία (37χλμ, 39,5χλμ/ωρα μέση ταχύτητα) και 16:25 στο δεύτερο 5αρι τρέξιμο. 50 δευτερόλεπτα πρώτη αλλαγή και 1:05 δεύτερη αλλαγή (όλοι οι χρόνοι είναι κατά προσέγγιση +/- 5 δευτερόλεπτα).

Το ασφαλές συμπέρασμα της ημέρας είναι πως είμαι καλά …πολύ καλά …όπως πρέπει. Τουλάχιστον ο προπονητικός σχεδιασμός φαίνεται πως απέδωσε και θα είναι οδηγός και στην καλοκαιρινή προετοιμασία ενόψει Παγκοσμίου Πρωταθλήματος

Δεύτερος με 2:00:31 ήταν ο Σπύρος Γκοτζιας και τρίτος με 2:01:01 ο “Γερμανός” Βασίλης Νόνας. Στις γυναίκες, το τίτλο της διατήρησε και η συναθλήτρια μου τον Θησέα Ζωγράφου, η Λουκία Λουκοπούλου.

* Προς το παρόν αυτά τα ολίγα σαν γρήγορη ενημέρωση… Θα επανέλθω με περισσότερα σύντομα…

Αποστολή εξετελέσθη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου που έγινε στο Μαρκόπουλο χτες, Κυριακή 5 Μαρτίου. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω, παρά κάποιες δυσκολίες που μου προέκυψαν τις τελευταίες μέρες.

17η θέση με 1 ολόκληρο λεπτό ρεκόρ ποιο γρήγορα από πέρσι για τα 10χλμ της απόστασης. 33:39 ο χρόνος μου, όχι βεβαίως κάτι σπουδαίο για τρέξιμο, αλλά ακριβώς αυτό που ήθελα από τον εαυτό μου σε αυτό το στάδιο της προετοιμασίας μου. Για αυτό είχα προπονηθεί και αυτό έκανα και αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Ειδικά το γεγονός πως είχα τις δυνάμεις στα τελευταία 2χλμ να πιέσω περισσότερο και να επιταχύνω το ρυθμό μου για να τερματίσω δυνατά, με αφήνει ακόμα πιο ευχαριστημένο γιατί και αυτό το είχα δουλέψει στην προπόνηση. Τα περάσματα μου αρκετά καλά και πολύ σταθερά για το ιδιαίτερο αγώνισμα του ανωμάλου δρόμου σε όλη τη διάρκεια της κούρσας. 6:35, 6:42, 6:43, 6:55, 6:44 οι στροφές των 2χλμ.

Αγωνίστηκα ανάμεσα στους καλύτερους Έλληνες δρομείς όλων των δρομικών αγωνισμάτων (απο τα 1500μ μέχρι και τον Μαραθώνιο) και αναμείχθηκα στον συναγωνισμό. Όχι άσχημα για κάποιον που ουσιαστικά κάνει άλλο άθλημα. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν πολλά, όμως δεν είχα την πολυτέλεια να τα δουλέψω αυτή την περίοδο. Το πιο σημαντικό είναι πως ο πρώτος μεγάλος αγώνας της χειμερινής σεζόν έγινε με επιτυχία και πάμε για τους επόμενους. Δεν περιμένω από τον εαυτό μου θαύματα, απλώς να μπαίνω και να κάνω αυτό που πρέπει. Πριν τον αγώνα στη θεωρία, όλα φαίνονται εύκολα, αλλά στην πράξη τίποτα δεν είναι απλό, η προσπάθεια είναι προσπάθεια και η αξία της επίτευξης του στόχου ανεκτίμητη.

Στο γενικότερο πλαίσιο των αγώνων το πιο σημαντικό ήταν καταπληκτική εμφάνιση όλης της ομάδας του συλλόγου μου, του ΓΑΣ Ιλισός. Και αγωνιστική αλλά και ενδυματολογκή βεβαίως για την οποία έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, ώστε να εμφανιστούμε με τα καινούρια μας γαλάζια φανελάκια. Το Μαρκόπουλο έγινε μεταφορικά και κυριολεκτικά Γαλάζιο.

Ο Μάρκος Γκούρλιας στους Παίδες, έτρεξε με στόφα πρωταθλητή και παρά το γεγονός πως δεν ήταν στην καλύτερη του κατάσταση, καθάρισε την κούρσα και έγινε από τους λίγους στην ιστορία του αγωνίσματος (αν οχι ο μοναδικός) που κερδίζουν και τις δυο χρονιές τους τον τίτλο στους Παίδες. Στους Εφήβους ο Χαράλαμπος Πιτσώλης και ο Λάμπρος Μαλτέζος αποσπάστηκαν για να κάνουν το 1-2 στο βάθρο για τον Ιλισό. Στις Νέες η Γιώτα Βλαχάκη έκανε την έκπληξη παίρνοντας τη 2η θέση στις Γυναίκες η σταθερή αξία Ντενίζ Δημάκη ήταν 3η και στις Νεάνιδες η Μαριάνθη Μαρματάκη ήταν 6η. Στους Άνδρες, μαζί μου, ο Γιώργος Διαλεκτός πήρε την ιδιαίτερα τιμητική 10η θέση δείχνοντας πως μπορεί να κάνει πάρα πολλά όταν θέλει.

Αυτοί ξεχώρισαν, αλλά όλα τα παιδιά μας έκαναν έκαναν το καλύτερο δυνατό. Πραγματικά θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος όποιος αγωνίστηκε με τα χρώματα αυτής της ομάδας χτες. Ο Προπονητής Γιωργος Ζώρζος από χτες κυκλοφορεί με ένα τεράστιο χαμόγελο που θα το διατηρεί για πολύ καιρό ακόμα. Δεν ξέρω ακόμα αν διατηρήσαμε τα σκήπτρα στην ομαδική βαθμολογία, αλλά τα παιδιά έκαναν το καλύτερο δυνατό και μαζέψαμε ότι βαθμούς μπορούσαμε να μαζέψουμε. Μου έμεινε μόνο μια πικρία που χάσαμε το βάθρο στο ομαδικό των ανδρών, μένοντας στην 4η θέση για μόλις δυο βαθμούς, αλλά δεν πειράζει, ας αφήσουμε κι ένα στόχο για την επόμενη χρονιά, να έχω κι εγώ ένα σημαντικό κίνητρο για να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο. Από τις περίεργες συμπτώσεις της ημέρας το γεγονός πως η αδερφή μου η Χαρά ήταν στην 17η θέση των γυναικών, όπως εγώ στην 17η θέση των ανδρών.

Αναλυτικά, όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν με τον Ιλισό χτες
ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΑΡ.ΣΥΜ. ΕΠΩΝΥΜΟ ΟΝΟΜΑ Ε.Γ. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΔΟΣΗ

10000 Μ ΑΝΔΡΩΝ
10 122 ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1984 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:32:25
17 224 ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ 1981 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:33:39
29 175 ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1971 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:34:34
39 123 ΔΡΙΤΣΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1976 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:35:25
54 109 ΑΦΡΟΥΔΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ 1981 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:36:51
67 209 ΠΑΠΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1968 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:38:28
Ομαδικό 4ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 56

8000 Μ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
3 113 ΔΗΜΑΚΗ ΝΤΕΝΙΖ 1977 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:29:02
10 144 ΠΟΥΛΙΔΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑ 1969 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:31:30
13 129 ΜΑΛΑΪ ΜΑΡΙΑ 1989 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:32:26
16 128 ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ ΛΟΥΚΙΑ 1970 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:33:26
17 151 ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΗ ΧΑΡΑ 1988 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:33:38
22 122 ΚΟΠΙΝΑ ΖΑΡΙΝΑ 1977 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:34:49
29 118 ΚΑΡΙΜΑΛΗ ΣΜΑΡΑΓΔΑ 1973 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:38:40
Ομαδικό 2ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 26

8000 Μ ΑΝΔΡΩΝ B´
18 317 ΤΕΛΩΝΙΑΤΗΣ ΦΩΤΙΟΣ 1992 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:28:15

6000 Μ ΓΥΝΑΙΚΩΝ B´
2 185 ΒΛΑΧΑΚΗ ΓΙΩΤΑ 1991 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:22:09
12 180 ΑΛΙΦΙΕΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ 1992 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:24:40
21 215 ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΥ ΜΑΤΙΝΑ 1990 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:26:04
Ομαδικό 1ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 35

6000 Μ ΕΦΗΒΩΝ
1 380 ΠΙΤΣΩΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 1993 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:19:30
2 366 ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ 1994 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:19:36
23 358 ΚΑΦΩΡΟΣ ΑΛΚΗΣ 1993 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:21:53
Ομαδικό 1ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:21:53 26

4000 Μ ΝΕΑΝΙΔΩΝ
6 275 ΜΑΡΜΑΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑΝΘΗ 1993 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:15:34
21 285 ΠΑΣΠΑΤΗ ΔΑΝΑΗ 1994 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:18:58
23 258 ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ 1994 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:19:20
Ομαδικό 2ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 50

4000 Μ ΠΑΙΔΩΝ
1 434 ΓΚΟΥΡΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΣ 1995 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:12:28
25 457 ΚΙΑΒΕΓΚΑΤΙ ΜΑΝΩΛΗΣ 1996 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:13:49
60 420 ΒΑΪΤΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1996 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:15:31
Ομαδικό 3ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 86

3000 Μ ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ
70 625 ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 1998 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:12:06

2000 Μ ΠΑΓΚΟΡΑΣΙΔΩΝ Α´
19 560 ΠΑΠΠΑ ΛΥΔΙΑ 1998 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:07:30
45 459 ΒΑΪΤΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ 1998 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:08:00
63 513 ΚΡΟΜΜΥΔΑ ΜΑΡΙΝΑ 1998 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:08:22
83 524 ΜΑΝΘΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ 1997 ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 00:08:53
Ομαδικό 6ος ΓΑΣ ΙΛΙΣΟΣ 127

Περισσότερα για τους αγώνες και αναλυτικά αποτελέσματα, από το RunningNews.gr
http://www.runningnews.gr/?id=10911

1ο Κύπελλο Δίαθλου στην Κυπαρισσία (19/2/2012.). Ξεκινάμε από το ενημερωτικό γεγονός. Νίκη με συνολικό χρόνο 59:26 για αποστάσεις 4,8χλμ τρέξιμο – 23,5χλμ ποδηλασίας – 2,3χλμ τρέξιμο.

Αυτός ο μικρός αγώνας διάθλου στην Κυπαρισσία ήταν μια ευκαιρία για εκδρομή και για την προσθήκη στα “πόδια” άλλης μια αγωνιστικής εμπειρίας του αγωνίσματος, από αυτές που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρέχουμε συχνά. Στόχος ήταν να γίνει ένα δυνατό τεστ και αυτό έγινε όπως έπρεπε φέρνοντας και μια αναμενόμενη νίκη. Η ποδηλασία ήταν σχετικά εύκολη και ο Dean έδειξε τα δόντια τους βγάζοντας μου μια ωραία μέση ταχύτητα 41,1χλμ. Το τρέξιμο ήταν σε εντελώς ανώμαλο έδαφος με πέτρες, λάσπες και λακκούβες. Να δω πότε θα τρέξω τα adidas adios 2 σε γρήγορη άσφαλτο. Πάντως ακόμα και με τέτοιες συνθήκες το πρωτο τρεξιματάκι ήταν καλό. 15:30 για τα 4,8χλμ

Γενικά, όλα πήγαν καλά, και βάση το προγραμματισμού. Θέλω να πιστεύω πως τουλάχιστον πρόσφερα και θέαμα στον τοπικό πληθυσμό με διαστημικό ποδήλατο και “λιιιγο περίεργη” εμφάνιση αλλά τι στο καλό, είμαστε και μέσα στις απόκριες έτσι κι αλλιώς. Το πιο καλό συμπέρασμα πάντως μετά τον αγώνα, είναι πως πλέον αυτοί οι αγώνες της μιας ώρας μου βγαίνουν εύκολα, σίγουρα και κυρίως “αχρεώστητα”. Η προετοιμασία για τις μεγάλες αποστάσεις, μπορεί να μην επιτρέπει να αποδώσεις σε ένταση, αλλά τουλάχιστον σε προστατεύει και σε βγάζει λάδι για την συνέχεια της προετοιμασίας.

Αρκετά όμως με μένα για σήμερα. Το πιο σημαντικό με τον συγκεκριμένο αγώνα ήταν αυτή η προσπάθεια που έκανε το τοπικός σύλλογος, ο Ν.Ο.Κυ να διοργανώσει αυτό το δίαθλο. Ο Γιάννης Πετρίδης που είναι ψυχή του συλλόγου καλλιεργεί πάρα πολλά χρόνια το άθλημα στην Κυπαρισσία. Ήρθε έτσι το πλήρωμα του χρόνου να αναλάβει την πρωτοβουλία να διοργανώσει και αγώνα. Με την υποστήριξη βεβαίως όλου του Ν.Ο.Κυ αλλά και της τοπικής κοινωνίας τα κατάφεραν μια χαρά κι αν διορθωθούν κάποια πραγματάκια υπάρχουν προοπτικές να δούμε και ακόμα μεγαλύτερες διοργανώσεις στην Κυπαρισσία.

Πριν κλείσω αυτή την εμπειρία θέλω πρέπει να κάνω και μια ιδιαίτερη αναφορά στην παρέα. Εκδρομή χωρίς παρέα δεν γίνεται. Εκτός από την μόνιμη πλέον συμπαραστάτρια την, αδερφή μου Χαρά (με την οποία για άλλη μια φορά πλακωθήκαμε, αλλά οκ .. μέσα στα προβλεπόμενα όρια) είχαμε εκλεκτή παρέα και συμπαράσταση. Καταρχάς να ξεκινήσω από τους Olympians Βασίλη (Κρομμύδα) και Ντενίζ (Δημάκη) του αθλητές που μας έχουν εκπροσωπήσει στις τρεις Ολυμπιαδες που έχουν γίνει. ΟΚ, τα παιδιά τα ξέρω πολλά χρόνια και είναι φίλοι, αλλά ακόμα κι έτσι η αύρα που εμπνέουν είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική και για μας τους νεότερους που προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από το “συνηθισμένο”. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερός να βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιες αθλητικές προσωπικότητες. Εκλεκτή επίσης παρέα ήταν κι αυτή του τεχνικού υπεύθυνου της Ε.Ο.Τρι. Ανδρέα (Γαλανός) που συνταξιδέψαμε προς κι από Κυπαρισσία. Στο ποδόσφαιρο αυτή η σχέση “παίκτη” – “διαιτητή” θα χαρακτηριζόταν διαπλεκόμενη …χαχαχα, αλλά ευτυχώς στο τρίαθλο έχουμε άλλο επίπεδο επικοινωνίας και συνεργασίας. Από την παρέα των κριτών πρέπει να ευχαριστήσω επίσης την Ζαρίνα (Κόπινα) που με συνόδεψε στο τρέξιμο, τον Χριστόφορο (Λαγός) που ήταν συνοδεία μου με τη μοτοσυκλέτα και με προστάτευε κατά τη διάρκεια της ποδηλασίας, όπως επίσης και τον Γιάννη (Μούχος) που ήταν αλλού, αλλά ξέρω πως με αγαπάει πολύ ..χαχαχα. Βεβαίως πρέπει να ευχαριστήσω και τον Χρήστο (Βαξεβάνης) που εκτός από την γενικότερη βοήθεια και δουλειά που κάνει στο τρίαθλο, μου χάρισε και μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες από αυτόν των αγώνα. Καλά να’μαστε να βρισκόμαστε σε αγώνες και να περνάμε καλά.

Επόμενος αγώνας διάθλου είναι πλέον το πανελλήνιο πρωτάθλημα στις 11 Μαρτίου, όπου θα πρέπει να υπερασπιστώ τον τίτλο μου. Πριν από αυτό όμως έχουμε και το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου στις 4 Μαρτίου που θα είναι και το κρισιμότερο δρομικό “κρας” τεστ της χρονιάς δίπλα στους καθαρόμαιμους δρομείς.

Καλά να είμαστε και συνεχίζουμε….

Μερικές φωτογραφίες εδω

Αναλυτικά, αποτελεσματα εδω