Εμπειρίες
Ήρθε η ώρα… Ironman Frankfurt …καλή αντάμωση στην “άλλη πλευρά”
by Grigoris on Jul.04, 2014, under Εμπειρίες, Σκέψεις
Νομίζω πέρασαν πολλές μέρες που παρέμεινα σιωπηρός… Χωρίς πολλά λόγια … έφτασα ως εδώ … στην Φρανκφούρτη όπου την Κυριακή θα αγωνιστώ στο πρώτο μου Ironman.
Η προετοιμασία ήταν σκληρή, αλλά βγήκε. Τα απρόοπτα δεν έλειψαν. Πριν δυο βδομάδες με χτύπησε μια ίωση που με ταλαιπώρησε για λίγο, αλλά έχει αφήσει ακόμα τα κατάλοιπα της … ο λαιμός μου παραμένει σε “περίεργη” κατάσταση. Όπως και να έχει δεν μασάμε (ή μάλλον δεν καταπίνουμε για την ακρίβεια), θα αγωνιστώ με ότι έχω και ελπίζω να είναι αρκετό για να πετύχω το στόχο μου.
Θα τα πούμε μια και καλή λοιπόν στον αγώνα της Κυριακής …Ironman Frankfurt … καλή αντάμωση στην “άλλη πλευρά”….
* bib #1422 … live περάσματα εδώ http://eu.ironman.com
3η θέση στο Πανελλήνιο Τριάθλου …σα Νίκη!
by Grigoris on May.11, 2014, under Εμπειρίες, Σκέψεις
3η θέση στο Πανελλήνιο Τριάθλου …σα Νίκη!
Μεγάλη μέρα η σημερινή. Έσπασα την κατάρα και πήρα μετάλλιο σε πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου. Αυτή η τρίτη θέση ήταν σαν νίκη για μένα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος.
Χρειάστηκε βέβαια να κολυμπήσω για πρώτη φορά στην τριαθλητική μου καριέρα “αξιοπρεπώς”. Το Garmin 910 έδειξε 11:04 για 800μ διαδρομής ( http://connect.garmin.com/activity/497343203 ). Ξέρω πως μετά το μέτριο (και όχι κακό) μου κολύμπι στις Σπέτσες κάποιοι “φίλοι” βιάστηκαν να διαδώσουν φήμες πως έκλεψα διαδρομή !!! … ελπίζω τώρα να το ξανασκεφτούν καλύτερα. Προετοιμάζομαι για Ironman και δεν έχω σκοπό να υποφέρω στην κολύμβηση για 1+ ώρα. Μαζί με τον προπονητή μου τον Βασίλη Κρομμύδα φέτος δουλεύουμε συστηματικά και το κολυμβητικό σκέλος με στόχο κάτι καλύτερο. Μπορεί να άργησα, αλλά επί τέλους μαθαίνω να κολυμπάω.
Στο Πανελλήνιο μπροστά μου τερμάτισαν μόνο ο θρυλικός Βασίλης Κρομμύδας που ξαναπήρε τον τίτλο του και ο νεότερος Γρηγόρης Σουβατζόγλου. Σήμερα δεν υπήρχε περίπτωση να τους κερδίσω. Είχαν προετοιμαστεί για αυτό και η κόντρα μεταξύ τους σε όλο τον αγώνα τους τράβηξε πολύ μπροστά από τους υπόλοιπους. Για μένα αυτός ο αγώνας ήταν άλλο ένα τεστ ετοιμότητας στα πλαίσια της προετοιμασίας μου για το Ironman. Η προπόνηση μεγάλων αποστάσεων που έχω στα πόδια μου στα πόδια μου, μου στερεί την απαραίτητη ταχύτητα σε έναν αγώνα μόλις μιας ώρας. Έκαστως στο είδος του…
Πάραυτα ήμουν αποφασισμένος να δώσω το καλύτερο που μπορούσα και να κυνηγήσω αυτό το μετάλλιο που μου έλειπε. Όπως έγραψα παραπάνω, βγήκα καλά από το νερό, έβγαλα στολή, έβαλα παπούτσια και ανέβηκα τρέχοντας προς την περιοχή αλλαγών να πάρω το ποδήλατο. Ο εκφωνητής της διοργάνωσης ενημέρωνε πως οι δυο πρώτοι είχαν ήδη ξεφύγει μόνοι τους μπροστά με διαφορά 2,5 λεπτών και εδώ καταλαβαίνω πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να τους φτάσω. Πλέον κυνηγάω την τρίτη θέση, δηλαδή ουσιαστικά άλλους τρεις αθλητές που μου έχουν ξεφύγει αρκετά (Παναγιώτης Χριστοδουλόπουλος, Σπύρος Χρυσικόπουλος, Γιώργος Δανιήλ).
Ανεβαίνω στο ποδήλατο και αμέσως μπροστά μου βρίσκεται ο συναθλητής μου ο Κώστας Πουλόπουλος. Είχαμε μιλήσει από πριν με τον Κώστα που είναι καλύτερος κολυμβητής, πως όταν τον φτάσω στο ποδήλατο θα πρέπει να κρατηθεί μαζί μου και να μου δίνει ανάσες λίγων δευτερολέπτων όποτε του το ζητάω. Η τύχη ήταν πως τον είχα από την αρχή μαζί μου και ήταν απόλυτα συνεπής στο ρόλο του. Μάλιστα θα έλεγα πως έδωσε και το κάτι παραπάνω, αφού μπαίνοντας στην τελευταία στροφή μου θύμισε να πιω και από τον ηλεκτρολύτη μου που πάνω στο κυνηγητό των μπροστά θέσεων το είχα ξεχάσει εντελώς. Πρώτα φτάσαμε τον Δανιήλ, ενώ λίγο πριν ολοκληρωθεί το ποδήλατο και ενώ ο Κώστας δεν είχε αντέξει άλλο μαζί μου έφτασε και τους Χριστοδουλόπουλο-Χρυσικόπουλο. Κάπου εδώ προτίμησα να σταματήσω το πάτημα και να ξεκουράσω λίγο τα πόδια μου ώστε να κάνω σίγουρο τρέξιμο για το μετάλλιο. Δεν ήξερα πόσο ακριβώς ήταν οι άλλοι μπροστά, αλλά αφού δεν τους έβλεπα …μάλλον ήταν πολύ!
Τελικά ήταν όντως πολύ. Μπαίνοντας στην περιοχή αλλαγών μας φώναξαν πως είναι 2:50 μπροστά. Ο στόχος πλέον οριστικοποιείται. Κρατάω την τρίτη θέση χωρίς ρίσκα. Ξεκινάω τρέξιμο και πιάνω το τέμπο μου, χωρίς διάθεση ηρωισμού. Ήμουν προετοιμασμένος ψυχολογικά για να τα δώσω όλα σε αυτόν τον αγώνα, αλλά τελικά δεν χρειάστηκε να το κάνω. Τερματίζω ευτυχής στην 3η θέση …για σήμερα μου αρκεί, για σήμερα ήταν σαν νίκη για μένα! Μάλλον κάτι ήξεραν οι διοργανωτές και μου σήκωσαν να κόψω κορδέλα … “τιμής ένεκεν” παρότι ημουν τρίτος, χαχαχα….
Πλέον επικεντρώνομαι στην προετοιμασία μου για το Ironman. Έκανα αρκετούς αγώνες αυτή την Άνοιξη και είμαι πολύ ευχαριστημένος από όλη μου την παρουσία. Είναι όμως καιρός να συγκεντρώσω τις δυνάμεις μου και να αφοσιωθώ τον μεγάλο στόχο της χρονιάς … Ironman Frankfurt 6 Ιουλίου… προετοιμάζομαι!
Αναλυτικά, τα αποτελέσματα εδω http://www.trinews.gr/item.php?id=953
ένα πιο γενικό ρεπορτ εδω: http://www.trinews.gr/item.php?id=954
και μερικές φωτογραφίες εδω: https://www.facebook.com/media/set/?..=bd7587bad6
Ημιμαραθώνιος Αθήνας: Πήρα το καλύτερο με το μικρότερο κόστος
by Grigoris on May.04, 2014, under Εμπειρίες, Σκέψεις
Ημιμαραθώνιος Αθήνας: Πήρα το καλύτερο με το μικρότερο κόστος.
Πέρσι είχα “παραδώσει πνεύμα” σε αυτόν τον αγώνα. Φέτος το κράτησα για να το παραδώσω σε μια βδομάδα…
Στόχος επετεύχθη! Την Κυριακή 4/5 στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας πήρα το καλύτερο που μπορούσα με το μικρότερο δυνατό κόστος. 7η θέση στην κατάταξη (και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα παράλληλα), χρόνος 1:14:26 σε μια πολύ δύσκολη διαδρομή, αλλά κυρίως … συντήρηση ποδιών, ενόψει πανελληνίου τριάθλου.
Η μέρα ξεκίνησε πολύ νωρίς. Εκκίνηση στις 8 το πρωί … είχαμε δεν είχαμε ξυπνήσει… Από την αρχή στόχος ήταν να ελέγξω τον ρυθμό μου με το Garmin 910 και να πάω 2-3 παλμούς κάτω απ’οτι συνηθίζω στον ημιμαραθώνιο. Όχι δηλαδή στα “πορτοκαλί” 178-180, αλλά λίγο πιο κάτω στα 175-178. Βέβαια η ποικιλομορφία της διαδρομής δεν θα επέτρεπε την απόλυτη σταθερότητα, αλλά τουλάχιστον θα είχα έναν ασφαλή μπούσουλα.
Κάπως έτσι έπιασα τον ρυθμό μου από την αρχή και μετά από 8χλμ περίπου είχα σταθεροποιηθεί στην 5η θέση. Η πρώτη τριάδα είχε ξεκαθαρίσει (Παρμάκης, Καραβίδας, Μίνο) και ο πολύς συναγωνισμός μετά είχε “αραιώσει” όμως προφανώς όχι και ο αγώνας. Λίγο μπροστά μου ήταν ο Τσιούνης, λίγο πίσω ο Παπαδημητρίου, ενώ ήξερα πως περίμενα να ανέβει και ένας ακόμα καλός αθλητής ο Γρίβας. Αυτοί θα παίζαμε για τις επόμενες (4-7) θέσεις. Κάπου στο 17ο χλμ και αφού είχαμε ανέβει όλη την Βασ. Γεωργίου βγήκαμε στην Αλεξάνδρας και είχαμε όντως μαζευτεί όλοι μαζί.
Η κούραση ήταν εμφανής και πλέον ο συναγωνισμός μας ιδιαίτερα έντονος, όμως εγώ έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Αν θα κυνηγήσω κάτι καλύτερο ή θα περιοριστώ στην 7η θεση για να φυλάξω λίγο τα πόδια μου. Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικοί δρομείς με ρεκόρ στον Μαραθώνιο κάτω από 2:30. Στην κατηφόρα της Αλεξάνδρας άρχισαν τις αλλαγές. Αν τους κυνηγούσα ίσως μπορούσα να φτάσω μαζί τους στα τελευταία μέτρα, όμως εκεί το πιο πιθανό είναι πως θα έχανα έτσι και αλλιώς ελλείψει δρομικής ταχύτητας. Δύσκολη, αλλά σοφή απόφαση …Είχα ήδη δείξει αρκετά για τη μέρα, δεν θα προσπαθούσα να αποδείξω τίποτε άλλο.
Κάπως έτσι κράτησα το δικό μου ρυθμό και συνέχισα με ένα πιο ασφαλές τέμπο, για να τερματίσω τελικά 7ος σε 1:14:26. Πέρσι στον ίδιο αγώνα είχα κάνει 1:13:30 και είχα πάρει την 4η θέση. Με αυτή την επίδοση πάλι 4ος θα ήμουν, αλλά πλέον δεν έχει καμιά σημασία. Τερμάτισα ευτυχής και χαμογελαστός γιατί ήξερα πως είχα πάρει το καλύτερο που μπορούσα από αυτόν τον αγώνα. Είχα προσθέσει άλλη μια καλή αγωνιστική παρουσία στο βαρύ αγωνιστικό μου πρόγραμμα αλλά κυρίως είχα φυλάξει τα πόδια μου ενόψει του πανελληνίου πρωταθλήματος τριάθλου. Πέρσι είχα “παραδώσει πνεύμα” σε αυτόν τον αγώνα. Φέτος το κράτησα για να το παραδώσω σε μια βδομάδα…
Βέβαια ένας ημιμαραθώνιος είναι μεγάλη καταπόνηση σε κάθε περίπτωση. Δεν βγήκε εύκολα και έχω τις καταπονήσεις μου. Παραμένω αισιόδοξος όμως ότι την Κυριακή θα έχω αναρρώσει πλήρως για να κυνηγήσω τι πιθανότητες μου στο τρίαθλο, όπως πάντα.
Δείτε τη διαδρομή μου στο Garmin connect http://connect.garmin.com/activity/492500219 και σύντομα θα εχω περισσότερα…
Φωτογραφίες εδω: https://www.facebook.com/media/set/?set…=7c905d6819
Ένα γενικό ρεπορτ για τον αγώνα διαβάστε εδώ http://www.runningnews.gr/item.php?id=17540
Χρειάστηκε να σημάνει συναγερμός για την 1η θεση #Spetsathlon endurance triathlon
by Grigoris on Apr.27, 2014, under Εμπειρίες, Σκέψεις
1η θέση για 2η χρονιά στο Spetsathlon Endurance triathlon μετά από άλλον έναν επεισοδιακό αγώνα που ολοκληρώθηκε μετά από 2 ώρες και 35 λεπτά αγώνα…
Μετά την περσινή εξαιρετική εμπειρία, επέστρεψα φέτος στις Σπέτσες για να υπερασπιστώ τον τίτλο μου στο “Endurance” αγώνα. Ο Γρηγόρης Σουβατζόλγου με τον οποίο είχαμε δώσει μεγάλο αγώνα πέρσι θα έτρεχε φέτος στη μικρή απόσταση, όποτε το έργο μου θεωρητικά θα ήταν πιο εύκολο. Πρακτικά όπως αποδείχθηκε όμως, το ότι ήμουν το αδιαφιλονίκητο φαβορί ήταν θα ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα στον αγώνα.
Το πρωινό ψιλόβροχο ευτυχώς σταμάτησε σύντομα ώστε να καθαρίσει ο δρόμος από νερά και να γίνει η πίστα πιο ασφαλής. Η ποδηλατική διαδρομή είναι πολύ απαιτητική από όλες τις απόψεις και σίγουρα το βαρόμετρο για την τελική έκβαση του αγώνα.
Ειδικά φέτος πάντως, το κολύμπι αποδείχθηκε εξίσου σκληρό. Εντάξει, για μένα έτσι κι αλλιώς πάντα είναι σκληρό, αλλά φέτος δυνατά ρεύματα δεν μας επέτρεπαν να κρατήσουμε σταθερή πορεία, ενώ είχε γίνει και λάθος στην τοποθέτηση των σημαδούρων με αποτέλεσμα τελικά να κάνυμε1900 μέτρα αντί για 1500. Σαν απόσταση half-ironman δηλαδή. Με αυτό το δεδομένο ο χρόνος στον οποίο πάτησα στεριά 29:15, κρίνεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικός.
Βγαίνοντας από την περιοχή αλλαγών για το ποδήλατο πρέπει να είμαι 3-4 λεπτά πίσω από τους πρώτους, κάτι που όμως δεν το ξέρω. Έτσι αρχίζω να ποδηλατώ και συνεχώς προσπερνάω κόσμο, όχι μόνο της δικιάς μας απόστασης, αλλά και πολλούς πιο αργούς από τη μικρή απόσταση. Κάνω προσεκτικά και συντηρητικά αυτόν τον πρώτο γύρο, αλλά παραμένω αισιόδοξος πως σύντομα θα φτάσω τους προπορευόμενους, τον Κώστα Πουλόπουλο και τον Ιορδάνη Παπαδόπουλο κάτι που όμως δεν συμβαίνει πριν κλείσουμε την πρώτη στροφή. Μάλλον Υπέρμετρη η αισιοδοξία μου αφού ακόμα δεν τους έχω δει πουθενά και δεν ξέρω και που ακριβώς βρίσκονται.
Ολοκληρώνοντας την πρώτη στροφή της ποδηλασίας μου φωνάζουν πως ο Ιορδάνης είναι 3 ολόκληρα λεπτά μπροστά! ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!! Κάπου εδώ άρχισαν να χτυπάν καμπανάκια, αφού δεν περίμενα ότι θα είμαι τόσο πίσω σε αυτό το σημείο και ήδη αρχίζω να ανησυχώ. Προφανώς κάτι κάνω λάθος, έχω λουφάρει αρκετά στην ποδηλασία, είναι ώρα για πάτημα και ρίσκα. Κάπου εδώ ξεκινάω να πιέζομαι… πολύ!
Η πίστα έχει σχεδόν αδειάσει από τους πιο αργούς της μικρής απόστασης οπότε μπορώ να κινηθώ πιο άνετα. Θα φτάσω τον Κώστα σχετικά γρήγορα, αλλά ο Ιορδάνης παραμένει πιο μπροστά. Στην πορεία θα περάσω και τον Κύπριο Γιώργο Σοφοκλέους τον οποίο δεν γνώριζα και δεν περίμενα να βρω μπροστά. Επιτέλους κάπου 5-6χλμ πριν το τέλος βλέπω μπροστά μου και τον Ιορδάνη και καταφέρνω να τον φτάσω στο τέλος της τελευταία μεγάλης ανηφόρας σε ένα κομβικό σημείο της διαδρομής. Τη στιγμή της προσπέρασης, σε μια αυθόρμητη κίνηση fair play, προς τιμήν του, μου δίνει το χέρι και βεβαίως ανταποδίδω. Έχουμε κάνει και οι δυο μεγάλο αγώνα μέχρι εκείνο το σημείο και αυθόρμητα αναγνωρίζουμε ο ένας την προσπάθεια του άλλου. Όμως δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Τώρα κατηφορίζουμε και μετά έχουμε και το τρέξιμο.
Πλέον δεν ανησυχώ για την πρώτη θέση, αφού στο τρέξιμο είμαι σίγουρος πως δεν θα έχω πρόβλημα. Αφήνω το ποδήλατο και ξεκινάω με σταθερό ρυθμό. Έχουμε φύγει μαζί με τον Ιορδάνη, αλλά σύντομα θα μείνει πίσω. Είμαι πλέον μόνος μου. Δεν θέλω να πιεστώ πολύ και δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Την επόμενη Κυριακή έχω και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου και πρέπει να φυλάξω λίγο τα πόδια μου. Πάραυτα πρέπει να κινηθώ γρήγορα και να μην δώσω περιθώρια να με πλησιάσει κάποιος. Άλλωστε σύντομα θα δω και τον Κώστα που έχει μπει και αυτός στο τρέξιμο και έχει αρκετά γρήγορο ρυθμό.
Παρά το μέτριο τέμπο μου, εξακολουθώ να τρέχω πιο γρήγορα απ’ όλους και θα αυξήσω κι άλλο τη διαφορά. Τελικά τερματίζω πρώτος με συνολικό χρόνο 2:35:44. Δεύτερος θα τερματίσει ο Κώστας που λίγο πριν το τέλος προσπέρασε τον Ιορδάνη και τον άφησε στην τρίτη θέση.
Τέλος καλό, όλα καλά! Ολοκληρώθηκε επιτυχημένα άλλος ένας μεγάλος αγώνας φέτος και συνεχίζω για τους επόμενους. Αυτή την Κυριακή θα τρέξω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου και την επόμενη έχουμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου.
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία τις Σπέτσες και τους διοργανωτές του αγώνα και καλά να είμαστε θα επιστρέψουμε…
Περισσότερα για τον αγώνα διαβάστε εδώ http://www.trinews.gr/item.php?id=943
Φωτογραφίες εδω: https://www.facebook.com/media..6e969f1
Πάντα λίγο καλύτερα, Ποτέ όσο καλά θα ήθελα… 20η θέση στο Πανευρωπαϊκό Διάθλου
by Grigoris on Apr.14, 2014, under Εμπειρίες, Σκέψεις
Πήγα με όνειρα για ένα πλασάρισμα μέσα στη 10άδα σε αυτό το πανευρωπαϊκό αλλά δεν μου βγήκε όπως θα το ήθελα. Τελικά τερμάτισα στην 20η θέση μετά από 2 ώρες 57 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα αγώνα. Κέρδισα δυο θέσεις σε σχέση με πέρσι και αυτό είναι το μόνο που με κάνει ευχαριστημένο.
Άλλη μια σημαντική διεθνής αποστολή ολοκληρώθηκε. Θα ήθελα να συμπληρώσω “επιτυχώς” αλλά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Είναι η 5η μου χρονιά στους αγώνες Powerman και η 4η στα επίσημα Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και επιζητώ πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Άλλωστε είμαι πλέον αρκετά γνωστός ανάμεσα στους κύκλους διοργανωτών και συναθλητών του διεθνούς διάθλου. Ο Έλληνας “Πρεσβευτής” Powerman. Γι’ αυτό προφανώς σε αυτό τον αγώνα μου έδωσαν και τον τιμητικό αριθμό συμμετοχής “8”. Παραδοσιακά είναι τιμητικό να βρίσκεσαι στους 10 πρώτους της λίστας εκκίνησης.
Ο αγώνας μου ξεκίνησε καλά. Εκμεταλλευόμενος την εμπειρία μου πλέον, ξεκίνησα προσεκτικά στο πρώτο 15αρι. Με σταθερό ρυθμό 3:20/χλμ σύντομα γκρουπαρίστηκα εκεί που ήθελα ενώ όσο εξελισσόταν ο αγώνας κέρδιζα θέσεις. Μπήκα στην περιοχή αλλαγών σε 50:02 με το Garmin να καταγράφει ακριβώς 15χλμ, ολοκληρώνοντας έτσι πολύ καλά το πρώτο σκέλος του αγώνα, κοντά στην 20αδα.
Ανέβηκα γρήγορα πάνω στο ποδήλατο και ξεκίνησα ενώ είχα μπρος και πίσω αρκετούς συναθλητές με τους οποίους θα ήθελα να πάω στο ίδιο ρυθμό. Κάπου εδώ ξεκίνησαν τα δύσκολα, καθώς η πολύ τεχνική διαδρομή με τις κλειστές στροφές μου κόστιζε περισσότερο χρόνο απ’ όσο θα’ πρεπε. Σύντομα κατάλαβα ότι θα είχα και ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα καθώς βγαίνοντας από την πόλη ο αέρας που φυσούσε ήταν πολύ δυνατός και μας έπιανε στα περισσότερα σημεία πλάγια και κόντρα. Επιπλέον, φέτος οι διοργανωτές είχαν αλλάξει και λίγο τη διαδρομή, προσθέτοντας και μια αναστροφή καθώς και ένα ακόμα πέρασα από κατοικημένη περιοχή, δυσκολεύοντας την ακόμα περισσότερο με τεχνικά κομμάτια. Έτσι με όλα αυτά ο αγώνας έγινε πολύ πολύ δύσκολος σε αυτό το κομμάτι.
Κάτι ακόμα που μας δυσκολεύει σε αυτή τη διαδρομή είναι και οι πιο αργοί αθλητές (γυναίκες/βετεράνοι/age groupers) που γεμίζουν τη διαδρομή και την κάνουν ακόμα πιο επικίνδυνη στα τεχνικά κομμάτια. Ειδικά μέσα στην πολύ πολλές φορές είναι σχεδόν αδύνατο να προσπεράσεις. Μάλιστα σε μια τέτοια περίπτωση φέτος παραλίγο να έχω και πτώση καθώς με έκλεισε μια γυναίκα, και μόλις που κατάφερα να συγκρατήσω το ποδήλατο πριν βρεθώ αγκαλιά με τα …κάγκελα.
Τέλος πάντων, με αυτά και με αυτά ολοκλήρωση αρκετά καταπονημένος και το κομμάτι της ποδηλασίας, μαζί με έναν Ολλανδό αθλητή. Στην δεύτερη αλλαγή μπερδευτήκαμε λίγο και χάσαμε χρόνο κατά την έξοδο μας, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο που με προβλημάτιζε. Ήταν εμφανές πως κατεβαίνοντας από το ποδήλατο δεν είχα α πόδια που έπρεπε για ένα γρήγορο δεύτερο τρέξιμο (7,5χλμ). Ο Ολλανδός σύντομα μου ξέφυγε και πλέον βρέθηκα μόνος μου, καθώς δεν έβλεπα κανέναν μπροστά, ούτε με πλησίαζε κάποιος πίσω. Βέβαια είχα ακόμα αρκετά χιλιόμετρα που δεν θα ήταν εύκολα και ήξερα πως θα έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να κρατήσω τη θέση μου.
Ακόμα και με βαριά πόδια το πάλεψα αλλά δεν ήταν η μέρα μου για κάτι καλύτερο. Ήξερα πως ειχα μείνει πίσω από τις προσδοκίες μου και αυτό μου είχε ρίξει την ψυχολογία. Πάραυτα κράτησα τον ρυθμό μου και τερμάτισα αξιοπρεπώς σε 2 ώρες 57 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα στην 20η θέση της κατάταξης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Αυτό δεν ήταν το αποτέλεσμα που επιζητούσα, αλλά είναι σημαντικό τουλάχιστον πως έχω σταθερή παρουσία σε όλους τους μεγάλους αγώνες διάθλου τα τελευταία 4 χρόνια και με ανοδικά αποτελέσματα, έστω και για λίγες θέσεις. Ελπίζω στο μέλλον για ακόμα καλύτερα, έχω χρόνια μπροστά μου για το long distance του διάθλου. Άλλωστε ο νικητής του χτεσινού αγώνα είναι 38 χρονών, ο φοβερός Βέλγος Rob Woestenborghs.
Αυτός ήταν ο πρώτος μου διεθνής αγώνας για φέτος. Ακολουθούν οι πιο σημαντικοί Ironman Φρανκφούρτης (6 Ιουλίου) και Powerman Zofingen (παγκόσμιο διάθλου 8 Σεπτεμβρίου). Για αυτά όμως έχουμε καιρό. Προς το παρόν κάνω Πάσχα και μετά τρεις δυνατοί αγώνες εντός των τειχών, τρίαθλο Spetsathlon 27/4, Ημιμαραθώνιος Αθήνας 4/5, Πανελλήνιο Τριάθλου sprint 11/5.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους.
Αναλυτικά, τα επίσημα αποτελέσματα
http://www.triathlon.org/result..265759
Δειτε ένα ωραίο βίντεο από την ευρωπαικη ομοσπονδια τριάθλου
Περισσότερες φωτογραφίες εδω https://www.facebook.com/media/set/?s..e=1&l=168acd409f
και ένα γενικό ρεπορτάζ του αγώνα, διαβάστε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=934