Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Πήγα με όνειρα για ένα καλό πλασάρισμα σε αυτό το πανευρωπαϊκό αλλά δεν μου βγήκε όπως θα το ήθελα. Τελικά τερμάτισα στην 20η θέση μετά από 2 ώρες 57 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα αγώνα. Κέρδισα δυο θέσεις σε από πέρσι και αυτό είναι το μόνο που με κάνει ευχαριστημένο.

Ξεκίνησα καλά στο 1ο τρέξιμο και τρέχοντας με πολύ σταθερό ρυθμό ήμουν στο γκρουπ που ήθελα. Δυστυχώς, στην ποδηλασία, έχασα αρκετό χρόνο στα πολύ τεχνικά κομμάτια της διαδρομής (όχι η ειδικότητα μου) ενώ οι δυνατοί άνεμοι με ταλαιπώρησαν και κατέβηκα αρκετά κουρασμένος στο 2ο τρέξιμο για να ολοκληρώσω τον αγώνα μου.

Είναι σημαντικό τουλάχιστον πως έχω σταθερή παρουσία σε όλους τους μεγάλους αγώνες διάθλου τα τελευταία 4 χρόνια και με ανοδικά αποτελέσματα.

Αναλυτικά, τα αποτελέσματα εδω http://nl.mylaps.com/eve…K.html

Σύντομα αναλυτικό ρεπόρτ, φωτογραφίες (ελπιζω) και ότι άλλη πληροφορία προκύψει…
Προς το παρόν δείτε τι κατέγραψε το Garmin 910XT

1ο τρέξιμο (το καλό της μέρας, 15χλμ ακριβώς σε 50:02) http://connect.garmin.com/activity/478937678

Ποδηλασία http://connect.garmin.com/activity/478937684

2ο τρέξιμο http://connect.garmin.com/activity/478937690

Σήμερα αγωνίστηκα το Τοπικό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης. Οι αγώνες έγιναν στην γνωστή πλέον πίστα της Μαλακάσας και αρχικός μου στόχος ήταν να ρεφάρω την περσινή πικρή εμπειρία που όλα είχαν πάει στραβά. Τουλάχιστον αυτή τη φορά ένιωθα υγιής και ξεκούραστος, οπότε μπορούσα να ελπίζω βάσιμα σε κάτι καλύτερο από από την περσινή 7η θέση.

Τελικά κατάφερα να πλασαριστώ 5ος, αν και η επίδοση μου (35:52) δεν θα μπορούσα να πω ότι ήταν πολύ καλύτερη από πέρσι. Βασικά, δυστυχώς δεν έχω ακριβές μέτρο σύγκρισης καθώς η φετινή διαδρομή (περίπου 25χλμ) είχε μικρύνει λίγο.

Παρά τη λίγο καλύτερη θέση δεν μπορώ να δηλώσω ευχαριστημένος. Πάλι αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει και δεν αποδίδω όπως θα ήθελα. Μπορεί έτσι κι αλλιώς να μην προπονούμαι ακριβώς για τέτοιους αγώνες, αλλά είναι πολύ καλά τεστ και πάντα θέλω να πηγαίνω καλά. Το βασικό πρόβλημα της περιόδου είναι ότι με τα πολλά χιλιόμετρα τρέξιμο στο χτίσιμο της διαδρομής ενόψει Ironman, νομίζω πως έχω χάσει ποδηλατική δύναμη … που δυστυχώς δεν μου περισσεύει. Βεβαίως κερδίζω πλέον σε αντοχή για long distance (δλδ για …χρονόμετρα 150-180χλμ) αλλά αυτά τα 25άρια πραγματικά μου είναι πολύ πολύ μικρά.

Τουλάχιστον είμαι ευχαριστημένος, γιατί πιστεύω στάθηκα καλά σε αυτήν την ποδηλατική συνάντηση. Οι 3 πρώτοι πάντως ήταν πολύ μακριά και καλό θα είναι να προσπαθήσω να κλείσω λίγο αυτή την ψαλίδα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια πολύ καλή προπόνηση σήμερα. Άλλωστε ο πρώτος μεγάλος αγώνας της χρονιάς, το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου, είναι σε 2 βδομάδες και εκεί θα πρέπει να είμαι έτοιμος το καλύτερο δυνατόν.

Για τα πλήρη αποτελέσματα κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα

Τι ωραία μέρα σήμερα…. Πήγαμε με την αδερφή μου τη Χαρά στο Ναύπλιο για μια εκδρομή και μια προπονητική συμμετοχή στον Ημιμαραθώνιο και μου βγήκαν όλα τα καλά. Νίκη στον αγώνα με ατομικό ρεκόρ και σωστή προπόνηση!

Προφανώς δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία και φορμάρισμα για αυτόν τον αγώνα και καλύτερα να μην ξέρετε τι περιελάμβανε το πρόγραμμα της εβδομάδας πριν από αυτόν τον αγώνα και μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Πάντως ξεκούραση τη βδομάδα δεν ήταν. Είχα πει στον coach Βασίλη (Κρομμύδα) πως απλά ήθελα να δώσω το παρόν σε αυτήν την 1η διοργάνωση του Μαραθωνίου του Ναυπλίου που περιελάμβανε εκτός από τον Μαραθώνιο και αγώνες Ημιμαραθωνίου, 5 και 2,5χλμ. Ε, μου κανε τη χάτη και κάπως έτσι βρέθηκα στην εκκίνηση…

Σύντομα κατάλαβα, λίγο πριν ξεκινήσουμε πως δεν θα είχα ιδιαίτερο συναγωνισμό και πήγαινα για να κερδίσω. Έπιασα από την αρχή ένα τέμπο που μου φαινόταν σχετικά άνετο, αλλά εξακολουθούσε να ένα γρήγορο με περάσματα κάτω από 3:30/χλμ. Αποσπάστηκα από τους υπόλοιπους, αποφασισμένος να το τρέξω μόνος μου στο ρυθμό μου. Συνέχισα έτσι, σαν σε ατομική χρονομέτρηση ποδηλασίας, σταθερά και με έλεγχο μέχρι το τερματισμό για να πάρω την 1η θέση. Ο χρόνος μου 1:13:23, ήταν 7 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος από το προηγούμενο ατομικό μου ρεκόρ 1:13:30 (στην Αθήνα πέρσι τέτοια εποχή).

Πρέπει να σημειώσω εδώ πως με αυτόν τον αγώνα έσπασα μια παράδοση πολλών ετών που με ήθελε να μην μπορώ να κερδίσω αγώνα δρόμου. Τα τελευταία χρόνια είχα πάρα πολλές δεύτερες και τρίτες θέσεις σε απλούς αγώνες δρόμου, αλλά καμία νίκη! Αφού κατάφερα να το κάνω και αυτό λοιπόν, ε, μπορώ να αισιοδοξώ ότι θα κάνω και ακόμα περισσότερα!

Εντωμεταξύ στον αγώνα των γυναικών, η Χαρά ήρθε τρίτη, όμως τη μεγάλη χαρά μας την έδωσε η φίλη μας η Ντενίζ (Δημακη) που κέρδισε στο τελευταίο σπριντ τον αγώνα επί της πρωταθλήτριας ρου ανωμάλου δρόμου Σοφίας Ρήγα. Έσκισε γενικά η παρέα και γεμίσαμε το αυτοκίνητο έπαθλα!

Μέσα σε μια βδομάδα πέτυχα δυο σημαντικές νίκες και τουλάχιστον συνεχίζω με άλλη ψυχολογία για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (13/4 , Ολλανδία). Ευτυχώς, φαίνεται πως δεν χρεώθηκα ιδιαίτερα ούτε αυτόν τον αγώνα και τα πόδια μου δείχνουν να ανταποκρίνονται καλά στα ερεθίσματα χωρίς σημάδια ιδιαίτερη κόπωσης.

Φωτογραφίες από τον αγώνα μας εδώ:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a…4b83a66a

και εδώ η διαδρομή μου στο Garmin connect http://connect.garmin.com/activity/466181073

Πρωτάθλητής Ελλάδος στο Δίαθλο και φέτος … για 5η φορά! Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή που μας πέρασε (16 Μαρτίου) στον Σχινιά και σε αποστάσεις σπριντ … 6-20-3χλμ. Όχι ιδανικές για μένα που πλέον κάνω “long” και πιο “long” αλλά είναι το άθλημα μου και κάθε χρόνο, λέω πως στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου πρέπει να κάνω το χρέος μου και να διατηρήσω τα “πρωτεία”.

Κάποιες χρονιές είναι σχετικά εύκολο (αν και ποτέ κάνεις αγώνες δεν είναι “εύκολος), όμως αυτή τη φορά δεν ήταν και τόσο εύκολο. Αυτός ο χειμώνας ήταν βαρύς και δύσκολος και αυτό φάνηκε στον αγώνα. Δεν είχα την πολυτέλεια να προετοιμαστώ ειδικά για αυτόν τον αγώνα. Η προετοιμασία μου για το Ironman έχει ήδη ξεκινήσει και τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Επιπρόσθετα, ο χειμώνας είχε τις αναποδιές του, 2 φορές κρυολόγησα, 2 φορές έπαθα ψύξη στην πλάτη, και είχα κι ένα άσχημα χτύπημα στο στήθος από πτώση στο ποδήλατο. Μιλάμε για αρκετές βδομάδες “πόνου και αγωνίας”. Τέλος πάντων, τουλάχιστον βρέθηκα υγιής στην εκκίνηση του αγώνα…

Από το πρώτο χιλιόμετρο κατάλαβα πως δεν ήταν η μέρα μου. Δεν είχα την περσινή ταχύτητα ούτε τη φρεσκάδα για ένα τόσο μικρό αγώνα. Ο “τεράστιος” (συναθλητής και προπονητής) Βασίλης Κρομμύδας ήταν κολλημένος πίσω μου και δεν μπορούσα να τον αφήσω, ενώ από κοντά ακολουθούσαν και οι νεότεροι διεκδικητές Παναγιώτης Χριστοδουλόπουλος και Γρηγόρης Σουβατζόγλου. Ακόμα κι έτσι όμως, ήμουν ο καλύτερος στο τρέξιμο και έπρεπε να ξεχωρίσω για να μην αφήσω περιθώρια. Αυτό το κατάφερα στα τελευταία χιλιόμετρα του πρώτου τρεξίματος, και μπήκα με μικρη διαφορά στην περιοχή αλλαγών πήρα το ποδήλατο και ξεκίνησα για το 20αρι γύρω από το κωπηλατοδρόμιο. Το καινούριο μου Scott Plasma κυλούσε υπέροχα, αλλά τα πόδια μου δεν ήταν σε αγωνιστική διάθεση. Δεν είχα το καλό μου στροφοπάτημα και δεν θα άνοιγα τη διαφορά. Το ένστικτο μου, μου είπε καλύτερα να ελέγξω τη διαφορά και τον αγώνα, παρά να προσπαθήσω να δείξω πόσο καλύτερος είμαι. Κι αυτό έκανα. Σε κάθε στροφή κράταγα την ίδια διαφορά από τον Βασίλη που ακολουθούσε και τα άλλα παιδιά πιο πίσω. Έτσι μπήκα στην περιοχή αλλαγών για το 2ο τρέξιμο, έχοντας μια διαφορά ασφαλείας. Τέτοια που δεν μου κόστισε και η “σύγχυση” όταν δεν έβρισκα τα παπούτσια μου κοιτώντας σε λάθος κουτί … απαράδεκτο λάθος για την εμπειρία μου. Άλλο ένα 3άρι λοιπόν, με αρκετές δυνάμεις, το έκανα γρήγορα κρατώντας πίσω μου τον συναγωνισμό και έφτασα στη νίκη μετά από 1 ώρα 1 λεπτό και 15 δευτερόλεπτα αγώνα.

Βγήκε μια καλή ένταση, αλλά πραγματικά ήταν το πιο αχρέωστο δίαθλο που έχω κάνει. Ήταν δύσκολο γιατί δεν είχα ταχύτητα, αλλά τουλάχιστον το πόδια μου ανταποκρίθηκαν καλά και δεν έδειξαν σημάδια κόπωσης ούτε μέσα στον αγώνα και κυρίως όχι μετά. Η προπόνηση μεγάλων αποστάσεων έχει και τα καλά της. Κάνεις μια ώρα αγώνα και αισθάνεσαι ότι μπορείς να συνεχίσεις έτσι για άλλες δύο.

Έτσι λοιπόν έφτασα στον 5ο μου τίτλο πρωταθλητή στο δίαθλο στα … 33 μου χρόνια. Με τον συναγωνισμό να βελτιώνεται και να μικραίνει τη διαφορά ξέρω από τώρα πως οι επόμενες χρονιές θα είναι ακόμα πιο δύσκολες, αλλά προσωπικά αισθάνομαι πως είμαι ακόμα στα μισά της πορείας μου. Στόχος είναι ο διψήφιος αριθμός τίτλων …. να τους κάνω 10 δηλαδή. Δε με ενδιαφέρει αν θα παραμείνω αήττητος τα επόμενα χρόνια, αλλά με ενδιαφέρει να παραμείνω στο δρόμο και να συναγωνίζομαι τους νεότερους μέχρι τα 40 ή τα 45 μου. Αν είμαι υγιής και μπορώ να συμμετέχω, πιστεύω πως θα καταφέρω. Ο Βασίλης άλλωστε δείχνει το δρόμο.

Πλέον αφήνω πίσω μου επιτυχώς και αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και κοιτάζω προς τους μεγάλους μου στίχους. Σε ένα μήνα (13/4) έχω το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (Powerman Holland) και μετά πάμε για να δυσκολότερα. Ironman Φρανκφούρτης στις 6 Ιουλίου και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Powerman Zofingen) στις 7 Σεπτέμβρη.

Πριν κλείσω, θέλω να μεταφέρω και απο εδώ τις ευχαριστίες μου στη διοργάνωση της Transition Sports για την φιλοξενία του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος και στην Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου για τη συνεργασία. Τους σημερινούς δύσκολους καιρούς η ανάγκη για συνέργειες ιδιωτών με δημόσιους φορείς είναι επιβεβλημένη τουλάχιστον έχουμε τη δυνατότητα σαν αθλητές να αγωνιζόμαστε σε ποιοτικές διοργανώσεις. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι και από τις δυο πλευρές που βλέπουν τα θετικά τέτοιων συνεργασιών.

Αναλυτικό ρεπόρτ για τον αγώνα και τα αποτελέσματα εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=926

Πολλές και καλές φωτογραφίες, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1..e=1&l=28b5f40dc8

Ο Γιώργος Σπύρος έκανε πάλι καταπληκτική δουλειά.

SCOTT PLASMA PREMIUM DURA-ACE DI2

Το Σάββατο που μας πέρασε παρέλαβα το καινούριο μου αγωνιστικό ποδήλατο, ένα Scott Plasma με σειρά Shimano Dura-Ace Di2… (για όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες θα σας πω αργότερα, μετά και την απαραίτητη πρακτικη εφαρμογή). Το καινούριο μου Plasma είναι μια πολύ (μα πάρα πολύ) ευγενική χορηγία της εταιρίας Ν. ΜΑΝΙΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε., μια εταιρία “πυλώνας” της ελληνικής ποδηλατικής αγοράς που εκπροσωπεί πολλά μεγάλα brands του εξωτερικού (Scott, Pearl Izumi, Giro, Shimano κ.α. …), αλλά έχει και την δική της παραγωγή με τα ποδήλατα IDEAL. Το ποδήλατο παραλήφθηκε από το κατάστημα Tsirikos Bikes στο Ψυχικό, το οποίο ανέλαβε και επίσημα και την τεχνική μου υποστήριξη.

Αυτή ήταν με διαφορά η μεγαλύτερης αξίας χορηγία που μου έχουν κάνει, όχι μόνο για την οικονομική αξία του υλικού, αλλά και για το επίπεδο της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι άνθρωποι της εταιρίας. Η συνεργασία μας ξεκίνησε πριν 2 χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο με την προώθηση της τριαθλητικης ένδυσης Pearl Izumi αλλά εξελίχθηκε σύντομα σε πολύ υψηλό χορηγικό επίπεδο με τριαθλητικο/ποδηλατικό υλικό για να φτάσω τώρα να πάρω ακόμα και ένα κορυφαίο ποδήλατο όπως αυτό. Και επειδή οι εταιρίες δεν είναι απρόσωπες και οι ενέργειες τους γίονται απο ανθρώπους με αξίες και όραμα οφείλω να αναφερθώ και προσωπικά στους ανθρώπους που μου εμπιστεύονται τέτοιο εξοπλισμό, του Κώστα Κατροδαύλη, Σπήλιο Ζερβό και τον εμπορικό διευθυντή της εταιρίας Δημήτρη Αλεξίου. Τους ευχαριστώ όλους για τη βοήθεια!

Το συζητούσαμε καιρό αυτό το ποδήλατο, αλλά δεν το είχα πολυπιστέψει μέχρι που το πήρα στα χέρια μου (σύντομα και στα …πόδια μου). Η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα λίγο με το που το παρέλαβα υπό το βάρος της ευθύνης. Ελπίζω να φανώ αντάξιος και να το τιμήσω σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το ντεμπούτο του θα γίνει φυσικά αυτή την Κυριακή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου, που ελπίζω με το καλό να υπερασπιστώ τον τίτλο μου και να κερδίσω τη διοργάνωση για 5η χρονιά.

Η αλήθεια είναι πως αυτόν το χειμώνα ταλαιπωρήθηκα αρκετά με δυο κρυολογήματα, 1 καλό χτύπημα και 2 ψύξεις στην πλάτη, αλλά παραμένω αισιόδοξος. Παρά τα προβλήματα, πρέπει να διευκρινίσω πως είμαι σε καλή κατάσταση και δεν θα αναζητήσω καμιά δικαιολογία. Όταν έρθει η ώρα του αγώνα, οφείλω να κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα.