Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

(Πρώτη δημοσίευση στο www.RunningNews.gr 1/2/2o12)

Η υπόθεση της Ειρήνης Κοκκιναρίου που μας προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα άναψε για τα καλά και πάλι τη συζήτηση για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό και τους τρόπους καταπολέμησης της (Ντοπινγκ και αντι-Ντόπινγκ). Έχω γνωρίσει προσωπικά την αθλήτρια, μου είναι αρκετά συμπαθής σαν φυσιογνωμία, την λυπάμαι σαν άνθρωπο που έμπλεξε έτσι, όμως από εκεί και πέρα δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο ειδικά γι´αυτήν. Η αθλητική δικαιοσύνη αποφάσισε για την περίπτωση της και την βρήκε ένοχη, τιμωρώντας την με 2 χρόνια αποκλεισμό από τους αγώνες.

Άκουσα και διάβασα πολλά αυτές τις μέρες, απόψεις, σχόλια, δικαιολογίες, αλήθειες και ψέματα. Ευτυχώς έχω την τύχη να συνομιλώ και με ανθρώπους που έχουν πραγματικές γνώσεις σε τέτοια θέματα και επίσης δεν έχουν συμπάθειες, σχέσεις ή ακόμα και άνομα συμφέροντα που να θολώνουν την κρίση και τη σκέψη τους. Θέλω να πιστεύω πως για όλους του υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους, μόνο κοινό συμφέρον είναι η ανάγκη για καθαρότερο αθλητισμό.

Έτσι, αξίζει να δούμε κάποια γενικά πράγματα για αυτή τη νέα στον στίβο μέθοδο του “αιματολογικού διαβατηρίου”. Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι κάτι καινούριο στον χώρου του αθλητισμού και για παράδειγμα στην ποδηλασία εφαρμόζεται με επιτυχία εδώ και χρόνια, έχοντας αφήσει εκτός αγώνων πολλά πρωτοκλασάτα ονόματα.

Ας έρθουμε στο πώς νομοθετείται ένας κανόνας που για πολύ κόσμο φαίνεται από δυσνόητος έως άδικος. Γνωρίζοντας κάπως τον τρόπο με τον οποίο μια επιστημονική μελέτη-εισήγηση υιοθετείται από την IAAF σας διαβεβαιώ πως η διαδικασία παίρνει χρόνια. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αστυνομία έπεται πάντα, ακολουθεί την ευρηματικότητα και την φαντασία των παρανόμων. Αν συνέβαινε το αντίθετο μπορεί να μην υπήρχαν εγκλήματα, διαρρήξεις, απατεωνιές και η αστυνομία δεν θα ήταν κατασταλτικός αλλά προληπτικός μηχανισμός. Το ίδιο ισχύει και με τις ΙΑΑF-WADA. Κάθε φορά που παρατηρούνται επαναλήψεις σε νέα φαινόμενα (τιμές ουσιών, μέθοδοι ντοπαρίσματος, νέες ουσίες, νέες ουσίες και μέθοδοι επικάλυψης ντοπαρίσματος) ξεκινάει μια χρονοβόρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, διαδικασία ερευνών και μελετών από διάφορα επιστημονικά κέντρα. Ώσπου να μαζευτούν δείγματα, να ερευνηθούν και αναλυθούν στοιχεία, να αξιολογηθούν ως προς δεκάδες παραμέτρους, ώσπου να συγκριθούν μεταξύ τους οι έρευνες και να υιοθετηθούν τα αποτελέσματα από τις αρμόδιες υπηρεσίες των μηχανισμών περνάνε χρόνια. Μετά ξεκινάει το νομικό και γραφειοκρατικό μέρος που είναι επίσης χρονοβόρο, μέχρι να γίνει κανόνας αποδεκτός από όλους και ατράνταχτος στα ένδικα μέσα προσβολής του. Οι αναφορές για “ενδείξεις και όχι αποδείξεις” είναι ανέκδοτα εντυπωσιασμού για αφελής. Μιλάμε πλέον για διαδικασίες και πρωτόκολλα που αποτελούν μέρος των κανονισμών συμμετοχής. Για να τη γλιτώσει κάποιος που κατηγορείται θα πρέπει να αποδείξει ότι α) είναι ελέφαντας, β) επιδέχεται προσβολή η διαδικασία συλλογής του δείγματος για κάποιο νόμιμο λόγο. Στο μεταξύ “οι άλλοι” προχωράνε σε νέες μεθόδους παράκαμψης ελέγχων, σε νέες παραγωγές παρασκευασμάτων κ.ο.κ. -η διαδικασία είναι αέναη.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των διαδικασιών, η όλη στάση και συμπεριφορά του καθενός σημειοδοτεί και τις αντιδράσεις των άλλων (συμπεριλαμβανομένων των φορέων και των διεθνών οργάνων) απέναντί του. Για να φτάσει κάποιος να κατηγορηθεί για παράνομη συμπεριφορά και να σταλεί η υπόθεση από τη διεθνή στην εθνική ομοσπονδία για τα περαιτέρω σημαίνει ότι δεν υπάρχουν απλά ενδείξεις αλλά αποδείξεις. Ο κατηγορούμενος αθλητής έχει ουσιαστικά, πέρα από το νομικό μέρος, μόνο τις εξής δύο δυνατότητες: α) να αποδεχθεί την ποινή, αλλά επιπροσθέτως “βγάζοντας το σκασμό”, β) να αποδείξει ότι είναι ελέφαντας (κι όχι πρωτ-αθλητής ή φυσιολογικός άνθρωπος). Η επιλογή του δρόμου που θα ακολουθήσει ο αθλητής είναι αποκλειστικά δική του, πιθανότατα κατόπιν συμβουλών των δικηγόρων του, των συμβούλων του, του μάνατζερ του, των οικείων του, του προπονητή του. Ο δρόμος που τελικά επιλέγει ο αθλητής έχει επιπτώσεις λιγότερο ή περισσότερο αρνητικές, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για άλλους συναθλητές του.

Κραυγαλέες περιπτώσεις είναι αυτές που ο αιματοκρίτης ξεφεύγει πολύ (προς τα πάνω πάντα) από τα ανώτατα φυσιολογικά όρια. Αυτά είναι 52 στους άνδρες και 48 στις γυναίκες. Όταν γίνονται μετρήσεις στον αθλητή τυχαία και τουλάχιστον δύο φορές βρίσκεται πολύ πάνω από τα όρια δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογικό. Οι διάφορες νόμιμοι μέθοδοι αύξησης του αιματοκρίτη (παραμονή σε σκηνές υποξίας, προπόνηση σε υψόμετρο κτλ) δεν ανεβάζουν τον αιματοκρίτη σε επίπεδα “μη αποδεκτά”. Άλλωστε οι επιστήμονες της  IAAF και της WADA που έχουν ασχοληθεί με το θέμα έχουν πάρει υπόψη τους όλες αυτές τις παραμέτρους, όπως επίσης και τις περιπτώσεις που πέφτει ο αιματοκρίτης (ασθένειες κτλ). Το πιο εντυπωσιακό στις περιπτώσεις το παραβατών πάντως είναι οι διακυμάνσεις αυτών των τιμών, πόσο απότομα ανεβοκατεβαίνουν και με τι αποκλίσεις.

Οι αθλητές που την πατάνε είναι συνήθως αυτοί που δεν τα ξέρουν καλά τα πράγματα ή τουλάχιστον δεν συμβουλεύονται από τους πιο …ειδικούς. Κάνουν την κουτσουκέλα, αλλά δε λειτουργούν, οι ίδιοι ή το σώμα τους, απόλυτα “by the book”. Από άγνοια, αφέλεια ή υπερβολική αυτοπεποίθηση πως “δεν μας πιάνει κανείς” πάνε σε κάποιον αγώνα “φτιαγμένοι” και παρότι έχει καθαρίσει ο οργανισμός κι ο έλεγχος δεν μπορεί να βρει την απαγορευμένη ουσία, ο φυγοκεντρομετρητής στο εργαστήριο δείχνει αιματοκρίτη 53+… Άντε τώρα να αποδείξεις ότι είσαι ελέφαντας (συνήθως κάποιος που παλεύει για το δίκιο του προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εδώ ισχύει το αντίστροφο…). Και αυτό το τελευταίο δεν γίνεται από άγνοια, γίνεται από βλακεία. Η άγνοια μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να ξυπνήσει και συμπάθεια. Η βλακεία ξυπνάει λύπηση…

Έτσι είναι όταν, πριν δέσεις τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δέσεις το λάστιχο στο μπράτσο για να χτυπήσεις καλή φλέβα… Η παίρνεις από τα άλλα, τα πόσιμα, που φέρνουνε ναυτία, που σου πετάνε σπυριά σε όλο το σώμα κλπ κλπ. Κάποιοι πήραν αυτό και …πέταξαν, το παίρνεις και συ. Ή το ψάχνεις μόνος σου και πίνεις …νεράκι για να αποφύγεις τη θρόμβωση φορτώνοντας όμως τα νεφρά. Όταν παραγγέλνεις από το internet το έχεις το ρίσκο σου. Οι παπατζήδες της “αιματολογίας” πιάνονται εύκολα αδιάβαστοι… Απ´ τη μια νομίζουν ότι το ανθρώπινο σώμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε κάθε κορμί και σε κάθε αθλητή. Aπ´ την άλλη δε διαβάζουν και κάποιο άλλο βιβλιαράκι παθολογίας να μάθουν τι σοκ παθαίνει π.χ. το συκώτι ή πώς εξηγούνται οι μεγάλες και μικρές διακυμάνσεις στον αιματοκρίτη. Σιγά μην είναι φυσιολογικές διακυμάνσεις 6-7 μονάδων ακόμα κι από μέρα σε μέρα… αιμορραγία έχουν?

Πάμε λίγο και στα “σενάρια συνωμοσίας” τώρα. Γιατί και πώς μπορεί να ελέγχθηκε συγκεκριμένος αθλητής και γιατί μετά από κάποια χρόνια αναμονής μπορεί να βγει η ΙΑΑF και να παραγγείλει στην εθνική ομοσπονδία ποινή. Κάπου βασίζεται ο στόχος του συγκεκριμένου αθλητή-αθλήτριας, έτσι δεν είναι? Έλεγχοι γίνονταν και παλιότερα και έβγαζαν “καθαρό” τον αθλητή. Με αυτό το πλευρό να κοιμάται ο αθλητής που την έχει κάνει την κουτσουκέλα… Το σίγουρο είναι ότι κάποιος/κάποια μπαίνει στο στόχαστρο των ελεγκτικών μηχανισμών. Όχι βέβαια λόγω εθνικότητα, λόγω ομορφιάς ή λόγω βλακείας.

Το κρίσιμο καμπανάκι συναγερμού είναι όταν οι επιδόσεις ενός αθλητή απογειώνονται από το πουθενά, γίνονται διεθνούς επιπέδου και αρχίζουν οι προκρίσεις, τα μετάλλια κτλ. Τότε αρχίζουν τα καλά ψαξίματα. Αν ο αθλητής την έχει κάνει την κουτσουκέλα, δεν υπάρχει περίπτωση, κάποιος από αυτούς τους ελέγχους θα είναι κατακόκκινος …για πολύ κλάμα. Οριακές τιμές ξυπνούν το ενδιαφέρον των ελεγκτών, μαζεύουν στοιχεία, ακόμα και η υπέρβαση των τιμών δε σημαίνει ότι πάει προτεινόμενος για καρατόμηση ο αθλητής. Όχι βέβαια, όχι τόσο απλά!…. Άμα ήταν έτσι ο ένας στους δύο ελεγχόμενους δε θα συμμετείχαν σε αγώνες. Ο αθλητής μπορεί να μη μάθει τίποτα για τις τιμές που ανευρέθηκαν. Μπορεί να μάθει απλώς ότι δεν θα τον κυνηγήσουν σαν απατεώνα. Όλα ΟΚ. Ο αθλητής λοιπόν συνεχίζει απτόητος κι έχει (με τη βούλα και κατόπιν ελέγχου) πια πειστεί ότι παίρνοντας αυτές τις δόσεις και αυτό το σκεύασμα και με αυτή τη μεθοδολογία, δεν θα τον μαγκώσουν. Νομίζει… Αφενός τον βάλανε στο μάτι. Αφετέρου το δικό του σώμα σε αυτή τη συγκεκριμένη περίσταση και κάτω από την επίδραση δεκάδων άλλων παραγόντων που ο ίδιος δεν ξέρει καλά καλά, αλλά και η επιστήμη ακόμα ψάχνει, αντέδρασε με ένα συγκεκριμένο τρόπο αποδίδοντας κάποιες τιμές. Το ίδιο σώμα σε μια άλλη περίσταση και κάτω από την επίδραση δεκάδων, των ίδιων και άλλων παραγόντων, κάτω από άλλες συνθήκες αποδίδει μεγαλύτερες ή μικρότερες τιμές. Την πάτησε ο αδιάβαστος…

Όχι μία αλλά τριανταμία φορές μπορεί να σε ελέγξουν και να νομίζεις ότι είσαι ΟΚ. Τη μια μπορεί να είσαι αδιάφορος αθλητής και επειδή έχει γίνει πολύς ντόρος με άλλους απλά κρατάνε την περίπτωσή σου υπό παρακολούθηση, δε σε καρφώνουν απευθείας. Στη χαρίζουν μια… Την άλλη έχεις τιμές οριακά πάνω από το επιτρεπόμενο. Στη χαρίζουν δυο… Σε παρακολουθούν όμως. Την άλλη έχεις οριακά κάτω από το επιτρεπόμενο. Είσαι ΟΚ. Σε παρακολουθούν όμως. Την άλλη έχεις τιμές ελέφαντα. Στη χαρίζουν τρεις… και σε έχουν στο κόκκινο, σε περιμένουν αν θα τολμήσεις να ξαναδιεκδικήσεις πρόκριση, να μπεις σε σοβαρούς αγώνες κ.α. Όπως ζήσαμε και την περίπτωση κορυφαίας Ελληνίδας αθλήτριας πριν καιρό. Δυο χρόνια πριν τη μάγκωσαν. Δε συνέφερε ούτε την IAAF να κάνει ντόρο με μια ολυμπιονίκη ούτε θα ήθελε να φθείρει μια αθλήτρια στα τελειώματα της. Την αφήσανε. Δυο χρόνια νέκρα. Κάποια στιγμή εκείνη ξανάρχισε. Κατάλαβαν ότι τους πέρασε για ηλίθιους ή ότι ξεγελάστηκε από υπέρμετρη φιλοδοξία. Βγάλανε από την κατάψυξη την παλιά υπόθεση και της τη φόρεσαν φέσι. Καληνύχτα…

Αφήστε που στην περίπτωση που κουνηθεί ο αθλητής και κάνει κιχ με προσφυγές και άλλες τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού μπορεί να ξεπαγώσει η IAAF και η WADA παλιά δείγματα και να βγούνε αναδρομικά κάμποσα στη φόρα! Οι άνθρωποι της IAAF και της WADA δεν είναι χτεσινοί ούτε ηλίθιοι. Μας έχουν μάθει απέξω κι ανακατωτά. Αυτό που γίνεται με τους Έλληνες είναι ποσοστό 1% των παγκοσμίως ντοπέ. Ντοπάρονται όλοι οι λαοί, χωρίς σημαίες και εθνόσημα, χωρίς χρώμα και τάξη. Αυτό είναι γεγονός, όπως επίσης γεγονός είναι ότι υπάρχουν και αντοπάριστοι. Σε όλο τον κόσμο οι περισσότεροι που πιάνονται το βουλώνουν, βγάζουν το σκασμό. Οι αθλητές είναι πραγματικά για λύπηση. Το ψυχολογικό κόστος είναι απίστευτο. Εκεί έρχονται οι μάνατζερς, οι προπονητές, οι σύμβουλοι και οι εθνικές ομοσπονδίες και παίζουν το ρόλο τους. Δεν προτείνουν απλά, σχεδόν επιβάλλουν στον αθλητή που πιάστηκε ντοπέ να βγάλει το σκασμό! Εννοώ, να μη βγει να πει “δεν το έκανα”, “μόνο εμάς κυνηγάνε”, “μας έχουνε στο μάτι” και άλλες παρόμοιες ατάκες που έχουν κάνει καραμέλα οι Έλληνες αθλητές και παρατρεχάμενοι. Για ποιο λόγο άραγε? Ο καθένας ας το ερμηνεύσει ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, αθλητικά, όπως θέλει, το ερώτημα έχει πολλές πτυχές.

Παγκοσμίως αντιμετωπίζεται αλλιώς το ντόπιγκ. Ανήκουμε στο 1% που το βλέπει έτσι. Αυτά τα έχει σημειώσει εδώ και χρόνια η IAAF. Καταλαβαίνει ότι συλλήβδην οι Έλληνες αθλητές με την ανοχή της αθλητικής κοινότητας (και της κοινωνίας γενικότερα) θεωρούν περίπου υπεύθυνη την IAAF για το ότι Έλληνες αθλητές πιάνονται, ανάμεσα στους υπόλοιπους παράνομους, ντοπέ. Οι θεωρίες συνωμοσίας πάνε κι έρχονται. Δεν είναι μόνο της IAAF οι έλεγχοι. Ας θυμηθούμε τους ελέγχους σε ολόκληρη την εθνική ομάδα άρσης βαρών. Λέγαμε τότε “μας έστειλε η Τσουγκ Λι λάθος πακέτο από την Κίνα και τα παιδιά πιάστηκαν ντοπέ” και άλλα ανέκδοτα. Μας ακούνε και γελάνε, εκνευρίζονται και στο τέλος μας πυροβολούν. Φυσικά τους απατεώνες, όχι τους αθώους. Οι της IAAF – WADA τι να κάνουν? Να κάτσουν και να δέχονται ότι τους περνάνε όλοι για ηλίθιους? Μόλις βλέπουν Έλληνα με ύποπτες επιδόσεις αυτόματα είναι για αυτούς εν δυνάμει ύποπτος. Τουλάχιστον. Όταν αυτοί επιβεβαιώνουν την παρανομία του, όχι με έναν μόνο αλλά με δυο και τρεις (μόνο αυτούς θέλουν να μας δείξουν, με άλλα λόγια υπάρχουν κι άλλα…) θετικούς και ατράνταχτους ελέγχους, αυτό είναι μια μούτζα κατάμουτρα στη λογική της αμφισβήτησης.

Εδώ θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί δεν υπάρχει η νομική διαδικασία και οι αντίστοιχες κυρώσεις μετά από κάθε έναν θετικό έλεγχο. Η πονηριά είναι ολοφάνερη. Σου λέει, δε θέλω (δήθεν) να σε καταδικάσω με τη μία, σου αφήνω περιθώρια. Δε σε αφήνω ήσυχο και συνεχίζω να σε ψάχνω από δω και πέρα ασταμάτητα, σου στέλνω τα μηνύματά μου. Δε σου μαρτυράω όμως τα στοιχεία μου, αν και πότε σε βρήκα θετικό, τι τιμές είχες. Σιγά μην έδινε η αστυνομία στοιχεία από τις έρευνές της στους απατεώνες! Δε σε βουτάνε με τη μία, σε αφήνουν να εκτεθείς καλά καλά, να σε έχουν στο χέρι, να έχουν στοιχεία ατράνταχτα, να πιάσουν και κανένα μεγαλύτερο ψάρι στην απόχη, π.χ. συναθλητή του ίδιου κυκλώματος, κάποιον παρασκευαστή ή διακινητή (όπως στην πρέζα…). Αν είσαι βλάκας θα συνεχίσεις να μασάς συνέχεια τα δολώματα, κάποια στιγμή θα κρέμεσαι σαν το ψάρι με τη γλώσσα καρφωμένη στο αγκίστρι. Κι όταν σπαρταράς στα χέρια του ψαρά, τολμάς και λες “δεν πήρα”, “με είχανε στο μάτι”, “λάθος κάνανε”, “είχανε ενδείξεις και όχι αποδείξεις”, “καλέ, δεν είμαι ψάρι, είμαι ελέφαντας”, “δε με αφήνουν να ζήσω” και άλλα γλαφυρά, τότε λοιπόν πόσες πιθανότητες έχεις σαν ψάρι που σπαρταράει να σε πετάξει ξανά στη θάλασσα ο ψαράς (τραυματισμένο και ευάλωτο να σε καταπιούν τα άλλα ψάρια και η θάλασσα) και να μην καταλήξεις στην ψαραγορά ή απευθείας στο τηγάνι? Στο κάτω κάτω η δουλειά του είναι αυτή, του ψαρά. Για αυτό σιώπησε και προσευχήσου να επιβιώσεις…

Για κάτι τέτοιους λόγους έγραφα συμπτωματικά την προηγούμενη εβδομάδα πως το ντόπινγκ είναι κατάντια και όχι μαγκιά (http://www.runningnews.gr/?id=10634). Τους λυπάμαι όλους αυτούς. Όσο με πληγώνουν σαν αθλητή που τους έχω δίπλα μου, άλλο τόσο τους λυπάμαι για την κατάντια τους και για την άσχημη εικόνα που βγάζουν προς τα έξω για τον ελληνικό αθλητισμό.

Εν κατακλείδι και με απλά λόγια…. αν είσαι καθαρός, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα! Αν δεν είσαι, όταν σε πιάσουν καλά να πάθεις…

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Η ιστορία του Martin Fagan (http://www.runningnews.gr/?id=10594) συγκλόνισε την προηγούμενη εβδομάδα, όχι φυσικά γιατί αποκάλυψε κάτι καινούριο, αλλά γιατί επιτέλους βγήκε κάποιος αθλητής να παραδεχτεί την κατάντια του παίρνοντας απαγορευμένες ουσίες.

Έτσι, έστω κι αν ένας στους τόσους μιλάει, ίσως μπορέσουμε να σώσουμε κάποια νέα παιδιά από τη μάστιγα του “φάρμακου”. Κάποια στιγμή πρέπει να σπάσει αυτή η ομερτά σιωπής γύρω από τη χρήση απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό. Δεν είναι μαγκιά, είναι κατάντια. Αργά ή γρήγορα το παραδέχονται (η απλά τους πνίγει μέσα τους) όλοι οι χρήστες αναβολικών. Βλέπουν πόσο εξαρτημένοι γίνονται από αυτά και την υπερδύναμη που τους δίνουν, ενώ αντίθετα χωρίς αυτά δεν μπορούν πλέον να πλησιάσουν καν τις φυσικές τους επιδόσεις.

Το έχω ξαναπεί και σε κάθε ευκαιρία θα το λέω. Αγωνιστικός αθλητισμός γίνεται και χωρίς αναβολικά. Δεν τα παίρνουν όλοι οι πρωταθλητές (άλλη μεγάλη συζήτηση η αναίρεση κι αυτής της ισοπεδωτικής λογικής). Μπορεί να μην καταφέρνουμε να κάνουμε την υπερυπέρβαση, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε πως αυτό που κάνουμε είναι αληθινό, γήινο και αυτό είναι που δίνει αξία στην προσπάθεια μας. Βάζουμε στόχους, προσπαθούμε, αποτυγχάνουμε ή πετυχαίνουμε δύσκολα, γιατί αυτό είναι ο αθλητισμός, η προσπάθεια για αυτοβελτίωση.

Καλός αθλητής είναι αυτός που προσπαθεί πολύ για να πετύχει το καλύτερο, όχι αυτός που προσπαθεί λίγο και βελτιώνεται χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα. Αυτός είναι ένας κοινός απατεώνας. Τα θαυματουργά ματζούνια της πρόσκαιρης “δύναμης” δημιουργούν υπερανθρώπους και υπανθρώπους ταυτόχρονα μέσα στο ίδιο “σαρκίο”.
Ξέρω, θα μου πούνε πάλι πως δεν ξέρω ποοοσο προσπαθούν και όλοι αυτοί οι “ντοπαρισμένοι” υπεραθλητές…. Ναι αγαπητοί μου “δικηγόροι του διαβόλου” προπονούνται σκληρά αφού το ντόπινγκ τους βοηθάει και σε αυτό, όμως προφανώς δεν προσπαθούν επί ίσοις όροις. Έχουν πλεονέκτημα. Το φαρμακάκι τους βοηθάει στην αποκατάσταση, και συχνά με λιγότερα στοιχεία προπόνησης βελτιώνονται περισσότερο και πιο γρήγορα. Γλιτώνουν επιβαρύνσεις που τον καθαρό αθλητή μπορεί να τον οδηγήσουν σε τραυματισμό και πολλά ακόμα… που δεν θα κάτσω να αναλύσω γιατί δεν είναι σκοπός του παρόντος και δεν έχω καμιά όρεξη.

Έχω συγκρουστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με άτομα που θεωρούν τη χρήση απαγορευμένων ουσιών σαν “εθνική υποχρέωση”, “μαγκιά”, “υψηλό/επιστημονικό αθλητισμό” κτλ …απλά για να δικαιολογήσουν την παρανομία. Για άλλη μια φορά θα πω πως είναι απλά απάτη και κατάντια. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα. Από κει και πέρα ο ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Καλώς η κακώς στο ντόπινγκ υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή για το τι είναι απαγορευμένο και τι όχι και φυσικά δεν ισχύει η ρήση του μέγα γκουρού πως “ντοπαρισμένος είναι μόνο όποιος πιάνεται”. Ακόμα και νέες ουσίες που δεν είναι στις λίστες των απαγορευμένων αργά ή γρήγορα θα μπουν και η χρήση τους θεωρείται σαφώς ντόπινγκ αναδρομικά. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα βρώμικα μέσα. Δεν υπάρχει “ναι μεν αλλά”. Είτε είσαι από δω, είτε από κει. Και αυτό το λέω εγώ που γενικά αποφεύγω τις απόλυτες θέσεις στη ζωή μου και είμαι σχεδόν πάντα διαλλακτικός.

Κάνω αθλητισμό 20 χρόνια, έχω περάσει πολλές φάσεις, καλές και κακές, αλλά πάντα προσπαθούσα με τις δικές μου δυνάμεις μέχρι το σημείο που μπορούσα. Ποτέ δεν ήμουν το φοβερό ταλέντο για να ξεχωρίζω εύκολα και συχνά χάνω από καλύτερους αθλητές κάτι που θεωρώ τιμή μου. Αυτό όμως που δεν ανέχομαι πλέον είναι να ξεφτιλίζομαι από “ντοπάκηδες”, χάνοντας σε αγώνες με μεγάλη διαφορά. Κάτι που επιπλέον με εκνευρίζει είναι να υποβαθμίζεται η διεθνής προσπάθεια των καθαρών Ελλήνων αθλητών γιατί κάποιοι άλλοι χρησιμοποιώντας παράνομες μεθόδους φέρνουν διεθνείς διακρίσεις στην Ελλάδα.

Τέλος πάντων, πολλά είπα σήμερα για το θέμα το οποίο είναι ατέλειωτο … Όσες συζητήσεις κι αν έχουν γίνει όμως, πρέπει από καιρό σε καιρό να το επαναφέρουμε για “εκπαιδευτικούς” λόγους. Η σιωπή μας ευνοεί μόνο τους ντοπάκηδες και τους εμπόρους αναβολικών. Τα νέα παιδιά που είναι υποψήφια θύματα, πριν εντυπωσιαστούν από τους πρώτους και πλησιαστούν από τους δεύτερους θα πρέπει να έχουν πάρει και τα ερεθίσματα της άλλης πλευράς. Των πραγματικών αθλητών που προσπαθούν καθαροί μέχρι εκεί που δεν μπορούν… ‘Ίσως είμαστε ρομαντικοί, ίσως αφελείς …. σίγουρα όμως είμαστε αληθινοί …στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας.

Το αθλητικό Σωματείο «Ολύμπιοι» με την εθελοντική βοήθεια των Φίλων του Τριάθλου (Triathlon Friends) και υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου, διοργανώνει την 1η Διαθλητική Συνάντηση φίλων Τριάθλου εντός του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου στο Σχινιά Αττικής. Περισσότερα εδώ: http://www.triathlonfriends.gr/2012/01/diathlo-29-01-2012/

Ναι, καλά διαβάζεται, η Ε.Ο.Τρι τα βρήκε με του “Ολύμπιους” και τους “φίλους του τριάθλου” και συνδιοργανώνουν τον αγώνα στον Σχινιά στις 29 Ιανουαρίου (όπου θα συμμετείχα έτσι κι αλλιώς). Είναι η απόδειξη πως όταν υπάρχει καλή θέληση και από τις δυο πλευρές γίνονται οι απαραίτητες υποχωρήσεις και βρίσκεται η χρυσή τομή. Ελπίζω να συνεχίσουν αυτές οι συνεργασίες γιατί στο τρίαθλο δεν χρειαζόμαστε άλλη διχόνοια ούτε φυσικά τα άτομα που την ανακυκλώνουν για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα…

Κατεβάστε από την Ε.Ο.Τρι και την επίσημη προκήρυξη
http://www.triathlon-hellas.com/images/stories/pdfs/sxoinias.pdf

Άντε, Καλή αρχή!
Τα λέμε την Κυριακή στον Σχινιά!

* Το άρθρο γράφτηκε για να δημοσιευτεί αρχικά στις ιστοσελίδες www.RunnningNews.gr και www.3athlon.gr σαν ένας οδηγός για αρχάριους στο δίαθλο.

Το ποδήλατο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και όλο και περισσότεροι φίλοι ασχολούνται με αυτό, είτε σαν εναλλακτική άσκηση, είτε απλά σαν ένα μέσο μεταφοράς. Βέβαια, για μας που ασχολούμαστε συστηματικά με τον αθλητισμό και τα multisports αποτελεί βασικό στοιχείο της προπόνησης και τον αγώνων μας. Για όσους δεν έχουν πολλές σχετικές εμπειρίες, αλλά τους αρέσουν τα αγωνίσματα εξωτερικών χώρων, μια πολύ ενδιαφέρουσα αγωνιστική πρόταση είναι το Δίαθλο.

Το Δίαθλο είναι ένα σύνθετο αγώνισμα που αποτελείται κατά σειρά από τρέξιμο, ποδηλασία και ξανά τρέξιμο. Οι αποστάσεις ποικίλουν ανάλογα με τη μορφή του αγώνα και τον φορέα που τον διοργανώνει. Το άθλημα καλλιεργείτε επίσημα από την Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου (Ε.Ο.Τρι.) και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Τριάθλου (I.T.U) όμως διοργανώνονται και πολλοί ανεξάρτητοι αγώνες. Διεθνώς, οι πιο γνωστοί αγώνες είναι τα Powerman, που είναι αγώνες διάθλου μεγάλων αποστάσεων. Διοργανώτρια αρχή είναι η Powerman Association, η οποία μάλιστα πέρσι σύναψε συμφωνία με την ITU για συνδιοργάνωση αγώνων σε επίπεδο παγκοσμίων και πανευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Για τους περισσότερους τριαθλητές το αγώνισμα χρησιμοποιείται στα πλαίσια της χειμερινής τους προετοιμασίας, όμως δεν είναι τυχαίο πως σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει εξειδίκευση από τους κορυφαίους αθλητές. Η απουσία του κολυμβητικού σκέλους, μπορεί θεωρητικά να κάνει το αγώνισμα να μοιάζει πιο εύκολο από το πιο καθιερωμένο τρίαθλο, όμως πρακτικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το “εύκολο” ή “δύσκολο” είναι πάντα σχετικά από την προετοιμασία μας και τρόπο που αντιμετωπίζουμε έναν αγώνα, όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως σίγουρα το Δίαθλο είναι πολύ πιο σκληρό από το Τρίαθλο.

Στην ουσία το Δίαθλο είναι και αυτό τρίαθλο, καθώς το πρώτο σκέλος τρεξίματος, με το δεύτερο είναι πρακτικά δυο διαφορετικά αγωνίσματα, που χρίζουν εντελώς διαφορετικής αντιμετώπισης προπονητικά και αγωνιστικά. Ειδικότερα, η διαδικασία του να τρέξεις για δεύτερη φορά ενώ έχει μεσολαβήσει το ποδηλατικό σκέλος θα διαπιστώσετε πως είναι πολύ πιο δύσκολο και επικίνδυνο για τραυματισμούς (κράμπες, θλάσεις κτλ) απ ότι το “μονό” τρέξιμο μετά την ποδηλασία που περιλαμβάνεται σε ένα τρίαθλο. Επιπρόσθετα, η ποδηλασία μετά από τρέξιμο είναι πολύ πιο δύσκολη, απ’ ότι μετά από κολύμβηση, καθώς το τρέξιμο ως γνωστόν “χρεώνει” πολύ περισσότερο.

1ο Τρέξιμο

Το πρώτο τρέξιμο έχει ουσιαστικά στοιχεία ενός απλού αγώνα δρόμου με τη διαφορά φυσικά πως ακολουθεί ποδηλασία και ξανά τρέξιμο, οπότε πρέπει να κάνουμε μια σχετική οικονομία δυνάμεων, ανάλογα με το επίπεδο του καθενός.

Η προπονητική προετοιμασία για αυτό το σκέλος είναι παρόμοια με την προπόνηση για έναν αγώνα δρόμου ίδιας απόστασης. Στους περισσότερους αγώνες μιλάμε για απόσταση 5-10χλμ και σε λίγες περιπτώσεις αγώνων μεγάλης απόστασης φτάνει στα 15χλμ. Αυτό που μας διευκολύνει είναι πως δεν χρειάζεται να προετοιμαστούμε για να “τα δώσουμε όλα”. Ακόμα και η ίδια η προπόνηση μας θα είναι προσανατολισμένη με συντήρηση δυνάμεων για ότι επακολουθήσει.

Πάντως αξίζει να σημειώσουμε πως για πολλούς αθλητές παγκόσμιας κλάσης σε αγώνες που επιτρέπεται το κολλητήρι (drafting, βλ. παρακάτω) στην ποδηλασία, αυτό το μέρος αναγκάζονται να το κάνουν ακόμα και στο 100% προκειμένου να μην χάσουν το γκρουπ στην ποδηλασία. Μιλάμε για αθλητές που τρέχουν τα 10χλμ κοντά και κάτω από 30 λεπτά.

Ποδηλασία

Το ποδηλατικό σκέλος είναι κάπως “ύπουλο”. Όπως έγραψα και παραπάνω, το να ποδηλατήσει κανείς μετά από τρέξιμο είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι μετά από κολύμπι και βεβαίως απ’ ότι χωρίς κάτι άλλο πριν. Γι’ αυτό τον λόγο, ακόμα και πάρα πολύ δυνατοί ποδηλάτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν ανάλογα σε αυτό το κομμάτι, σε έναν αγώνα διάθλου.

Όπως όλα τα πράγματα και αυτό χρειάζεται την εξάσκηση του, οπότε καλό θα είναι να εντάξουμε στην προετοιμασία μας μερικές προπονήσει ποδηλασίας μετά από τρέξιμο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη μορφή μικρών bricks (κομμάτια με γρήγορες αλλαγές τρέξιμο + ποδηλασία), είτε με μια σχετικά μεγάλη δυνατή ποδηλατική διαδρομή αφού έχει προηγηθεί μια δυνατή προπόνηση τρεξίματος. Βέβαια, τα περισσότερα ποδηλατικά χιλιόμετρα σαν προπονητική βάση γίνονται αυτόνομα. Να σημειώσω εδώ ξανά, πως στον αγώνα, εκτός από την φυσιολογική κούραση, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί καθώς η σωματική “χρέωση” από το τρέξιμο μπορεί να προκαλέσει εύκολα τραυματισμό από κάποια κράμπα ή θλάση.

Η απόσταση για αυτό το σκέλος είναι 20-40χλμ για τους μικρούς/κλασικούς αγώνες ενώ σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων έχουμε αποστάσεις 60-150χλμ. Εκτός από την απόσταση, πολύ σημαντικό στοιχείο του αγώνα είναι και ο τύπος του ποδηλατικού σκέλους, αν δηλαδή επιτρέπεται το κολλητήρι (draft legal) ή όχι (non drafting). Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να εισάγουμε στην προπόνηση μας και πολλά στοιχεία ποδηλατικών αγώνων τύπου σιρκουϊ (ικανότητα σπριντ, τεχνική γκρουπ κτλ) ενώ στη δεύτερη ουσιαστικά προετοιμαζόμαστε για αγώνα Ατομικής Χρονομέτρησης. Σε κάθε περίπτωση βεβαίως είναι ανάλογος και ο ποδηλατικός εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε. Απλό ποδήλατο δρόμου σε draft legal αγώνα και ποδήλατο TT (Time Trial) σε non drafting.

2ο Τρέξιμο

Το δεύτερο τρέξιμο είναι το πιο αμφίρροπο μέρος του αγώνα καθώς δεν ξέρουμε ακριβώς πως θα είμαστε. Μπορεί η ποδηλασία να έχει γίνει χαλαρά μέσα σε ένα γκρουπ και να έχουμε χαλαρώσει ή το πιο πιθανό να έχουμε “πατήσει” τόσο που να μην νιώθουμε τα πόδια μας ικανά να επανέλθουν στο τρέξιμο. Εννοείται πως είμαστε ήδη χρεωμένοι αρκετά και από το 1ο τρέξιμο.

Προσέξτε ιδιαίτερα πως εξαιτίας της ακαμψίας της ποδοκνημικής κατά το ποδηλατικό σκέλος σε συνδυασμό με τον συνήθως κρύο καιρό, γαστροκνήμιος και ποδοκνημική θα έχουν κακή αιμάτωση. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως όταν κατεβείτε από το ποδήλατο μπορεί να μην αισθάνεστε τα πόδια σας κάτω από το γόνατο ή να αισθάνεστε πως πατάτε σε …καρφιά. Είναι μια αρκετά άβολη στιγμή του αγώνα, αλλά μην πανικοβληθείτε, απλά δώστε χρόνο στα πόδια σας να αιματωθούν πριν βάλετε την φουλ ταχύτητα. Συνήθως το 1ο περίπου λεπτό της δεύτερης αλλαγής είναι αρκετό. Σημειώνω πάλι πως το γεγονός πως έχουμε ήδη κάνει λίγη ώρα πριν έναν αγώνα τρέξιμο κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα και πολύ διαφορετικά από το τρέξιμο μέσα σε ένα τρίαθλο.

Η απόσταση που θα έχουμε να διανύσουμε θα είναι 2,5-5χλμ για σπριντ/κλασική απόσταση ή 7,5-30χλμ για αγώνα μεγάλης απόστασης. Όπως και με κάθε τι, οφείλουμε να προσαρμόσουμε την προετοιμασία μας ανάλογα. Για τους περισσότερους από εσάς που θα συμμετάσχετε σε σπριντ ή κανονική απόσταση αρκεί να μπορείτε να τρέξετε δυνατά για 4-5χλμ μετά από μια κανονική προπόνηση ποδηλασίας.

Γενικές οδηγίες

Για περισσότερες και πιο εξειδικευμένες προπονητικές κατευθύνσεις, καλύτερα να απευθυνθείτε στους πιο έμπειρους προπονητές, Βασίλη Κρομμύδα και Δημήτρη Κασίμη. Από πλευράς μου, πριν κλείσω αυτή την “εισαγωγή στο δίαθλο” να δώσω μερικές ακόμα γενικές οδηγίες:

Προσέξτε μην “αδειάσετε”. Το αγώνισμα είναι μεγάλης διάρκειας (περισσότερο από 1 ώρα για οποιαδήποτε μορφή του) αλλά σχετικά υψηλής έντασης, οπότε θα χρειαστεί να ανεφοδιαστείτε κάπου στο δρόμο με ενέργεια. Για μικρές-μεσαίες αποστάσεις, στους περισσότερους αρκεί η κατανάλωση ενεργειακού ποτού κατά τη διάρκεια της ποδηλασίας, άλλοι μπορεί να χρειαστούν και κάποιο τζελάκι. Για μεγάλες αποστάσεις πάντως συνίσταται η πιο συστηματική λήψη ενέργειας με τζελ, μπάρες, μπανάνες κτλ. Προφανώς ο καθένας τελικά χρησιμοποιεί ότι του αρέσει καλύτερα, σύμφωνα με τις εμπειρίες και προτιμήσεις του.

Αντίστοιχα χρειάζεται προσοχή στη λήψη υγρών και στην ισορροπία ηλεκτρολυτών. Σε συνθήκες ζέστης εννοείται πως είναι απαραίτητο για να αποφύγουμε αφυδάτωση, όμως ακόμα και σε αγώνες με κρύο καιρό συνιστάται η λήψη κάποιου αθλητικού ποτού ώστε να μην έχουμε απώλεια ηλεκτρολυτών που μπορεί να οδηγήσουν σε κάποια κράμπα.

Δώστε λίγο προσοχή στην ενδυμασία σας. Οι περισσότεροι αγώνες γίνονται σε χειμερινές συνθήκες. Για τους πιο αργούς ενδείκνυνται μια σχετικά ζεστή ενδυμασία με τουλάχιστον μακρυμάνικη μπλούζα. Οι πιο γρήγοροι πιθανότατα δεν θα έχουν σοβαρό πρόβλημα ακόμα και με κορμάκι τριάθλου, όμως επειδή δεν πιστεύω πως κανείς από εμάς προπονείται το χειμώνα με το καλοκαιρινό του κορμάκι, προτού “γδυθείτε” καλύτερα να είστε σίγουροι ότι μπορείτε να αντέξετε τον κρύο αέρα στο ποδήλατο, ειδικά αφού προηγουμένως έχετε ιδρώσει στο τρέξιμο.

Προσέξτε τις αλλαγές σας. Όπως σε κάθε σύνθετο αγώνα, έτσι και σε αυτόν, η περιοχή αλλαγών είναι κομβικό σημείο. Βασικός στόχος είναι μην χαθεί πολύτιμος χρόνος, όμως προσπαθήστε να αποφύγετε τις βεβιασμένες κινήσεις, κυρίως για την αποφυγή κάποιου τραυματισμού. Ειδικά αν δεν είστε προπονημένοι στις μυϊκές προσαρμογές από τρέξιμο σε ποδηλασία και από ποδηλασία σε τρέξιμο, δώστε στα πόδια σας λίγα παραπάνω δευτερόλεπτα σε κάθε αλλαγή για να είστε σίγουροι.

Επικείμενοι Αγώνες

Για το 2012, το χειμερινό-εαρινό πρόγραμμα στην Ελλάδα, προς το παρόν περιλαμβάνει τρεις αγώνες διάθλου στους οποίους θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας.

Στις 29 Ιανουαρίου θα γίνει στο Κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά η πρώτη διαθλητική συνάντηση των “φίλων του τριάθλου” αποστάσεων 4-20-4χλμ. >>>Περισσότερα εδώ

Στις 26 Φεβρουαρίου θα γίνει από την Ε.Ο.Τρι αγώνας διάθλου σπριντ (5-20-2,5χλμ) στην Κυπαρισσία. (Ο αγώνας θα ανακοινωθεί εδώ)

Στις 11 Μαρτίου 2011 θα γίνει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου στο Ελληνικό με δυο αποστάσεις. Την κανονική απόσταση του πρωταθλήματος 10-40-5χλμ για τους μεγάλους, ενώ παράλληλα θα διεξαχθεί και ο αγώνας των μικρών στην σπριντ απόσταση 5-20-2,5χλμ η οποία θα έχει και ανοιχτή συμμετοχή για όποιον το επιθυμεί. (Ο αγώνας θα ανακοινωθεί εδώ)

Λοιπόν, νιώθετε έτοιμοι για ένα Δίαθλο? Ακολουθείστε μας!

Γρηγόρης Σκουλαρίκης
www.duathlon.gr

Με επιτυχία διεξήχθη την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου ο αναπτυξιακός αγώνας Διάθλου για μικρές κατηγορίες στο Ο.Α.Κ.Α απο την Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου. Μία πραγματική γιορτή για τους μικρούς διαθλητές λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ποδαράκια, παπουτσάκια, ποδηλατάκια και βουρρρρ…..

Τόπο στα νιάτα λοιπόν, στο κλείσιμο αυτής της χρονιάς, έτσι σε πείσμα των καιρών, γιατί το μέλλον ανήκει πάντα στα παιδιά και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι απλώς να τους δίνουμε τον χώρο, τις αφορμές, και το χαμόγελο αισιοδοξίας μας για να βρουν τον δικό τους δρόμο…

Τα αποτελέσματα του αγώνα εδώ:

http://www.3athlon.gr/?id=399

Μερικές φωτογραφίες εδώ:

http://www.runningnews.gr/?id=10480

και ένα βίντεο: