Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η σχέση μου με το νερό δεν ήταν ποτέ καλή. Με την “αγωνιστική” κολύμβηση ακόμα χειρότερη. Οι επιδόσεις μου στο άθλημα ανέκαθεν αντικατόπτριζαν μια σχέση …μίσους. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια ποιος μισεί περισσότερο ποιον … εγώ το νερό ή αυτό εμένα…

Γιατί? Κανείς δεν ξέρει …. κι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος …ή αν τουλάχιστον δεν τον θυμάμαι… γιατί πρέπει να συνεχίζεται αυτό? Μάλλον δεν πρέπει …. έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν “πρέπει” … σημασία έχουν μόνο τα “θέλω” … κι εγώ θέλω να κολυμπήσω πιο γρήγορα. Πάνω στις διακοπές του Πάσχα σε κάτι τέτοιους συλλογισμούς έμπλεξα πάλι. Φυσικά, η βασική αφορμή ήταν η τριαθλητική μου περιπέτεια στις Σπέτσες.

Δε λέω, γουστάρω τους μπελάδες και τις δυσκολίες, η ανήσυχη μου φύση έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να μένει στάσιμη για πολύ καιρό όσο κι αν μου αρέσει η ησυχία. Αναζητώ προκλήσεις και όχι μόνο νέες. Δεν αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς και δεν επιτρέπω να στοιχειώνουν τη ζωή μου απωθημένα. Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να ξεκαθαριστεί θα γίνει. Γι’ αυτό πιστεύω πως ήρθε και η ώρα να ασχοληθώ λίγο με το κολύμπι μου, για να σταματήσω τουλάχιστον να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου στους αγώνες τριάθλου,

Είμαι σε μια φάση της ζωής που έχω συμφιλιωθεί πλέον με τον εαυτό μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου. Ξέρω ποιος είμαι, από που έρχομαι, τι κάνω και που πάω. Τα έχω τακτοποιημένα …όλα. Ή σχεδόν όλα τα σημαντικά τέλος πάντων … Από τα ασήμαντα που μου έχουν απομείνει είναι και ο …φόβος της κολύμβησης σε έναν αγώνα τριάθλου. Ο τελευταίος φόβος προς την επιδιωκόμενη τριαθλητική λύτρωση.

Όπως καταλαβαίνετε, η προσέγγιση στο ζήτημα δεν είναι τόσο προπονητικής φύσεως. Η βελτίωση μου δεν πρόκειται να επέλθει απλώς από την προπονητική διαδικασία. Αυτό το έχω προσπαθήσει στο παρελθόν και έχω αποτύχει. Μου χρειάζεται κάτι άλλο, πιο πνευματικό, πιο …συναισθηματικό ίσως. Αν γινόταν να αγαπήσω το νερό και να το κάνω να με αγαπήσει και αυτό … θα ήταν το ιδανικό! Ναι καλά καταλάβατε, εδώ μιλάμε για …τρέλα.

Έχω μάθει πλέον πως αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με καβγάδες. Αυτούς τους εχθρούς δεν μπορείς να τους κερδίσεις. Και είναι βασικός κανόνας του πολέμου … ότι δεν μπορείς να κερδίσεις, καλύτερα να το πάρεις με το μέρος σου. Τους τελευταίους μήνες μετά και τις συμβουλές του προπονητή μου, άρχισα να βλέπω και να αισθάνομαι το νερό διαφορετικά. Έχω κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να σταματήσω να …παλεύω μαζί του, να χαλαρώσω περισσότερο και να το αφήσω να με επιπλεύσει. Όχι ότι τα έχω καταφέρει κιόλας βέβαια … αλλά μου φαίνεται πως είμαι σε καλό ρεύμα.

Εδώ και λίγες μέρες βρίσκομαι στο χωριό, επισήμως πλέον πιο κοντά στο νερό για την εαρινή περίοδο. Εδώ έτσι κι αλλιώς θα το βλέπω κάθε μέρα (αυτό μ’ αρέσει) και θα το κολυμπάω όσο συχνότερα μπορώ (αυτό θα΄ θελα να μ’ αρέσει …περισσότερο).

Δεν ξέρω αν και τι θα έχω καταφέρει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Πιθανότατα δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ο αγωνιστικός προσανατολισμός παραμένει το δίαθλο. Δεν ξέρω αν θα τρέξω άλλο τρίαθλο φέτος, αλλά δεν θα ήταν άσχημα να νιώθω αγωνιστικά πιο έτοιμος και αποφασισμένος και για κάτι τέτοιο. Αφού έχω καταφέρει να συμφιλιώσω τόσα πράγματα μέσα μου …γιατί όχι και αυτό?

* Η φωτογραφία του άρθρου τραβήχτηκε Μεγάλο Σάββατο. Στο βάθος δεξιά ίσα που φαίνομαι να κολυμπάω αφήνοντας την “γραμμή” μου κάτω από το Ηλιοβασίλεμα. Σε ένα τέτοιο σκηνικό θέλω να πιστεύω πως τελικά θα καταφέρω να συμφιλιωθώ και με τον τελευταίο μου φόβο…

Spetsathlon 2013, απόσταση “endurance” , τρίαθλο 1,5-50-10χλμ. Ενας αγώνας για γερά νεύρα, γερά σώματα και γερά …ποδήλατα!  Σίγουρα ένας πολύ ιδιαίτερος αγώνας που από την πρώτη του διοργάνωση φρόντισε να εντυπωσιάσει, αλλά που έγινε και πιο ιδιαίτερος για μένα. Αυτο γιατί κατάφερα να τον κερδίσω ανατρέποντας πλήρως την εξέλιξη του, αλλά κυρίως τον ίδιο μου τον εαυτό.

Το ότι δεν κολυμπάω καθόλου καλά το έχουν καταλάβει όλοι. Αυτό που μάλλον δεν ξέρετε οι περισσότεροι είναι πόσο άβολα αισθάνομαι μέσα στο νερό και τι ανάθεμα ρίχνω κάθε φορά που πέφτω σε αγώνα τριάθλου για την επιμονή μου να αγωνίζομαι σε κάτι τέτοιο. Αγύριστο κεφάλι … ή μάλλον κεφάλι που γυρίζει όταν πλέον τα καταφέρνω και με χίλια ζόρια πατάω στεριά.

Στον συγκεκριμένο αγώνα, ξεκίνησα προσεκτικά και συντηρητικά το κολύμπι, ακριβώς για να μην …πιεστώ πολύ και αναθεματίσω περισσότερο. Για κάποιο λόγο όμως η στολή δεν είχε καθίσει καλά πάνω μου, ή για να είμαι ειλικρινής παραειχε καθίσει πάνω μου σε βαθμό να με πιέζει και να αισθάνομαι πολύ πολύ άβολα. Αναγκάστηκα ακόμα και να σταματήσω σε κάποιο σημείο για να την “ξεκολλήσω” από το στήθος μου μπας και στρώσει, αλλά τέτοια ώρα τέτοιες πράξεις … αυτό που πρέπει να κάνεις είναι το “σκάσε και κολύμπα”. Κάπως έτσι το κολύμπησα το 1500άρι και πάτησα στεριά στα 25:15 το οποίο περιέργως είναι ρεκόρ τριάθλου για μένα (η στολή και η χειμερινή συντήρηση στην πισίνα τελικά βοήθησαν), αλλά τα προβλήματα μου δεν σταμάτησαν εκει. Καθότι απαράδεκτος και ανεκπαίδευτος στο τριαθλο, ταλαιπωρήθηκα αρκετά να βγάλω τη στολή χάνοντας πολύτιμο χρόνο ενώ όταν ανέβηκα στο ποδήλατο μου έφυγε λίγο το παπούτσι, πήγα να πέσω από το ποδήλατο και με έπιασε κράμπα στη γάμπα. Τραγωδία…

Ειλικρινά σε εκείνο το σημείο ένιωσα πως ήμουν σε λάθος τόπο και λάθος χρόνο, σκεπτόμενος ειδικά πως μόλις 6 μέρες πριν είχα τρέξει και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου και έτσι κι αλλιώς η αγωνιστική μου παρουσία στις Σπέτσες ήταν σωματική υπερβολή. Τουλάχιστον στο μεταξύ έχω ξαναβρεί την ισορροπία μου στο ποδήλατο, φοράω τα παπούτσια μου ποδηλατώντας και προσπαθώ να ανασυντάξω τις δυνάμεις και την ψυχολογία μου κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο περνάμε μέσα από την πόλη των Σπετσών με ένα δρόμο τόσο κακό που λειτουργεί σαν κομπρεσέρ στα πόδια και στο κακόμοιρο ποδηλατάκι μου. Πλέον δεν έχει καμία σημασία τι νόμιζα πως θα έκανα ευρισκόμενος στην εκκίνηση του αγώνα, αλλά τι κάνω τώρα που είμαι μέσα στην εξέλιξη του…

Εντάξει, το παίρνω απόφαση, ότι πρέπει να αρχίσω να ανακάμπτω και να καλύψω το χαμένο έδαφος από την κορυφή του αγώνα κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Ανάμεσα σε πολλούς καλούς συναθλητές μου που έχουν βγει πιο μπροστά από μένα στην κολύμβηση είναι και ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγου που εκτός του ότι μου έχει ρίξει ήδη 6-7 λεπτά από την κολύμβηση είναι και πάρα πολύ καλός ποδηλάτης με τεχνική εμπειρία, που ήταν απαραίτητη στη “ειδική” διαδρομή των Σπετσών. Ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να τον προλάβω στο ποδήλατο αλλά αν θέλω να εχω μια πιθανότητα για τη νίκη πρέπει πλέον να τα δώσω όλα για να μειώσω τη διαφορά από το ποδήλατο. Κάπως έτσι ξεκινάει το μεγάλο κυνηγητό, χωρίς ωστόσο να γνωρίζω καθόλου ποια είναι η ακριβής διαφορά που μας χωρίζει, κάτι που υποθέτω αντίστοιχα θα σκεφτόταν και ο Γρηγόρης από την αντίστροφη.

Η συγκεκριμένη κατάσταση της καταδίωξης έγινε πλέον προφανής όταν είχα καταφέρει να προσπεράσει όλους τους υπόλοιπους και δεν έβλεπα κανέναν άλλο μπροστά μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πιέσω και να …προσέξω μην φύγω σε καμιά στροφή ή σε κανα “πετρόστρωτο”. Εντωμεταξύ με όλα αυτά εχει αρχίσει να με πονάει και η ταλαίπωρη μέση μου και πλέον έχω να ανησυχώ μήπως πάθω και τίποτα χειρότερο κατεβαίνοντας από το ποδήλατο.

Κάπως έτσι λοιπόν και μετά από σχεδόν 1,5 ώρα ποδηλασίας μέσα στη ζέστη και 2 ώρες αγώνα συνολικά καταφέρνω να φτάσω στην περιοχή αλλαγών. Μπαίνοντας μου φωνάζουν πως είμαι 5 λεπτά πίσω από τον προπορευόμενο Γρηγόρη. Αφήνω το ποδήλατο και ξεκινάω τρέξιμο. Ευτυχώς αισθάνομαι αρκετά καλά και αρκετά δυνατός για να προσπαθήσω να καλύψω το 5λεπτο. Λίγα μέτρα πιο κάτω μου φωνάζουν πως είμαι πίσω 4,5 λεπτά και γίνομαι ακόμα πιο αισιόδοξος … όμως ξέρω πως πρέπει να δουλέψω σκληρά.

Εντωμεταξύ είναι πλέον 1 το μεσημέρι και η θερμοκρασία έχει ανέβει επικίνδυνα. Δεν είναι ο ιδανικός καιρός για τρέξιμο, αλλά σε συνθήκες τριάθλου, ευτυχώς δεν αισθάνομαι να με επηρεάζει πολύ. Στην πρώτη αναστροφή ελέγχω πόσο χρόνο είμαι πίσω και διαπιστώνω πως έχω καλύψει όσο χρειάζεται για προλάβω οριακά. Ξέρω πλέον πως αυτός ο αγώνας θα κριθεί στα τελευταία μέτρα, αλλά τουλάχιστον πλέον βρισκόμαστε στο δικό μου καλό αγώνισμα και έχω το ψυχολογικό πλεονέκτημα.

Τελικά η προσπάθεια μου έχει αίσιο τέλος για μένα. Τον φτάνω και τον προσπερνάω περίπου 1,5χλμ από το τέλος της διαδρομή του τρεξίματος. 20-30 μέτρα μπροστά μου έχω και τον πρώτο δρομέα της σκυταλοδρομίας, αλλά δεν αισθάνομαι πως χρειάζεται να πιεστώ κι άλλο. Μόλις 6 μέρες πριν είχα κάνει αγώνα σχεδόν 3 ωρών στην Ολλανδία και στις Σπέτσες είμαι ήδη στις 2,5 ώρες αγώνα και τρέχω 10αρι πιο γρήγορα από 3:30/χλμ μέσα στο λιοπύρι (34:45 που έδωσαν τελικά για το 10αρι).

Τερματίζω χαμογελαστός με συνολικό χρόνο 2:30:35 και πραγματικά ευτυχής που κατάφερα να κάνω την ανατροπή και να πάρω αυτή τη νίκη. Ο αγώνας ήταν πολύ σκληρός όπως και ο συναθλητής μου. Ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγλου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός αθλητής. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής, νέος σε ηλικία και έχει πολύ μέλλον στο τρίαθλο. Ας μην ξεχνάμε πως πέρσι ήταν και 2ος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πίσω μόνο από τον Βασίλη Κρομμύδα. Χτες τα κατάφερα και του στέρησα τη νίκη, αλλά θα βελτιώσει το τρέξιμο του και είμαι σίγουρος πως τότε δεν θα σκέφτομαι καν ότι μπορεί να τον προλάβω.

Όσο για μένα … ξέρω πως το τρίαθλο δεν μου πάει και προτιμώ να πατάω από την αρχή στεριά, αλλά όσο μπορώ (σωματικά και ψυχολογικά) να κυνηγάω τους νεότερους και να τους ανησυχώ μέχρι τον τερματισμό ξέροντας πως είμαι κάπου εκεί πίσω τους θα το κάνω … τα τρίαθλα θα έχουν το ενδιαφέρον τους έτσι! Χαχαχα

Προς το παρόν πάντως δεν σκέφτομαι για επόμενο τρίαθλο. Πρέπει να ξεκουραστώ λιγάκι και να επανέλθω στις προπονήσεις τις επόμενες μέρες γιατί τέλος Μαΐου πάω Γερμανία για δίαθλο Powerman Germany. Το καλό είναι πως το σώμα μου αντιδρά καλά και μετά και από αυτόν τον αγώνα δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα “χρεωμένος”. Ελπίζω να έχω δίκιο, γιατί μετά από δυο 3ωρους αγώνες μέσα στην ίδια βδομάδα θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Πριν κλείσω, θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα του διοργανωτές του αγώνα των Σπετσών που μας φιλοξένησαν, μας περιποιήθηκαν και μας έδωσαν αυτή την ιδιαίτερη αγωνιστική ευκαιρία. Πάρα πολλοί εθελοντές, ένθερμο κοινό και γενικά άψογη διοργάνωση. Σαν αθλητής αισθάνθηκα πραγματικά ευπρόσδεκτος να αγωνίζομαι στους δρόμους της χώρας μου, κάτι που όπως ξέρετε συμβαίνει σπάνια. Στις Σπέτσες το Τρίαθλο βρήκε τη θέση που του αρμόζει!

Ένα γενικό report για τον αγώνα των Σπετσών μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=734

Τα αναλυτικά αποτελέσματα βρίσκονται εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=733

Ελπίζω να βρω και περισσότερες φωτογραφίες για να είμαι σίγουρος πως θα βαρεθείτε να με βλέπετε όλο το Πάσχα…χεχεχε

Καλησπέρα από Ολλανδία! Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκίνησε σήμερα το πρωί από Αθήνα και με ενδιάμεσους σταθμούς Θεσσαλονίκη και Ντίσελντορφ, έφτασα επιτέλους στο Horst όπου αυτή την Κυριακή (21/4) θα πάρω μέρος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου.

Ο μεγάλος αγώνας της Άνοιξης για μένα έφτασε λοιπόν και …έφτασε καλά. Οι τελευταίες μέρες κύλησαν όμορφα χωρίς απρόοπτα και μπορώ να δηλώσω έτοιμος για τη μεγάλη μάχη. Όπως έγραφα και προχτές, ο αγώνας θα είναι πολύ δύσκολος και αμφίρροπος για όλους μας. Είμαι καλά για να είμαι μάχιμος στον συναγωνισμό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί στις λεπτομέρειες.

Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει την Κυριακή, το πιο σημαντικό είναι η παρουσία μου εδώ. Δεν το λέω αυτό στο γνωστό στυλ “η συμμετοχή μετράει”. Έχω ξεπεράσει πλέον αυτό το επίπεδο και σαφώς στόχος μου είναι κάτι καλύτερο από αυτό. Όμως πλέον έχω μάθει πως για να περιμένεις να έρθουν επιτυχίες πρέπει να συμμετέχεις, να δοκιμάζεις και να δοκιμάζεσαι, να βρίσκεσαι στο πεδίο της μάχης και να αγωνίζεσαι. Η ιστορία γράφεται από τους παρόντες, είτε θετικά είτε αρνητικά και πλέον έχω αποφασίσει να δίνω το παρόν σε όλα τα μεγάλα διεθνή ραντεβού του Διάθλου, για να γράψω τη δική μου ιστορία.

Ξέρω πως δεν μπορώ να περιμένω διάκριση σε κάθε αγώνα που συμμετέχω, όπως επίσης ξέρω πως πρέπει να συμμετέχω για να περιμένω πως κάποια στιγμή θα έρθει και η διάκριση. Και κάποια στιγμή θα έρθει, γιατί το πιστεύω, το προσπαθώ και κάνω υπομονή περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία.

Έτσι λοιπόν και την Κυριακή, δεν θα είναι απλά άλλος ένας διεθνής αγώνας, ανάμεσα στους καλύτερους της Ευρώπης. Θα είναι άλλη μια ευκαιρία… Αν έχω μια πιθανότητα για κάτι καλό, είναι υποχρέωση μου να την εξαντλήσω με την αγωνιστική μου παρουσία. Άλλωστε, κάθε αγώνας είναι μια υπέροχη ευκαιρία!

* Μια γενική προεπισκόπηση του αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=728

** Φωτογραφίες προ-αγώνα, εδω: https://www.facebook.com/m..9&type=1

*** Για τα τελευταία νέα της διοργάνωσης, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του αγώνα www.powerman.nl
Ακόμα δεν γνωρίζω αν θα υπάρχει κάποια ζωντανή κάλυψη με περάσματα αποτελεσμάτων ή οτιδήποτε άλλο. Αν μάθω κάτι σχετικά θα σας ενημερώσω …

Μόλις μια εβδομάδα έμεινε για τον αγώνα της Άνοιξης, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 21 Απριλίου στο Horst της Ολλανδίας.

Αυτό το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου αναμένεται να είναι το πιο δύσκολο όλων των εποχών καθώς φέτος για πρώτη χρονιά δεν θα γίνει ευρωπαϊκό διάθλου στην κλασική απόσταση (10-40-5) παρά μόνο αυτό του Horst στην μεγάλη απόσταση (15-60-7,5), κάτι που ουσιαστικά έχει ως αποτέλεσμα, όλοι οι διαθλητές (κλασικής και long απόστασης) να μαζευτούν στο Horst για έναν αγώνα πολύ έντονου συναγωνισμού.

Να σημειώσουμε επίσης πως ο αγώνας θα έχει χαρακτήρα προκριματικού και για τα World Games (τα δοκιμαστικά των Ολυμπιακών Αγώνων) που θα γίνουν τον Ιούλιο στην Κολομβία και στων οποίων το πρόγραμμα περιλαμβάνεται φέτος το Δίαθλο. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να έχουμε τον πιο έντονο συναγωνισμό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μεγάλης απόστασης όλων των εποχών

Οι λίστες εκκίνησης που έχουν ανακοινωθεί στην ITU (http://www.triathlon.org/events/…duathlon_european_champion/0 ) επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, τόσο αριθμητικά (διπλάσιες συμμετοχές από πέρσι) αλλά κυρίως ποιοτικά.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον καθένα από αυτούς δεν έχει νόημα να αναφέρω, γι’ αυτο ας εστιαστούμε στον τύπο με την ελληνική σημαία δίπλα από το όνομα του … ναι, για την αφεντιά μου μιλάω που θα σταθώ ανάμεσα στους υπόλοιπους στη γραμμή της εκκίνησης αυτού του αγώνα. Ποιος θα είναι ο ρόλος μου εκεί? Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν ξέρει…

Έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα των τελευταίων ημερών, αισθάνομαι πάλι δυνατός και αισιόδοξος γιατί, όπως και να έχει βρίσκομαι στην καλύτερη μου αγωνιστική κατάσταση που ήμουν ποτέ. Στόχος είναι βασικά να είμαι μάχιμος ανάμεσα στον συναγωνισμό. Από εκεί και πέρα, ο αγώνας θα είναι σίγουρα πολύ δυνατός και εγώ ελπίζω να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό και να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών και του επιπέδου ενός πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Δυνατός αγώνας … μόνο για τους πιο δυνατούς! Μόνο για πραγματικούς Powermen!

Περισσότερα “προαγωνιστικά” θα πούμε και τις επόμενες μέρες. Όσο η μεγάλη μέρα ζυγώνει, τόσο θα νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ και περισσότερα με τους φίλους μου.

International recognition, honor, and …responsibility: officially a Powerman ambassador in Greece!
(english translation follows after greek text)

Η εαρινή μου αγωνιστική σεζόν έχει κορυφωθεί όπως καταλαβαίνετε, αλλά ανάμεσα στους αγώνες ευτύχησα αυτές τις μέρες να έχω και μια εξωαγωνιστική διεθνής τιμητική διάκριση. Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Διάθλου “Powerman Zofingen” με τίμησε δίνοντας μου το χρίσμα του επίσημου πρεσβευτή Powerman στην Ελλάδα.

>Λίγο πολύ έτσι ένιωθα έτσι κι αλλιώς, αφού ήμουν ο πρώτος Έλληνας που συμμετείχε σε αυτούς του αγώνες και βεβαίως ο πρώτος τερμάτισε και στο θρυλικό Powerman Zofingen της Ελβετίας. Πλέον όμως έγινε και επίσημο από την διοργάνωση του πιο ιστορικού αγώνα διάθλου στον Κόσμο που φιλοξενεί άλλωστε και το παγκόσμιο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια.

Την ανακοίνωση αυτής της συνεργασίας μπορείτε να τη δείτε εδώ:
http://www.powerman.ch/…skoularikis-new-powerman-ambassador
και επίσης εδώ: http://www.powerman.ch…-our-ambassadors να δείτε αναλυτικά τους επιλεγμένους πρεσβευτές και περισσότερα λόγια για αυτούς. Μια ακόμα ιδιαίτερη τιμή για μένα είναι να είμαι ο μοναδικός αθλητής από χώρα εκτός Ελβετίας ή Γερμανίας!

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους Ελβετούς διοργανωτές για αυτή τη διεθνή αναγνώριση και την εμπιστοσύνη μιας θέσης ανάμεσα σε ξεχωριστούς αθλητές και ανθρώπους. Είναι βέβαια μεγάλη τιμή για μένα, όμως παράλληλα είναι και μεγάλη ευθύνη να φανώ αντάξιος των προσδοκιών.

Ποιος ο ρόλος μου πλέον λοιπόν? Να παρακινήσω και άλλους συμπατριώτες μου να συμμετάσχουν στους αγώνες διάθλου Powerman. Ναι βασικά, σε πολλούς από εσάς που με διαβάζετε αναφέρομαι. Θέλω να πιστεύω πως γράφοντας μέσα από αυτό το μπλογκ τις περιπέτειες μου λίγο πολύ σας δίνω μια εικόνα της πρόκλησης αυτών των αγώνων και ειδικά όσον αφορά το Powerman Zofingen για το οποίο κορυφαίοι τριαθλητές έχουν πει ότι σαν αγώνας είναι πολύ πιο δύσκολος ακόμα και από Ironman εξαιτίας των υψομετρικών που έχει σε ποδηλασία και τρέξιμο

Το επόμενο διάστημα πιστεύω θα είμαστε σε θέση να φτιάξουμε κι ένα οργανωμένο πακέτο συμμετοχής με το ταξιδιωτικό γραφείο Sportsbox.gr με το οποίο συνεργάζομαι έτσι κι αλλιώς και μου οργανώνει όλα μου τα ταξίδια φέτος.

Αν θέλετε να βιώσετε την πρόκληση …ακολουθείστε με στους δρόμους μου και στην ζωντανή αγωνιστική δράση. Όχι μόνο μέσα από τα κείμενα μου. Σας περιμένω! Πάμε Powerman Zofingen !

International recognition, honor, and …responsibility: officially a Powerman ambassador in Greece!

My spring racing season is on, but between races I am fortunate these days to have a non-race international honor. The organization of the World Duathlon Championships “Powerman Zofingen” honored me by giving me the anointing of the official Powerman ambassador to Greece.

Pretty much so I feel anyway, since I was the first Greek who participated in this race and finished the legendary Powerman Zofingen, Switzerland. But now I have become officialy ambassador of the most historic Duathlon race of the World which also hosted the world championships in recent years.

You can find the announcement of this collaboration here:
http://www.powerman.ch/…skoularikis-new-powerman-ambassador
and also here: http://www.powerman.ch…-our-ambassadors can see the selected ambassadors and more things about them. Another great honor for me being the only non Swiss or German athlete!

I trully thank the Swiss organizers for this international recognition and trust of a distinct position among these athletes and people. It is certainly an honor, but also a great responsibility, and I must keep up with these expectations.

What is my role now? To motivate my compatriots to participate in Powerman Duathlon races and of course at Zofingen. Yes, I am actulaly talking to most of you, who are reading this blog. I believe that through writing my adventures on this blog, pretty much I give you an idea of the challenge of these races, especially for the Powerman Zofingen, for which top triathletes have said that as a race is much more difficult even than Ironman because of the altitude differences on cycling and running routes.

Soon, we hope to be able to have an organized travel package and participation from the travel agency Sportsbox.gr with which organizes all my trips this year.

If you want to experience the challenge of Powerman … follow me in my ways and live the racing action, not only through my texts. Come with me to Powerman Zofingen!