Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Χαιρετισμούς από τη Βορειοδυτική Γερμανία. Επέλεξα να κάνω εδώ την τελευταία εβδομάδα της προετοιμασίας μου ενόψει του μεγάλου αγώνα του καλοκαιριού, του LTF-Powerman Geel (δίαθλο 10-60-10) θα γίνει στο Geel του Βελγίου, περίπου 150χλμ μακριά από το μέρος που μένω τώρα, το Rheinberg.  Μέχρι στιγμής αποδεικνύεται καλή επιλογή για εγκλιματισμό με το σκηνικό της Βορειοδυτικής Ευρώπης.

Δεν έφτασα και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, καθώς στο τρέξιμο η προετοιμασία δεν έχει πάει καθόλου καλά και με ταλαιπωρούν και κάποιοι μικροτραυματισμοί τις τελευταίες εβδομάδες. Με αρκετή προσπάθεια πάντως είμαι καλύτερα πλέον και πιστεύω πως μέχρι την Κυριακή θα είμαι καλά για να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Πιο πολύ με προβληματίζουν διάφορα μικρά μηχανικά προβλήματα του ποδηλάτου που αντιμετωπίζω εδώ και δεν έχουν λυθεί όλα, αλλά και αυτά είμαι αισιόδοξος πως θα τακτοποιηθούν μέχρι την ώρα του αγώνα, ώστε να είναι και ο «Πράσινος Νώε» έτοιμος να δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Μετά από περιπέτειες και περιπέτειες πάντως το έχω πάρει απόφαση πως ποτέ δεν πρόκειται όλα να είναι τέλεια πριν από έναν αγώνα, οπότε δεν ανησυχώ ιδιαίτερα. Περισσότερα θα ανησυχούσα εάν δεν είχα κάτι να προβληματίζομαι μέχρι τελευταία στιγμή, ώστε να αγχώνομαι μόνο για τον αγώνα, χαχαχα.

Ο καιρός εδώ είναι μονίμως άστατος, με Ήλιο, αέρα, συννεφιά και βροχή να εναλλάσσονται μέσα στη μέρα σε σημείο που ο μεγαλύτερος προβληματισμός κάθε φορά είναι  η ενδυμασία που ότι και να φορέσεις ποτέ δεν είναι το απόλυτα κατάλληλο, ειδικά για την ποδηλασία. Έχω φάει αρκετές μέρες κρύο και βροχή, στη ίδια διαδρομή που έχω καεί από τον Ήλιο. Πάντως τέτοια εποχή τα φαινόμενα είναι σχετικά ήπια και η προπόνηση δεν χάνεται, κι ούτε με ενοχλεί ιδιαίτερα καν. Αυτό τις περισσότερες φορές, γιατί την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές έχει πιάσει καταιγίδα εδώ και έχω αμφιβολίες αν θα καταφέρω να κάνω την τελευταία έντονη προπόνηση που έχω στο πρόγραμμα. Αυτή η προετοιμασία είναι «καταραμένη» πάντως να μην με αφήσει να κάνω μια προπόνηση της προκοπής, σε αντίθεση με την ποδηλασία που έχει πάει πολύ καλύτερα. Ακριβώς το αντίστροφο δηλαδή με το σκηνικό της προετοιμασία πριν από το Poweman Germany τον Μάιο. Το τι ακριβώς έχει γίνει θα φανεί στον αγώνα τελικά…

Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα  της Γερμανικής εξοχής εδώ είναι οι πολλοί λαγοί που συναντάς σε πάρκα, χωράφια και δρόμους. Στην Ελλάδα βλέπεις συχνά αδέσποτα γατιά και σκυλιά, εδώ βλέπεις λαγούς. Βεβαίως αδέσποτα κατοικίδια δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Κατά τα άλλα η Γερμανία είναι μια πραγματικά πράσινη χώρα και με το ποδήλατο έχω την ευκαιρία να ευχαριστηθώ την εξοχή της, τους κάμπους και τα δάση σε μια περιοχή την οποία διασχίζει ο επιβλητικός ποταμός Ρήνος. Η περιοχή εδώ βέβαια είναι σχεδόν επίπεδη και δεν υπάρχουν ανηφορικές διαδρομές, αλλά για έναν αγώνα όπως το Geel που είναι επίπεδο ΤΤ είναι ότι πρέπει.

Προς το παρόν αυτά λοιπόν από την Γερμανία! Σύντομα ελπίζω να ανεβάσω και μερικές φωτογραφίες για να έχετε και μερικές εικόνες του σκηνικού εδώ. Ο αγώνας είναι την Κυριακή το απόγευμα, οπότε νεώτερα θα έχετε κατά το βραδάκι, ελπίζω. Η ιστοσελίδα της διοργάνωσης είναι  http://www.powerman.be/ όπου ελπιζω να αναρτησουν και τα αποτελεσματα άμεσα.

* Πάνω να ετοιμαστώ τώρα για εκείνη την τελευταία προπόνηση τώρα ….

Όπως είχα γράψει μερικές μέρες νωρίτερα, τα δυο προηγούμενα σαββατοκύριακα, ήτα αγωνιστικά αφιερωμένα στην ποδηλασία με τοπικό (18-19/6) και πανελλήνιο πρωτάθλημα (25-27/6).

Μετά το κάζο του πρώτου ποδηλατικού διήμερου αυτόν τον Ιούνιο (12-13/6) ήμουν περισσότερο υποψιασμένος για το τι θα αντιμετωπίσω και τουλάχιστον στους αγώνες αντοχής ακολούθησα όσο το δυνατόν πιο επιθετική τακτική, όχι βέβαια με στόχο τη διάκριση, αλλά την επιβίωση. Σε κάθε περίπτωση, τόσο στο τοπικό, όσο και στο πανελλήνιο η ατομική χρονομέτρηση που είχε προηγηθεί, αποκάλυψε με τον πλέον ωμό τρόπο αυτό που είχα υποπτευθεί στη Γερμανία, αλλά μάλλον δεν ήθελα να παραδεχτώ: πως στην ποδηλασία είμαι αρκετά πίσω και θα πρέπει να δουλέψω σκληρά για να φτάσω στο επιθυμητό επίπεδο. Με αυτό θα ασχοληθώ σίγουρα πιο εντατικά το επόμενο διάστημα, όμως επί του παρόντος, όπως έγραψα και παραπάνω, έπρεπε να επιπλεύσω στα βαθιά και να επιβιώσω. Πιστεύω και στους δυο αγώνες αντοχής τα κατάφερα σχετικά καλά.

Δεν θα σταθώ τόσο στον αγώνα αντοχή του τοπικού πρωταθλήματος αφού ήταν μόνο 93χλμ και με καλές καιρικές συνθήκες, αλλά άξιζε να γράψω δυο λογάκια παραπάνω για αυτόν του πανελληνίου πρωταθλήματος. 155χλμ συνολικά μέσα στη ζέστη της Μεσσηνίας, με μια μεγάλη ανηφόρα μήκους 9χλμ, μια ιδιαίτερα απαιτητική κατηφόρα και τερεν για όλα τα γούστα με περάσματα από χώμα, ράγες τραίνου όπως επίσης και τα κλασικά ελληνικά φαγώματα δρόμων. Ήταν ένας πραγματικός αγώνας δοκιμασία  όχι μόνο για εμάς τους αναβάτες, αλλά και για τα ποδήλατα μας που πραγματικά υπέφεραν. Συνολικά 85 ποδηλάτες ξεκινήσαμε αυτόν τον αγώνα και παρά τις δυσκολίες κατάφερα να τερματίσω στην 33^η θέση, ενώ άλλοι 25 συναθλητές μου εγκατέλειπαν και επιπλέον 11 έμεναν εκτός ορίου.

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα κάτι παραπάνω από αυτούς τους αγώνες αλλά δεν ήμουν ικανός στην παρούσα φάση για περισσότερα. Κέρδισα πάντως πολλές εμπειρίες που θα μου χρειαστούν όταν με το καλό φτάσω στο επίπεδο να είμαι περισσότερο συναγωνίσιμος. Μου άρεσε ένα ρητό που διάβασα κάπου «εμπειρία είναι αυτό που κερδίζεις όταν δεν κερδίζεις αυτό που θες». Όπως και να έχει η σκληρή αγωνιστική πραγματικότητα, εγώ την ευχαριστήθηκα. Συμμετείχα χωρίς ιδιαίτερο άγχος για τις επιδόσεις μου αφού απλώς ήθελα να δω που βρίσκομαι. Βεβαίως προσπάθησα για το καλύτερο δυνατό, αλλά δε με στεναχώρησε ιδιαίτερα πως ακόμα και αυτό, στο τέλος του Ιουνίου, έφερε ένα απλά μέτριο αποτέλεσμα. Στο τέλος Ιουνίου, στο μυαλό μου κρατάω τα λεπτά και τις ώρες πίεσης των πεντάλ με την άσφαλτο να τρέχει από κάτω τους. Είναι αυτές οι ανεκτίμητες αγωνιστικές στιγμές προσπάθειας για τις οποίες ζούμε και χαράσσουν τη μνήμη μας, εμπειρίες ζωής, που στην προκείμενη περίπτωση για μένα ήταν πρωτόγνωρες, καθότι νέος σε τέτοιου είδους αγώνες.

Μετά από όλα αυτά, επέστρεψα στη βάση μου πολύ κουρασμένος. Πιθανότατα μου βγαίνει και όλη η κούραση των ημερών που σε συνδυασμό με τον ζεστό καιρό γίνεται χειρότερη. Θα ξεκουραστώ λίγο αλλά δεν έχω πολλά περιθώρια διακοπών καθώς πρέπει να ανασυνταχθώ και να προετοιμαστώ για την επόμενη πρόκληση που έχω στο πρόγραμμα μου, το Powerman Geel, αγώνας διαθλου 10-60-10 που θα γίνει στο Βέλγιο την 1^η Αυγούστου.

Πολλές φωτογραφίες από το τοπικό πρωτάθλημα θα δείτε εδώ

Μερικές φωτογραφίες από τον αγώνα αντοχή του πανελληνίου ακολουθούν: