Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

22-23/7/2011

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου

6ος στην Ατομική Χρονομέτρηση!

Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με τα multisport, ανέκαθεν με συνόδευε η εντύπωση πως το δυνατό μου κομμάτι είναι το τρέξιμο και όχι άδικα. Σαν δρομέας ξεκίνησα και δρομέας παρέμεινα πάντα και παντού, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια διάφορες ατυχίες δεν μου επέτρεψαν να έχω μια καλή επιτυχία σε κάποιο πρωτάθλημα στίβου. Έτσι, αφού από πέρσι αποφάσισα να ρίξω αρκετό βάρος και στην προπόνηση ποδηλασίας, ήταν μάλλον επόμενο κάποια στιγμή να έρθει και κάποιο καλό αγωνιστικό αποτέλεσμα.

Το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου που διεξήχθη το διήμερο 22-23 Ιουλίου ήταν αυτή η στιγμή. Την πρώτη μέρα των αγώνων στην ατομική χρονομέτρηση κατέβαλα την 6η θέση ανάμεσα στους καλύτερους ποδηλάτες της χώρας. Λίγο απρόσμενο αποτέλεσμα από κάποιον που ουσιαστικά δεν υπήρχε στον χώρο της ποδηλασίας 1 χρόνο πριν, αλλά η αλήθεια είναι πως ο προσωπικός μου στόχος πριν τον αγώνα ήταν ακριβώς να μπω στην 8άδα. Και τα κατάφερα!

Χωρίς να νιώσω πως υπερβάλω εαυτόν, με σταθερό τέμπο και εκμεταλλευόμενος το “όπλο” που λέγεται Ridley Dean έβγαλα στη δύσκολη διαδρομή της Μαλακάσας πολύ “φυσιολογικά” 41,7χλμ/ώρα μέση ταχύτητα για τα 38,4χλμ της διαδρομής. Τελικός χρόνος 57:31, λιγότερο από 1 λεπτό πίσω από τον 2ο αθλητή (για τον Ταμουρίδη που ήταν 1ο δε συζητάμε καν). Ίσως και μόνο λόγω απειρίας να έχασα ένα μετάλλιο, αλλά αυτό λίγο σημασία έχει πλέον. Μετά από 3 πολύ δύσκολους μήνες με πρόβλημα τραυματισμού και ουσιαστικά μόνο 1 μήνα εντατικής (αλλά και πάλι πολύ προσεκτικής) προετοιμασίας, έκανα ένα πολύ καλό ποδηλατικό τεστ και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος. Όχι μόνο κατέβαλα μια ιδιαίτερα τιμητική θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδηλασίας, αλλά κυρίως απέκτησα αυτοπεποίθηση για τις ποδηλατικές μου ικανότητες ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου τον Σεπτέμβρη. Από την θεωρία πέρασα στην πράξη “Μπορώ”!

Την επόμενη μέρα στον αγώνα της αντοχής τα πράγματα ήταν εντελώς αντίστροφα. Δεν ήμουν φρέσκος και κυρίως δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα με συνεχείς εναλλαγές ρυθμού που συνηθίζουν οι ποδηλάτες. Πραγματικά ήταν πάρα πολύ σκληρός αγώνας, ειδικά μέσα στη ζέστη (ώρα εκκίνησης 1 το μεσημέρι, τερματισμός γύρω στις 5). Το πάλεψα όσο μπορούσα, αλλά όταν στη μεγάλη ανηφόρα με έπιασε με γερή διπλή κράμπα (τετρακέφαλος-δικεφαλος) στο αριστερό πόδι, χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου να μη ρισκάρω άλλο. Δεν είχα να αποδείξω κάτι περισσότερο από την 6η θέση της προηγούμενης μέρας. Παρότι σταμάτησα για λίγες διατάσεις, ανέβηκα ξανά στο ποδήλατο με στο τουλάχιστον τον έγκυρο τερματισμό για να πάρω κατάταξη. Και τα κατάφερα, αν και το τελικό αποτέλεσμα της 36ης θέσης δε με αφήνει ικανοποιημένο. Πάντως είναι ενδεικτικό πως από τους 82 ποδηλάτες που ξεκίνησαν, μόλις 43 πήραν κατάταξη, Οι υπόλοιποι είτε εγκατέλειψαν, είτε κόπηκαν στην “πόρτα” του 108ου χλμ.

Παρά τον μέτριο αγώνα της αντοχής, η ατομική χρονομέτρηση με καταχώρησε επίσημα σαν καλύτερο ποδηλάτη απ’ ότι δρομέα. Σε επίπεδο ανδρών ποτέ μου δεν κατάφερα να ανέβω σε τόση υψηλή θέση σε ατομικό αγώνισμα στίβου. Στόχος μου είναι να έχω και τα δυο αθλήματα στο ίδιο επίπεδο, άρα θα πρέπει φέτος να πετύχω και αντίστοιχη επιτυχία στον στίβο. Για να καταφέρω κάτι τέτοιο φέτος θα έχω μόνο μία ευκαιρία, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου στην Κλασική Διαδρομή (13 Νοεμβρίου) όπου έχω και ανοιχτούς λογαριασμούς…

… πριν από αυτό όμως είπαμε, έχουμε Zofingen και ο Αύγουστος αναμένεται σκληρός …

Περισσότερες φωτογραφίες απο τους αγώνες εδω:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2154565338219.2121108.1069016619&l=e7232baab4&type=1

Αθλητής που δεν αγωνίζεται είναι σα να μην υπάρχει. Κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ τους προηγούμενους μήνες. Δυστυχώς το πρόβλημα που με ταλαιπώρησε το χειμώνα και την Άνοιξη σε κοιλιακούς-προσαγωγούς με ανάγκασε με το Powerman Holland να περιορίσω τις προπονήσεις, να ξεκινήσω φυσικοθεραπείες για την αντιμετώπιση του και βεβαία να απέχω από τους αγώνες. Η αλήθεια είναι πως οι 3 μήνες που μεσολάβησαν από τον τελευταίο μου αγώνα στην Ολλανδία ήταν πάρα πολύ δύσκολοι. Ουσιαστικά έκανα να τρέξω δυο μήνες και συντηρήθηκα μόνο με λίγο ποδηλασία και κολύμπι στη θάλασσα από τον Ιούνιο και μετά.

Μετά από μια σειρά φυσικοθεραπειών και πολύ υπομονή επέστρεψα σιγά-σιγά στο τρέξιμο και ανέβασα ένταση και χιλιόμετρα στο ποδήλατο, Μπορώ να πω πως είμαι πολύ καλύτερα, αν και επιφυλάσσομαι. Μεγάλος στόχος για φέτος παραμένει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Μεγάλης Απόστασης) που θα γίνει στις 4 Σεπτεμβρίου στο Zofingen της Ελβετίας και ο καιρός ζυγώνει.

Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας (Ατομική Χρονομέτρηση και Αντοχή) που θα γίνει Παρασκευή 22/7 και Σάββατο 23/7, στα λημέρια μου στη Μαλακάσα, θα είναι ένα καλό τεστ μεσούσης αυτής της Καλοκαιρινής Προετοιμασίας, για να σπάσει λίγο η μονοτονία και να “δροσιστούμε” αγωνιστικά τουλάχιστον από τις ζέστες των ημερών. Στόχος είναι να σταθώ αξιοπρεπώς απέναντι στον δυνατό συναγωνισμό των ποδηλατών (από τα λίγα αθλήματα στην Ελλάδα που το επίπεδο έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια) και από εκει και πέρα ότι καλύτερο έρθει. Επίσης πρέπει να τιμήσω και αγωνιστικά τα δυο μου Ridley, Noah και Dean που ίσως αγωνιούν περισσότερο από μένα να επιστρέψουν στους αγώνες! Έτοιμα: