Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Μετά από έναν Ιούνιο που η ξεκούραση υπερίσχυσε της προπόνησης και ένας μικροτραυματισμός ήρθε καπάκι να με ξεκουράσει ακόμα περισσότερο, αυτή την Κυριακή …πάω για αγώνα! Sprint τρίαθλο στον Τυρό της Τσακωνιάς http://www.trinews.gr/item.php?id=495 .

Η αλήθεια είναι πως είμαι κάπως ανέτοιμος για αγώνα, αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα χρειάζομαι ένα ισχυρό σοκ έντασης για να ξαναμπώ σε φουλ ρυθμούς προπόνησης για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου (Ζόφινγκεν, 2/9). Τα περιθώρια έχουν στενέψει και έτσι κι αλλιώς, ας μην ξεχνιόμαστε τις δυο επόμενες βδομάδες θα έχω και τις συλλογικές υποχρεώσεις μου. Τοπικό Πρωτάθλημα ποδηλασίας 7-8 Ιουλίου (ατομική χρονομέτρηση 26,6χλμ, αντοχή 80χλμ) και διασυλλογικό πρωτάθλημα στίβου 14-15 Ιουλίου (5000μ).

Έτσι πιστεύω πως αυτός ο αγώνας θα είναι ότι πρέπει. Κολύμβηση 750 μέτρα για ζέσταμα και μετά φουλ ένταση με 22χλμ ποδηλασία σε ανηφοροκατηφορα και 5,5χλμ τρέξιμο. Έτσι για να ξεμπουκώσουμε και μετά … να χαλαρώσουμε και μια μέρα στην Τσακωνιά. Όχι πως μου έχει λείψει η Θάλασσα (κολυμπάω από αρχές Απρίλη, μην ξεχνάμε), αλλά μια αλλαγή στο περιβάλλον είναι πάντα χρήσιμη και γεμίζει μπαταρίες.

Τα λέμε στον Τυρο λοιπόν, ελπίζω να δω αρκετούς από εσάς εκεί….

Αυτή είναι μια από εκείνες τις δυσάρεστες, αλλά κρίσιμες αποφάσεις. Κανονικά αύριο, Παρασκευή 22 Ιουνίου, θα αγωνιζόμουν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας με κύριο στόχο μια διάκριση στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης. Οι αγώνας γίνονται στη Λάρισα αλλά εγώ δεν κατάφερα να πάω εξαιτίας τραυματισμού.

Πρέπει να είναι από τους πιο χαζούς και άτυχους τραυματισμούς που έχω πάθει. Κατεβαίνοντας μια κατηφόρα με βαρύ πάτημα, μου βγήκε ένα αυτοκίνητο από μια διασταύρωση. Ευτυχώς πρόλαβα να σταματήσω, όμως όταν σηκώθηκα ορθοπέταλο για να ανακτήσω την ταχύτητα μου, η αλυσίδα έπεσε από τον μεγάλο δίσκο στον μικρό (μάλλον πάνω στα φρένα κατέβασα δίσκο χωρίς να το καταλάβω), το πόδι βρέθηκε στο κενό ….και χτύπησα με δύναμη το γόνατο μου πάνω στο τιμόνι! Όσο επιπόλαιο κι αν ακούγεται, ήταν αρκετό για να μείνει πρησμένο το πόδι μερικές μέρες και ακόμα και τώρα να έχω ενοχλήσεις, χωρίς ωστόσο να έχω κάνει καθόλου προπόνηση.

Τι να πω… συμβαίνουν και αυτά (?) … ας ελπίσουμε να είναι οι τελευταίε μέρες ξεκούρασης στον δρόμο της επιστροφή για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου στο Ζόφινγκεν. Ίσως και να μπορούσα να αγωνιστώ σφίγγοντας τα δόντια, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να ρισκάρω σε καμία περίπτωση κάποια υποτροπή που θα με άφηνε επιπλέον μέρες εκτός προπονήσεων σε αυτη την κρίσιμη φάση, 2,5 μηνες πριν το παγκόσμιο.

Αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος, όχι μόνο γιατί έχασα την ευκαιρία για ένα καλό τεστ ενάντια στους κορυφαίους Έλληνες ποδηλάτες, αλλά γιατί τελευταία στιγμή κρέμασα και την ομάδα μου “Etcetera WorldofBike.gr Θησέας” η οποία περίμενε από μένα μια πολύ καλή θέση στην ατομική χρονομέτρηση.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως πέρσι τέτοια εποχή ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση, έχοντας μείνει εκτός προπονήσεων τρεξίματος πολύ καιρό και έχοντας ελάχιστη ένταση ποδηλασίας στα πόδια μου, Τουλάχιστον φέτος, όλος ο χειμώνας πήγε πολύ καλά και από εδώ και πέρα είναι στο χέρι μου να πατήσω με αυτοπεποίθηση σε αυτή την προετοιμασία και στις μέρες ξεκουρασης που περνάω τώρα ώστε να εμφανιστώ ακόμα πιο δυνατός στο Ζόφινγκεν.

Ήταν κάτι που αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Η αγωνιστική μου επιστροφή σε αγώνα τριάθλου μετά από πολλά χρόνια (8 για την ακρίβεια). Μετά την 4η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Τριάθλου που διεξήχθη την Κυριακή 3 Ιουνίου στην Καλαμάτα, τα συναισθήματα ανάμεικτα… Η αλήθεια είναι πως είχα πιστέψει πως θα μπορούσα να πάρω ένα μετάλλιο και δεν ήμουν μακριά από τον στόχο μου … όμως απλά δεν ήμουν καλά για να το διεκδικήσω με όλες μου τις δυνάμεις.

Καταρχάς, η απουσία μου όλα αυτά τα χρόνια μου στέρησε την εμπειρία του πως είναι να κυνηγάς με μειονέκτημα 7-8 λεπτών βγαίνοντας από το νερό. Δεν είχα καθόλου έλεγχο του αγώνα και όσο κόσμο και να πέρναγα κατά τη διαδρομή μου φαίνονταν πως δεν ήταν αρκετό …και δεν ήταν! Πρακτικά κυνήγησα όσο μπορούσα, προσπέρασα τους περισσότερους μπροστά μου και μείωσα τη διαφορά από τους πρώτους με το πιο γρήγορο ποδηλασία + τρέξιμο, για να τερματίσω τελικά 4ος μετά από 2 ώρες 1 λεπτό και 20 δευτερόλεπτα. Μπροστά μου τερμάτισαν ο “θρυλικός” βετεράνος Βασίλης Κρομμύδας (11η φορά πρωταθλητής! 1:57:31) και οι νεότεροι Γρηγόρης Σουβατζόγλου (1:59:11) και Γιώργος Αλυφαντής (2:00:34). για τον Βασίλη, ότι και να λέμε είναι λίγο. Για τα άλλα δυο παιδιά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί όχι μόνο έκαναν σπουδαία εμφάνιση αλλά ήξεραν και ότι ερχόμουν με φόρα, αλλά πρόλαβαν…χεχε! Τουλάχιστον το επίπεδο του συναγωνισμού ανέβηκε αρκετά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα μετά από χρόνια πτώσης και πιστεύω στο μέλλον θα δούμε ακόμα πιο δυνατους αγώνες.

Πέρα από το μεγάλο μειονέκτημα στην κολύμβηση και το “κυνηγητό” που έτσι κι αλλιώς ήταν δεδομένο, θα έπρεπε να είχα αξιολογήσει καλύτερα τον εαυτό μου σε έναν αγώνα “προετοιμασίας” όπως ήταν αυτός για μένα. Καλώς η κακώς, δεν είχα κάνει ειδική, ούτε προσηλωμένη προπόνηση, απλά τον χρησιμοποίησα σαν ένα πρώτο τεστ της προπόνησης μου ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου. Την ίδια ώρα που σχεδόν όλοι οι συναθλητές μου είχαν φορμαριστεί και ξεκουραστεί ειδικά για το πανελλήνιο πρωτάθλημα, εγώ πήγα στην Καλαμάτα φορτωμένος προπόνηση και επιβαρυμένος από επαγγελματικές και προσωπικές υποχρεώσεις που μου στέρησαν ξεκούραση.

Θα ξαναπώ πως όταν θες να είσαι 100% έτοιμος για έναν μεγάλο αγώνα, πρέπει τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν να αφοσιώνεσαι στον σκοπό και να απομονώνεις όλα τα υπόλοιπα που σε κουράζουν και σε αποπροσανατολιζουν. Κάτι πάντως που δεν είχα υπολογίσει και δεν θα μπορούσα να προβλέψω για τον συγκεκριμένο αγώνα, ήταν πως θα έκανα ψυχολογική προετοιμασία για δύο τον μήνα που προηγήθηκε. Για μένα δεν είχα άγχος, πάνω κάτω ήξερα τι θα γινόταν, είχα άγχος όμως για μια άλλη ψυχούλα … ευτυχώς τα καταφέραμε μια χαρά, τουλάχιστον γυρίσαμε με ένα μετάλλιο στις αποσκευές (διευκρινήσεις στο φωτογραφικό άλμπουμ που θα βρείτε στο τέλος)!

Δεν είμαι ευχαριστημένος από τον αγώνα και τη θέση μου, όμως πλέον κοιτάω μπροστά και κρατάω μόνο τα θετικά. Βρήκα το θάρρος και βούτηξα στα (βαθιά) νερά μετά από πολλά χρόνια αποφασισμένος να κυνηγήσω με ότι είχα τη δεδομένη μέρα. Πήρα την καλύτερη θέση που έχω πάρει ποτέ σε πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου (4ος). Έκανα μια καλή προπόνηση TT bike + run. …και στην τελική τελική …κάναμε και μια ωραία εκδρομή στην Καλαμάτα και περάσαμε καλά με τους φίλους μου από το τρίαθλο.

Κλείνοντας το ρεπορτ μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον διοργανωτή του αγώνα Λάμπρο Κωτσιόπολου για τη φιλοξενία και τη διοργάνωση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος στην Καλαμάτα, από την Active Greece. Ελπίζω στο μέλλον να συνεχίσει να διοργανώνει αγώνες τέτοιου επίπεδου και με ακόμα περισσότερες συμμετοχές.

Μερικές φωτογραφίες εδώ:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.3781100040570.2157077.1069016619&type=1&l=c6101de449

Περισσότερα για τον αγώνα και αναλυτικα αποτελέσματα εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=513