Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Καλησπέρα από το Όλτεν της Ελβετίας, μια κωμόπολη 8χλμ από το Ζόφινγκεν το κέντρο του αγώνα. Το ταξίδι μας ήταν σχετικά ξεκούραστο και χωρις ιδιαίτερα απρόοπτα. Φτάσαμε με την αδερφή μου τη Χαρά στο ξενοδοχείο, φάγαμε και πλέον ώρα για ξεκούραση.

Ο καιρός εδώ είναι βροχερός και κρύος. Στο δρόμο βρήκαμε πάρα πολύ βροχή και τα θερμόμετρα έξω έδειχναν 12 C. Υπάρχει αισιοδοξία πως τουλάχιστον την Κυριακή δεν θα βρέχει το πρωί, αν και οι θερμοκρασίες θα είναι χαμηλές, γύρω στους 15 C. Στην πορεία της μέρας μάλλον θα φτάσει και τους 19 C αλλά θα τη ρίξει και βροχούλα του οπότε πρέπει να είμαι έτοιμος για όλα. Όχι και η ιδανική προσαρμογή για κάποιον που μέχρι τη Δευτέρα βίωνε 35άρια, αλλά ότι κι αν είναι με αυτό θα αγωνιστώ. Ελπίζω απλά το σώμα να έχει κρατήσει στη μνήμη του τη χειμερινή προετοιμασία και να μην φάει κανα απροσδόκητο σοκ.

Αύριο θα πάμε σχετικά νωρίς το πρωί στη γραμματεία για το race pack και για το race briefing των elite αθλητών που φέτος για πρώτη χρονιά θα γίνει ξεχωριστά από τους υπόλοιπους. Κατόπιν αν ο καιρό το επιτρέψει ελπίζω να κάνω μια μικρή βόλτα με το ποδήλατο, περισσότερο να ελέγξω τον εξοπλισμό μου. Μετά την περσινή κακή εμπειρία, αποφασίσαμε φέτος να μην πάμε το πάστα πάρτι για φαγητό Σάββατο βράδυ, αλλά να την βγάλουμε πιο ήρεμα και πιο σίγουρα σε ένα ιταλικό εστιατόριο εδώ κοντά που μας συνέστησαν από το ξενοδοχείο.

Αυτά προς το παρόν, θα ενημερώσω και αύριο, ελπίζω και με φωτογραφικό υλικό, αλλά σίγουρα με τους υπερσυνδέσμους όπου θα μπορέστε να παρακολουθήσετε τον αγώνα.

Οι μέρες μου περάσαν … οι μέρες μου έφτασαν …αυτή την Κυριακή (2/9) είναι ο αγώνας της χρονιάς, το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου Powerman – ITU στο Ζόφινγκεν της Ελβετίας (ITU Powerman Long Distance Duathlon World Championships).

Πέρσι στον ίδιο αγώνα η 21η θέση ήταν για την εμπειρία, φέτος επιστρέφω για κάτι καλύτερο. Η χρονιά ήταν γεμάτη προπονητικά και αγωνιστικά. Έκανα τα περισσότερα που ήθελα. Ακόμα και μέσα σε αυτό το καυτό καλοκαίρι έκανα πιστεύω τη καλύτερη δυνατή προετοιμασία. Δεν πήγαν όλα τέλεια, αλλά τουλάχιστον έκανα ότι έπρεπε να κάνω.

Την περασμένη εβδομάδα δυστυχώς στάθηκα άτυχος καθώς μια ίωση με έριξε δυο μέρες στο κρεβάτι, αλλά θέλω να πιστεύω πως πλέον την ξεπέρασα πλήρως και δεν θα μου κοστίσει αγωνιστικά.

Επιστροφή στο Ζόφινγκεν λοιπόν … για τη μεγάλη “ρεβάνς”? Η αλήθεια είναι πως δε μου αρέσει πολύ αυτή η λέξη, αλλά όταν επιστρέφεις για να επαναλάβεις κάτι που σου άφησε την εντύπωση πως σε κέρδισε στα σημεία λόγω απειρίας, τότε οφείλεις να το βλέπεις και κάπως έτσι. Επιστρέφω λοιπόν για να κερδίσω τα χαμένα περσινά σημεία και να πετύχω κάτι πολύ καλύτερο στο τελικό αποτελέσματα.

Έχω την εμπειρία, έχω προπονηθεί καλύτερα για τις ιδιαιτερότητες του αγώνα, έχω σχεδιάσει καλύτερα τον ανεφοδιασμό μου, θα έχω καλύτερο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και από εκεί και πέρα πρέπει κι εγώ να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό.

Ο συναγωνισμός φέτος αναμένεται πιο δυνατός από πέρσι. Οι συμμετοχές των elite είναι λίγο λιγότερες, 26 στον αριθμό, αλλά όλοι έμπειροι και έτοιμοι για το κορυφαίο ραντεβού της χρονιάς. Μέσα στον αγώνα δεν θέλω να κοιτάω τους αντιπάλους μου, αλλά να συγκεντρωθώ στον προσωπικό μου αγώνα. Με την περσινή εμπειρία, έχω θέσει συγκεκριμένους χρόνους-περάσματα που θέλω να τηρήσω ώστε να φτάσω και στο επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα χρόνου. Αν καταφέρω αυτό, θα έχω πάρει και καλή θέση.

Σήμερα ξεκουράζομαι, αύριο έχω μια τελευταία γρήγορη προπονησούλα … την Παρασκευή πετάμε για Ελβετία με την αδερφή μου τη Χαρά που και φέτος θα είναι η υποστήριξη μου κατά τη διάρκεια των 6,5 ωρών του αγώνα.

Για τα νεότερα … κάπου εδώ γύρω θα είμαι…

Εδώ που φτάσαμε … τι ωραία που φτάσαμε … δεν ήταν για να μας βρει “το κακό” αλλά μιας και μας βρήκε, παλεύω να την βγάλω καθαρός. Εδώ και δυο μέρες ταλαιπωρούμε από μια ίωση (μάλλον)

Ξεκίνησε την Τετάρτη με αίσθηση ότι …ζεσταινόμουν. Καύσωνας λεω έρχεται πάλι και δεν έδωσα σημασία και ξεκίνησα προπόνηση, αλλά κάπου μετά από 90χλμ ποδηλασίας και 10χλμ τρεξίματος κατάλαβα πως κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά και έπρεπε να σταματήσω νωρίτερα το πρόγραμμα. Τελικά είχα 39 πυρετό και έμεινα κρεβατωμένος μέχρι και σήμερα, Παρασκευή το πρωί που μάλλον νιώθω από καλύτερα έως καλά….

Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Μια βδομάδα πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν είναι και ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί. Ήδη νιώθω πως βγήκα εκτός προγράμματος και βέβαια δεν ξέρω αν και πόσο θα με επηρεάσει αυτή τη περιπέτεια αγωνιστικά. Ελπίζω να βγω πραγματικά αλώβητος και την επόμενη εβδομάδα να κάνω τουλάχιστον 2-3 τελευταία πράγματα που θέλω.

Τουλάχιστον σκέφτομαι πως μου έκατσε αυτή την εβδομάδα η στραβή και όχι την επόμενη που μάλλον θα ήταν μη αναστρέψιμη η κατάσταση. Επίσης σκέφτομαι πως και τον Μάρτιο, μια εβδομάδα πριν το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου, πέρασα μια αντίστοιχη μικροπεριπετεια υγείας. Μετά από αυτό δεν είχα πρόβλημα να αποδώσω στα μέγιστα στο πανελλήνιο και ελπίζω να έχει ανάλογη έκβαση και αυτή η περίπτωση στο παγκόσμιο.

Τέλος πάντων, αυτές είναι κάποιες σκέψεις που βρίσκονται τωρα στο ζαλισμένο μου κεφάλι. Από Δευτέρα που ελπίζω να έχει ξεθολώσει θα δούμε πιο συγκεκριμένα που είμαστε…. ως τότε …περαστικά μου…

Το χειμώνα έλεγα πως έφαγα την κακοκαιρία της ζωής μου στην προπόνηση για να αντέξω τελικά και να φτάσω να κάνω ένα πάρα πολύ καλό αγώνα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου με ανάλογα αντίξοες χειμωνιάτικες συνθήκες (αναλυτικά εδω: http://www.duathlon.gr/?p=846) .

Αυτό το καλοκαίρι μάλλον περνάω την πιο ζεστή μου προετοιμασία, ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου στις 2 Σεπτέμβρη. Έχω προπονηθεί πολλά καλοκαίρια, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, με περισσότερη ή λιγότερη ζέστη, αλλά αυτή τη φορά νομίζω πως προπονούμαι στο μέγιστο με τη μέγιστη ζέστη. Όχι και ο ιδανικός συνδυασμός για να προετοιμαστείς για ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα μεγάλων αποστάσεων διάθλου.

Τουλάχιστον με την εμπειρία μου, σωστή διατροφή και ενυδάτωση το παλεύω, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προπόνηση. Ακόμα κι έτσι, ο προηγούμενος 1,5 μήνας ήταν πολύ σκληρός και για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα και πως ήμουν. Έκανα την προπόνηση μου βάση του προγραμματισμού μου, αλλά με αυτές τις συνθήκες δεν έβγαινε κανένας χρόνος και καμιά προσπάθεια που να μου δίνει ένα σαφές στίγμα αξιολόγησης της κατάστασης μου.

Εντούτοις αυτή την εβδομάδα σα να δρόσισε λίγο και σαν κι εγώ να λύθηκα κι έκανα κάποια πράγματα που να μου τονώσουν το ηθικό Ναι, μάλλον καλά είμαι και έτοιμος να επιστρέψω σε 2 βδομάδες (πως πέρασε έτσι πάλι ο καιρός…) στο Ζόφινγκεν ακόμα καλύτερος από πέρσι….

Με αυτά και με αυτά, έχω αρχίσει πάλι να εύχομαι να έχει ζέστη τη μέρα του αγώνα. Εγώ που τουλάχιστον προπονούμαι στις ζέστες θεωρώ πως θα έχω ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους Βορειοευρωπαίους (κυρίως) αντιπάλους μου. Το Χειμώνα προπόνηση με κρύο, αγώνες με κρύο … το Καλοκαίρι γιατί όχι κάτι ανάλογο? Να θυμίσω πως πέρσι αγωνιστήκαμε με έναν ιδιαίτερα περίεργο καιρό. Δεν είχε πολύ ζέστη (18-20 C), αλλά είχε συννεφιά με πάρα πολύ υψηλή υγρασία που από ένα σημείο και μετά έγινε καταρρακτώδη βροχή μέχρι τον τερματισμό (περισσοτερα εδω: http://www.duathlon.gr/?p=500).

Τι θα γίνει φέτος? Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε…. ως τότε … εγώ έχω να κάνω κάποιες τελευταίες προπονήσεις για να είμαι έτοιμος για όλα, όπως πάντα!

Σήμερα μπαίνω αισίως στον τελευταίο μήνα πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης (Powerman Zofingen, 2/9). Πλέον μετράω αντίστροφα και κάθε προπόνηση μετράει για έναν συγκεκριμένο λόγο. Νιώθω καλά ως εδώ και ελπίζω ο Αύγουστος να είναι ευγενικός και λίγο πιο δροσερός μαζί μου, απ’ οτι ο Ιούλιος.

Πάντως, πριν μπούμε σε αυτόν τον τελευταίο μήνα, σαν Ελλάδα κάναμε την έκπληξη. Είμαι ο πρώτος elite αθλητής που δηλώθηκα επίσημα στον αγώνα και εξοφλήθηκε και οικονομικά η συμμετοχή μου. Η Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου, σε αυτούς τους δύσκολα οικονομικά καιρούς για κάθε τι ελληνικό, αποδείχθηκε ποιο συνεπής από κάθε άλλη ομοσπονδία του κόσμου πληρώνοντας νωρίτερα τη συμμετοχή μου στη διοργάνωση.

Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται από την Ε.Ο.Τρι και στηρίζουν την προσπάθεια μου και ειδικά τον Χρήστο Βαξεβάνη. Ο Χρήστος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ τα τελευταία τρία χρόνια που κάνω κι εγώ την προσπάθεια μου για κάτι καλό στο άθλημα και πραγματικά μου έχει σταθεί σαν κάτι παραπάνω από φίλος σε όλο αυτό.

Αυτή η αναφορά δεν γίνεται τυχαία χρονικά, καθώς ο Χρήστος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας δημοσιεύματος που προσπαθούσε να τον εκθέσει με αφορμή τον αγώνα τριάθλου της Κυπαρισσίας (29/7), παραποιώντας λεγόμενα του. Αστειότητες εναντίον ενός ανθρώπου που ουσιαστικά κρατά σε συνοχή την ελληνική ομοσπονδία τριάθλου έχοντας αναλάβει μεγάλες ευθύνες. Έχει βάλει πολλές σκοτούρες στο κεφάλι του χωρίς ουσιαστικά να έχει κάποιο κέρδος.

Κάποιοι που συστηματικά σφετερίζονται εξουσίες και προνόμια, προσπαθούν να πλήξουν την Ε.Ο.Τρι χτυπώντας τους ανθρώπους της με κάθε αφορμή, για να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα. Είναι οι ίδιοι που ήταν στο παρελθόν στην Ε.Ο.Τρι, πέρασαν από δημόσια αξιώματα χωρίς επιτυχία, άφησαν συντρίμμια και τώρα ξαναγυρνούν να το παίξουν σωτήρες, ενώ έχουν προδώσει το άθλημα και τους αθλητές του πολλές φορές στο παρελθόν.

Ο ελληνικός αθλητισμός γενικά δεν πάει καθόλου καλά και το τρίαθλο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά ευτυχώς που έχουμε ανθρώπους εργάτες σαν τον Χρήστο να στηρίζουν με πράξεις τις προσπάθειες των αθλητών. Καμιά φορά σαν αθλητές το θεωρούμε δεδομένο και ξεχνάμε να ευχαριστούμε, όμως δεν μπορούμε να αγνοούμε σημεία των καιρών και τουλάχιστον με τον λόγο μας να στηρίζουμε κι εμείς αυτούς τους ανθρώπους όταν κάποιοι επιχειρούν να τους θίξουν.