Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Αποστολή εξετελέσθη σήμερα στον Σχινιά. Αναδείχθηκα πρωταθλητής Ελλάδος στο δίαθλο για 3η συνεχόμενη χρονιά και 4η συνολικά.

Φέτος αποφασίστηκε για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου το εθνικό πρωτάθλημα να γίνει στη σπριντ απόσταση (6-20-3χλμ για την ακρίβεια) κάτι που θεωρητικά θα το έκανε σαν κούρσα πιο εύκολη και πιο “ασφαλή” με την έννοια πως …δεν προλαβαίνεις να πάθεις και πολλά πράγματα μέσα σε μόλις 1 ώρα αγώνα. Το προγνωστικά με είχαν έτσι κι αλλιώς άνετο φαβορί, όμως ο αγώνας πρέπει να έχει όλη τη σημασία της λέξεως οπότε δεν κατέβηκα σήμερα με στόχο απλώς να κερδίσω εύκολα. Έπρεπε να κάνω ένα δυνατό αγωνιστικό τεστ διάθλου πριν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οπότε αποφάσισα να κάνω αυτό το θεωρητικά εύκολο αγώνα …με το δύσκολο τρόπο. Σπριντ ήταν η απόσταση … εεε, θα την έκανα σπριντ, όλα μέσα από την αρχή!

Νομίζω πως με το που δόθηκε η εκκίνηση … το παράκανα δύσκολο, αφού πέρασα το πρώτο χιλιόμετρο σε 2:56 (βάση της ένδειξης του Garmin), μάλλον παρασυρόμενος και από τον ευνοϊκό αέρα. Όχι ότι έπαθα και τίποτα, αλλά σίγουρα δεν ήταν ρυθμός που θα μπορούσα να κρατήσω για πολύ, ειδικά μετά την αναστροφή που είχαμε και τον αέρα κόντρα. Επιστρέφοντας προς την περιοχη αλλαγών για να κλείσω το πρώτο 3άρι, συνέβη και το αστείο της ημέρας. Κατευθυνόμενος προς την αναστροφή σάστισα όταν άρχισα να ακούω μια σφυρίχτρα …καθόλου καλός ήχος! Συνηθισμένος από τους διεθνής αγώνες που η σφυρίχτρα ανήκει σε κριτή και σημαίνει κάτι “κακό” σταμάτησα για λίγο σαστισμένος μήπως έχω πάρει λάθος δρόμο. Τελικά αποδείχθηκε πως η σφυρίχτρα άνηκε σε κάποια κυρία που είχε επιλέξει αυτόν τον τρόπο για να …χαρεί … οι κανονικοί κριτές ευτυχώς άρχισαν να μου φωνάζουν να συνεχίσω κανονικά …κι έτσι έγινε.

Η δεύτερη στροφή ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα και συνολικά το πρώτο 6αρι σε 19:16. Έτσι ανέβηκα και στο ποδήλατο για να …πατήσω. Με δεδομένο τον δυνατό κόντρα στη μια ευθεία τελικά νομίζω τα κατάφερα καλά, αφού έβγαλα στα 20χλμ της κυκλικής διαδρομής (+μερικά μέτρα παραπάνω για το μπες-βγες απο το σιρκουι) μέση ταχύτητα πάνω από 41χλμ/ωρα με καλή αίσθηση, παρά το πολύ δυνατό τρέξιμο που είχε προηγηθεί. Συνολικός χρόνος πάνω στο ποδήλατο ακριβώς 30 λεπτά.

Κατεβαίνοντας από το ποδήλατο και φορώντας γρήγορα τα καινούρια μου Pearl Izumi Iso Transition (νομίζω πως σε αυτόν τον αγώνα έκανα τις ποιο γρήγορες αλλαγές μου ever!), πήγα να φύγω σφαίρα για το δεύτερο τρέξιμο, όμως εκεί είχα μια κράμπα. Σταμάτησα προς στιγμήν για μια μικρή διάταση και …ευτυχώς συνέχισα χωρίς πρόβλημα. Στα επόμενα 3χλμ παρά την μεγάλη διαφορά που είχα από τους υπολοίπους συναθλητές μου, πιέστηκα όσο μπορούσα για να …το κάνω ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό το 3άρι ολοκληρώθηκε σε 10:01 ενώ ο συνολικός αγώνας σε 1 ώρα και 26 δευτερόλεπτα. Ευτυχής τερματισμός για την παρουσία σε άλλο ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και τη διατήρηση του τίτλου του πρωταθλητή.

Στην δεύτερη θέση πίσω μου τερμάτισε ο Ηλίας Ξάνθος (1:03:48) που ήταν η ευχάριστη έκπληξη της μέρας. Ο Ηλίας υπήρξε κορυφαίος αθλητής και αυτή του εμφάνιση είναι ελπιδοφόρα για πλήρη ανάκαμψη στο μέλλον και ειδικά στο τρίαθλο όπου έχει υπάρξει και πρωταθλητής Ελλάδος. Τρίτος ήταν ο Γιώργος Αλυφαντής (1:05:06) και πρώτος βετεράνος ήταν ο Δημήτρης Παππάς (1:06:11). Στις γυναίκες πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ντενίζ Δημάκη (1:10:43) μετά από δυο χρονιές απουσίας από τη διοργάνωση.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω την διοργάνωση της Tranistion Sports για την συνεργασία με την ΕΟΤΡΙ και τη φιλοξενία της διοργάνωσης, ώστε να μας προσφέρουν έναν πολύ όμορφο αγώνα. Ευχαριστώ τους χορηγούς μου (Pearl Izumi, Xendurance, Garmin, High5) για όλα τα υλικά τους με τα οποία προπονούμε τόσους μήνες και αγωνιστικά σήμερα, όπως επίσης τον προπονητή μου Βασίλη Κρομμύδα ο οποίος έχει καταφέρει να με ανεβάσει ένα επίπεδο φέτος και να με κρατάει καλά για να αγωνίζομαι καλύτερα (μεγάλη υπόθεση αυτό…ειδικά για κάποιον με τα δικά μου κουσούρια).

Για τις φωτογραφίες ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Γιώργο Σπύρο. Περισσότερες φωτογραφίες εδω . Tα αποτελέσματα εδω: http://www.trinews.gr/item.php?id=712