Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ο Νυχτερινός Ημιμαραθώνιος της Θεσσαλονίκης ήταν μεγάλο ερωτηματικό για μένα. Δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω από τον εαυτό μου, αλλά τουλάχιστον είχα θέσει ένα σαφές όριο με το οποίο θα ήμουν ευχαριστημένος και αισιόδοξος. Αυτό ήταν το 1:15, όσο κι αν δε μου πολυάρεσε με δεδομένο πως στην Αθήνα τον Μάρτιο είχα τρέξει 1:13:30 με πολύ δυσκολότερες συνθήκες.

Μετά από έναν πολύ σταθερό αγώνα, στη Θεσσαλονίκη κατάφερα να τερματίσω σε 1:14:32, επίδοση που μου έδωσε και τη 10η θέση σε έναν αγώνα με πολύ έντονο συναγωνισμό. Είμαι ευχαριστημένος που έπιασα τη “βάση” μου και το πιο θετικό είναι πως το έκανα με σταθερό, ευχάριστο και ελεγχόμενο αγώνα από την αρχή ως το τέλος. Κράτησα ένα ρυθμό 3:30/χλμ με το ¨μοτέρ” να δουλεύει σταθερά ανάμεσα στους 176 και 180 παλμούς/λεπτό (μέσο όρο το Garmin έβγαλε 178). Αρκετά καλή απόδοση για την προπόνηση που (δεν) έχω κάνει τις τελευταίες εβδομάδες.

Βέβαια Ημιμαραθώνιος ήταν, δεν ήταν και εύκολος αγώνας σε καμιά περίπτωση. Από τα πρώτα χιλιόμετρα αισθανόμουν ενοχλήσεις στο συκώτι, ενώ ο χτυπημένος γοφός που από το τρίαθλο ενοχλούσε λιγάκι. Παρά το γεγονός πως ο καιρός ήταν σχετικά δροσερός, χρειαζόμουν συνέχεια νερό και δεν γλίτωσα την αφυδάτωση στο τέλος. Τα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα αφού παρότι αισθανόμουν καλά τα πόδια μου, ενεργειακά μάλλον είχα αδειάσει. Παρά τις δυσκολίες, είχα καλή παρέα στον αγώνα, αφού είχαμε φτιάξει ωραίο γκρουπάκι με άλλους δυο συναθλητές, τον φίλο Αλέξη Πασπάτη κι ένα άλλο παλικάρι από την Καβάλα. Βοηθηθήκαμε αρκετά και όλοι τερματίσαμε καλά και ευχαριστημένοι.

Στα γενικά της διοργάνωσης, πρέπει να πω ότι ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, αυτή η βραδινή βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη αγκάλιασε πραγματικά τον ημιμαραθώνιο και για 3 ώρες πλημμύρισε η διαδρομή με περισσότερους από 10.000 δρομείς (μαζι με τον αγωνα των 5χλμ που εγινε παραλληλα). Η απροσδόκητα μεγάλη συμμετοχή βέβαια δημιούργησε κάμποσα προβλήματα, όπως για παράδειγμα τη δυσκολία εμάς των πιο γρήγορων στην τρίτη στροφή, όπου έπρεπε να κάνουμε σλάλομ ανάμεσα στους πιο αργούς που περνούσαμε γύρο. Η διοργανωτές πάντως ήδη ετοιμάζονται για του χρόνου με καινούρια διαδρομή και πολύ μεγαλύτερη ετοιμότητα να καλύψουν τις ανάγκες αυτούς του κόσμου.

Πλέον, λίγες μέρες μετά τον αγώνα, δεν φαίνεται να έχω χρεωθεί ιδιαίτερα αυτόν τον ημιμαραθώνιο και αισθάνομαι αισιόδοξος πως στις 2-3 βδομάδες που απομένουν ως τον Κλασικό Μαραθώνιο θα μπορέσω να προπονηθώ λίγο και να είμαι έτοιμος για κάτι καλύτερο από τη βάση. Ελπίζω φέτος να τα καταφέρω…

Καλησπέρα από τη συμπρωτεύουσα. Αργά το απόγευμα φτάσαμε επιτέλους με την αδερφή μου τη Χαρά στη Θεσσαλονίκη, όπου αύριο (Σάββατο 19/10) το απόγευμα θα τρέξουμε στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο της πόλης. Στη διοργάνωση που θα έχει παράλληλα και αγώνα 5χλμ και συνολικά θα πάρουν μέρος περισσότεροι από 10.000 δρομείς στο μεγαλύτερο νυχτερινό δρομικό πάρτυ της Θεσσαλονίκης!

Προσωπικά δεν βρίσκομαι στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση (όπως γκρινιάζω το τελευταίο διάστημα) όμως εδώ ο καιρός, η πόλη και η γενικότερη διάθεση είναι ιδανικά για τρέξιμο και περιμένω πως και πως να τον τρέξω αυτόν τον αγώνα και να τον διασκεδάσω. Ο συναγωνισμός αναμένεται πολύ δυνατός έτσι κι αλλιώς με πολλούς καλούς συναθλητές στη γραμμή της εκκίνησης και είναι μια καλή ευκαιρία για ένα καλό τεστ. Αν θέλω να τρέξω καλά στον Κλασικό Μαραθώνιο, πρέπει τουλάχιστον να επιβιώσω αξιοπρεπώς από αυτόν τον Ημιμαραθώνιο.

Στα παραλειπόμενα της μέρας, όπως θα δείτε και από τον αριθμό συμμετοχής μου … αισθάνομαι ήδη πολύ τυχερός που βρίσκομαι εδώ…

Περισσότερα για τον αγώνα που θα μεταδωθεί και τηλεοπτικά διαβάστε και εδώ: http://www.runningnews.gr/item.php?id=15697

Σε αυτό το μπλογκ γράφω για τους φίλους, για αυτούς που θέλουν να ξέρουν πως νιώθω και τι σκέφτομαι στους δρόμους. Τα τελευταία χρόνια αυτοί έγιναν πολλοί. Ίσως από τις επιτυχίες, ίσως από τον τρόπο γραφής μου … σημασία έχει ότι με διαβάζουν αρκετοί φίλοι και συναθλητές. Πολλούς τους ξέρω και προσωπικά, πολλούς όμως όχι. Αρκετοί από αυτούς επικοινωνούν μαζί μου, για να μου πουν μια καλή κουβέντα, γιατί θέλουν κάτι να με ρωτήσουν, για να τους βοηθήσω σε κάτι … για ότι τέλος πάντων επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Σήμερα όμως είχα μια ξεχωριστή επικοινωνία … κάποιος πολύ πιο δυνατός από εμένα με ευχαρίστησε που μπόρεσε να πάρει λίγη παραπάνω δύναμη μέσα από τα γραπτά μου. Κι εγώ που έχω κάνει αγώνες και αγώνες στη ζωή μου, από αυτό αισθάνθηκα πραγματικά Powerman… Αυτός ήταν ο Γεράσιμος και τον ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου που δίνει παράδειγμα πραγματικής νίκης στη ζωή μέσα από το τρίαθλο. Η επιστολή του:

“Αγαπητέ κύριε Γρηγόρη καλησπέρα σας από το Αγρίνιο.

Ονομάζομαι Κορδάτος Γεράσιμος , είμαι ακρωτηριασμένος στο δεξί πόδι , φοράω τεχνητό μέλος και συμμετείχα φέτος για πρώτη μου φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παρατριάθλου που έγινε στο Σχινιά στις 29 Σεπτεμβρίου 2013.

Έχω διαβάσει σχεδόν όλα σας τα άρθρα και έχω βρει μέσα από αυτά πολλά στοιχεία του εαυτού μου. Είχα την τύχη να σας δω από κοντά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Σχινιά και την ατυχία να μην μιλήσουμε.

Αυτό που έζησα στον αγώνα ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα. Με συγκίνησε η αγάπη όλων των αθλητών που συμμετείχαν και η στήριξή τους. Έχω αρχίσει να κάνω πιο ποιοτική προπόνηση και ελπίζω την επόμενη φορά που θα συμμετέχω σε αγώνα παρατριάθλου να το απολαύσω όπως και φέτος.

Μέσα από τα άρθρα σας και την αγωνιστική σας διαδρομή , παίρνω δύναμη να συνεχίσω το τρίαθλο που πραγματικά νομίζω πως το ερωτεύτηκα. Θα συνεχίσω έστω και με ένα πόδι.

Γεράσιμος – Αγρίνιο.”

“adidas Open Run” … μια καινοτομία της adidas που έγινε θεσμός στον χώρο του τρεξίματος. Δεν είναι αγώνας είναι διασκέδαση, είναι το τρέξιμο όπως μας αρέσει στην καθημερινότητα μας. Βόλτα, χαλάρωμα, εκτόνωση, παρέα , ότι τέλος πάντως εκφράζει τον καθένα από εμάς εκτός αγωνιστικής συμμετοχής.

Αυτή την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου, γίνεται με επίκεντρο το Ζάππειο και διαδρομή στο κέντρο της Αθήνας το 10ο και τελευταίο adidas Open Run της χρονιάς, το οποίο αναμένεται να κάνει και τον περισσότερο “θόρυβο”.

Δυστυχώς έχω χάσει πολλά Open Run φέτος λόγω αγωνιστικών και προπονητικών υποχρεώσεων, αυτό όμως δεν το χάνω. Έτσι, θα δώσω το παρόν και θα τρέξω μαζί με φίλους, ευκαιρία για χαλάρωση λίγο πριν τους μεγάλους αγώνες δρόμου που έρχονται.

Μην χάσετε την ευκαιρία να είστε κι εσείς εκεί, το μόνο σίγουρο είναι πως θα περάσουμε καλά. Περισσότερες λεπτομέρειες την εκδήλωση θα βρείτε εδώ:
http://www.adidasrunningteam.gr/openrun.php?id=189

Η τριαθλητική μου χρονιά τελείωσε κάπως άδοξα με τον ατυχή αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ( http://www.duathlon.gr/?p=1777 ), αλλά δεν έχω σκοπό να τελειώσω έτσι αυτή την αγωνιστική χρονιά. Μάζεψα τα κουράγια μου, συμμάζεψα του πόνους μου και είμαι ξανά έξω στο δρόμο να προετοιμάζομαι για τον 31ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών που θα γίνει στις 10 του Νοέμβρη. Το άλλο Σάββατο 19/10 μάλιστα λέω να τρέξω και στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης.

Αφού δεν κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα στο τρίαθλο, τουλάχιστον να καταφέρω κάτι κάπου αλλού πριν βάλω τέλος στη χρονιά. Παραδόξως, αφού οι χρόνοι μου σε ποδηλασία (με την πτώση) και στο τρέξιμο (χτυπημένος) δεν ήταν αντιπροσωπευτικοί … βρήκα παρηγοριά στην επίδοση μου στο κολύμπι! Είναι κάπως περίεργο, αλλά πρέπει να είναι ο πρώτος αγώνας τριάθλου στον οποίο το καλύτερο που μου μένει είναι πως έκανα αξιοπρεπή (λέμε τώρα…) κολύμβηση και είναι αυτό που μου δίνει δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.

Δεν εννοώ βέβαια μόνο το τριαθλητικό μου μέλλον! Κατά βάση με ενδιαφέρει το άμεσα δρομικό μου μέλλον και με τι ψυχολογία βγαίνω κάθε μέρα να μαζέψω χιλιόμετρα. Ναι κι όμως … το κάνω σκεπτόμενος ότι έχω βελτιωθεί στο κολύμπι! Κάτι δεν πάει καλά με εμένα θα μου πείτε …αλλά εγώ προς το παρόν το διαχειρίζομαι σαν κάτι φυσιολογικό.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν μετά από όλη αυτή τη χρονιά και τα ειδικά χτυπήματα που κονόμησα στο πανελλήνιο τριάθλου είμαι σε θέση να διεκδικήσω κάτι καλό σε αυτούς τους δυο μεγάλους αγώνες. Προφανώς άλλωστε δεν είμαι και στην καλύτερη δυνατή ψυχολογικά κατάσταση. Ακόμα μαζεύω κομματάκια του εαυτού μου και κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα σταματήσει αν δεν βρω εξιλέωση.

Όπως και να είμαι πάντως, αφού το έχω πάρει απόφαση να δώσω το παρόν, στόχος είναι πάντα το καλύτερο δυνατό. Κατά βάση δηλαδή να βελτιώσω τα ατομικά μου ρεκόρ τόσο στον ημιμαραθώνιο (1:13:30) αλλά ειδικά στον Μαραθώνιο (2:43:21) και από κει και πέρα βλέπουμε…