Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ο Νυχτερινός Ημιμαραθώνιος της Θεσσαλονίκης ήταν μεγάλο ερωτηματικό για μένα. Δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω από τον εαυτό μου, αλλά τουλάχιστον είχα θέσει ένα σαφές όριο με το οποίο θα ήμουν ευχαριστημένος και αισιόδοξος. Αυτό ήταν το 1:15, όσο κι αν δε μου πολυάρεσε με δεδομένο πως στην Αθήνα τον Μάρτιο είχα τρέξει 1:13:30 με πολύ δυσκολότερες συνθήκες.

Μετά από έναν πολύ σταθερό αγώνα, στη Θεσσαλονίκη κατάφερα να τερματίσω σε 1:14:32, επίδοση που μου έδωσε και τη 10η θέση σε έναν αγώνα με πολύ έντονο συναγωνισμό. Είμαι ευχαριστημένος που έπιασα τη “βάση” μου και το πιο θετικό είναι πως το έκανα με σταθερό, ευχάριστο και ελεγχόμενο αγώνα από την αρχή ως το τέλος. Κράτησα ένα ρυθμό 3:30/χλμ με το ¨μοτέρ” να δουλεύει σταθερά ανάμεσα στους 176 και 180 παλμούς/λεπτό (μέσο όρο το Garmin έβγαλε 178). Αρκετά καλή απόδοση για την προπόνηση που (δεν) έχω κάνει τις τελευταίες εβδομάδες.

Βέβαια Ημιμαραθώνιος ήταν, δεν ήταν και εύκολος αγώνας σε καμιά περίπτωση. Από τα πρώτα χιλιόμετρα αισθανόμουν ενοχλήσεις στο συκώτι, ενώ ο χτυπημένος γοφός που από το τρίαθλο ενοχλούσε λιγάκι. Παρά το γεγονός πως ο καιρός ήταν σχετικά δροσερός, χρειαζόμουν συνέχεια νερό και δεν γλίτωσα την αφυδάτωση στο τέλος. Τα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα αφού παρότι αισθανόμουν καλά τα πόδια μου, ενεργειακά μάλλον είχα αδειάσει. Παρά τις δυσκολίες, είχα καλή παρέα στον αγώνα, αφού είχαμε φτιάξει ωραίο γκρουπάκι με άλλους δυο συναθλητές, τον φίλο Αλέξη Πασπάτη κι ένα άλλο παλικάρι από την Καβάλα. Βοηθηθήκαμε αρκετά και όλοι τερματίσαμε καλά και ευχαριστημένοι.

Στα γενικά της διοργάνωσης, πρέπει να πω ότι ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, αυτή η βραδινή βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη αγκάλιασε πραγματικά τον ημιμαραθώνιο και για 3 ώρες πλημμύρισε η διαδρομή με περισσότερους από 10.000 δρομείς (μαζι με τον αγωνα των 5χλμ που εγινε παραλληλα). Η απροσδόκητα μεγάλη συμμετοχή βέβαια δημιούργησε κάμποσα προβλήματα, όπως για παράδειγμα τη δυσκολία εμάς των πιο γρήγορων στην τρίτη στροφή, όπου έπρεπε να κάνουμε σλάλομ ανάμεσα στους πιο αργούς που περνούσαμε γύρο. Η διοργανωτές πάντως ήδη ετοιμάζονται για του χρόνου με καινούρια διαδρομή και πολύ μεγαλύτερη ετοιμότητα να καλύψουν τις ανάγκες αυτούς του κόσμου.

Πλέον, λίγες μέρες μετά τον αγώνα, δεν φαίνεται να έχω χρεωθεί ιδιαίτερα αυτόν τον ημιμαραθώνιο και αισθάνομαι αισιόδοξος πως στις 2-3 βδομάδες που απομένουν ως τον Κλασικό Μαραθώνιο θα μπορέσω να προπονηθώ λίγο και να είμαι έτοιμος για κάτι καλύτερο από τη βάση. Ελπίζω φέτος να τα καταφέρω…