Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Σήμερα αγωνίστηκα το Τοπικό Πρωτάθλημα Ποδηλασίας στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης. Οι αγώνες έγιναν στην γνωστή πλέον πίστα της Μαλακάσας και αρχικός μου στόχος ήταν να ρεφάρω την περσινή πικρή εμπειρία που όλα είχαν πάει στραβά. Τουλάχιστον αυτή τη φορά ένιωθα υγιής και ξεκούραστος, οπότε μπορούσα να ελπίζω βάσιμα σε κάτι καλύτερο από από την περσινή 7η θέση.

Τελικά κατάφερα να πλασαριστώ 5ος, αν και η επίδοση μου (35:52) δεν θα μπορούσα να πω ότι ήταν πολύ καλύτερη από πέρσι. Βασικά, δυστυχώς δεν έχω ακριβές μέτρο σύγκρισης καθώς η φετινή διαδρομή (περίπου 25χλμ) είχε μικρύνει λίγο.

Παρά τη λίγο καλύτερη θέση δεν μπορώ να δηλώσω ευχαριστημένος. Πάλι αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει και δεν αποδίδω όπως θα ήθελα. Μπορεί έτσι κι αλλιώς να μην προπονούμαι ακριβώς για τέτοιους αγώνες, αλλά είναι πολύ καλά τεστ και πάντα θέλω να πηγαίνω καλά. Το βασικό πρόβλημα της περιόδου είναι ότι με τα πολλά χιλιόμετρα τρέξιμο στο χτίσιμο της διαδρομής ενόψει Ironman, νομίζω πως έχω χάσει ποδηλατική δύναμη … που δυστυχώς δεν μου περισσεύει. Βεβαίως κερδίζω πλέον σε αντοχή για long distance (δλδ για …χρονόμετρα 150-180χλμ) αλλά αυτά τα 25άρια πραγματικά μου είναι πολύ πολύ μικρά.

Τουλάχιστον είμαι ευχαριστημένος, γιατί πιστεύω στάθηκα καλά σε αυτήν την ποδηλατική συνάντηση. Οι 3 πρώτοι πάντως ήταν πολύ μακριά και καλό θα είναι να προσπαθήσω να κλείσω λίγο αυτή την ψαλίδα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια πολύ καλή προπόνηση σήμερα. Άλλωστε ο πρώτος μεγάλος αγώνας της χρονιάς, το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου, είναι σε 2 βδομάδες και εκεί θα πρέπει να είμαι έτοιμος το καλύτερο δυνατόν.

Για τα πλήρη αποτελέσματα κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα

Το 1ο adidas Open Run της χρονιάς θα διεξαχθεί αύριο, Τετάρτη 26 Μαρτίου, στο κέντρο της Αθήνας, με σημείο συνάντησης και εκκίνηση (στις 6.30μμ) το γυμναστήριο του Φωκιανού στο Ζάππειο και λέω να δώσω το παρόν. 2 μέρες μετά τη συμμετοχή και νίκη μου στον Ημιμαραθώνιο του Ναυπλίου, είμαι λίγο σφιγμένος ακόμα και θα είναι ο ιδανικός τρόπος για να χαλαρώσω και να συνεχίσω φορώντας μάλιστα τα καινούρια μου energy boost …σε γαλαζάκι χρώμα παρακαλώ.

Ειδικά για φέτος, τα adidas Open Run επιστρέφουν με άλλο αέρα και γεμίζουν την Αθήνα με ατελείωτη ενέργεια! Κάθε μήνα θα έχουν κι από ένα διαφορετικό θέμα που θα κάνει την εμπειρία τρεξίματος ξεχωριστή. Η εκκίνηση του 1ου adidas Open Run για το 2014, με θέμα #BoostAthens with endless energy, θα δοθεί στον Φωκιανό-Ζάππειο (Βασιλίσσης Όλγας 1), την Τετάρτη 26 Μαρτίου, στις 18:30 (προσέλευση 17.15 ως 18:15). Θα υπάρχουν 2 εναλλακτικές διαδρομές (5 χλμ. & 10 χλμ.) θα διασχίσουν το κέντρο της Αθήνας, από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι την Πλάκα και το Θησείο. Η συμμετοχή είναι δωρεάν και η εγγραφή γίνεται στο χώρο εκκίνησης.

Τα λέμε από κοντά αύριο στον Φωκιανό στο Ζάππειο για να γεμίσουμε με ενέργεια το κέντρο της Αθήνας
Φοράω τα καινούρια μου adidas energy boost και ….#BoostAthens

+join στο facebook event
https://www.facebook.com/events/1416009178657378

Τι ωραία μέρα σήμερα…. Πήγαμε με την αδερφή μου τη Χαρά στο Ναύπλιο για μια εκδρομή και μια προπονητική συμμετοχή στον Ημιμαραθώνιο και μου βγήκαν όλα τα καλά. Νίκη στον αγώνα με ατομικό ρεκόρ και σωστή προπόνηση!

Προφανώς δεν είχα κάνει καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία και φορμάρισμα για αυτόν τον αγώνα και καλύτερα να μην ξέρετε τι περιελάμβανε το πρόγραμμα της εβδομάδας πριν από αυτόν τον αγώνα και μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Πάντως ξεκούραση τη βδομάδα δεν ήταν. Είχα πει στον coach Βασίλη (Κρομμύδα) πως απλά ήθελα να δώσω το παρόν σε αυτήν την 1η διοργάνωση του Μαραθωνίου του Ναυπλίου που περιελάμβανε εκτός από τον Μαραθώνιο και αγώνες Ημιμαραθωνίου, 5 και 2,5χλμ. Ε, μου κανε τη χάτη και κάπως έτσι βρέθηκα στην εκκίνηση…

Σύντομα κατάλαβα, λίγο πριν ξεκινήσουμε πως δεν θα είχα ιδιαίτερο συναγωνισμό και πήγαινα για να κερδίσω. Έπιασα από την αρχή ένα τέμπο που μου φαινόταν σχετικά άνετο, αλλά εξακολουθούσε να ένα γρήγορο με περάσματα κάτω από 3:30/χλμ. Αποσπάστηκα από τους υπόλοιπους, αποφασισμένος να το τρέξω μόνος μου στο ρυθμό μου. Συνέχισα έτσι, σαν σε ατομική χρονομέτρηση ποδηλασίας, σταθερά και με έλεγχο μέχρι το τερματισμό για να πάρω την 1η θέση. Ο χρόνος μου 1:13:23, ήταν 7 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος από το προηγούμενο ατομικό μου ρεκόρ 1:13:30 (στην Αθήνα πέρσι τέτοια εποχή).

Πρέπει να σημειώσω εδώ πως με αυτόν τον αγώνα έσπασα μια παράδοση πολλών ετών που με ήθελε να μην μπορώ να κερδίσω αγώνα δρόμου. Τα τελευταία χρόνια είχα πάρα πολλές δεύτερες και τρίτες θέσεις σε απλούς αγώνες δρόμου, αλλά καμία νίκη! Αφού κατάφερα να το κάνω και αυτό λοιπόν, ε, μπορώ να αισιοδοξώ ότι θα κάνω και ακόμα περισσότερα!

Εντωμεταξύ στον αγώνα των γυναικών, η Χαρά ήρθε τρίτη, όμως τη μεγάλη χαρά μας την έδωσε η φίλη μας η Ντενίζ (Δημακη) που κέρδισε στο τελευταίο σπριντ τον αγώνα επί της πρωταθλήτριας ρου ανωμάλου δρόμου Σοφίας Ρήγα. Έσκισε γενικά η παρέα και γεμίσαμε το αυτοκίνητο έπαθλα!

Μέσα σε μια βδομάδα πέτυχα δυο σημαντικές νίκες και τουλάχιστον συνεχίζω με άλλη ψυχολογία για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (13/4 , Ολλανδία). Ευτυχώς, φαίνεται πως δεν χρεώθηκα ιδιαίτερα ούτε αυτόν τον αγώνα και τα πόδια μου δείχνουν να ανταποκρίνονται καλά στα ερεθίσματα χωρίς σημάδια ιδιαίτερη κόπωσης.

Φωτογραφίες από τον αγώνα μας εδώ:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a…4b83a66a

και εδώ η διαδρομή μου στο Garmin connect http://connect.garmin.com/activity/466181073

Όλα είναι έτοιμα για τον 1ο Μαραθώνιο Ναυπλίου που θα διεξαχθεί στην όμορφη και ιστορική πόλη της Πελοποννήσου την ερχόμενη Κυριακή 23 Μαρτίου. Αναμένεται να πάρουν μέρος 3.000 δρομείς στους διάφορους αγώνες και συγκεκριμένα 1.100 σε Μαραθώνιο και Ημιμαραθώνιο, 1.000 στα 5.000μ και 800 στα 2.500μ.

Σε αυτή τη μεγάλη πρώτη διοργάνωση του Ναυπλίου ήθελα να είμαι παρόν και θα το κάνω αγωνιστικά συμμετέχοντας στον Ημιμαραθώνιο μαζί με την αδερφή μου τη Χαρά! Θα τρέξουμε χωρίς ιδιαίτερο άγχος, αφού βασικό μας μέλημα είναι να κάνουμε μια όμορφη εκδρομή και να χαρούμε τη διοργάνωση. Σκοπός είναι να γίνει μια καλή προπόνηση και να συνεχίσω προς το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου που είναι σε 3 εβδομάδες.

Με την ευκαιρία, πήγα σήμερα και για άλλη μια συνεδρία φυσικοθεραπείας/ενεργητικής αποκατάστασης στον κάλο φίλο και συνεργάτη Τάσο Μαργαρίτη ( www.activephysiotherapy.com.gr ) . Το έχω καθιερωμένο πριν από κάθε αγώνα, αλλά αυτή τη φορά, έτσι μας ήρθε να απαθανατίσουμε και τη στιγμή … στη σημερινή συνοδευτική φωτο.

Τα λέμε στο Ναύπλιο!

Πρωτάθλητής Ελλάδος στο Δίαθλο και φέτος … για 5η φορά! Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή που μας πέρασε (16 Μαρτίου) στον Σχινιά και σε αποστάσεις σπριντ … 6-20-3χλμ. Όχι ιδανικές για μένα που πλέον κάνω “long” και πιο “long” αλλά είναι το άθλημα μου και κάθε χρόνο, λέω πως στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου πρέπει να κάνω το χρέος μου και να διατηρήσω τα “πρωτεία”.

Κάποιες χρονιές είναι σχετικά εύκολο (αν και ποτέ κάνεις αγώνες δεν είναι “εύκολος), όμως αυτή τη φορά δεν ήταν και τόσο εύκολο. Αυτός ο χειμώνας ήταν βαρύς και δύσκολος και αυτό φάνηκε στον αγώνα. Δεν είχα την πολυτέλεια να προετοιμαστώ ειδικά για αυτόν τον αγώνα. Η προετοιμασία μου για το Ironman έχει ήδη ξεκινήσει και τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Επιπρόσθετα, ο χειμώνας είχε τις αναποδιές του, 2 φορές κρυολόγησα, 2 φορές έπαθα ψύξη στην πλάτη, και είχα κι ένα άσχημα χτύπημα στο στήθος από πτώση στο ποδήλατο. Μιλάμε για αρκετές βδομάδες “πόνου και αγωνίας”. Τέλος πάντων, τουλάχιστον βρέθηκα υγιής στην εκκίνηση του αγώνα…

Από το πρώτο χιλιόμετρο κατάλαβα πως δεν ήταν η μέρα μου. Δεν είχα την περσινή ταχύτητα ούτε τη φρεσκάδα για ένα τόσο μικρό αγώνα. Ο “τεράστιος” (συναθλητής και προπονητής) Βασίλης Κρομμύδας ήταν κολλημένος πίσω μου και δεν μπορούσα να τον αφήσω, ενώ από κοντά ακολουθούσαν και οι νεότεροι διεκδικητές Παναγιώτης Χριστοδουλόπουλος και Γρηγόρης Σουβατζόγλου. Ακόμα κι έτσι όμως, ήμουν ο καλύτερος στο τρέξιμο και έπρεπε να ξεχωρίσω για να μην αφήσω περιθώρια. Αυτό το κατάφερα στα τελευταία χιλιόμετρα του πρώτου τρεξίματος, και μπήκα με μικρη διαφορά στην περιοχή αλλαγών πήρα το ποδήλατο και ξεκίνησα για το 20αρι γύρω από το κωπηλατοδρόμιο. Το καινούριο μου Scott Plasma κυλούσε υπέροχα, αλλά τα πόδια μου δεν ήταν σε αγωνιστική διάθεση. Δεν είχα το καλό μου στροφοπάτημα και δεν θα άνοιγα τη διαφορά. Το ένστικτο μου, μου είπε καλύτερα να ελέγξω τη διαφορά και τον αγώνα, παρά να προσπαθήσω να δείξω πόσο καλύτερος είμαι. Κι αυτό έκανα. Σε κάθε στροφή κράταγα την ίδια διαφορά από τον Βασίλη που ακολουθούσε και τα άλλα παιδιά πιο πίσω. Έτσι μπήκα στην περιοχή αλλαγών για το 2ο τρέξιμο, έχοντας μια διαφορά ασφαλείας. Τέτοια που δεν μου κόστισε και η “σύγχυση” όταν δεν έβρισκα τα παπούτσια μου κοιτώντας σε λάθος κουτί … απαράδεκτο λάθος για την εμπειρία μου. Άλλο ένα 3άρι λοιπόν, με αρκετές δυνάμεις, το έκανα γρήγορα κρατώντας πίσω μου τον συναγωνισμό και έφτασα στη νίκη μετά από 1 ώρα 1 λεπτό και 15 δευτερόλεπτα αγώνα.

Βγήκε μια καλή ένταση, αλλά πραγματικά ήταν το πιο αχρέωστο δίαθλο που έχω κάνει. Ήταν δύσκολο γιατί δεν είχα ταχύτητα, αλλά τουλάχιστον το πόδια μου ανταποκρίθηκαν καλά και δεν έδειξαν σημάδια κόπωσης ούτε μέσα στον αγώνα και κυρίως όχι μετά. Η προπόνηση μεγάλων αποστάσεων έχει και τα καλά της. Κάνεις μια ώρα αγώνα και αισθάνεσαι ότι μπορείς να συνεχίσεις έτσι για άλλες δύο.

Έτσι λοιπόν έφτασα στον 5ο μου τίτλο πρωταθλητή στο δίαθλο στα … 33 μου χρόνια. Με τον συναγωνισμό να βελτιώνεται και να μικραίνει τη διαφορά ξέρω από τώρα πως οι επόμενες χρονιές θα είναι ακόμα πιο δύσκολες, αλλά προσωπικά αισθάνομαι πως είμαι ακόμα στα μισά της πορείας μου. Στόχος είναι ο διψήφιος αριθμός τίτλων …. να τους κάνω 10 δηλαδή. Δε με ενδιαφέρει αν θα παραμείνω αήττητος τα επόμενα χρόνια, αλλά με ενδιαφέρει να παραμείνω στο δρόμο και να συναγωνίζομαι τους νεότερους μέχρι τα 40 ή τα 45 μου. Αν είμαι υγιής και μπορώ να συμμετέχω, πιστεύω πως θα καταφέρω. Ο Βασίλης άλλωστε δείχνει το δρόμο.

Πλέον αφήνω πίσω μου επιτυχώς και αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και κοιτάζω προς τους μεγάλους μου στίχους. Σε ένα μήνα (13/4) έχω το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου (Powerman Holland) και μετά πάμε για να δυσκολότερα. Ironman Φρανκφούρτης στις 6 Ιουλίου και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου (Powerman Zofingen) στις 7 Σεπτέμβρη.

Πριν κλείσω, θέλω να μεταφέρω και απο εδώ τις ευχαριστίες μου στη διοργάνωση της Transition Sports για την φιλοξενία του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος και στην Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου για τη συνεργασία. Τους σημερινούς δύσκολους καιρούς η ανάγκη για συνέργειες ιδιωτών με δημόσιους φορείς είναι επιβεβλημένη τουλάχιστον έχουμε τη δυνατότητα σαν αθλητές να αγωνιζόμαστε σε ποιοτικές διοργανώσεις. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι και από τις δυο πλευρές που βλέπουν τα θετικά τέτοιων συνεργασιών.

Αναλυτικό ρεπόρτ για τον αγώνα και τα αποτελέσματα εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=926

Πολλές και καλές φωτογραφίες, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1..e=1&l=28b5f40dc8

Ο Γιώργος Σπύρος έκανε πάλι καταπληκτική δουλειά.