Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Την Κυριακή που μας πέρασε (22/2) κέρδισα για 6 φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Η διοργάνωση φιλοξενήθηκε στην Κυπαρισσία στην απόσταση σπριντ 5-20-2,5χλμ και ένα γενικό ρεπορτάζ για τους αγώνες μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://www.trinews.gr/item.php?id=1141

Για κάποιον εξωτερικό παρατηρητή, ίσως να φάνηκε πως κέρδισα εύκολα. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική καθώς δεν ήμουν στα καλύτερα μου και με κάποια πράγματα που προέκυψαν τελευταία στιγμή, υπήρξε πιθανότητα να μην βρεθώ και καν στην Κυπαρισσία. Η προετοιμασία μου δεν είχε πάει όπως θα ήθελα και το μυαλό μου ήταν γενικά …”αλλού”. Όμως σε αυτό το αγώνισμα είμαι πρωταθλητής και δεν θα υπήρχαν δικαιολογίες ούτε περιθώρια για λάθη. Όπως άλλωστε μου είπε και ο coach Βασίλης Κρομμύδας λίγο πριν την εκκίνηση “Μην σε νοιάζει, είσαι καλά, μόλις δοθεί η εκκίνηση θα τα έχεις ξεχάσει όλα και δεν θα έχεις πρόβλημα να κερδίσεις”. Έπρεπε λοιπόν να μπω στον αγώνα και να κάνω αυτό που ξέρω με ψυχολογία πρωταθλητή.

Και αυτό έγινε … Ξεκίνησα δυνατά στο πρώτο τρέξιμο και σύντομα πήρα προβάδισμα, ίσως λίγο πιο εύκολα απ’οτι περίμενα. Μέχρι το τέλος του πρώτου τρεξίματος είχα φτιάξει μια διαφορά ασφαλείας, ώστε σε όλη την ποδηλασία να μην νιώσω απειλή συναγωνισμού. Βέβαια τα στοιχεία της φύσης θα μου έκανα από άλλη άποψη δύσκολο τον αγώνα, όπως άλλωστε και στους συναθλητές μου. Κατά την ποδηλασία οι θυελλώδεις πλάγιοι άνεμοι που μας χτυπούσαν έκαναν την ισορροπία μας καθόλου δεδομένη. Από ένα σημείο και μετά θεωρούσαν δεδομένο ότι θα πέσω και έκανα σενάρια αντιμετώπισης της “κρίση” στο μυαλό μου. Ότι και να γινόταν θα έπρεπε να σηκωθώ και να συνεχίσω. Ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που ακόμα και στο τρέξιμο μας μπέρδευε τα πόδια.

Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να εφαρμόσω κανένα σενάριο πτώσης και έφτασα καλά στην περιοχή αλλαγών για να ξεκινήσω το δεύτερο τρέξιμο. Ξεκίνησα, λίγο μαγκωμένος στην αρχή, με πόνους στους προσαγωγούς, αλλά ευτυχώς σύντομα ζεστάθηκα και έπιασα ρυθμό. Ολοκλήρωσα τον αγώνα μου σε 58 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα, ευτυχής για την πρωτιά μου και φέτος … Λίγο μετά τον τερματισμό μου, ξεκίνησε να βρέχει και κανονικά… λες και το είχα ραντεβού να μην αργήσω.

Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους μας στην Κυπαρισσία που φιλοξένησαν και διοργάνωσαν αυτόν τον αγώνα. Κυριολεκτικά έσωσαν τη διοργάνωση που κινδύνευε με ματαίωση και έδωσαν την ευκαιρία σε εμάς τους αθλητές να κάνουμε τον αγώνα μας για την τιμή των χειμερινών μας προπονητικών κόπων. Συγχαρητήρια επίσης και σε όλους τους συναθλητές μου που πάλεψαν ενάντια σε αέρα και βροχή!

Μπορείτε να δείτε όλη τη διαδρομή μου στο Garmin Connect εδώ
https://connect.garmin.com/modern/activity/705099764

Για να καταλάβετε πόσο “αλλού” ήταν το μυαλό μου, τα μπέρδεψα και αντί να βάλω λειτουργία multisport … το έχω καταγράψει όλο σαν τρέξιμο με τα “splits” να ξεχωρίζουν απλά τα αθλήματα. Τέλος πάντων … αποστολή εξετελέσθη επιτυχώς και φέτος και πάμε παραπέρα. Η χρονιά μόλις ξεκίνησε….

Άλλη μια διεθνής εμφάνιση ολοκληρώθηκε στην Γκουανταλαχάρα της Ισπανίας. Αυτή τη φορά ο αγώνας ήταν για την ομάδα και εν προκειμένω για τον στιβικό μου σύλλογο, τον ΓΑΣ Ιλισό. Με τους συναθλητές μου Αλέξη Πασπάτη, Λάμπρο Μαλτέζο και Χαράλαμπο Πιτσώλη αγωνιστήκαμε στο στο ευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητριών συλλόγων ανωμάλου δρόμου, στα 10χλμ της κατηγορίας ανδρών που άλλωστε πέρσι ήμασταν και πρωταθλητές Ελλάδος.

Ο αγώνας ήταν εξ ορισμού δύσκολος και σκληρός κι εγώ όχι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, αφού ακόμα διανύω τη χειμερινή περίοδο προετοιμασίας. Ο συναγωνισμός πραγματικά άπιαστος για τα ελληνικά δεδομένα και η πίστα λασπωμένη και πολύ …ανώμαλη! Βέβαια σε σχέση με άλλες διαδρομές που έχω παρακολουθήσει αγώνες, θα την έλεγα βατή, αλλά για αυτά που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, απλά θα έλεγα πως οι διαδρομή στο Μαρκόπολου ή στα Τρίκαλα είναι χαλί μπροστά σε αυτήν της Γκουανταλαχάρα.

Βγήκαμε από την αίθουσα κλήσης και πλέον περιμέναμε για την εκκίνηση. Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο βοριάς πολύ δυνατός. Βέβαια θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι γιατί τουλάχιστον είχε λίγο ήλιο και γλιτώσαμε και τη χιονόπτωση που έπιασε από το μεσημέρι και μετά!

Η εκκίνηση δόθηκε και πάνω από 100 αθλητές ξεχύθηκαν σαν …σπρίντερ στην διαδρομή. Εγώ από νωρίς έμεινα πίσω και ακολούθησα το ρυθμό μου. Ευτυχώς κατάφερα να προσπεράσω κάποιους λίγους αθλητές και τελικά να τερματίσω 98ος με χρόνο 37:32 για 10,2χλμ όπως κατέγραψε το Garmin http://connect.garmin.com/modern/activity/687561914. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα έλεγα πως σε ένα νορμάλ 10άρι θα έτρεχα περίπου 3 λεπτά κάτω (ελπίζω). Στο τέλος της μέρας πάντως αυτό μικρή σημασία έχει. Κάναμε την παρουσία μας στην Ισπανία και μόνο η συμμετοχή σε μια τέτοια διοργάνωση ήταν πολύ σημαντική.

Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο, θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και την ιδιαίτερη αγάπη μου προς τον φίλο και συνοδό μας σε αυτή την αποστολή, τον Παντελή Αφρουδάκη. Ο “εξωφυλαρούχας” της ομάδας έκανε τα πάντα για να μας βοηθήσει και θα μας ανεχτεί για λίγες ώρες ακόμα στο ταξίδι της επιστροφής…

Περισσότερα για τους αγώνες που είχαν και άλλη ελληνική συμμετοχή στη κατηγορία νεανίδων, διαβάστε από το RunningNews.gr εδώ http://www.runningnews.gr/item.php?id=20458