Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Μέρες covid-19: …και πότε θα ξανατρέξουμε σε αγώνες είπαμε;

Οι τελευταίες μέρες είναι καταιγιστικές, η επικαιρότητα στο θέμα του Κοροναϊού covid-19 αρκετά απαισιόδοξη κι εμείς μένουμε κυρίως σπίτι. Η ζωή μας έχει αλλάξει ραγδαία τις τελευταίες μέρες και αλλάζει μέρα με τη μέρα προς το χειρότερο.

Όλοι πλέον οι αγώνες Μαρτίου και Απριλίου έχουν αναβληθεί ή ματαιωθεί επίσημα και ήδη έχουν αρχίσει να ματαιώνονται και να αναβάλλονται και αγώνες του Μαΐου. Αυτός ο πρώτος γύρος με τον Κοροναϊό είναι μια πρώτη μεγάλη ήττα της ελευθερίας της σύγχρονης κοινωνίας μας και πιο συγκεκριμένα στον δικό μας τομέα μια συντριπτική ήττα της ελεύθερης μαζικής άθλησης. Αν θέλουμε λοιπόν να γυρίσουμε τούμπα αυτό το παιχνίδι, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τη σοβαρότητα που της αρμόζει.

Η αβεβαιότητα πότε και πως θα τελειώσει αυτή η κατάσταση την κάνει ακόμα χειρότερη και μας δυσκολεύει ιδιαίτερα να πάρουμε μια σαφή απάντηση στο καίριο ερώτημα που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς που τρέχουμε: Πότε θα επιστρέψουμε στους αγώνες  μας;

Αν και θεωρώ πως για τους περισσότερους που αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης οι αγώνες έχουν περάσει πλέον σε δεύτερη μοίρα, από την άλλη ξέρω πολύ καλά πως είναι μια ελπίδα στον ορίζοντα που θέλουμε να κοιτάμε. Είναι αυτή η μικρή αφορμή που μας έδινε μεγαλύτερο κίνητρο πριν και μπορεί και τώρα να μας κάνει λίγο πιο αισιόδοξους τις επόμενες δύσκολες μέρες που έρχονται.

 Ήδη κάποιες μεγάλες διοργανώσει έσπευσαν να δηλώσουν άμεσα νέα ημερομηνία. Για παράδειγμα, ο Μαραθώνιος Ναυπλίου ανακοίνωσε για 17 Μαΐου, η Καλλιθέα για 31 Μαΐου και ο Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης για τις 7 Ιουνίου. Κάπου ανάμεσα λένε οι πληροφορίες ότι προγραμματίζεται και ο Ημιμαραθώνιος της Αθήνας, εάν και εφόσον όλα πάνε καλά. Και εμείς θέλουμε όλα να πάνε καλά και θέλουμε να σκεφτόμαστε αισιόδοξα έχοντας στο μυαλό μας ημερομηνίες-στόχους αγώνων.

Ας μην γελιόμαστε όμως. Δεν θα λήξει έτσι εύκολα αυτό και κυρίως δεν θα λήξει χωρίς πληγές για την κοινωνία μας. Ήδη μετράμε χαμένες ανθρώπινες ζωές και δυστυχώς αναμένεται να έχουμε κι άλλες απώλειες ενώ παράλληλα η οικονομική ζημιά που συντελείται είναι ανυπολόγιστης αξίας. Όταν τελειώσει αυτό ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός απ’ότι πριν.

Όπως οι αγώνες δρόμου ήταν από τις πρώτες εκδηλώσεις που σταμάτησαν, έτσι αντίστοιχα θα είναι και από τις τελευταίες που θα ξεκινήσουν πάλι. Εντωμεταξύ, προφανώς δεν μπορούμε να περιμένουμε πως σε μια χώρα που πλέον έχουν παγώσει σχεδόν τα πάντα που αφορούν διασκέδαση και εκδηλώσεις, θα μπορέσει να διοργανωθεί μεγάλος αγώνας δρόμου ξαφνικά από το μηδέν, χωρίς ένα εύλογο χρόνο προετοιμασίας και αντίστοιχης επικοινωνίας. Εννοείται προφανώς ότι ο κοροναϊος δεν θα εξαφανιστεί έτσι απλά, αλλά θα συνεχίσει να υπάρχει εκεί έξω και να προσβάλει ανθρώπους.

Έτσι λοιπόν, η επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς ζωής και διοργανώσεις μαζικών αγώνων από τον Μάιο και μετά είναι μια πολύ αισιόδοξη πρόβλεψη και θα επιτευχθεί μόνον εάν και εφόσον τηρήσουμε όλοι τα μέτρα και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων υγείας.

Πρέπει να σημειώσουμε πως εντωμεταξύ, οι ειδικοί μιλάνε για έναν ορίζοντα μέτρων δύο μηνών από τώρα και μετά, κάτι που μας βάζει καλά καλά μέσα στον Μάϊο. Προφανώς επίσης αναμένουν πως εκείνη την περίοδο το φαινόμενο θα παρουσιάσει ύφεση λόγω και της ανόδου της θερμοκρασίας που θα το περιορίσει. Ας το ελπίσουμε λοιπόν να ανεβεί πολύ η θερμοκρασία όσο το δυνατόν νωρίτερα και ας ελπίζουμε επίσης πως θα περιοριστεί έτσι και ο κοροναϊος.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα λοιπόν, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως δύσκολα θα μπορέσουμε να τρέξουμε αγώνες μέσα στον Μάιο. Μακάρι να διαψευσθώ, αλλά με επιπλέον δεδομένο πως ακόμα και τώρα υπάρχει μεγάλη μερίδα πληθυσμού που δεν αντιλαμβάνεται και φέρεται ανεύθυνα, δε νομίζω πως θα μπορέσει να επιτευχθεί το πιο αισιόδοξο σενάριο.

Έτσι θα θεωρούσα πιο ασφαλή μια πρόβλεψη για αγώνες δρόμου από τον Ιούνιο και μετά, εάν το φαινόμενο της εξάπλωσης του ιού έχει περιοριστεί και βασικά άν υπάρχει …οικονομία έως τότε που θα μπορεί να διοργανώσει αγώνες δρόμου. Αλλιώς ανασυντασσόμαστε, πάμε από Σεπτέμβρη ….και βλέπουμε….

Και τώρα τι κάνουμε, λοιπόν?

Μάλλον υπομονή και συντηρητική προπόνηση. Η εαρινή σεζόν χάθηκε, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που θα πρέπει να μας απασχολεί. Αυτή τη στιγμή προέχει η προάσπιση της υγείας μας και των γύρω μας.

Βλέπω φίλους όλων των αθλημάτων να εξακολουθούν απεγνωσμένα να ψάχνουν για διεξόδους προπόνησης παρότι έχουν κλείσει οι περισσότερες αθλητικές εγκαταστάσεις.  Παιδιά, σας καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά τουλάχιστον χαλαρώστε λίγο … αυτό που μας συμβαίνει είναι πιο σημαντικό από την προπόνηση του επόμενου μήνα και αν θέλουμε να είμαστε όλοι καλά για να επιστρέψουμε στις προπονήσεις και στους αγώνες, καλύτερα να ξεκουραστούμε λίγο παραπάνω και να κάτσουμε σπίτι αυτή την περίοδο.

Ξέρω πως για μας οι δρόμοι και τα βουνά εξακολουθούν να είναι εκεί έξω και μας προκαλούν όλους να τρέξουμε, αλλά χρειάζεται και λίγο αυτοσυγκράτηση. Είμαστε ακόμα στην αρχή ενός πολύ δύσκολου Μαραθώνιου κι εμείς οι αθλητές των δρόμων ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα πόσο υπομονή χρειάζονται οι μεγάλες αποστάσεις και ο Μαραθώνιος για να τερματίσεις επιτυχώς, δυνατός και υγιής.

Ας προσπαθήσουμε αυτή την περίοδο να είμαστε λίγο πιο συνεπείς στα μέτρα και τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων ώστε να βάλει ο καθένας μας το δικό του λιθαράκι στην καταπολέμηση αυτής της ασύμμετρης απειλής για την κοινωνία μας.

Έτσι, αν όλα πάνε καλά, θα μπορέσουμε από το Καλοκαίρι και μετά να επιστρέψουμε σε κανονικούς ρυθμούς (όσο κανονικοί μπορεί να είναι μετά από όλο αυτό που θα έχουμε περάσει) και να συνεχίσουμε τη ζωή μας αθλητικά.

Ως τότε λοιπόν, ψυχραιμία, αισιοδοξία και να θυμάστε να χαμογελάτε γιατί αυτό είναι πιο μεταδοτικό από τον κοροναϊο και είναι κάτι που το χρειαζόμαστε όλοι.

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

Ακολουθείστε με
web: www.duathlon.gr
facebook: grigoris.skoularikis
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman