Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Αυτή είναι μια από εκείνες τις δυσάρεστες, αλλά κρίσιμες αποφάσεις. Κανονικά αύριο, Παρασκευή 22 Ιουνίου, θα αγωνιζόμουν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας με κύριο στόχο μια διάκριση στο αγώνισμα της Ατομικής Χρονομέτρησης. Οι αγώνας γίνονται στη Λάρισα αλλά εγώ δεν κατάφερα να πάω εξαιτίας τραυματισμού.

Πρέπει να είναι από τους πιο χαζούς και άτυχους τραυματισμούς που έχω πάθει. Κατεβαίνοντας μια κατηφόρα με βαρύ πάτημα, μου βγήκε ένα αυτοκίνητο από μια διασταύρωση. Ευτυχώς πρόλαβα να σταματήσω, όμως όταν σηκώθηκα ορθοπέταλο για να ανακτήσω την ταχύτητα μου, η αλυσίδα έπεσε από τον μεγάλο δίσκο στον μικρό (μάλλον πάνω στα φρένα κατέβασα δίσκο χωρίς να το καταλάβω), το πόδι βρέθηκε στο κενό ….και χτύπησα με δύναμη το γόνατο μου πάνω στο τιμόνι! Όσο επιπόλαιο κι αν ακούγεται, ήταν αρκετό για να μείνει πρησμένο το πόδι μερικές μέρες και ακόμα και τώρα να έχω ενοχλήσεις, χωρίς ωστόσο να έχω κάνει καθόλου προπόνηση.

Τι να πω… συμβαίνουν και αυτά (?) … ας ελπίσουμε να είναι οι τελευταίε μέρες ξεκούρασης στον δρόμο της επιστροφή για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου στο Ζόφινγκεν. Ίσως και να μπορούσα να αγωνιστώ σφίγγοντας τα δόντια, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να ρισκάρω σε καμία περίπτωση κάποια υποτροπή που θα με άφηνε επιπλέον μέρες εκτός προπονήσεων σε αυτη την κρίσιμη φάση, 2,5 μηνες πριν το παγκόσμιο.

Αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος, όχι μόνο γιατί έχασα την ευκαιρία για ένα καλό τεστ ενάντια στους κορυφαίους Έλληνες ποδηλάτες, αλλά γιατί τελευταία στιγμή κρέμασα και την ομάδα μου “Etcetera WorldofBike.gr Θησέας” η οποία περίμενε από μένα μια πολύ καλή θέση στην ατομική χρονομέτρηση.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως πέρσι τέτοια εποχή ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση, έχοντας μείνει εκτός προπονήσεων τρεξίματος πολύ καιρό και έχοντας ελάχιστη ένταση ποδηλασίας στα πόδια μου, Τουλάχιστον φέτος, όλος ο χειμώνας πήγε πολύ καλά και από εδώ και πέρα είναι στο χέρι μου να πατήσω με αυτοπεποίθηση σε αυτή την προετοιμασία και στις μέρες ξεκουρασης που περνάω τώρα ώστε να εμφανιστώ ακόμα πιο δυνατός στο Ζόφινγκεν.