Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Spetsathlon 2013, απόσταση “endurance” , τρίαθλο 1,5-50-10χλμ. Ενας αγώνας για γερά νεύρα, γερά σώματα και γερά …ποδήλατα!  Σίγουρα ένας πολύ ιδιαίτερος αγώνας που από την πρώτη του διοργάνωση φρόντισε να εντυπωσιάσει, αλλά που έγινε και πιο ιδιαίτερος για μένα. Αυτο γιατί κατάφερα να τον κερδίσω ανατρέποντας πλήρως την εξέλιξη του, αλλά κυρίως τον ίδιο μου τον εαυτό.

Το ότι δεν κολυμπάω καθόλου καλά το έχουν καταλάβει όλοι. Αυτό που μάλλον δεν ξέρετε οι περισσότεροι είναι πόσο άβολα αισθάνομαι μέσα στο νερό και τι ανάθεμα ρίχνω κάθε φορά που πέφτω σε αγώνα τριάθλου για την επιμονή μου να αγωνίζομαι σε κάτι τέτοιο. Αγύριστο κεφάλι … ή μάλλον κεφάλι που γυρίζει όταν πλέον τα καταφέρνω και με χίλια ζόρια πατάω στεριά.

Στον συγκεκριμένο αγώνα, ξεκίνησα προσεκτικά και συντηρητικά το κολύμπι, ακριβώς για να μην …πιεστώ πολύ και αναθεματίσω περισσότερο. Για κάποιο λόγο όμως η στολή δεν είχε καθίσει καλά πάνω μου, ή για να είμαι ειλικρινής παραειχε καθίσει πάνω μου σε βαθμό να με πιέζει και να αισθάνομαι πολύ πολύ άβολα. Αναγκάστηκα ακόμα και να σταματήσω σε κάποιο σημείο για να την “ξεκολλήσω” από το στήθος μου μπας και στρώσει, αλλά τέτοια ώρα τέτοιες πράξεις … αυτό που πρέπει να κάνεις είναι το “σκάσε και κολύμπα”. Κάπως έτσι το κολύμπησα το 1500άρι και πάτησα στεριά στα 25:15 το οποίο περιέργως είναι ρεκόρ τριάθλου για μένα (η στολή και η χειμερινή συντήρηση στην πισίνα τελικά βοήθησαν), αλλά τα προβλήματα μου δεν σταμάτησαν εκει. Καθότι απαράδεκτος και ανεκπαίδευτος στο τριαθλο, ταλαιπωρήθηκα αρκετά να βγάλω τη στολή χάνοντας πολύτιμο χρόνο ενώ όταν ανέβηκα στο ποδήλατο μου έφυγε λίγο το παπούτσι, πήγα να πέσω από το ποδήλατο και με έπιασε κράμπα στη γάμπα. Τραγωδία…

Ειλικρινά σε εκείνο το σημείο ένιωσα πως ήμουν σε λάθος τόπο και λάθος χρόνο, σκεπτόμενος ειδικά πως μόλις 6 μέρες πριν είχα τρέξει και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα διάθλου και έτσι κι αλλιώς η αγωνιστική μου παρουσία στις Σπέτσες ήταν σωματική υπερβολή. Τουλάχιστον στο μεταξύ έχω ξαναβρεί την ισορροπία μου στο ποδήλατο, φοράω τα παπούτσια μου ποδηλατώντας και προσπαθώ να ανασυντάξω τις δυνάμεις και την ψυχολογία μου κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο περνάμε μέσα από την πόλη των Σπετσών με ένα δρόμο τόσο κακό που λειτουργεί σαν κομπρεσέρ στα πόδια και στο κακόμοιρο ποδηλατάκι μου. Πλέον δεν έχει καμία σημασία τι νόμιζα πως θα έκανα ευρισκόμενος στην εκκίνηση του αγώνα, αλλά τι κάνω τώρα που είμαι μέσα στην εξέλιξη του…

Εντάξει, το παίρνω απόφαση, ότι πρέπει να αρχίσω να ανακάμπτω και να καλύψω το χαμένο έδαφος από την κορυφή του αγώνα κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Ανάμεσα σε πολλούς καλούς συναθλητές μου που έχουν βγει πιο μπροστά από μένα στην κολύμβηση είναι και ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγου που εκτός του ότι μου έχει ρίξει ήδη 6-7 λεπτά από την κολύμβηση είναι και πάρα πολύ καλός ποδηλάτης με τεχνική εμπειρία, που ήταν απαραίτητη στη “ειδική” διαδρομή των Σπετσών. Ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να τον προλάβω στο ποδήλατο αλλά αν θέλω να εχω μια πιθανότητα για τη νίκη πρέπει πλέον να τα δώσω όλα για να μειώσω τη διαφορά από το ποδήλατο. Κάπως έτσι ξεκινάει το μεγάλο κυνηγητό, χωρίς ωστόσο να γνωρίζω καθόλου ποια είναι η ακριβής διαφορά που μας χωρίζει, κάτι που υποθέτω αντίστοιχα θα σκεφτόταν και ο Γρηγόρης από την αντίστροφη.

Η συγκεκριμένη κατάσταση της καταδίωξης έγινε πλέον προφανής όταν είχα καταφέρει να προσπεράσει όλους τους υπόλοιπους και δεν έβλεπα κανέναν άλλο μπροστά μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πιέσω και να …προσέξω μην φύγω σε καμιά στροφή ή σε κανα “πετρόστρωτο”. Εντωμεταξύ με όλα αυτά εχει αρχίσει να με πονάει και η ταλαίπωρη μέση μου και πλέον έχω να ανησυχώ μήπως πάθω και τίποτα χειρότερο κατεβαίνοντας από το ποδήλατο.

Κάπως έτσι λοιπόν και μετά από σχεδόν 1,5 ώρα ποδηλασίας μέσα στη ζέστη και 2 ώρες αγώνα συνολικά καταφέρνω να φτάσω στην περιοχή αλλαγών. Μπαίνοντας μου φωνάζουν πως είμαι 5 λεπτά πίσω από τον προπορευόμενο Γρηγόρη. Αφήνω το ποδήλατο και ξεκινάω τρέξιμο. Ευτυχώς αισθάνομαι αρκετά καλά και αρκετά δυνατός για να προσπαθήσω να καλύψω το 5λεπτο. Λίγα μέτρα πιο κάτω μου φωνάζουν πως είμαι πίσω 4,5 λεπτά και γίνομαι ακόμα πιο αισιόδοξος … όμως ξέρω πως πρέπει να δουλέψω σκληρά.

Εντωμεταξύ είναι πλέον 1 το μεσημέρι και η θερμοκρασία έχει ανέβει επικίνδυνα. Δεν είναι ο ιδανικός καιρός για τρέξιμο, αλλά σε συνθήκες τριάθλου, ευτυχώς δεν αισθάνομαι να με επηρεάζει πολύ. Στην πρώτη αναστροφή ελέγχω πόσο χρόνο είμαι πίσω και διαπιστώνω πως έχω καλύψει όσο χρειάζεται για προλάβω οριακά. Ξέρω πλέον πως αυτός ο αγώνας θα κριθεί στα τελευταία μέτρα, αλλά τουλάχιστον πλέον βρισκόμαστε στο δικό μου καλό αγώνισμα και έχω το ψυχολογικό πλεονέκτημα.

Τελικά η προσπάθεια μου έχει αίσιο τέλος για μένα. Τον φτάνω και τον προσπερνάω περίπου 1,5χλμ από το τέλος της διαδρομή του τρεξίματος. 20-30 μέτρα μπροστά μου έχω και τον πρώτο δρομέα της σκυταλοδρομίας, αλλά δεν αισθάνομαι πως χρειάζεται να πιεστώ κι άλλο. Μόλις 6 μέρες πριν είχα κάνει αγώνα σχεδόν 3 ωρών στην Ολλανδία και στις Σπέτσες είμαι ήδη στις 2,5 ώρες αγώνα και τρέχω 10αρι πιο γρήγορα από 3:30/χλμ μέσα στο λιοπύρι (34:45 που έδωσαν τελικά για το 10αρι).

Τερματίζω χαμογελαστός με συνολικό χρόνο 2:30:35 και πραγματικά ευτυχής που κατάφερα να κάνω την ανατροπή και να πάρω αυτή τη νίκη. Ο αγώνας ήταν πολύ σκληρός όπως και ο συναθλητής μου. Ο συνονόματος Γρηγόρης Σουβατζόγλου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός αθλητής. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής, νέος σε ηλικία και έχει πολύ μέλλον στο τρίαθλο. Ας μην ξεχνάμε πως πέρσι ήταν και 2ος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πίσω μόνο από τον Βασίλη Κρομμύδα. Χτες τα κατάφερα και του στέρησα τη νίκη, αλλά θα βελτιώσει το τρέξιμο του και είμαι σίγουρος πως τότε δεν θα σκέφτομαι καν ότι μπορεί να τον προλάβω.

Όσο για μένα … ξέρω πως το τρίαθλο δεν μου πάει και προτιμώ να πατάω από την αρχή στεριά, αλλά όσο μπορώ (σωματικά και ψυχολογικά) να κυνηγάω τους νεότερους και να τους ανησυχώ μέχρι τον τερματισμό ξέροντας πως είμαι κάπου εκεί πίσω τους θα το κάνω … τα τρίαθλα θα έχουν το ενδιαφέρον τους έτσι! Χαχαχα

Προς το παρόν πάντως δεν σκέφτομαι για επόμενο τρίαθλο. Πρέπει να ξεκουραστώ λιγάκι και να επανέλθω στις προπονήσεις τις επόμενες μέρες γιατί τέλος Μαΐου πάω Γερμανία για δίαθλο Powerman Germany. Το καλό είναι πως το σώμα μου αντιδρά καλά και μετά και από αυτόν τον αγώνα δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα “χρεωμένος”. Ελπίζω να έχω δίκιο, γιατί μετά από δυο 3ωρους αγώνες μέσα στην ίδια βδομάδα θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Πριν κλείσω, θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα του διοργανωτές του αγώνα των Σπετσών που μας φιλοξένησαν, μας περιποιήθηκαν και μας έδωσαν αυτή την ιδιαίτερη αγωνιστική ευκαιρία. Πάρα πολλοί εθελοντές, ένθερμο κοινό και γενικά άψογη διοργάνωση. Σαν αθλητής αισθάνθηκα πραγματικά ευπρόσδεκτος να αγωνίζομαι στους δρόμους της χώρας μου, κάτι που όπως ξέρετε συμβαίνει σπάνια. Στις Σπέτσες το Τρίαθλο βρήκε τη θέση που του αρμόζει!

Ένα γενικό report για τον αγώνα των Σπετσών μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=734

Τα αναλυτικά αποτελέσματα βρίσκονται εδώ: http://www.trinews.gr/item.php?id=733

Ελπίζω να βρω και περισσότερες φωτογραφίες για να είμαι σίγουρος πως θα βαρεθείτε να με βλέπετε όλο το Πάσχα…χεχεχε