Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Το τριήμερο που μας πέρασε, 21-23 Ιουνίου, συμμετείχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου που διεξήχθη στην Καλαμπάκα. Μετά την περσινή μου απουσία από τη διοργάνωση λόγω τραυματισμού επέστρεψα φέτος για να βάλω στην αγωνιστική μου χρονιά άλλο ένα πολύ δυνατό εγχώριο τεστ. Ήταν άλλωστε το 5ο φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα που τρέχω σε τρίτο διαφορετικό άθλημα.

Σε αυτούς τους αγώνες δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να συμμετέχω απόλυτα έτοιμος, όμως ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα έχει πάντα πολύ δυνατό συναγωνισμό και δεν υπάρχει περιθώριο να το πάρεις και ιδιαίτερα “ελαφρά τη καρδία”. Μπορεί κατά βάση να κάνω άλλο άθλημα, όμως, όπως έχω ξαναπεί, οι μεγάλοι αγώνες γίνονται για να είμαστε παρόντες και κάθε τέτοια συμμετοχή έχει πολλά να προσφέρει.

Την Παρασκευή διεξήχθη το αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης, που μου ταιριάζει καλύτερα και θα πήγαινα για ένα καλό πλασάρισμα στην κατάταξη. Με δεδομένο τον πολύ δυνατό συναγωνισμό φέτος και τον αριθμό ρεκόρ συμμετοχών (75 μόνο στους άνδρες!) στόχος μου ήταν η πρώτη 12αδα. Τελικά βρέθηκα στην 15η θέση της τελική κατάταξης καλύπτοντας τα 39,5χλμ της διαδρομής σε 55:03, με μέση ταχύτητα δηλαδή 43χλμ/ω. Θεωρώ πως έκανα καλή προσπάθεια και η απόδοση μου ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει προπονητικά σαν τεστ στο αγώνισμα, οπότε είμαι ευχαριστημένος.

Το μόνο μου παράπονο είναι πως με έβαλαν να αγωνιστώ στο πρώτο γκρουπ με τους θεωρητικά πιο αδύναμους αθλητές και μέσα στην πολύ ζέστη. Οι περισσότεροι που με περάσαν στην κατάταξη αγωνίστηκαν τουλάχιστον μια ώρα αργότερα από μένα με ευνοϊκότερες συνθήκες. Η ζέστη ήταν αφόρητη την ωρα που αγωνιζόμουν και η αφυδάτωση προδιαγεγραμμένη. Αυτά παθαίνεις όταν απουσιάζεις την προηγούμενη χρονιά… Ελπίζω του χρόνου να είμαι πιο τυχερός σε αυτό το θέμα.

Την Κυριακή το πρωί διεξήχθη ο μεγάλος αγώνας αντοχής των 150χλμ. Περίπου 160 ποδηλάτες πήραμε εκκίνηση από την Καλαμπάκα για να κάνουμε 5 γύρους των 30χλμ σε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή έξω πριν τερματίσουμε ξανά εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Για τον συγκεκριμένο αγώνα δεν είχα ιδιαίτερες βλέψεις από την αρχή. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα τα απαραίτητα ποδηλατικά χιλιόμετρα στα πόδια μου, οπότε ήξερα πως δεν μπορούσα να περιμένω πολλά. Μου αρκούσε να μπω μέσα και να κάνω μια δυνατή προπόνηση με όσο το δυνατόν σταθερό ρυθμό για μένα και ίσως να βοηθήσω και κάποιους από τους συναθλητές μου στον Θησέα μέσα στη διαδρομή.

Ο αγώνας τελικά εξελίχθηκε κάπως περίεργα. Από την πρώτη κιόλας στροφή αποσπάστηκε ένα μικρο γκρουπ 15-20 αθλητών και πίσω μείναμε το κυρίως γκρουπ με γύρω στους 50 αθλητές χωρίς ουσιαστικό στόχο και …σκοπό. Ο αγώνες πλέον έδειχνε να μοιάζει με αγγαρεία για τους περισσότερους και δεν υπήρχε καμιά διάθεση να κυνηγήσει κανείς.

Η “λούφα” για τους ποδηλάτες είναι συχνή τακτική και καλά κάνουν από μια άποψη, όταν παίζεται κάτι σημαντικό. Εγώ πάντως δεν είχα μπει σε αυτόν τον αγώνα για να λουφάρω και έπρεπε να βγάλω την προπόνηση μου για να δώσω αξία στη μέρα. Έτσι βρέθηκα για αρκετά χιλιόμετρα στην κορυφή του γκρουπ για να κάνω… αυτό που έπρεπε για μένα.

Κάπου ανεβαίνοντας και την τελευταία ανηφόρα ουσιαστικά ο αγώνας είχε τελειώσει για μένα, αφού μετά θα ακολουθούσε και η ξέφρενη κατηφόρα, όπου δεν είχα καμιά διάθεση να ρισκάρω κυνηγώντας. Άλλωστε μέχρι εκείνο το σημείο είχα ήδη δει αρκετές πτώσεις και τραυματισμούς και δεν είχα καμιά διάθεση να προσθέσω το όνομα μου σε αυτό το δελτίο αναφοράς, καθώς έχεω συνέχεια προπονητικών και αγωνιστικών υποχρεώσεων το επόμενο διάστημα.

Έτσι συνέχισα μαζί με ένα γκρουπάκι σε πιο ήρεμο τέμπο προς τον τερματισμό στην 63η θέση … που δεν μπορώ να πω ότι με τιμάει και ιδιαίτερα αλλά δεδομένων της εξέλιξης του αγώνα, της ζέστης και της γενικότερης κατάστασης μου με αφήνει ικανοποιημένο. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως έκανα τον αγώνα μου όπως έπρεπε και βγήκα ατραυμάτιστος και χωρίς ιδιαίτερη κόπωση.

Από τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν μου την εμπειρία είναι πως πως το επίπεδο της ελληνικής ποδηλασίας έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια κι εγώ αν θέλω να είμαι περισσότερο συναγωνίσημος σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα θα πρέπει να συμμετέχω αρκετά πιο έτοιμος προπονητικά. Ουσιαστικά βρίσκομαι στην αρχή της προετοιμασίας μου για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου και μου έλειπαν σημαντικά στοιχεία ποδηλατικής προπόνησης. Έτσι η συμμετοχή μου περισσότερο με αφήνει ικανοποιημένο για το γεγονός πως ακόμα κι έτσι κατάφερα να σταθώ αξιοπρεπώς στους αγώνες, αν και είδα τις αδυναμίες μου και ξέρω που θα πρέπει να επικεντρωθώ το επόμενο διάστημα.

Κλείνοντας, να προσθέσω στα θετικά του τριημέρου και την καλή παρέα. Πολλοί φίλοι και γνωστοί με τους οποίους είχα την ευκαιρία να βρεθώ και να μιλήσω από κοντά μετά από αρκετό καιρό. Καλή συνέχεια σε όλους και καλή αντάμωση στους επόμενους αγώνες μας.