Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η τριαθλητική εξόρμηση της “ομάδας Σκουλαρίκη” στην Λίμνη Δόξα στέφθηκε με επιτυχία! Στο σπριντ τρίαθλο της Transition Sports εγώ ήμουν δεύτερος, όμως η μέρα ήταν αφιερωμένη στην αδερφή μου τη Χαρά που στον πρώτο της αγώνα τριάθλου μετά από 9 χρόνια κατάφερε να κερδίσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Ο αγώνας ξεκίνησε με αρκετή δυσκολία και για τους δυο μας μέσα στο νερό. Κόσμος πολύς, κολυμβητές καλοί κι εμείς να παλεύουμε να κρατηθούμε στο αφρό και στον ρυθμό. Είχα προετοιμαστεί για κάτι καλύτερο στο κολύμπι, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να κολυμπήσω καθόλου όπως θα ήθελα, αλλά τουλάχιστον επιβίωσα. Έτσι βγήκα από το νερό στην 30η θέση σε 12:36 αρκετά ταλαιπωρημένος και σκασμένος. Τι να λέμε για το κολύμπι πάλι…

Κάπου εκεί στην έξοδο μάγκωσε και λίγο το φερμουάρ της στολής για να με δυσκολέψει ακόμα περισσότερο και να μου κόψει κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα, αλλά όπως και να είχε ανέβηκα στο ποδήλατο για να ξεκινήσω το κυνηγητό με τους γρήγορους κολυμβητές που είχαν ήδη πάρει πλεονέκτημα 2-3 λεπτών. Η Χαρά θα έβγαινε λίγο αργότερα σε 15:00 από ένα κολύμπι “πανικού” όπως μου το περιέγραφε για να συνεχίσει και αυτή τον δικό της αγώνα.

Το σιρκουϊ της ποδηλασίας ήδη ειχε γεμίσει αθλητές και ποδήλατα, όποτε το έργο μου γινόταν επιπλέον δύσκολο και επικίνδυνο, καθώς προσπέρναγα όσους είχαν βγει μπροστά μου από το νερό, αλλά και από ένα σημείο και μετά ρίχνοντας γύρους στους πιο αργούς αθλητές. Μέχρι το τέλος της ποδηλασίας είχα καταφέρει να πιάσω μια μέσα ταχύτητα 43χλμ/ω και να αναρριχηθώ ως την 4η θέση, μπαίνοντας αμέσως μετά τον Γιώργο Δανιήλ. Πιο μπροστά μου είχα μόνο τον απίθανο βετεράνο Χρήστο Γαρέφη, και τον Γιώργο Αλυφαντή που ήταν προ-αγώνα και ο βασικός μου αντίπαλος για την 1η θέση.

Κάπου εδώ έγινε και το 2ο τεχνικό λάθος της μέρας που κόστισε σημαντικά. Βγάζοντας το παπούτσι της ποδηλασίας, μάγκωσε λίγο το πόδι μου και έπαθα μια μικρή κράμπα … η οποία έγινε μεγάλη ξεκινώντας το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως στο απότομο κατηφοράκι της εξόδου από την περιοχή αλλαγών για το τρέξιμο (το αντίστοιχο ανηφοράκι που ανεβήκαμε στο κολύμπι), σα να μούδιασαν και τα δυο μου πόδια έτοιμα για κράμπα και σταμάτησα για μια γρήγορα διάταση.

Κάπως λίγο μουδιασμένος από αυτά ξεκίνησα για το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως δεν αισθανόμουν στη μέρα μου και λυμένος για να τρέξω γρήγορα αυτό το 5άρι. Όπως και να αισθανόμουν πάντως έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να τρέξω με ότι είχα. Αφήνοντας πίσω από την αρχή τον Δανιήλ, προσπέρασε σχετικά γρήγορα και τον Γαρέφη και πλέον είχα μπροστά μου μόνο τον Αλυφαντή ο οποίος όμως κρατούσε ένα πολύ καλό τέμπο και το έργο μου ήταν πραγματικά δύσκολο. Όσο πέρναγαν τα χιλιόμετρα αισθανόμουν όλο και καλύτερα και άνοιγμα το ρυθμό μου μειώνοντας τη διαφορά Λίγα μέτρα πριν το τερματισμό είχα καταφέρει να κλείσω την ψαλίδα στα 20 μέτρα περίπου, όμως ήμουν ήδη στα όρια μου και δεν είχα άλλη δύναμη στα πόδια για να κάνω και σπριντ. Ο Γιώργος είχε δυνάμεις και πήρε αυτός τη νίκη, ενώ τερμάτισα αμέσως πίσω του δεύτερος και …καταϊδρωμένος. Ήξερα από την αρχή πως σε μια απόσταση σπριντ τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για μένα ώστε να καλύψω τη διαφορά, έφτασα σε απόσταση αναπνοής αλλά… δεν είχα άλλη αναπνοή!

Ήταν μια μεγάλη μάχη για μένα να προσπαθήσω να καλύψω το χαμένο έδαφος μέχρι το τελευταίο μέτρο και πιστεύω το ίδιο δύσκολο ήταν και για τον Γιώργο να κρατήσει αυτή τη νίκη έχοντας εμένα πίσω του. Άξιζε τη νίκη πάντως, και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ήταν ο καλύτερος τριαθλητής στο Σάββατο με πολύ καλή απόδοση και στα τρία σκέλη του αγώνα. Εγώ αν δεν μπορώ να αντεπεξέλθω καλύτερα στην κολύμβηση, δεν θα θεωρώ ποτέ τον εαυτό μου καλό τριαθλητή, όσο γρήγορα και να κάνω ποδηλασία και τρέξιμο.

Βέβαια, αφού δεν μπορώ να ζοριστώ στα δίαθλα στην Ελλάδα, αυτό πρέπει να γίνεται στα τρίαθλα και ο συγκεκριμένος αγώνας είχε ακριβώς αυτό το ρόλο. Με τόση ένταση και πίεση, αυτός ο αγώνας εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δύσκολους μου φέτος, αφού κατάφερα να βγάλω ολόκληρη την ώρα του (χρόνος 1:00:56) σε φουλ προσπάθεια. Προπονητική αξία ανεκτίμητη… σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς έχω αρχίσει να φορτώνω ενόψει των διεθνών μου αγώνων Αύγουστο και Σεπτέμβρη.

Επιστρέφοντας στην πραγματική πρωταγωνίστρια της μέρας, στο μεταξύ η Χαρά είχε καταφέρει να ολοκληρώσει με σταθερό ρυθμό το ποδηλατικό σκέλος και να να κάνει και ωραίο τρέξιμο για να πάρει τη νίκη στις γυναίκες με περίπου 3 λεπτά διαφορά από τη δεύτερη. Είμαι πολύ χαρούμενος για την αδερφή μου, αφού κατάφερα να την πείσω να με ακολουθήσει και να επιστρέψει ουσιαστικά στο άθλημα που ξεκίνησε και στο οποίο σαν νεάνιδα έχει καταγράψει και μια συμμετοχή σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι γιατί εκτός της προσωπικής της επιτυχίας που θεωρώ ότι θα έχει, κάνουμε και καλή ομάδα.

Η εκδρομή μας στέφθηκε με επιτυχία λοιπόν, περάσαμε καλά, αλλάξαμε παραστάσεις και ξεκουραστήκαμε και λίγες μέρες στη μέση του καλοκαιριού στο βουνίσιο τοπίο του Φενεού. Από σήμερα όμως τα κεφάλια μέσα πάλι γιατί έχουμε υποχρεώσεις μπροστά και δεν υπάρχουν πολλή περιθώρια για χαλάρωση. Πάμε για τα μεγάλα Δίαθλα!!!

Ένα γενικό ρεπορτ από τον αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://www.trinews.gr/item.php?id=788

Φωτογραφίες στο facebook από τον συνήθη ύποπτο της αθλητικής φωτογραφίας Γιώργο Σπύρο, εδω: https://www.facebook.com/media/set/?s..9e5d

Να σημειώσουμε εδώ πως η διοργάνωση σε συνεργασία με τον Γιώργο θα δωρίσουν τα έσοδα από τις φωτογραφίες στο Χαμόγελο του παιδιού οπότε αξίζει διπλά να συνεισφέρετε και εσείς αγοράζοντας τις προσωπικές σας φωτογραφίες από τον αγώνα αν συμμετείχατε. Λεπτομέρειες εδώ: http://www.georgespyros.com/Sports..X3rwHm