Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Η τριαθλητική μου χρονιά τελείωσε κάπως άδοξα με τον ατυχή αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ( http://www.duathlon.gr/?p=1777 ), αλλά δεν έχω σκοπό να τελειώσω έτσι αυτή την αγωνιστική χρονιά. Μάζεψα τα κουράγια μου, συμμάζεψα του πόνους μου και είμαι ξανά έξω στο δρόμο να προετοιμάζομαι για τον 31ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών που θα γίνει στις 10 του Νοέμβρη. Το άλλο Σάββατο 19/10 μάλιστα λέω να τρέξω και στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης.

Αφού δεν κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα στο τρίαθλο, τουλάχιστον να καταφέρω κάτι κάπου αλλού πριν βάλω τέλος στη χρονιά. Παραδόξως, αφού οι χρόνοι μου σε ποδηλασία (με την πτώση) και στο τρέξιμο (χτυπημένος) δεν ήταν αντιπροσωπευτικοί … βρήκα παρηγοριά στην επίδοση μου στο κολύμπι! Είναι κάπως περίεργο, αλλά πρέπει να είναι ο πρώτος αγώνας τριάθλου στον οποίο το καλύτερο που μου μένει είναι πως έκανα αξιοπρεπή (λέμε τώρα…) κολύμβηση και είναι αυτό που μου δίνει δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.

Δεν εννοώ βέβαια μόνο το τριαθλητικό μου μέλλον! Κατά βάση με ενδιαφέρει το άμεσα δρομικό μου μέλλον και με τι ψυχολογία βγαίνω κάθε μέρα να μαζέψω χιλιόμετρα. Ναι κι όμως … το κάνω σκεπτόμενος ότι έχω βελτιωθεί στο κολύμπι! Κάτι δεν πάει καλά με εμένα θα μου πείτε …αλλά εγώ προς το παρόν το διαχειρίζομαι σαν κάτι φυσιολογικό.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν μετά από όλη αυτή τη χρονιά και τα ειδικά χτυπήματα που κονόμησα στο πανελλήνιο τριάθλου είμαι σε θέση να διεκδικήσω κάτι καλό σε αυτούς τους δυο μεγάλους αγώνες. Προφανώς άλλωστε δεν είμαι και στην καλύτερη δυνατή ψυχολογικά κατάσταση. Ακόμα μαζεύω κομματάκια του εαυτού μου και κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα σταματήσει αν δεν βρω εξιλέωση.

Όπως και να είμαι πάντως, αφού το έχω πάρει απόφαση να δώσω το παρόν, στόχος είναι πάντα το καλύτερο δυνατό. Κατά βάση δηλαδή να βελτιώσω τα ατομικά μου ρεκόρ τόσο στον ημιμαραθώνιο (1:13:30) αλλά ειδικά στον Μαραθώνιο (2:43:21) και από κει και πέρα βλέπουμε…