Είναι επίσημο, είμαι καλύτερος ποδηλάτης παρά δρομέας!

by admin on Jul.28, 2011, under Εμπειρίες, Φωτογραφίες

22-23/7/2011

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου

6ος στην Ατομική Χρονομέτρηση!

Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με τα multisport, ανέκαθεν με συνόδευε η εντύπωση πως το δυνατό μου κομμάτι είναι το τρέξιμο και όχι άδικα. Σαν δρομέας ξεκίνησα και δρομέας παρέμεινα πάντα και παντού, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια διάφορες ατυχίες δεν μου επέτρεψαν να έχω μια καλή επιτυχία σε κάποιο πρωτάθλημα στίβου. Έτσι, αφού από πέρσι αποφάσισα να ρίξω αρκετό βάρος και στην προπόνηση ποδηλασίας, ήταν μάλλον επόμενο κάποια στιγμή να έρθει και κάποιο καλό αγωνιστικό αποτέλεσμα.

Το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου που διεξήχθη το διήμερο 22-23 Ιουλίου ήταν αυτή η στιγμή. Την πρώτη μέρα των αγώνων στην ατομική χρονομέτρηση κατέβαλα την 6η θέση ανάμεσα στους καλύτερους ποδηλάτες της χώρας. Λίγο απρόσμενο αποτέλεσμα από κάποιον που ουσιαστικά δεν υπήρχε στον χώρο της ποδηλασίας 1 χρόνο πριν, αλλά η αλήθεια είναι πως ο προσωπικός μου στόχος πριν τον αγώνα ήταν ακριβώς να μπω στην 8άδα. Και τα κατάφερα!

Χωρίς να νιώσω πως υπερβάλω εαυτόν, με σταθερό τέμπο και εκμεταλλευόμενος το “όπλο” που λέγεται Ridley Dean έβγαλα στη δύσκολη διαδρομή της Μαλακάσας πολύ “φυσιολογικά” 41,7χλμ/ώρα μέση ταχύτητα για τα 38,4χλμ της διαδρομής. Τελικός χρόνος 57:31, λιγότερο από 1 λεπτό πίσω από τον 2ο αθλητή (για τον Ταμουρίδη που ήταν 1ο δε συζητάμε καν). Ίσως και μόνο λόγω απειρίας να έχασα ένα μετάλλιο, αλλά αυτό λίγο σημασία έχει πλέον. Μετά από 3 πολύ δύσκολους μήνες με πρόβλημα τραυματισμού και ουσιαστικά μόνο 1 μήνα εντατικής (αλλά και πάλι πολύ προσεκτικής) προετοιμασίας, έκανα ένα πολύ καλό ποδηλατικό τεστ και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος. Όχι μόνο κατέβαλα μια ιδιαίτερα τιμητική θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδηλασίας, αλλά κυρίως απέκτησα αυτοπεποίθηση για τις ποδηλατικές μου ικανότητες ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος διάθλου τον Σεπτέμβρη. Από την θεωρία πέρασα στην πράξη “Μπορώ”!

Την επόμενη μέρα στον αγώνα της αντοχής τα πράγματα ήταν εντελώς αντίστροφα. Δεν ήμουν φρέσκος και κυρίως δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα με συνεχείς εναλλαγές ρυθμού που συνηθίζουν οι ποδηλάτες. Πραγματικά ήταν πάρα πολύ σκληρός αγώνας, ειδικά μέσα στη ζέστη (ώρα εκκίνησης 1 το μεσημέρι, τερματισμός γύρω στις 5). Το πάλεψα όσο μπορούσα, αλλά όταν στη μεγάλη ανηφόρα με έπιασε με γερή διπλή κράμπα (τετρακέφαλος-δικεφαλος) στο αριστερό πόδι, χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου να μη ρισκάρω άλλο. Δεν είχα να αποδείξω κάτι περισσότερο από την 6η θέση της προηγούμενης μέρας. Παρότι σταμάτησα για λίγες διατάσεις, ανέβηκα ξανά στο ποδήλατο με στο τουλάχιστον τον έγκυρο τερματισμό για να πάρω κατάταξη. Και τα κατάφερα, αν και το τελικό αποτέλεσμα της 36ης θέσης δε με αφήνει ικανοποιημένο. Πάντως είναι ενδεικτικό πως από τους 82 ποδηλάτες που ξεκίνησαν, μόλις 43 πήραν κατάταξη, Οι υπόλοιποι είτε εγκατέλειψαν, είτε κόπηκαν στην “πόρτα” του 108ου χλμ.

Παρά τον μέτριο αγώνα της αντοχής, η ατομική χρονομέτρηση με καταχώρησε επίσημα σαν καλύτερο ποδηλάτη απ’ ότι δρομέα. Σε επίπεδο ανδρών ποτέ μου δεν κατάφερα να ανέβω σε τόση υψηλή θέση σε ατομικό αγώνισμα στίβου. Στόχος μου είναι να έχω και τα δυο αθλήματα στο ίδιο επίπεδο, άρα θα πρέπει φέτος να πετύχω και αντίστοιχη επιτυχία στον στίβο. Για να καταφέρω κάτι τέτοιο φέτος θα έχω μόνο μία ευκαιρία, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου στην Κλασική Διαδρομή (13 Νοεμβρίου) όπου έχω και ανοιχτούς λογαριασμούς…

… πριν από αυτό όμως είπαμε, έχουμε Zofingen και ο Αύγουστος αναμένεται σκληρός …

Περισσότερες φωτογραφίες απο τους αγώνες εδω:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2154565338219.2121108.1069016619&l=e7232baab4&type=1