Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Πάει αρκετός καιρός από τότε που έγραψα κάτι για τελευταία φορά. Πάει αρκετός καιρός που ήμουν εκτός δρόμων … Ήθελα να τρέξω τρίαθλο, ήθελα να τρέξω Μαραθώνιο … τελικά δεν έτρεξα τίποτα γιατί απλώς δεν μπορούσα. Η καταραμένη μέση μου με έπιασε για περισσότερο από ένα μήνα, για να μου θυμίσει πόσο θνητός είμαι. Έκανα λίγο ποδηλασία τον Οκτώβριο ενώ τρέξιμο ξεκίνησα μόλις αρχές Νοεμβρίου. Ουσιαστικά έμεινα εκτός προγράμματος για 2 μήνες … διάστημα πάρα πολύ, αλλά όπως αποδείχτηκε αναγκαίο για να ξεκουραστώ και να αναρρώσω πλήρως ενόψει νέας χρονιάς.

Η χρονιά που τελειώνει, με αφήνει ευχαριστημένο, γιατί κατάφερα να κάνω κάποια πράγματα που ήθελα με αποκορύφωμα τη συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου και κάποιους επίσης καλούς αγώνες εντός Ελλάδος, όπως το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου (1ος) και το πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδηλασίας δρόμου (6ος στην ατομική χρονομέτρηση). Από εκεί και πέρα πάντως κάθε άλλο από ιδανική ήταν γιατί και αρκετά λάθη στην προετοιμασία έγιναν και προβλήματα τραυματισμών υπήρξαν. Ακόμα και στα 30 μου όμως συνεχίζω να μαθαίνω και τη νέα χρονιά δεν θα κάνω τα ίδια λάθη. Άλλωστε υπάρχουν τόσα καινούρια λάθη να κάνω….

Όπως είπα έκατσα και ξεκουράστηκα αρκετά όμως οι μέρες σιωπής τελειώσαν και έχω επιτρέψει στους δρόμους, σε φουλ ρυθμούς προετοιμασίας. Για τη νέα χρονιά θέλω να τρέξω αρκετούς αγώνες, αλλά ουσιαστικά ο μόνος και μεγάλος μου στόχος θα είναι η επιστροφή στο Ζόφινγκεν για το παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου μεγάλης απόστασης. Έτσι, χωρίς βιασύνες όπως πέρσι, το χειμώνα θα βάλω γερές βάσεις και σιγά σιγά όσο πλησιάζει ο καιρός ελπίζω να είμαι δυνατός για να κάνω και το κάτι παραπάνω στην προετοιμασία μου ενόψει Ζόφινγκεν.

Έσπασα τη σιωπή μου … έπεται συνέχεια…