Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

1ο Κύπελλο Δίαθλου στην Κυπαρισσία (19/2/2012.). Ξεκινάμε από το ενημερωτικό γεγονός. Νίκη με συνολικό χρόνο 59:26 για αποστάσεις 4,8χλμ τρέξιμο – 23,5χλμ ποδηλασίας – 2,3χλμ τρέξιμο.

Αυτός ο μικρός αγώνας διάθλου στην Κυπαρισσία ήταν μια ευκαιρία για εκδρομή και για την προσθήκη στα “πόδια” άλλης μια αγωνιστικής εμπειρίας του αγωνίσματος, από αυτές που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρέχουμε συχνά. Στόχος ήταν να γίνει ένα δυνατό τεστ και αυτό έγινε όπως έπρεπε φέρνοντας και μια αναμενόμενη νίκη. Η ποδηλασία ήταν σχετικά εύκολη και ο Dean έδειξε τα δόντια τους βγάζοντας μου μια ωραία μέση ταχύτητα 41,1χλμ. Το τρέξιμο ήταν σε εντελώς ανώμαλο έδαφος με πέτρες, λάσπες και λακκούβες. Να δω πότε θα τρέξω τα adidas adios 2 σε γρήγορη άσφαλτο. Πάντως ακόμα και με τέτοιες συνθήκες το πρωτο τρεξιματάκι ήταν καλό. 15:30 για τα 4,8χλμ

Γενικά, όλα πήγαν καλά, και βάση το προγραμματισμού. Θέλω να πιστεύω πως τουλάχιστον πρόσφερα και θέαμα στον τοπικό πληθυσμό με διαστημικό ποδήλατο και “λιιιγο περίεργη” εμφάνιση αλλά τι στο καλό, είμαστε και μέσα στις απόκριες έτσι κι αλλιώς. Το πιο καλό συμπέρασμα πάντως μετά τον αγώνα, είναι πως πλέον αυτοί οι αγώνες της μιας ώρας μου βγαίνουν εύκολα, σίγουρα και κυρίως “αχρεώστητα”. Η προετοιμασία για τις μεγάλες αποστάσεις, μπορεί να μην επιτρέπει να αποδώσεις σε ένταση, αλλά τουλάχιστον σε προστατεύει και σε βγάζει λάδι για την συνέχεια της προετοιμασίας.

Αρκετά όμως με μένα για σήμερα. Το πιο σημαντικό με τον συγκεκριμένο αγώνα ήταν αυτή η προσπάθεια που έκανε το τοπικός σύλλογος, ο Ν.Ο.Κυ να διοργανώσει αυτό το δίαθλο. Ο Γιάννης Πετρίδης που είναι ψυχή του συλλόγου καλλιεργεί πάρα πολλά χρόνια το άθλημα στην Κυπαρισσία. Ήρθε έτσι το πλήρωμα του χρόνου να αναλάβει την πρωτοβουλία να διοργανώσει και αγώνα. Με την υποστήριξη βεβαίως όλου του Ν.Ο.Κυ αλλά και της τοπικής κοινωνίας τα κατάφεραν μια χαρά κι αν διορθωθούν κάποια πραγματάκια υπάρχουν προοπτικές να δούμε και ακόμα μεγαλύτερες διοργανώσεις στην Κυπαρισσία.

Πριν κλείσω αυτή την εμπειρία θέλω πρέπει να κάνω και μια ιδιαίτερη αναφορά στην παρέα. Εκδρομή χωρίς παρέα δεν γίνεται. Εκτός από την μόνιμη πλέον συμπαραστάτρια την, αδερφή μου Χαρά (με την οποία για άλλη μια φορά πλακωθήκαμε, αλλά οκ .. μέσα στα προβλεπόμενα όρια) είχαμε εκλεκτή παρέα και συμπαράσταση. Καταρχάς να ξεκινήσω από τους Olympians Βασίλη (Κρομμύδα) και Ντενίζ (Δημάκη) του αθλητές που μας έχουν εκπροσωπήσει στις τρεις Ολυμπιαδες που έχουν γίνει. ΟΚ, τα παιδιά τα ξέρω πολλά χρόνια και είναι φίλοι, αλλά ακόμα κι έτσι η αύρα που εμπνέουν είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική και για μας τους νεότερους που προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από το “συνηθισμένο”. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερός να βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιες αθλητικές προσωπικότητες. Εκλεκτή επίσης παρέα ήταν κι αυτή του τεχνικού υπεύθυνου της Ε.Ο.Τρι. Ανδρέα (Γαλανός) που συνταξιδέψαμε προς κι από Κυπαρισσία. Στο ποδόσφαιρο αυτή η σχέση “παίκτη” – “διαιτητή” θα χαρακτηριζόταν διαπλεκόμενη …χαχαχα, αλλά ευτυχώς στο τρίαθλο έχουμε άλλο επίπεδο επικοινωνίας και συνεργασίας. Από την παρέα των κριτών πρέπει να ευχαριστήσω επίσης την Ζαρίνα (Κόπινα) που με συνόδεψε στο τρέξιμο, τον Χριστόφορο (Λαγός) που ήταν συνοδεία μου με τη μοτοσυκλέτα και με προστάτευε κατά τη διάρκεια της ποδηλασίας, όπως επίσης και τον Γιάννη (Μούχος) που ήταν αλλού, αλλά ξέρω πως με αγαπάει πολύ ..χαχαχα. Βεβαίως πρέπει να ευχαριστήσω και τον Χρήστο (Βαξεβάνης) που εκτός από την γενικότερη βοήθεια και δουλειά που κάνει στο τρίαθλο, μου χάρισε και μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες από αυτόν των αγώνα. Καλά να’μαστε να βρισκόμαστε σε αγώνες και να περνάμε καλά.

Επόμενος αγώνας διάθλου είναι πλέον το πανελλήνιο πρωτάθλημα στις 11 Μαρτίου, όπου θα πρέπει να υπερασπιστώ τον τίτλο μου. Πριν από αυτό όμως έχουμε και το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου στις 4 Μαρτίου που θα είναι και το κρισιμότερο δρομικό “κρας” τεστ της χρονιάς δίπλα στους καθαρόμαιμους δρομείς.

Καλά να είμαστε και συνεχίζουμε….

Μερικές φωτογραφίες εδω

Αναλυτικά, αποτελεσματα εδω