Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Ήταν μια μέρα για να μας θυμάται το Ελληνικό το οποίο όπως όλα δείχνουν αποχαιρετούμε από τόπο αγώνων. Σήμερα (Κυριακή 11/3/2012) κέρδισα για 3η φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου με μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση, επιβεβαίωση όλης της χειμερινής μου προετοιμασίας.

Συνολικός χρόνος 1:45:45 που είναι αρκετά λεπτά ρεκόρ διαδρομής σε μια δύσκολη μέρα με κρύο, πολύ δυνατούς ανέμους και βροχή κατά διαστήματα. Επιμέρους χρόνοι 32:30 στο πρώτο 10άρι τρέξιμο, 54:55 στην ποδηλασία (37χλμ, 39,5χλμ/ωρα μέση ταχύτητα) και 16:25 στο δεύτερο 5αρι τρέξιμο. 50 δευτερόλεπτα πρώτη αλλαγή και 1:05 δεύτερη αλλαγή (όλοι οι χρόνοι είναι κατά προσέγγιση +/- 5 δευτερόλεπτα). Σημαντική διευκρίνηση, πως φέτος κάθε γύρος στο τρέξιμο ήταν 30-50 μετρά πιο μικρός, αφού αφαιρέθηκε ένα τμήμα της διαδρομής για λογούς ασφαλείας. Δεύτερος με 2:00:30 ήταν ο Σπύρος Γκοτζιάς και τρίτος με 2:01:01 ο “Γερμανός” Βασίλης Νόνας. Στις γυναίκες, το τίτλο της διατήρησε και η συναθλήτρια μου τον Θησέα Ζωγράφου, η Λουκία Λουκοπούλου με 2.08.04.

Από άποψη συναγωνισμού, ο αγώνας ήταν εύκολος, όχι όμως και από άποψη συνθηκών. Είχε κρύο (8 C), πολύ δυνατούς βοριάδες (6-7 μποφόρ) και ψιλή βροχή κατά διαστήματα. Δεν ήταν συνθήκες για να κυνηγήσω το χρόνο, όμως ήμουν τόσο αποφασισμένος που έπρεπε να κάνω το καλύτερο δυνατό για να βγάλω και τα συμπεράσματα μου σχετικά με όλη την προπόνηση του Χειμώνα. Ειδικά στην ποδηλασία τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα, αλλά ήμουν τόσο καλά που με επηρέασε λίγο. Ίσως με καλές συνθήκες να μπορούσα να κάνω 1-2 λεπτά ακόμα πιο γρήγορα (κοντά στα 53 λεπτά που υπολόγιζα) αλλά αυτό πλέον δεν έχει καμία σημασία. Ίσα ίσα που έτσι κατέβηκα από το ποδήλατο με αρκετές δυνάμεις και έτρεξα πολύ γρήγορα και το δεύτερο 5άρι. Ευτυχώς γλίτωσα την χοντρή βροχή η οποία άρχισε να πέφτει μετά τις 2:15 κι ενώ όμως αρκετοί συναθλητές μου ήταν ακόμα έξω.

Το ασφαλές συμπέρασμα της ημέρας είναι πως είμαι καλά …πολύ καλά …όπως πρέπει. Τουλάχιστον ο προπονητικός σχεδιασμός φαίνεται πως απέδωσε και θα είναι οδηγός και στην καλοκαιρινή προετοιμασία ενόψει Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Αυτό είναι που πραγματικά με χαροποιεί και με αφήνει πολύ ευχαριστημένο. Η σκληρή αλλά μεθοδική φετινή δουλειά πάνω στις βάσεις και στις εμπειρίες των προηγούμενων δύο αμφιλεγόμενων ετών φαίνεται πως απέδωσε καρπούς και μάλιστα σε έναν πολύ σκληρό καιρικά χειμώνα και σε μια εξίσου σκληρή αγωνιστική μέρα.

Η αλήθεια είναι την επίδοση που έκανα φέτος στο πανελλήνιο ήθελα να την κάνω και πέρσι, όμως για πολλούς λόγους δε μου βγήκε. Τότε είχα απογοητευτεί πολύ, αν και δεν το είπα σε κανέναν. Δεν ήμουν σίγουρος αν έβαζα εφικτούς στόχους ή αν αιθεροβατούσα. Ξεπερνώντας τις αμφιβολίες μου έπρεπε να πιστέψω περισσότερο στον εαυτό μου και να προσπαθήσω εκ νέου. Φέτος δεν άλλαξα τους στόχους, άλλαξα όμως τους τρόπους. Αποφάσισα να μην κάνω διεθνή αγώνα δίαθλου την Άνοιξη και να προετοιμαστώ από το χειμώνα σιγά σιγά για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μεγάλης απόστασης με προπόνηση για τη “μεγάλη απόσταση” του Ζόφινγκεν. Αυτό μου ταιριάζει καλύτερα και έτσι προπονούμαι με μεγαλύτερη ασφάλεια, γλιτώνοντας καταπονήσεις και αποφεύγοντας τραυματισμούς. Αν και κάπως αντισυμβατικό, το πλάνο πήγε κατ’ ευχήν και απέδωσα στον αγώνα αυτό που έπρεπε, αυτό που ήθελα.

Δυστυχώς, κάθε χαρούμενη ιστορία έχει και ένα μελανό σημείο. Ευτυχώς αυτό συνέβη στην αρχή της μέρας και αποκαταστάθηκε στη συνέχεια. Οι γονείς μου ήταν να έρθουν από το χωριό κατευθείαν στους αγώνες, όμως νωρίς το πρωί ο πατέρας μου τηλεφώνησε από το νοσοκομείο “Γεννηματάς”. Η μητέρα μου ταλαιπωρήθηκε όλο το προηγούμενο βράδυ από κάποιο πρόβλημα υγείας και βρέθηκαν εκεί νωρίς το πρωί για εξετάσεις και …. άρχισε η αγωνία. Ήξερα πως αν ήταν κάτι σοβαρό δεν θα μου το λέγαν έτσι κι αλλιώς οπότε θα είχα να ανησυχούσα στον αγώνα. Τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν καλά, ο πατέρας μου κατέβηκε να μου συμπαρασταθεί όπως μου είχε υποσχεθεί και έφερε μαζί και την ηρωική μάνα μου, ακριβώς γιατί ξέραν πως δεν θα μπορούσα να αγωνιστώ με το μυαλό μου αλλού. Για άλλη μια φορά, ακόμα κι έτσι, στάθηκαν και οι δυο τους στο πλευρό μου. Ότι και να πω για αυτούς τους ανθρώπους θα είναι λίγο. Η φωνή της μάνας σε κάθε μου πέρασμα από την περιοχή αλλαγών ήταν πιο δυνατή παρά ποτέ.

Αυτά λοιπόν και για το φετινό πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου. Αποστολή εξετελέσθη και πάμε γι’ αλλα. ΟΚ είπαμε, είμαι καλά, αλλά σκοπός είναι να είμαι έτσι και στους διεθνείς αγώνες. Τα κεφάλια χαμηλά και μέσα. Συνεχίζω αυτό που ξεκίνησα. Άλλωστε έχουμε και νέους σημαντικούς αγώνες σήμερα, Ποδηλατικός αγώνας αντοχής 100χλμ (Πάτρα-Καλάβρυτα) στις 25 Μαρτίου και μια βδομάδα μετά (1/4) Μαραθώνιος στη Θεσσαλονίκη, έτσι για να κάνουμε και δυο πραγματικά “μεγάλων αποστάσεων” τεστ!

* Περισσότερα για το πανελλήνιο διαθλου εδώ: http://www.3athlon.gr/item.php?id=454

** Εδω τα αναλυτικά αποτελέσματα http://www.3athlon.gr/item.php?id=456

*** και βεβαίως πάρα πολλές φωτογραφίες για να βαρεθείτε να με βλέπετε πάλι…χαχαχα, εδω