Ο γερο-Wilier ξανά στο δρόμο Μεγάλη Βδομάδα

by Grigoris on Apr.16, 2012, under Εμπειρίες, Σκέψεις

Οι μέρες προσφέρονται για πιο χαλαρές προπονήσεις, όχι μόνο λόγω Πάσχα αλλά κυρίως λόγω επιτακτικής αποκατάστασης από τον Μαραθώνιο και όλη την προηγούμενη χειμερινή σεζόν. Με αυτή τη διάθεση εδώ στο Χαλκούτσι πλέον βρήκα τον γερο-Wilier (Evasion) και κάνουμε μαζί τις ποδηλατικές προπονήσεις, μέχρι να φέρω τα πιο σύγχρονα “όπλα” της Ridley. Όχι πως δεν είναι γρήγορος όταν χρειαστεί, όχι πως δεν είναι άνετος στα πολλά χλμ, απλά τα χρόνια έχουν περάσει γι’ αυτόν και δεν μπορεί να αντιπαλέψει με τους νεότερους.

Ο γερο-Wilier είναι θρυλικό και μαρτυρικό ποδήλατο, όχι μόνο γιατί κερδίσαμε μαζί δυο αγώνες “ορόσημα” διάθλου (2004: 1ος στον πρώτο επίσημο αγώνα Διάθλου 10-40-5 που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, 2008: 1ος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Διάθλου το 2008) αλλά κυρίως γιατί έχουμε επιβιώσει από δυο πολύ άσχημα ατυχήματα (από αυτά που σου αλλάζουν τη ζωή), εκτός βέβαια από τις συνήθεις πτώσεις ρουτίνας στο πέρασμα των ετών προπόνησης.

Του γερο-Wilier του έλαχε να περάσει και μια πραγματικά Μεγάλη Βδομάδα μαζί μου πασχαλιάτικα. Εβδομάδα παθών γιατί συμβαίνουν πολλά στη ζωή… κάθε ανηφόρα Γολγοθάς, σταύρωση και ανάσταση στο δρόμο. Λες κι αυτό το ποδήλατο ακόμα και τώρα που είναι ουσιαστικά παροπλισμένο, έχει την ευχή και την κατάρα να περνάει μαζί μου όλα τα δύσκολα. Το ποδήλατο πάντα νιώθει τα συναισθήματα που βγάζεις σε κάθε σου πάτημα σε κάθε στροφάρισμα. Κάποιοι πιο φανατικοί πιστεύουν πως το ποδήλατο έχει δικιά του ψυχή, εγώ απλά πιστεύω πως έχει την ψυχή που του δίνει ο αναβάτης του. Γι’ αυτό και όταν ανεβαίνεις στη σέλα πρέπει να είσαι με κάποιον τρόπο αποφασισμένος να ζήσεις ότι προκύψει στη διαδρομή σου.

Μέσα στην εβδομάδα θα κάνω μια προπόνηση μέχρι την Αθήνα και θα τον αλλάξω με τον Noah Green. Όσο περνάν οι μέρες και οι προπονήσεις θα πρέπει να γίνονται πιο συγκεκριμένες, καλύτερα να έχω το πιο “δυνατό” ποδήλατο, που ανταποκρίνεται με λιγότερο “πόνο” στα πατήματα μου. Ότι κι αν καβαλάω πάντως, είναι μεγάλη υπόθεση για μένα να ξέρω πως έχω εφεδρεία έναν αξιόμαχο βετεράνο που μπορεί να μου καλύψει τις ποδηλατικές ανάγκες όταν χρειαστεί. Οι νεώτεροι Ridley (Noah Green και Dean TT) είναι ωραίοι, αλλά ο παλιός είναι πάντα αλλιώς…

Γερο Wilier = Respect…