Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

* photo credits: georgespyros.com

Αυτόν τον Μαραθώνιο τον είχα φανταστεί διαφορετικά, πολύ διαφορετικά! Δεν ήταν ότι δεν τα πήγα καλά, αφού η μέρα ήταν πολύ δύσκολη και οι περισσότεροι από εμάς δεν πήραμε αυτό που θέλαμε. Είναι που ενώ είχα αίσθηση και την εντύπωση ότι ήμουν πολύ καλά μέχρι και την έναρξη του αγώνα …τελικά δεν ήμουν. Δεν ξέρω τι έφταιξε, αν είχα κάποιο πρόβλημα ή απλά με επηρεάζει τόοοσο πολύ η υψηλή υγρασία. Αυτό που ξέρω είναι πως ο ρυθμός μου από την αρχή του αγώνα ήταν πολύ πιο αργός από αυτόν που υπολόγιζα και από αυτό που τρέχω συνήθως.

Το πάλεψα πάντως, μέχρι και το 35ο χλμ περίπου έκανα ότι μπορούσα για να σώσω αυτό τον αγώνα, αλλά το σώμα έδειχνε αδύναμο να ανταποκριθεί. Τελικά στο 37ο χλμ αποφάσισα πως θα ήταν πιο συνετό να σώσω κάτι από τον εαυτό μου. Δεν άξιζε να ρισκάρω άλλο την υγεία μου. Έτσι συνέχισα περπατώντας χωρίς όμως να θεωρήσω ούτε στιγμή πως εγκαταλείπω. Θα έφτανα στο Στάδιο έτσι κι αλλιώς, αλλά τουλάχιστον αφού είχα μείνει πολύ εκτός στόχων, θα είχα την ευκαιρία να απολαύσω τα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Για μια μόνη φορά θα είχα την ευκαιρία μάλιστα να τερματίσω μέσα στο Καλλιμάρμαρο μαζί με την αδερφή μου. Την περίμενα λίγο πριν την είσοδο στο Στάδιο και από εκεί συνεχίσαμε για τα τελευταία μέτρα μαζί ώστε να τερματίσουμε χέρι χέρι μετά απο 3 ώρες και 33 λεπτά αγώνα. Ήταν μια από αυτές τις μέρες που άλλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν γρήγορα, όμως εγώ θα την θυμάμαι τουλάχιστον γι’ αυτό.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον αγώνα δεν έχει νόημα να αναλύσω. Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που μου φώναξαν στη διαδρομή καθώς και τους συναθλητές που τρέξαμε μικρό ή μεγάλο μέρος της διαδρομής μαζί. Ώρα για ξεκούραση τώρα, επιστροφή στους αγώνες το 2015.

Περισσότερα για την διοργάνωση, εδω:

http://www.runningnews.gr/item.php?id=19540

Και τέλος… η παρηγοριά στον άρρωστο… Ευτυχώς μετά το τέλος του αγώνα, κάποια εκλεκτή με έστεψε Πρωταθλητή … χαχαχα

Και να, που φτάσαμε άλλη μια χρονιά στην εβδομάδα του Μαραθωνίου της Αθήνας. Τις προηγούμενες χρονιές τον λέγαμε “Κλασικό Μαραθώνιο”, από φέτος τον λέμε “Αυθεντικό Μαραθώνιο”.

Ο Μαραθώνιος μας άλλαξε όνομα, αλλά όλα αυτά που μας οδηγούν σε αυτή την εβδομάδα του Μαραθωνίου παραμένουν, λίγο πολύ τα ίδια. Η προσμονή του αγώνα, η ξεκούραση, οι τεχνικές προετοιμασίες της τελευταίες στιγμής, η αγωνία της έκβασης … η ευχαρίστηση της συμμετοχής στη μεγάλη γιορτή που ουσιαστικά ξεκινάει από την Πέμπτη με την Marathon EXPO.

Κατά βάση τίποτα δεν αλλάζει κάθε χρόνο, όμως τίποτα δεν είναι και ακριβώς το ίδιο. Ο Μαραθώνιος δεν είναι μόνο η προσπάθεια μας τη μέρα του αγώνα, αλλά και όλα όσα μας φέρνουν μέχρι την εκκίνηση του. Ο πόνοι και οι αγωνίες μας, πριν κατά τη διάρκεια, μετά το Μαραθώνιο. Κάθε χρόνο όσο κι αν προσπαθούμε να κρατάμε ένα μοτίβο (προπονητικό, διατροφικό και …τρόπου ζωής), οι λεπτομέρειες που αλλάζουν είναι και αυτές που θυμόμαστε και κάνουν κάθε χρονιά ξεχωριστή.

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας για τους περισσότερους από εμάς είναι τόσο σημαντικός, που θυμόμαστε τις στιγμές του, όχι μόνο τις χρονιές που τον τρέξαμε, αλλά και αυτές που δεν τον τρέξαμε. Ίσως αυτές τις χρονιές να τις θυμόμαστε και πιο έντονα από την πίκρα μας, αλλά πιστεύω ότι αυτές μας έφεραν τις επόμενες χρονιές με περισσότερο πείσμα στη γραμμή της εκκίνησης.

Έτσι και φέτος λοιπόν, καθώς οι μέρες ζυγώνουν και μετράμε αντίστροφα, να αναλογιστούμε πως φτάσαμε ως εδώ. Όλοι μας αγαπάμε το τρέξιμο, αλλά πέρα από αυτό ο καθένας μας έχει τους δικούς του λόγους, πόνους, βιώματα και αγωνίες που τον οδηγούν στο δρόμο και αυτού του Μαραθωνίου. Όμως όλοι μας οι δρόμοι την Κυριακή θα μας φέρουν στην ίδια αφετηρία με στόχο τον ίδιο τερματισμό.

Ανάμεσα μας όμως θα υπάρχουν και κάποιοι “πρωτάρηδες”. Ίσως αυτούς τα γραφόμενα μου να μην τους αγγίζουν …για φέτος ή να …ανυπομονούν να τα ζήσουν ακόμα περισσότερο. Λίγες μέρες υπομονή ακόμα φίλοι μου. Την Κυριακή θα πάρετε το βάπτισμα του πυρός και από την επόμενη χρονιά θα είστε μαζί μας “στην άλλη πλευρά”.

Είτε νέος είτε παλιός όμως, το πιο σημαντικό είναι να το ζήσουμε και να το ευχαριστηθούμε όλο αυτό. Καλή αντάμωση λοιπόν, στην Έκθεση, στην εκκίνηση, στη διαδρομή ή στον τερματισμό … κάπου θα συναντηθούμε. Καλή ξεκούραση σε όλους και Καλή Δύναμη στο δρόμο σας.

#togetherwerun

Γρηγόρης Σκουλαρίκης

* Ακολουθείστε με στον δρόμο γι’αυτον τον Μαραθώνιο (και τους επόμενους)
web: www.duathlon.gr
facebook:  SpeedyS
twitter: SpeedyPowerman
Instagram: speedypowerman

Άλλος ένας αγώνας, άλλη μια ξεχωριστή εμπειρία. Η συμμετοχή μου στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο και Μεσογειακό Πρωτάθλημα Τριάθλου στο Λουτράκι ήταν συμβολική, έτσι επειδή απλά ήθελα να μπω στην ταχύτητα ενός αγώνα …Triathlon1 ! Βεβαίως δεν περίμενα τίποτα ιδιαίτερο από τον εαυτό μου και το μόνο που ήθελα ήταν να αποφύγω την …”συντριβή”. Έτσι κι αλλιώς τα παιδιά που συμμετέχουν σε τέτοιους αγώνες είναι “σπρίντερ¨, ενώ οι δικιά μου προπόνηση όλη τη χρονιά είναι για μεγάλες αποστάσεις.

Με δεδομένη την αδυναμία μου στο κολύμπι, ήμουν “από χέρι καμένος”, αλλά αποφασισμένος να κυνηγήσω όσο μπορούσα στην ποδηλασία με σκοπό τουλάχιστον να φτάσω και να περάσω κάποιος οι οποίοι επίσης θα είχαν χάσει τα γκρουπ. Έχοντας βγει 1 λεπτό πίσω από τους …τελευταίους, και χωρίς καμια βοήθεια, αφού οι δυο Σκοπιανοί πίσω μου ήταν πολύ αργοί στο ποδήλατο, βρέθηκα να κυνηγάω ένα γκρουπ 6-7 αθλητών, ανάμεσα τους και οι δικοί μου συναθλητές, Χρήστος Γαρέφης και Παναγιώτης Χριστοδολούπολους. Εντωμεταξύ τα άλλα 3 γκρουπ τα οποια σχηματίστηκαν στην ποδηλασία πήγαιναν με τέτοια ταχύτητα που είχε γίνει πιθανό το σενάριο να μας κλείσουν και γύρο, κάτι που συνέβη τελικά στους δυο Σκοπιανούς.

Εγώ ευτυχώς έκανα τον αγώνα μου, έφτασα γύρω στο 15ο χλμ το γκρουπάκι και τουλάχιστον πήρα κάποιες ανάσες για το τρέξιμο με την βοήθεια του Χρήστου και του Παναγιώτη. Δυστυχώς αυτές δεν έφτασαν για να τρέξω γρήγορα, αφού μου βγήκε και όλη η κούραση από την προετοιμασία του Μαραθωνίου. Όχι πως θα άλλαζε και κάτι ιδιαίτερα στην κατάταξη και στον χρόνο μου. Τουλάχιστον όμως θεωρώ πως στο σύνολο του έκανα ένα αξιοπρεπή αγώνα και το πιο σημαντικό …το ευχαριστήθηκα!

Το τέλος του αγώνα με βρήκε αρκετά ικανοποιημένο, καταρχήν μόνο και μόνο που είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια τέτοια διοργάνωση, στην κατηγορία elite. Αισθάνομαι επίσης πραγματικά υπερήφανος και για όλους τους συναθλητές μου γιατί είχαμε μια αξιόμαχη παρουσία μπροστά με τους Τζέιμς Χρόνη, Νίκο Γουϊλτζεκ και Γρηγόρη Σουβατζόγλου, ενώ θεωρώ πως κι εγώ με τον Παναγιώτη Χριστοδουλόπουλο κάναμε αξιοπρεπή εμφάνιση, παρά το γεγονός πως ο καθένας για τους λόγους του δεν είμασταν έτοιμοι για έναν τέτοιο αγώνα. Όσο για τον Χρήστο Γαρέφη ότι και να σχολιάσω θα είναι λίγο. Απλά να επισημάνω (σε όσους δεν γνωρίζουν) πως είναι 59 ετών, αλλά πάραυτα μπήκε να κυνηγήσει έναν αγώνα στον οποίο πρωταγωνίστησαν αθλητές που θα μπορούσαν να είναι και εγγόνια του. Δεν ξέρω αν θα έχουμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε ξανά όλοι εμείς μαζί, αλλά τουλάχιστον παρουσιάσαμε πλήρης ομάδα στο Μεσογειακό Πρωτάθλημα και ελπίζω τα επόμενα χρόνια να συνεχιστεί αυτή η δυναμική παρουσία και σε περισσότερους αγώνες.

* Στη φωτογραφία που θα βρείτε παρακάτω, την ομάδα πλαισιώνουν επίσης οι δυο καλύτεροι age-groupers της μέρας, ο “παλιος” Στέλιος Ανδρεάδης και ο “νέος” Άγγελος Μαυρογιάννης.

Όσο για την διοργάνωση, εύχομαι να καθιερωθεί, γιατί η Ελλάδα πρέπει να έχει και μια μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Τα νέα μας λένε πως από την επόμενη χρονιά θα γίνει και αγώνας μεγάλης απόστασης. Ας ελπίσουμε πως φέτος μπήκαν οι βάσεις και από την επόμενη χρονιά θα έχουμε εκτός από έναν γρήγορο αγώνα elite, και έναν μαζικό long distance με ακόμα περισσότερες συμμετοχές απ’οτι φέτος στους age groupers

Πλέον έμεινε άλλος ένας αγώνας για αυτή τη χρονιά, ο Μαραθώνιος της Αθήνας. Είναι ώρα για περισσότερο ξεκούραση μπας και βρω τη λύτρωση μου στο αγώνισμα των αγωνισμάτων.

** Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε εδώ:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10204237147383396.1073741859.1069016619&type=1&l=0c8c2c6518

*** Ένα γενικό ρεπορτ εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=1101

**** Με την ευκαιρία του αγώνα, κατέγραψα και το πρώτο ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό τρίαθλο στο Garmin 920XT, δείτε τη διαδρομή μου:
http://connect.garmin.com/modern/activity/615888248

Μαζεύοντας τα κομμάτια μου από το Powerman Zofingen, ξαναβγήκα στο δρόμο με σκοπό να τρέξω και τον Μαραθώνιο της Αθήνας, που κάθε χρόνο θέλω να δίνω το παρόν. Στο μέσον αυτής της προετοιμασίας είπα να αγωνιστώ και σε ένα σπριντ τρίαθλο και σε τι διοργάνωση … στο Μεσογειακό Πρωτάθλημα που θα γίνει αυτή την Κυριακή 19/10 στο Λουτράκι.

Τώρα πως μπορώ και συνδυάζω προπόνηση Μαραθωνιου με Σπριντ Τριάθλου, μην ρωτάτε έμενα, αλλά τον coach Βασίλη Κρομμύδα. Αυτός ξέρει τι κάνει, αν και εγώ αισθάνομαι ότι πειραματίζομαι λίγο με το σώμα μου, ώστε να ικανοποιήσω πολύ την ψυχούλα μου…

Ο αγώνας του Λουτρακίου θα είναι πολύ ιδιαίτερων και υψηλών απαιτήσεων, αφού εκτός από Μεσογειακό Πρωτάθλημα, έχει και χαρακτήρα Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Αυτό σημαίνει πως θα συμμετάσχουν κορυφαίοι τριαθλητές με σκοπό τη συγκομιδή βαθμών. Ουσιαστικά η διετία της Ολυμπιακής πρόκρισης άρχισε και οι πιο γρήγοροι του τριάθλου έχουν ξεκινήσει να μαζεύουν από όπου μπορούν.

Προσωπικά δεν έχω αυταπάτες κάποιας επιτυχίας σε αυτόν τον αγώνα. Δεν είναι το αγώνισμα μου, δεν προπονούμαι για κάτι τέτοιο και δεν μπορώ να περιμένω ότι θα διεκδικήσω κάτι. Θα αγωνιστώ όμως καθαρά για την εμπειρία και την ευχαρίστηση της συμμετοχής σε έναν τέτοιο αγώνα. Στόχος … να μην μείνω πολύ πίσω, κάτι που θα είναι αρκετά δύσκολο με δεδομένο το μειονέκτημα μου στο αρχικό σκέλος της κολύμβησης. Από εκεί και πέρα θα το κυνηγήσω, όμως όσο μπορώ.

Ειδικά για τη συμμετοχή αυτή θα λανσάρω μάλιστα και καινούριο εξοπλισμό. Η καινούρια μου εμφάνιση στα ελληνικά χρώματα είναι έτοιμη, στο χέρι θα φοράω το καινούριο μου Garmin 920XT, ενώ θα καλωσορίσω στην οικογένεια αγωνιστικά και το καινούριο μου ποδήλατο, ένα Scott Foil!

Λάβετε θέσεις….

Ο Sebastian Kienle εντυπωσίασε δικαίως θα πρέπει να χαρακτηριστεί ο Ironman της χρονιάς. Τον Ιούλιο κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Φρανκφούρτη και αυτή την Κυριακή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Χαβάη.

Το σκέλος του αγώνα που τον έκανε να ξεχωρίσει και στις δυο περιπτώσεις ήταν αναμφίβολα η ποδηλασία. Βεβαίως ο ίδιος είναι από τους κορυφαίους ποδηλάτες που έχει αναδείξει το άθλημα αλλά για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και το ποδήλατο του, που και στις δυο περιπτώσεις ήταν το Plasma, το αεροδυναμικό μοντέλο ατομικής χρονομέτρησης (TT) της Scott.

Τα αποκαλυπτήρια του Scott Plasma 5 έγιναν ουσιαστικά στον αγώνα της Φρανκφούρτης τον Ιούλιο και από τότε το μοντέλο έδωσε και σε άλλες περιπτώσεις τα διαπιστευτήρια του, με κορυφαία στιγμή βεβαίως και την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου στη Χαβάη.

Είχα την τιμή κι εγώ να χρησιμοποιήσω στους φετινούς μου αγώνες ένα Scott Plasma, το οποίο ήταν ευγενική χορηγία της εταιρίας Ν. Μανιατόπουλος Α.Ε. Βεβαίως οι δικιές μου ποδηλατικές ικανότητες είναι μακριά από αυτές του Sebastian Kienle, αλλά τουλάχιστον μπορούσα να νιώσω την …αεροδυναμική αύρα ενός παγκόσμιου πρωταθλητή.

Από την πλευρά μου το αξιοποίησα όσο μπορούσα. Κέρδισα με αυτό το πανελλήνιο πρωτάθλημα διάθλου και συμμετείχα και στους μεγάλους μου φετινούς διεθνείς αγώνες, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου, στο Ironman Frankfurt και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Διάθλου. Ενδιάμεσα αγωνίστηκα και στο τοπικό πρωτάθλημα ποδηλασίας στην ατομική χρονομέτρηση.

Προπονούμενος για ώρες, αλλά και αγωνιζόμενος με αυτό το ποδήλατο ουσιαστικά από απόσταση σπριντ, μέχρι Ironman, σε διαφορετικά μορφολογικά τερέν, μπορώ να βεβαιώσω πως …κάνει για όλα! Είναι το ίδιο αποδοτικό σε κάθε απόσταση αλλά και σε κάθε μορφή τερέν, με ανηφόρες ή χωρίς, αφού δεν έχει περιττό βάρος όπως πολλά μοντέλα της κατηγορίας του, προσπαθώντας να πετύχουν μεγαλύτερη αεροδυναμική.

Επίσης πως η ηλεκτρονική Dura-ace Di2 το ανεβάζει ακόμα ένα επίπεδο στην ποιότητα ποδηλασία και φυσικά στην αγωνιστική μας απόδοση, καθώς το μόνο που σκέφτεσαι είναι η …ποδηλασία. Για όσους απο εσάς ακόμα το σκέφτεστε …κάντε τη μετάβαση στην ηλεκτρονική και δεν θα το μετανιώσετε, είτε στο TT ποδήλατο σας, είτε στου δρόμου.

Να σημειώσω εδώ, πως το Scott Plasma είναι ένα ποδήλατο “UCI approved” δηλαδή εντός κανονισμών UCI για χρήση σε αγώνες ατομικής χρονομέτρησης σε αντίθεση με πολλά ποδήλατα TT που είναι όμως μόνο για χρήση σε (κάποιους, αλλά όχι και όλους) αγώνες τριάθλου αφού είναι εκτός κανονισμών ποδηλασίας. Έτσι με το Scott Plasma μπορείτε να είστε σίγουροι πως θα έχετε δικαίωμα να αγωνιστείτε παντού και δεν θα σας βγάλουν το ποδήλατο “άκυρο”.

Υπόψην πως το δικό μου μοντέλο ήταν το Plasma 3 του οποίου ο σκελετός είναι ακριβώς ίδιος με το Plasma 5. Τι έχει αλλάξει η Scott στο Plasma 5? Βασικά έχει κάποιες πρόσθετες πατεντιές γα ακόμα μεγαλύτερη αεροδυναμική αεροδυναμική. Ένα κωνικό παγούρι μπροστά στο τιμόνι και μια θήκη για ενεργειακά τζελ και μπάρες πάνω στον σκελετό. Και τα δυο εξαρτήματα, μπαίνουν και βγαίνουν κατά βούληση και σε κάθε περίπτωση αγωνιστικής χρήσης.

Η Scott πάντα μπροστά τεχνολογικά έχει φτιάξει άλλο ένα μικρο αεροδυναμικό θαύμα. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι τυχαίο ότι συνεργάστηκε ακόμα και με ένα μηχανικό που είχε προϋπηρεσία στην Φόρμουλα 1.

Ίσως στα παραπάνω παρατηρήσατε ένα κενό… το Plasma 4. Όχι, η Scott δεν πήδησε μια έκδοση, το Plasma 4 υπάρχει και είναι η ίδια έκδοση του Plasma 5 αυστηρά όμως για χρήση σε ποδηλασία, χωρίς τα “πρόσθετα” παγούρι και θήκη που το κάνουν “άκυρο” για την UCI.