Duathlon: Run to Live, Bike to Ride

Άλλος ένας μεγάλος διεθνής αγώνας διάθλου ολοκληρώθηκε για μένα με την 22η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη την Κυριακή που μας πέρασε 21/4 στο Horst της Ολλανδίας. Ο συναγωνισμός φέτος ήταν ο πιο δύσκολος όλων των εποχών για την μεγάλη απόσταση (15-60-7,8χλμ για αυτόν τον αγώνα), όπως άλλωστε είχε προαναγγελθεί και πριν τον αγώνα από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Φέτος δεν θα γίνει ευρωπαϊκό στην κλασική απόσταση, οπότε όλοι οι διαθλητές είχαν στρέψει την προσοχή τους σε αυτόν και μόνο τον αγώνα.

Με αυτό το δεδομένο, η 22η θέση με αφήνει ικανοποιημένο, αφού ήμουν μέσα στον συναγωνισμό και κατάφερα να αφήσω πίσω μου πολλούς καλούς αθλητές, όμως ξέρω πως είχα κάτι παραπάνω στα πόδια μου που δεν μου επέτρεψαν οι συνθήκες να δείξω. Ήμουν σε πάρα πολύ κατάσταση και όλα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλά … αν δεν είχε τόσο πολύ κρύο, κάτι που με επηρέασε αρνητικά ειδικά στην ποδηλασία.

Το πρωί που έφευγα από το ξενοδοχείο, η θερμοκρασία ήταν στους 3 C. Ακόμα και με την προθέρμανση δεν κατάφερα να αισθανθώ τους μύες μου έτοιμους προς δράση. Η εκκίνηση πρέπει να δόθηκε με 5-6 C και δεν νομίζω να ζέστανε περισσότερο κατά τη διάρκεια του αγώνα, αφού είχε και μια ελαφριά συννεφιά που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.

Πάραυτα, στο πρώτο τρέξιμο (15χλμ) ένιωθα αρκετά καλά και παρότι ξεκίνησα τελευταίος, προσεκτικά έπιασα τον ρυθμό μου και με σταθερό και άνετο τέμπο σιγά σιγά άρχισα να κερδίζω θέσεις στην κατάταξη. Τελειώνοντας αυτό το 15άρι μπήκα στην περιοχή αλλαγών ακριβώς στα 49 λεπτά, μέσα στον στόχο μου, χωρίς κάποιο πρόβλημα και χωρίς να αισθάνομαι πως έχω “καταναλωθεί” ιδιαίτερα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να ήμουν κάπου στην θέση 15 της κατάταξης και όλα έδειχναν καλά και αισιόδοξα για τη συνέχεια.

Πίστευα πως στο κομμάτι της ποδηλασίας (60χλμ, 3 γύροι) θα ήμουν ακόμα πιο δυνατός και θα ήμουν σε θέση να κυνηγήσω περισσότερες θέσεις μπροστά, όμως εδώ είχα κάνει πολύ λάθος. Οι συνθήκες δε με ευνοούσαν καθόλου. Στον παγωμένο αέρα ένιωθα τους μύες μου σφιχτούς και όχι σε θέση να αποδώσουν την ισχύ που θα έπρεπε. Άλλο πρόβλημα επίσης, οι κράμπες που με έπιανα στις γάμπες και μου έκοβαν το ρυθμό.

Ακόμα κι έτσι, το ότι έβγαλα μέση ταχύτητα 39,5χλμ/ω για 60χλμ μετά από 15άρι, το θεωρώ πάρα πολύ καλό, ειδικά έχοντας υπόψιν πως η διαδρομή ήταν και αρκετά τεχνική με πάρα πολλές κλειστές στροφές και πολύ κακό οδόστρωμα στα περισσότερα χλμ. Πέρασα κάποιους αθλητές, αλλά με πέρασαν περισσότεροι.

Εδώ πρέπει να σημειώσω και κάτι ακόμα για το θέμα του ντράφτινγκ το οποίο οι Ολλανδοί, διοργανωτές φρόντισαν να το …ξεφτιλίσουν. Είχαν μέσα στον αγώνα περίπου 10 δικούς τους αθλητές που πηγαίναν ανά 2-3 γκρουπάκια, παρασέρνονται μαζί και άλλους. Χαρακτηριστικά, πρέπει να αναφέρω πως είχα συνέχεια κολλημένο πίσω μου τον Τσέχο αθλητή τον οποίο “έσερνα” για όλα τα 60χλμ της ποδηλασίας. Κανένας έλεγχος στη διαδρομή, οι κριτές εντελώς αδιάφοροι. Δεν δόθηκε ούτε μια ποινή για ντράφτινγκ. Με το θέμα έχω ξενερώσει πολύ γιατί ξέρω πως με περάσαν έτσι αθλητές που δεν θα έπρεπε … Εγώ φταίω (προφανώς) που έπαιζα σωστά, όμως το μεγαλύτερο μου λάθος όμως πάνω στον αγώνα ήταν πως έχασα την αυτοσυγκέντρωση μου.

Εντωμεταξύ, από τον 2ο γύρο και μετά είχαν μπει στη διαδρομή και οι age-groupers κάτι που δημιουργούσε επιπλέον πρόβλημα, ειδικά στα τεχνικά σημεία μέσα στην πόλη όπου μας έκοβαν πάρα πολύ και δυστυχώς μπαίνοντας στην 3ο γύρο για αυτό το λόγο έχασα την επαφή με κάποιους αθλητές που κυνηγούσα. Εκτός από αυτούς πάντως, σε ένα σημείο, μου μπήκε κι ένα αυτοκίνητο μπροστά και με έκλεισε λίγο σε μια στροφή. Γενικά στο θέμα της φύλαξης, οι Ολλανδοί είχαν κάνει καλή δουλειά, αλλά αυτή η περίπτωση τους ξέφυγε. Να μη νομίζουμε δηλαδή πως μόνο στην Ελλάδα έχουμε τέτοια προβλήματα.

Με κρύα πόδια, αλλά ακόμα ζεστή καρδιά να κυνηγήσω τον αγώνα με ότι μου είχε απομείνει κατέβηκα από το ποδήλατο να ξεκινήσω και το 2ο τρέξιμο (7,8χλμ). Τα πόδια μου δεν τα ένιωθα ή για να είμαι ειλικρινής ένιωθα μόνο τον πόνο στις παγωμένες μου πατούσες. Το καλό τουλάχιστον ήταν πως με αυτή την κατάσταση δεν αισθανόμουν και κόπωση, οπότε μπορούσα να τρέξω αρκετά γρήγορα, κάτι που έκανα. Πέρασα από τα πρώτα μέτρα δυο αθλητές μπροστά μου, αλλά στη συνέχεια το επόμενο τρέξιμο ήταν αρκετά μοναχικό. Δυστυχώς οι αθλητές μπροστά μου ήταν εκτός οπτικής μου εμβέλειας ώστε να μην έχω κάποιον να κυνηγήσω. Πάραυτα κράτησα τον ρυθμό μου και μπόρεσα να τερματίσω δυνατά.

Τελικός χρόνος 2:51:35 και 22ος στην κατάταξη του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με συμμετοχή 40 αθλητών, είναι ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, αν και μου μένει πάλι το αίσθημα του ανικανοποίητου. Είχα κάτι καλύτερο στα πόδια μου, αλλά δυστυχώς το κρύο δεν μου επέτρεψε να το βγάλω, ασυνήθιστος σε τέτοιες συνθήκες αγώνα.

Έτσι είναι όμως οι μεγάλοι αγώνες. Γίνονται σε μια συγκεκριμένη μέρα σε έναν συγκεκριμένο τόπο, εκεί μαζεύονται οι καλύτεροι αθλητές και συναγωνίζονται με τις ίδιες συνθήκες για να αναδειχθούν οι καλύτεροι. Γι’ αυτό ονομάζονται Παγκόσμια/Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Ποιοι και πως θα ευνοηθούν είναι απλά θέμα μέρας. Εμένα δυστυχώς δεν με βοήθησε η μέρα, αλλά αισθάνομαι ευτυχής που ήμουν εκεί. Ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι λίγο πιο τυχερός.

Είπαμε, σημασία έχει να είμαι παρών στους μεγάλους αγώνες, με την παρουσία και τον αγώνα έρχονται και οι επιτυχίες. Ξέρω πως είμαι σε καλή κατάσταση, συνεχίζω κανονικά τη σεζόν μου και περιμένω τα καλύτερα αποτελέσματα στους επόμενους αγώνες.

Αναλυτικά τα επίσημα αποτελέσματα του αγώνα εδω:
http://www.triathlon.org/results/…duathlon_european_champion/259010

και ένα γενικό ρεπορτ, εδω:

http://www.trinews.gr/item.php?id=730

Δειτε και ενα ωραιο βιντεάκι απο την ETU

Σε αυτόν τον αγώνα, όλα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλά … αν δεν είχε τόσο κρύο. Ήμουν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και αυτό φάνηκε στο πρώτο τρέξιμο, όπου έκανα το 15αρι σε 49 λεπτά ακριβώς χωρίς πίεση, αλλά η συνέχεια στην ποδηλασία δεν ήταν ανάλογη.

Είχε πάρα πολύ κρύο και στην ποδηλασία τα πόδια μου απλά δεν μπορούσα να λειτουργήσουν, ενώ είχα και αρκετές κράμπες στις γάμπες απο το κρυο. Το πρωί που έφευγα η θερμοκρασία ήταν στους 3 C και η εκκίνηση πρέπει να δόθηκε με 5-6 C. Γενικά, όλοι οι “Νότιοι” (Ισπανοί, Ιταλοί και εγώ) είχαμε πρόβλημα χάνοντας πολύ χρόνο στην ποδηλασία. Ακόμα κι έτσι, το ότι έβγαλα μέση ταχύτητα 39,5χλμ/ω για 60χλμ μετά απο 15άρι, το θεωρώ πάρα πολύ καλό, ειδικά έχοντας υπόψιν πως η διαδρομή ήταν και αρκετά τεχνική με πάρα πολλές κλειστές στροφές και πολύ κακό οδόστρωμα στα περισσότερα χλμ.

Τελικό χρόνος 2:51:35 και 22ος στην κατάταξη του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με συμμετοχή 45 αθλητών, είναι ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, αν και μου μένει πάλι το αίσθημα του ανικανοποίητου. Ξέρω πάντως πως είμαι σε καλή κατάσταση, συνεχίζω κανονικά τη σεζόν μου και περιμένω τα αποτελέσματα στους επόμενους αγώνες.

Πριν κλείσω, να κάνω και την “τεχνική” μου αναφορά. Επιεικώς απαράδεκτοι οι Ολλανδοί, διοργανωτές με το θέμα του ντράφτινγκ. Είχαν μέσα στον αγώνα περίπου 10 δικούς τους αθλητές που πηγαίναν όλοι γκρουπάκια, παρασέρνονται μαζί και άλλους. Κανένας έλεγχος στη διαδρομή, οι κριτές εντελώς αδιάφοροι. Δεν δόθηκε ούτε μια ποινή. Με το θέμα έχω ξενερώσει πολύ γιατί ξέρω πως με περάσαν έτσι αθλητές που δεν θα έπρεπε … τι να κάνουμε, εγώ φταίω (προφανώς) που έπαιζα σωστά…

Έχω πάρα πολλά να γράψω ακόμα και θα το κάνω (παραδοσιακά) στην πτήση της επιστροφή αύριο, οπότε να περιμένετε αναλυτικό ρεπορτ Δευτέρα βράδυ.

Τα επίσημα αποτελέσματα εδώ: www.triathlon.org/results/…/2013_horst_etu_powerman/

Καλησπέρα από Ολλανδία! Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκίνησε σήμερα το πρωί από Αθήνα και με ενδιάμεσους σταθμούς Θεσσαλονίκη και Ντίσελντορφ, έφτασα επιτέλους στο Horst όπου αυτή την Κυριακή (21/4) θα πάρω μέρος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου.

Ο μεγάλος αγώνας της Άνοιξης για μένα έφτασε λοιπόν και …έφτασε καλά. Οι τελευταίες μέρες κύλησαν όμορφα χωρίς απρόοπτα και μπορώ να δηλώσω έτοιμος για τη μεγάλη μάχη. Όπως έγραφα και προχτές, ο αγώνας θα είναι πολύ δύσκολος και αμφίρροπος για όλους μας. Είμαι καλά για να είμαι μάχιμος στον συναγωνισμό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί στις λεπτομέρειες.

Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει την Κυριακή, το πιο σημαντικό είναι η παρουσία μου εδώ. Δεν το λέω αυτό στο γνωστό στυλ “η συμμετοχή μετράει”. Έχω ξεπεράσει πλέον αυτό το επίπεδο και σαφώς στόχος μου είναι κάτι καλύτερο από αυτό. Όμως πλέον έχω μάθει πως για να περιμένεις να έρθουν επιτυχίες πρέπει να συμμετέχεις, να δοκιμάζεις και να δοκιμάζεσαι, να βρίσκεσαι στο πεδίο της μάχης και να αγωνίζεσαι. Η ιστορία γράφεται από τους παρόντες, είτε θετικά είτε αρνητικά και πλέον έχω αποφασίσει να δίνω το παρόν σε όλα τα μεγάλα διεθνή ραντεβού του Διάθλου, για να γράψω τη δική μου ιστορία.

Ξέρω πως δεν μπορώ να περιμένω διάκριση σε κάθε αγώνα που συμμετέχω, όπως επίσης ξέρω πως πρέπει να συμμετέχω για να περιμένω πως κάποια στιγμή θα έρθει και η διάκριση. Και κάποια στιγμή θα έρθει, γιατί το πιστεύω, το προσπαθώ και κάνω υπομονή περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία.

Έτσι λοιπόν και την Κυριακή, δεν θα είναι απλά άλλος ένας διεθνής αγώνας, ανάμεσα στους καλύτερους της Ευρώπης. Θα είναι άλλη μια ευκαιρία… Αν έχω μια πιθανότητα για κάτι καλό, είναι υποχρέωση μου να την εξαντλήσω με την αγωνιστική μου παρουσία. Άλλωστε, κάθε αγώνας είναι μια υπέροχη ευκαιρία!

* Μια γενική προεπισκόπηση του αγώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.trinews.gr/item.php?id=728

** Φωτογραφίες προ-αγώνα, εδω: https://www.facebook.com/m..9&type=1

*** Για τα τελευταία νέα της διοργάνωσης, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του αγώνα www.powerman.nl
Ακόμα δεν γνωρίζω αν θα υπάρχει κάποια ζωντανή κάλυψη με περάσματα αποτελεσμάτων ή οτιδήποτε άλλο. Αν μάθω κάτι σχετικά θα σας ενημερώσω …

Μόλις μια εβδομάδα έμεινε για τον αγώνα της Άνοιξης, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 21 Απριλίου στο Horst της Ολλανδίας.

Αυτό το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Διάθλου αναμένεται να είναι το πιο δύσκολο όλων των εποχών καθώς φέτος για πρώτη χρονιά δεν θα γίνει ευρωπαϊκό διάθλου στην κλασική απόσταση (10-40-5) παρά μόνο αυτό του Horst στην μεγάλη απόσταση (15-60-7,5), κάτι που ουσιαστικά έχει ως αποτέλεσμα, όλοι οι διαθλητές (κλασικής και long απόστασης) να μαζευτούν στο Horst για έναν αγώνα πολύ έντονου συναγωνισμού.

Να σημειώσουμε επίσης πως ο αγώνας θα έχει χαρακτήρα προκριματικού και για τα World Games (τα δοκιμαστικά των Ολυμπιακών Αγώνων) που θα γίνουν τον Ιούλιο στην Κολομβία και στων οποίων το πρόγραμμα περιλαμβάνεται φέτος το Δίαθλο. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να έχουμε τον πιο έντονο συναγωνισμό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μεγάλης απόστασης όλων των εποχών

Οι λίστες εκκίνησης που έχουν ανακοινωθεί στην ITU (http://www.triathlon.org/events/…duathlon_european_champion/0 ) επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, τόσο αριθμητικά (διπλάσιες συμμετοχές από πέρσι) αλλά κυρίως ποιοτικά.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον καθένα από αυτούς δεν έχει νόημα να αναφέρω, γι’ αυτο ας εστιαστούμε στον τύπο με την ελληνική σημαία δίπλα από το όνομα του … ναι, για την αφεντιά μου μιλάω που θα σταθώ ανάμεσα στους υπόλοιπους στη γραμμή της εκκίνησης αυτού του αγώνα. Ποιος θα είναι ο ρόλος μου εκεί? Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν ξέρει…

Έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα των τελευταίων ημερών, αισθάνομαι πάλι δυνατός και αισιόδοξος γιατί, όπως και να έχει βρίσκομαι στην καλύτερη μου αγωνιστική κατάσταση που ήμουν ποτέ. Στόχος είναι βασικά να είμαι μάχιμος ανάμεσα στον συναγωνισμό. Από εκεί και πέρα, ο αγώνας θα είναι σίγουρα πολύ δυνατός και εγώ ελπίζω να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό και να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών και του επιπέδου ενός πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Δυνατός αγώνας … μόνο για τους πιο δυνατούς! Μόνο για πραγματικούς Powermen!

Περισσότερα “προαγωνιστικά” θα πούμε και τις επόμενες μέρες. Όσο η μεγάλη μέρα ζυγώνει, τόσο θα νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ και περισσότερα με τους φίλους μου.

International recognition, honor, and …responsibility: officially a Powerman ambassador in Greece!
(english translation follows after greek text)

Η εαρινή μου αγωνιστική σεζόν έχει κορυφωθεί όπως καταλαβαίνετε, αλλά ανάμεσα στους αγώνες ευτύχησα αυτές τις μέρες να έχω και μια εξωαγωνιστική διεθνής τιμητική διάκριση. Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Διάθλου “Powerman Zofingen” με τίμησε δίνοντας μου το χρίσμα του επίσημου πρεσβευτή Powerman στην Ελλάδα.

>Λίγο πολύ έτσι ένιωθα έτσι κι αλλιώς, αφού ήμουν ο πρώτος Έλληνας που συμμετείχε σε αυτούς του αγώνες και βεβαίως ο πρώτος τερμάτισε και στο θρυλικό Powerman Zofingen της Ελβετίας. Πλέον όμως έγινε και επίσημο από την διοργάνωση του πιο ιστορικού αγώνα διάθλου στον Κόσμο που φιλοξενεί άλλωστε και το παγκόσμιο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια.

Την ανακοίνωση αυτής της συνεργασίας μπορείτε να τη δείτε εδώ:
http://www.powerman.ch/…skoularikis-new-powerman-ambassador
και επίσης εδώ: http://www.powerman.ch…-our-ambassadors να δείτε αναλυτικά τους επιλεγμένους πρεσβευτές και περισσότερα λόγια για αυτούς. Μια ακόμα ιδιαίτερη τιμή για μένα είναι να είμαι ο μοναδικός αθλητής από χώρα εκτός Ελβετίας ή Γερμανίας!

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους Ελβετούς διοργανωτές για αυτή τη διεθνή αναγνώριση και την εμπιστοσύνη μιας θέσης ανάμεσα σε ξεχωριστούς αθλητές και ανθρώπους. Είναι βέβαια μεγάλη τιμή για μένα, όμως παράλληλα είναι και μεγάλη ευθύνη να φανώ αντάξιος των προσδοκιών.

Ποιος ο ρόλος μου πλέον λοιπόν? Να παρακινήσω και άλλους συμπατριώτες μου να συμμετάσχουν στους αγώνες διάθλου Powerman. Ναι βασικά, σε πολλούς από εσάς που με διαβάζετε αναφέρομαι. Θέλω να πιστεύω πως γράφοντας μέσα από αυτό το μπλογκ τις περιπέτειες μου λίγο πολύ σας δίνω μια εικόνα της πρόκλησης αυτών των αγώνων και ειδικά όσον αφορά το Powerman Zofingen για το οποίο κορυφαίοι τριαθλητές έχουν πει ότι σαν αγώνας είναι πολύ πιο δύσκολος ακόμα και από Ironman εξαιτίας των υψομετρικών που έχει σε ποδηλασία και τρέξιμο

Το επόμενο διάστημα πιστεύω θα είμαστε σε θέση να φτιάξουμε κι ένα οργανωμένο πακέτο συμμετοχής με το ταξιδιωτικό γραφείο Sportsbox.gr με το οποίο συνεργάζομαι έτσι κι αλλιώς και μου οργανώνει όλα μου τα ταξίδια φέτος.

Αν θέλετε να βιώσετε την πρόκληση …ακολουθείστε με στους δρόμους μου και στην ζωντανή αγωνιστική δράση. Όχι μόνο μέσα από τα κείμενα μου. Σας περιμένω! Πάμε Powerman Zofingen !

International recognition, honor, and …responsibility: officially a Powerman ambassador in Greece!

My spring racing season is on, but between races I am fortunate these days to have a non-race international honor. The organization of the World Duathlon Championships “Powerman Zofingen” honored me by giving me the anointing of the official Powerman ambassador to Greece.

Pretty much so I feel anyway, since I was the first Greek who participated in this race and finished the legendary Powerman Zofingen, Switzerland. But now I have become officialy ambassador of the most historic Duathlon race of the World which also hosted the world championships in recent years.

You can find the announcement of this collaboration here:
http://www.powerman.ch/…skoularikis-new-powerman-ambassador
and also here: http://www.powerman.ch…-our-ambassadors can see the selected ambassadors and more things about them. Another great honor for me being the only non Swiss or German athlete!

I trully thank the Swiss organizers for this international recognition and trust of a distinct position among these athletes and people. It is certainly an honor, but also a great responsibility, and I must keep up with these expectations.

What is my role now? To motivate my compatriots to participate in Powerman Duathlon races and of course at Zofingen. Yes, I am actulaly talking to most of you, who are reading this blog. I believe that through writing my adventures on this blog, pretty much I give you an idea of the challenge of these races, especially for the Powerman Zofingen, for which top triathletes have said that as a race is much more difficult even than Ironman because of the altitude differences on cycling and running routes.

Soon, we hope to be able to have an organized travel package and participation from the travel agency Sportsbox.gr with which organizes all my trips this year.

If you want to experience the challenge of Powerman … follow me in my ways and live the racing action, not only through my texts. Come with me to Powerman Zofingen!